Dagblaðið - 10.01.1979, Blaðsíða 8

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR ÍO.JANÚAR 1979.
Útsala
á hljómplötum og
kassettum,
afsláttur
20-60%.
&
'txé&jj. Skipholti 19 RVK sfmi 29800,
BILAPARTASALAN
Höfum úrval notaðra varahluta íýmsar
tegundir bifreiöa, til dæmis:
Franskur Chrysler '71 Fiat128'73
Toyota Crown '67 BMW 1600'69-70
Volvo Amazon '65 Fiat 125 '73
Einnighöfum viö úrval af kerruefni,
til dæmis undir vélsleða.
Sendum um allt land.
BÍLAPARTASALAN
Höfðatúni 10 — Sími 11397
BifneiÖasaf% Laugavegi 118
EGILS Sími 15700
Wagoneer Custom
árg. 1974,6 cyl., beinsk., ekinn 71000 km.
Cherokee „S"
árg. 1974, beinsk., 6 cyl., ekinn 80000 km.
Cherokee „S"
árg. 1976, 8 cyl., sjálfsk. með Quadra Track, ekinn 36000 km.
Toppbíll.
Jeep CJ5
árg. 1974,6 cyl., 258 cid. með blæjum, ekinn aðeins 40000 km.
Jeep CJ5
árg. 1977, 6 cyl., 258 cid. með blæjum, ekinn aðeins 18000 km. Stór-
glæsilegur jeppi.
Lancer1400
árg. 1977,4 dyra, ekinn aðeins I lOOOkm.
Bronco
árg. 1974,6 cyl., beinsk., ekinn 81000, á nýjum dekkjum. Góður bill.
Mercury Comet, 4 dyra
árg. 1974,6 cyl., beinsk., ekinn 67000 km.
Chevrolet Nova
árg. 1972,6 cyl. beinsk.
Peugeot 504, bensín,
árg. 1975,ekinn 115000 km.
Saab 96
árg. 1969.
Sunbeam Alpina
árg. 1970, sjálfsk., ekinn aðeins 20000 milur.
Sunbeam 1600 de Luxe
4 dyra, árg. 1974, ekinn 36000 km.
Hunter de Luxe
árg. I974,ekinn 15000 á vél.
Matador
árg. 1973, ekinn 80000 km, 6 cyl. beinsk.
Okkur vantar nýlega bíla af öllum gerðum á skrá
og eins og flestir vita selst bíllinn ef hann fœr að
standa. Ekkert innigjald.
Atvinnu í íslenzkum
sjávarplássum fómað
fyrir hagsmuni olíu-
fursta?
engar veiðiheimildir útlendinga við Island,
segir Pétur Guðjónsson
„Gráa skýrslan þýðir um 85 þúsund
tonna niðurskurð á aflamagni okkar
frá þvi sem áður var talið mesta
hugsanlegt aflamagn,” sagði Pétur
Guðjónsson í viðtali við DB. Hann
bætti við: „Nú er þannig komið að
tafarlaust verður að segja upp öllum
samningum um fiskveiðar útlendinga
sem nú eru í gildi.
íslenzk stjómvöld hafa verið að
gefa milljarða verðmæti á sama tíma
og íslenzkt fiskiðnaðarverkafólk og ís-
lenzkir sjómenn eru reknir út i at-
vinnuleysi.
Á undanförnum árum hafa islenzk
stjórnvöld gefið olíufurstunum í
Noregi, einni ríkustu iðnaðarþjóð
heims, Belgum, og Færeyingum, sem
eru hvort eð er samkvæmt eigin vali á
stórum styrkjum frá danska ríkiskass-
anum, milljarða verðmæti.
Ég segi gefið, vegna þess að ekkert
hefur verið látið á móti. Um enga
gagnkvæmta samninga er að ræða þar
sem þessar þjóðir hafa ekkert til að
láta á móti í gagnkvæmum sarttning-
um,” sagði PéturGuðjónsson.
