Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 57

59
Þá hefi ég áður drepið á það, að tilbúni áburðurinn
hefir ekki æfinlega verið notaður sem heppilegast. Of
einhliða áburðartegundir notaðar og það jafnvel í flög í
mögrum jarðvegi, þar sem fleiri ára forrækt og mikill
húsdýraáburður helst mundu geta breytt jarðveginum
til hins betra. Einnig á þessu sviði mun mikið hafa lag-
ast, þó mikið vanti á að hægt sé að svara því, hvaða áburð
sé heppilegast að nota í hverju tilfelli. Viðvíkjandi því
spursmáli vantar tilfinnanlega jarðvegsrannsóknir og
efnagreiningar á heyi.
í sambandi við þetta hlýt ég að nefna einn sjúkdóm
í kúm, sem mjög hefir gert vart við sig undanfarin ár,
og er kallaður beinaveiki eða kalkskortur, og er það álit
margra, að sú veiki stafi af fóðrinu og þá ef til vill ný-
ræktartöðunni, sérstaklega af votlendi, eða þá af notkun
tilbúins áburðar.
Ekki skal ég leggja neinn dóm á um það, hvað rétt
kann að vera í þessu, en hitt er víst, að nokkuð væri til
kostandi, ef hægt væri að finna hverjar eru orsakir veiki
þessarar, og þá ef til vi'll að koma í veg fyrir hana, því
það tjón, sem hún bakar bændum árlega, er tilfinnan-
legt.
Á undanförnum árum höfum við Jónas Pétursson —
en hann hefir starfað með mér flest árin síðan ég kom
hér — unnið töluvert að gróðurathugunum á túnum og
nýræktum, meðfram með það fyrir augum að leita eftir
orsökum þessarar veiki, og tókum við bæði hey og jarð-
vegssýnishorn í sambandi við þessar athuganir, en svo
illa hefir gengið að fá þessi sýnishorn okkar efnagreind,
við Rannsóknarstofu Háskóla íslands, að af þeim hafa
ekki orðið nein not að neinu leyti, og niðurstöður höf-
um við Jónas engar fengið í þessu sambandi af þessum
athugunum okkar. En áfram þarf að halda og reyna að
finna orsök eða orsakir þessarar veiki, ef unt er, og ef
til vill verður léttara um vik, ef K. E. A. sér sér fært að