Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 43

Jarðbrýr.
Við nýyrkjuna er nú lögð meiri og meiri áhersla á, að
framræslan sé í góðu lagi og með fyrirhyggju gerð. í
hverju framræslukerfi er óhjákvæmilegt að hafa meira
eða minna af opnum skurðum, en þeim fylgir sá ókostur,
að tafsamara og óþægilegra verður að komast um rækt-
aða landið með vélar og flutningatæki. Þess vegna verð-
ur ekki hjá því komist að brúa opnu skurðina hér og
hvar. Mjög algengt er að hafa trébrýr yfir skurðina og er
sá kostur við það, að mögulegt er að flytja þær til og
nota sömu brúna víðar en á einurn stað. En í mestu
sumarönnunum veldur það nokkrum töfum, og best er
að skerða sem minst þann tíma, sem til heyvinnu er
ætlaður. Víða er einnig reft þétt yfir skurðina og þakið
á raftana með torfi, sniddum eða þökum. Slíkar brýr
eru fljótgerðar, en endast oft illa og þurfa stöðugra að-
gerða. En sumstaðar eru brýrnar bygðar eingöngu úr
þvx efni, sem upp úr skurðunum kemur, eða hægt er að
fá í námunda við þá. Á bændaskólanum á Hvanneyri
hefur verið unnið töluvert að slíkri jarðbrúagerð, og
hefur Guðmundur Jónsson kennari lýst henni í 4. árg.
Búfræðingsins 1937. Hjá Ræktunarfélagi Norðurlands
hafa verið gerðar nokkrar jarðbrýr með svipaðri aðferð
og þar er lýst. Sú reynsla, sem þegar er fengin, gefur
ástæðu til að mæla með henni. Þar sem mýrlendi er, eða
gott efni nærtækt, verður sennilega engin önnur brúar-
gerð hagkvæmari.