„Kolmunninn, sem fiskaður var við
Færeyjar og íslenzk skip hættu fljót-
lega við, reyndist svo horað rusl að
ókleift reyndist að landa því með
venjulegum aðferðum. Við eigum
sjálfir kolmunna yfir allt sumarið.
þegar hann er feitastur og beztur,”
sagði Pétur Guðjónsson.
„Færeyingar veita sjálfir Efnahags-
bandalagsríkjunum, þar á meðal
Bretum og Þjóðverjum, heimild til
veiða á 40 þúsund tonnum af bolfiski,”
sagði Pétur, „og í framkvæmd hefur
þetta þýtt að enn í dag fiska enskir tog-
arar við Jsland í gegnum Færeyinga.
Heimildir lslendinga til handa Fær-
eyingum á bolfiskveiðum við Jsland
þýða að þeir geta veitt brezkum togur-
um heimild til veiða á jafnmiklu afla-
magni við Færeyjar, sem þeir gætu
ekki gert ef engar veiðiheimildir
fengjust við Jsland.
Svona er nú hægt að plata sveita
manninn,” sagði Pétur. „Íslcnzkir sjó-
menn voru yfirleitt í tveggja til þriggja
mánaða veiðibanni á siðastliðnu ári og
sama er orðið uppi á teningnum í
loðnuveiðum.
Ef virða á nýjustu niðurstöður Haf-
rannsóknarstofnunarinnar verða
islenzkir sjómenn reknir út í 4—6
mánaða atvinnuleysi á árinu I979.
Val íslenzkra stjórnvalda í dag er þvi
hvort þau vilji frekar atvinnuleysi í ís-
lenzkum sjávarplássum eða hjá olíu-
furstunum í Noregi, riku iðnaðarþjóð-
inni, Belgum eða danska rikiskassan-
um. Ákvörðunin er einfaldlega sjálf-
tekin þegar litið er á þessar staðreyndir
málsins,” sagði Pétur Guðjónsson, for-
maður samtaka áhugamanna um
sjávarútvegsmál. - BS
Söngviðburður á Akureyri
Síðastliðinn laugardagur var mikill
dagur fyrir söngelska Akureyringa.
Tenórinn Kristján Jóhannsson söng
hér í Borgarbíói við ágætan undirleik
Thomas Jackmans fyrir húsfylli áheyr-
enda og sannaði að hann er þess
trausts verður sem ýmsir merkir
staðarmenn hafa sýnt honum með
stuðningi og góðum óskum. Einnig að
hann er verður vissrar óvildar sem
ósvikið „talent” hlýtur að verða fyrir,
við þröngar aðstæður.
Það er annars ævintýri líkast að
fylgjast með verðandi stórtenór
„syngja sig upp” á svona hljómleikum.
Þetta byrjaði raunar ekkert alltof
glæsilega. Fyrstu lögin þrjú voru ís-
lensk, Kvöldsöngur eftir ókunnan,
íslenskt vögguljóð á hörpu eftir Jón
Þórarinsson og Minning eftir Jóhann
Ó. Haraldsson. Þetta eru auðvitað
alveg Ijómandi lög, hvert á sinn hátt,
en einhvern veginn kunni Kristján
ekki á þeim tökin, þau hljómuðu dá-
litið stirð og varfærnisleg, líkt og
þreifað væri fyrir sér í köldu myrkri.
Og hljóðfærið sjálft, röddin, virtist alls
ekki neitt sérstakt. En svo kom eins og
dagrenning, í Ninu Pergolesis, maður
fann og heyrði að nú var eitthvað að
ske.
Óskalag
allra tenóra
Tónarnir urðu þýðari og samtengd-
ari og raddbeitingin öll eðlilegri og
tagi ná með hárfínni beitingu brjóst og
höfuðtóna, virðist mér alltaf, þá
sjaldan maður verður fyrir honum, lík-
asturgöldrum.
