Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 33

35
liggja dreift í moldinni, eru oft mjög margar undir hverju
grasi, yfirleitt fremur smávaxnar og mikið smælki. Grasið
verður fremur stórt, blómstrar seint og blómin hvít á lit.
Tegundin er fremur seinvaxin, getur gefið mikla heildar-
uppskeru í góðum árum, en er úrgangssöm vegna þess,
hve smælkið er mikið, einkum í slæmu árferði. Tegundin
er tiltölulega þurefnisrík og þykir mjög bragðgóð. Hefur
það átt drýgstan þátt í því, að viðhalda ræktun hennar,
þrátt fyrir mjög áberandi galla. Þess má ennfremur geta,
að tegund þessi er mjög viðkvæm fyrir kartöflumyglu, en
virðist ómóttækileg fyrir stöngulsýki.
Höfuðgallarnir á þessari kartöflutegund eru, hvað hún
gefur rýra uppskeru í lakari árum, hvað smælkið er mikið
og hve seinlegt er að taka hana upp. Höfuðkostur hennar
sá, að hún þykir afbragðs matarkartafla og er því víða á
landinu eftirspurðari en flestar aðrar tegundir.
Það lá nú í augum uppi, að ef unt var að draga úr ó-
kostum kartöflunnar án þess að kostir hennar rýrnuðu,
þá var mjög mikið unnið. Ymislegt benti til þess, að ef
til vill væri hér ekki um hreina tegund að ræða, heldur
blöndu af fleiri líkum tegundum. Var því hugsanlegt, að
ná nokkrum árangri með úrvali. Hvernig þetta hefur
tekist sýnir eftirfarandi skýrsla.
ÚRVALIÐ 1936-1938.
Haustið 1936 eru valdar kartöflur undan 29 grösum.
Voru sérstaklega valin þau grös, sem gáfu mikla uppskeru
og lítið smælki. Kartöflufjöldinn undan grasi var mjög
misjafn, frá 8 og upp í 34 (sjá töflu I). Uppskerunni und-
an hverju grasi var haldið stranglega sér og sett niður
greinilega aðgreind næsta vor. Uppskera þessara 29 stofna
haustið 1937 sést á töflu I.
Það, sem fyrst vekur athygli er, að ekkert samband
3*