Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 32

34
leikum, að erfitt var að aðgreina þær. Á ræktunarhæfni
þessara tegunda getur samt sem áður verið nokkur mun-
ur, en hann verður aðeins fundinn með úrvali og ná-
kvæmum samanburði. Það er því engan veginn útilokað
með gamlar kartöflutegundir, sem frá ómunatíð hafa
verið ræktaðar á einhverjum stað, að unt sé að bæta þær
til muna með úrvali, ef það er gert á réttan hátt. Úrval-
inu er venjulega hagað þannig:
Um leið og tekið er upp að haustinu, er valin einhver
óákveðin tala af grösum, sem gefa álitlegasta uppskeru.
Hversvegna þessi grös skara frarn úr er ómögulegt að
segja að óreyndu máli. Það getur verið vegna mismunandi
innri eiginleika, en er alt eins oft vegna þess, að vaxtar-
skilyrðin í garðinum eru misjöfn. Uppskerunni undan
hverju grasi er haldið nákvæmlega aðgreindri og litið á
hana sem sérstaka tegund. Næsta ár er svo gerður saman
burður á þessum úrvalstegundum og óvöldu kartöflun-
um, þar til úr því er skorið, hvort einhverjar af úrvals-
tegundunum eru gæddar varanlegum yfirburðum.
RAUÐAR ÍSLENSKAR KARTÖFLUR.
Hvenær kartöflutegund sú, sem ýmist er nefnd Ljós-
rauðar íslenskar eða bara Rauðar íslenskar kartöflur, hef-
ur verið flutt til landsins, er með öllu ókunnugt. Ekki er
heldur vitað, hvaðan hún hefur komið eða hvert hið upp-
runalega nafn hennar hefur verið, en ekki er mér kunn-
ugt um, að þessi tegund sé nú ræktuð hér í nágrannalönd-
unum. Hér á landi hefur hún um langt skeið verið rækt-
uð til og frá um alt land og sumstaðar nær einvörðungu.
Útlit og eiginleikar kartöflu þessarar eru í stuttu máli
þannig: Kartöflurnar eru hnöttóttar, ljósrauðar með
djúpu naflastæði. Kartöflukjötið er dálítið bleikt og oft
rauður hringur í því. Spírurnar eru margar, grannar og
vaxa fljótt. Jarðstönglarnir verða langir svo kartöflurnar