Dagblaðið - 11.04.1979, Qupperneq 19

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1979.
" ..........................
Það er ekki oft sem íselnzk
myndlist og myndlistarmenn koma
grandalausum rýnendum i opna
skjöldu. Ég verð þó að játa að nýj-
ustu verk Kristjáns Guðmundssonar
komu mér á óvart, en þau hafa um
skeið hangið uppi í galleríi föður
hans, Guðmundar Arnasonar, við
Bergstaðastræti.
Nokkrar myndanna hafa nú
selst og eru í burtu, en til uppfylling-
ar hefur Guðmundur komið fyrir
grafík og litkrítarmyndum efur forn-
vin okkar íslendinga, Rúdólf
Weissauer. Samt eru nægiiega
margar myndir Kristjáns eftir til að
gefa manni hugmynd um þá stefnu,
sem hann hefur tekið.
Úr meinlætalist
Eins og mörgum er eflaust
kunnugt, er Kristján einn af Amster-
damhópnum og hefur unnið staðfast-
lega að því að raða saman punktum,
kommum og strikum eftir fyrirfram
gefnum formúlum, auk þess sem
hann hefur framkvæmt önnur
verkefni af strang-huglægum toga.
Þetta hefur verið allt að því
Ingi Hrafn ásamt myndum sínum.
meinlætaleg listsköpun, sem yngri
menn hafa fagnað sökum hreinlegra
vinnubragða og áherslu lista-
mannsins á frumeiningar sköpunar.
Broncojeppi valt f Grundarfirði á laugardag. Tveir voru f bilnum og sluppu þeir
ómeiddir, en billinn er talsvert skemmdur. DB-mynd Bæring Cecilsson.
Nú blasa hins vegar við manni
olíumálverk Kristjáns, landslag eða
landslagsstemningar, þekkileg verk í
djúpum, mettum litum, sem benda
ótvírætt til talsverðra málara-
hæfileika. Er Kristján að hlaupa und-
an merkjum? spyrja áhyggjufullir
ungir nýlistarmenn um alla borgina.
„Nei, nei,” segir Guðmundur faðir
hans, „Kristján hefur ætíð haft
ánægju af því að gera svona verk inn
á milli, til að slappa af”. Þá vitum
við það.
Sem í draumi
Það er æði langt síðan eitthvað
hefur heyrst frá Inga Hrafni, höfundi
„Víxilsins” góða og verksins sem
Reykjavíkurborg keypti forðum og er
nú að grotna niður úti í móa fyrir
ofan Árbæ. Ingi Hrafn hefur haft
I
27
r i
Myndlist
L________J
Guðmundur Árnason, rammameist-
vinnuaðstöðu i Skólastræti og kallar
„Stúdíó 5,”, en þar sýnir hann 23 ný
verk uppi á Iofti fram yfir páska og
kannski lengur. Það er einkennileg
tilfinning sem fylgir því að koma þar
í hús. Sýningarstaðurinn er fjögur
samliggjandi herbergi sem halda
upphaflegri skreytingu sinni, eða
hafa verið endurmáluð, — flúr er á
veggjum, krúsidúllur á körmum og
bitum og allir litir samstilltir í hólf og
gólf. Þarna er lágt til lofts og þegar
læðst er inn, er engu líkara en maður
sé staddur í afkimum eigin drauma
(eða martraðar) eða eins konar súr-
realísku umhverfi því lágmyndir Inga
Hrafns sem þekja alla veggi ganga
allar út á tilbrigði í kringum einhvers
konar lífrænan skapnáð, mitt á milli
rækju, sædjöfuls og maurs.
Alls kyns kenndir
Ingi Hrafn notar masónít grunn
sem hann þekur með striga og málar
lágtónum. Ofan á þetta festir hann
formið sem að hluta til er gert úr
frauðplasti, þöktu epoxí og inn í
meginformið fellir hann hvelft form
skreytt hrosshári. Ég held samt að
formtilraunir hafi ekki verið ofarlega
I huga Inga Hrafns, heldur fremur
tjáning á fantasíum, sem sálfræðing-
ar mundu eflaust hafa gaman af að
grufla í. Víst er að alls kyns kenndir
vakna við skoðun þessara
einkennilegu verka. Þeir sem óttast
skordýr munu sjálfsagt hrylla sig,
aðrir munu finna í verkunum angist
og erótík. Af þeim sökum hljóta
þessar myndir að teijast áhrifa-
miklar. Ég ber fulla virðingu fyrir
þeirri ágætu tækni sem Ingi Hrafn
hefur komið sér upp og því einæði
og einbeitingu sem að baki þessum
verkum liggia, þótt mér þyki þau
hættulega nærri mörkum glans-
myndagerðar og fágaðrar skreyting-
ari.
/
Vasabrotsbækur
Suomælti
SVARTHOFDI
1977
PRENTHOSK)
FAST
Á ÖLLUM
BÚKA
OG
BLAÐSÖLU
■ ■