Frjáls verslun - 01.02.1951, Blaðsíða 24

fjörugur eins og flestir fundir þá til dags. ViS
Hafnfirðingarnir gátum ekki komið því við að sækja
alla fundi hjá félaginu, en fórum þó nokkuð oft,
bæði á almenna fundi og eins böllin, sem voru
mjög vinsæl og menn sóttust mikið eftir að komast á.
Ég hafði gaman af því að dansa og dansaði yfirleitt
alla þá dansa, sem voru í móð. Fjör var þá mikið og
skemmtu menn sér vel, jafnt á fundum sem böllum.
Söngmenn góðir voru í félaginu, léttir og kátir, enda
oft tekið lagið öllum til mikillar ánægju. Þá var líka
mikið um dýrðir á frídegi verzlunarmanna, 2. ágúst.
Það var venja framan af að safnast saman við Lækjar-
torg og halda svo fylktu liði, bæði gangandi og ríð-
andi, inn í Ártúnsbrekku með lúðraþeytara í farar-
broddi. Þar skemmtu menn sér við ræðuhöld, leiki,
söng og músik. Var jafnan mikil þátttaka í þessum
hátíðarhöldum. Svo voru líka skemmtanir haldnar á
Landakotstúninu. Þar var reistur stór danspallur, sem
skreyttur var lyngi, og svo dönsuðu menn af miklu
fjöri fram á morgun. Um helgar efndi Verzlunar-
mannafélagið stundum til útreiðatúra, og var þá farið
upp í Mosfellssveit, upp undir Esju og hér í nágrenn-
ið. Ég hafði yndi af góðum hestum, átti sjálfur gæða
hross og tók oft þátt í útreiðatúrum félagsins.
L'hombre sem dœgrastytting.
— Hvaö unnu8 þér annars lengi hjá P. C. Knudt-
zon & Sön og hvaS gerSuö þiö ykkur aöallega lil af-
þreyingar í frítímunum, „kollegarnir“ hjá fyrirta’k-
inu? —
Ég vann í 23 ár við Knudtzonsverzlun eða þar til
hún var lögð niður árið 1897. Frítímar voru heldur
af skornum skammti þessi árin, nema þá helzt á laug-
ardagskvöldum. Spiluðum við þá stundum l’hombre
saman Chr. Zimsen, þórður Jónsson, bókhaldari, H.
Biering, pakkhúsmaður og ég — allir hjá P. C. Knudl-
zon & Sön. Byrjuðum við að spila klukkan 5—6 á
daginn og vorum að til miðnættis, en hiifðum þó
stutt matarhlé.
Hálfrar aldar borgari.
— lívaö lók svo viö, þegar þér hœttuS lijá verzl.
P. C. Knudtzon & Sön? —-
Ég fluttist þá til Krísuvíkur, með konu minni,
Ragnheiði Árnadóttur, en þar bjó tengdafaðir minn,
Árni Gíslason, sýslumaÖur. Við hjónin bjuggum í
Krísuvík um tveggja ára skeið, en fluttum því næst
til Reykjavíkur. Hef ég búið þar síðan, eða í röska
hálfa öld. Konu mína missti ég árið 1915. Um alda-
mótin reisti ég húsið nr. 20 við Laugaveg og byrjaði
að verzla þar sjálfur. Hafði ég á boðstólum bæði
matvörur og smávörur ýmiskonar. Þá keypti ég fé á
fæti á haustin, slátraði og seldi síðan. Einn daginn
fékk ég t. d. 100 lömb að morgni, en um kvöldið
hafði ég selt allt saman. Ég verzlaði þarna í 5 ár.
og gekk verzlunin vel.
Dag nokkurn kom Christian Zimsen að máli við
mig og bað mig blessaðan um að koma í vinnu til sín.
Hann var þá orðinn afgreiðslumaður Sameinaða gufu-
skipafélagsins í Reykjavík. Ilafði maður nokkur, er
hjá honum vann, látizt, og vantaði hann nú tilfinn-
anlega mann í skarðið. Ég átti Christian Zimsen
margs góðs að gjalda, og varð ég við ósk hans. Seldi
ég Siggeir Torfasyni húsið, en hann seldi það síðan
aftur Kristínu Sigurðardóttur, sem hóf þar verzlunar-
rekstur. Það var árið 1905, sem ég hætti að verzla
og fór þá þegar að vinna hjá Sameinaða. Mikið var að
gera oft á tíðum hjá Sameinaða. Þá hafði félagið þrjú
millilandaskip í ferðum, Lauru, Botníu og Zeres.
Strandferðaskipin voru hinsvegar tvö, Skálholt og
Hólar. Vann ég óslitið hjá Sameinaða til ársins 1932,
eða í 27 ár. Það ár lézt Christen Zimsen, sonur
Christian, en ég hafði unnið með honum í fjölda mörg
ár. Vorum við Christen mjög nánir vinir. Sama er að
segja um bræöur hans, Jes og Knud. Var. líkast því
sem ég væri einn af bræðrunum. Um svijiað leyti og
Christen féll frá var sjón mín orðin svo döpur, að
ég varð að hætta vinnu. Hef ég nú haft langa hvíld
síðan.
Þannig fórust Pétri Jónssyni. eina eftirlifandi stofn-
anda Verzlunarmannafélags Reykjavíkur, orð um
hinn langa starfsferil sinn í verzlunarstélt. Um leið
og ritstjóri blaðsins kvaddi Pétur, hagræddi gamli
maðurinn sér í stólnum, kveikti í vindli og bætti við
að lokum: — Aklrei hafði ég látið mér detta í hug,
að ég ætti eftir að verða eini stofnandi V. R., sem á
lífi yrði, þegar félagið fyllti 60. árið. En svona er nú
það; enginn veit sína ævina fyrr en öll er.
Frjáls verzlun óskar Pétri Jónssyni til hamingju
með afmælið. Megi þessi aldni félagi lifa heill um
ókomna ævidaga.
N. S.
Myndir á bls. 13, 14, 15, 16, 17, 19, 29,
<>£ 30 eru teknar af S. Vignir. — Skop-
myndaopnuna hefur Halldór Pétursson
teiknað.
24
FRJÁLS VERZLUN