Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1934, Qupperneq 48

50
2. Æskilegast er að gryfjan sé sem mest í jörðu,
helst ekki meira en y±—1 m. af hæð hennar ofan-
jarðar. Hitinn verður jafnari í gryfjunni, þægilegi-a
að láta í hana og að lokum má þá koma við lausum
flekamótum ofan á gryfjunni og hækka hana upp á
þann hátt, en það getur haft mikla þýðingu, ef fylla
á gryfjuna á skömmum tíma og án þess að hitni í
heyinu og það nái að síga saman á milli þess að fylt
er í hana.
3. Helst þarf aðstaðan að vera þannig, að hægt
sé að koma við botnrensli úr gryfjunni, sem leiði
burtu vatn, sem er ofaukið í heyinu og hindri að jarð-
vegsvatn geti komið upp í botni gryfjunnar. Sé mal-
arlag í botni gryfjunnar, getur það nægt til að leiða
burtu vatnið, en sé botninn þéttur, verður að gera
í-æsi út úr gryfjunni. Má þá gera holu í miðri giyfj-
unni og láta botn gryfjunnar hallast lítið eitt að
henni frá öllum hliðum. Inn í holuna má leggja 1”
vatnsleiðslurör, þannig beygt í endann, að vatnið í
holunni hindri, að loft komizt eftir rörinu inn í heyið.
Holuna má svo fylla með smásteinum.
Stærð gryfjunnar og lögun.
Venjulega er talið svo, að stærð votheysgryfjanna
verði að miða við heyafla og búfénað á hverju býli,
en þar sem allur fjöldinn af okkar býlum eru fremur
smá, má gera ráð fyrir, að votheysgryfjur, sem taki
um 60 hesta af töðu miðað við þurhey, henti hér yfir-
leitt best. Vitanlega er ekkert því til fyrirstöðu, að á
flestum býlum megi nota meira vothey en þetta, en
hentara er að hafa gryfjurnar tvær eða jafnvel fleiri
á hinum stærri býlum, heldur en að hafa eina gryfju
stóra. Flestir vilja helst setja hána og hafragrænfóð-
ur í vothey og hika því við að gera vothey í byrjun