Nú kom gamli maðurinn, faðir
Kristjáns, Jóhann Konráðsson, til
skjalanna og sungu þeir feðgar
fallegan dúett eftir Áskel Jónsson, Ég
sé þig aðeins eina, við mikinn fögnuð.
Jóhann þarf vart að kynna, hann er
löngu landskunnur fyrir glæsilegan
söng og „stemmningu”. Þama söng
hann neðri röddina, á barítón-sviði, og
meðfædd smekkvísi og sönggleði
leyndi sér ekki. Það er eitthvað ein-
kennilegur maður sem ekki varð snort-
inn af innilegum og látlausum söng
feðganna í þessu lagi og tveim í lok
hljómleikanna enda held ég að hann
hafi ekki verið i salnum.
Hlutverkinu vaxinn
Upp frá þessu gat Kristjáni ekkert
brugðist. Næstu fimm atriði voru
stórar og gríðar vandmeðfarnar aríur
úr ítölskum óperum. En það var sama
hvort um var að ræða flutning á hálf-
impressionískum arlum úr Fanziulla
del West og Turandot eftir Puccini eða
lýrískri dramatik Donizettis og Verdis,
að ekki sé talað um Celo e mar úr La
Gioconda eftir Poncielli, Kristján var
alls staðar hlutverkinu vaxinn. Þarna
var greinilega staddur sá stórtenór sem
öll bæjarfélög á Ítalíu og Íslandi
dreymir um aðeignast.
Nú er ekki að efa að söngmenntaðir
allt sem til þarf, hæfileika, þrek og
áræðni, og ekki síst þá fantisku ein-
beitni sem er undirstaða alls árangurs i
listum og vísindum.
En hvað bíður Kristjáns hér heima,
að loknu námi? Ekkert, alls ekki neitt.
Aðöllu óbreyttu verður hann neyddur
til að flytja af landinu og leita sér og
fjölskyldu sinni viðurværis á fjarlæg-
umstöðum.
Útlegð eða
slippurinn
Þetta er svo sem ekkert nýtt. Hlut-
skipti flestra góðra islenskra söngvara
hefur annað hvort orðið ævilöng út-
legð eða slippurinn, skrifstofan og
jarðarfararsöngur í viðlögum. Nú
reyna nokkrir okkar bestu söngvara að
klóra í bakkann enn einu sinni með þvi
að stofna prívat óperuflokk, og skulu
þeir ævinlega hafa þakklæti fyrir
dugnað og áræði. En mönnum hlýtur
að vera Ijóst að ópera á slíkt erindi við
þjóðina (það sannar aðsókn að slikum
sýningum) að ríkisvaldið verður að
losnaði hljómurinn smámsaman við
ræmu og hrjúfleika sem gætti í byrjun.
Og svo kom Core N’Grato, þetta óska-
lag allra tenóra, og þá var allt komið á
sinn stað. Þá heyrði maður loks að
þarna var ekki aðeins frábær náttúru-
rödd og kraftur á ferðinni heldur mikil
kunnátta og ósvikið músíkalitet. Þessi
ótrúlegi hljómur, sem menn af þessu
menn, margir, geta fundið ýmislegt að
tækni Kristjáns enda er hann enn í
miðju námi suður á Ítalíu. Því ber til
daémis ekki að leyna að enn skortir
nokkuð á að hann hafi fullt vald á
veikum söng, sem vill verða dálítið
mattur og reikull í tóninum. En maður
efast ekki eitt augnablik að þetta á
eftir að lagast því pilturinn virðist hafa
Kristján Jóhannsson tenör.
koma til hjálpar, og það fljótt. Ópera
er eins og öll önnur leikhússtarfsemi
svo dýrt fyrirtæki að hún verður að
greiðast niður ef hún á ekki að sitja
föst á viðvaningsplaninu. Ef við
teljum okkur ekki hafa efni á þessu og
hrekjum annað eins dýrmæti og góða
söngvara úr landi, eða látum þá koðna
niður í sinnuleysi, þá höfum við
heldur ekki efni á að standa uppréttir
þegar til lengdar lætur. - LÞ