Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1962, Side 220

220
SIGFÚS BLÖNDAL
þá safnaðist atf úr öllum áttum eftir margra ára einangrun. Meginstarf lians var í
skráningardeild safnsins og erlendu deildinni.
Sigfúsi Blöndal auínaðist á ungum aldri að komast að því starfi. sem liann var öðr-
um fremur kjörinn til að leysa af hendi sökum hæfileika sinna, menntunar og mann-
kosta. Hlutverk þjóðbókasafns er meðal annars að sinna vandræðum safngesta, sem oft
eru mörg og margvísleg, og er þá betra, að bókavörður sé víða heima og gagnkunnugur
safni sínu. Sigfús Blöndal var sérfræðingur safnsins í forntungunum, þar með í bók-
menntum miðalda og þeim bókmenntum síðari alda, sem skráðar eru á latínu. auk
þess vel lærður í mörgum tungum öðrum og ekki sízt í norrænum fræðum, fornum og
nýjum. Enginn stóðhonum á sporði að þekkingu á binu flókna röðunarkerfi safnsins,
sem von var, því að þar var aðalstarf hans. Mæddu því mjög á honum ýmiskonar fyrir-
spumir og úrlausnir úr öllum áttum. og oftast var bann þrautalendingin, þesar aðra
þraut. En öllu þessu tók Sigfús sem sjálfsögðum blut; með sinni dæmalausu liúf-
mennsku lagði bann sig í líma að leysa bvers manns vandræði. Var þar og sjaldan
komið að tómum kofunum, því að kunnugleiki hans á þessu mikla safni virtist nær
óþrjótandi. Var bann af öllu þessu vinsæll og mikils metinn af starfsmönnum og safn-
gestum.
Auk starfs síns við safnið var bann lektor í íslenzku nútíðarmáli við Kaupmanna-
bafnarbáskóla í bálfan annan áratug (1931—46).
Sigfús Blöndal var mikill eliumaður alla ævi og féll sialdan verk úr hendi. Ábngamál
bans voru mörg og margvísle'r. oc bekking bans stóð víða fótum. Eitt mesta hugðarefni
bans var norræn samvinna í menninsrarmálum. Um allt þetta er ekki staður að ræða hé’\
og má um það vísa til ágætrar ritgerðar eftir dr. Jakob Benediktsson í Skírni 1950, 124.
ár, bls. 1—15, svo og skrár um ritverk bans, sem bér er prentuð. Þó verður að geta bé1-
tveggja rita. sem Sigfús vann að árum saman.
Annað er Vœringjasapa. sem gefin var út að höfundinum látnum (1954). Hafði bann
að mestu fullbúið söguna til nrentunar áður en bann féll frá, en dr. Jakob Benediktsson
sá um útgáfuna. Þetta rit bafði Sigfús í smíðum í fjölda ára, og er það að miklu leyti
byggt á frumrannsóknum bans siálfs. Snarði bann hvorki siálfan sig né fé sitt til bess.
að það yrði sem bezt úr garði gert. fe’ ðaðist til Grikklands og Miklagarðs til þess að
kvnnast Væringjaslóðum og lagði það á sig á rosknum aldri að nema rússnesku til
þeirrar blítar, að hann gat kannað heimildir á þeirri tungu um Væringja.
Hitt ritið er Islenzk-dön.sk orSabók, sem prentuð var í Reykjavík á árunum 1920 til
1924. Þetta mikla verk hóf bann á sumardaginn fyrsta 1903, þá 28 ára gamall, í sam-
vinnu við konu sína, Björgu Þorláksdóttur, gáfaða konu og menntaða. Hefur Sigfús
rakið sögu orðabókarinnar rækilega í formála fyrir henni, hversu þau hjón hugðust á
fimm árum semja bandhæga og viðhlítandi orðabók, hversu verkið óx í höndum þeirra.
bvernig endurskoða varð hvað eftir annað tilhögun og tilgang verksins, síðan ráða
samverkamenn og loks leita úrræða að koma bókinni á prent. Og þegar öllu var farsæl-