Frjáls verslun - 01.12.1963, Blaðsíða 9

Rætt við Þórð Albertsson, umboðsmann á Spáni fyrir Sölusamband íslenzkra fiskframleiðenda
„Óþarli aö fara með baccalá lil íslands”
Þeir eru ótrúlega fáir Islendingar, er kynnzt hafa
til hlítar löndum og þjóðum við Miðjarðarhaf,
einn þeirra fáu, er þar hafa verið langdvölum er
Þórður Albertsson umboðsmaður Sölusambands ís-
lenzkra fiskframleiðenda. Hann hefur nú í nærri
þrjátíu ár búið og starfað þar syðra, lengur cða
skemur í flestum löndunum allt að botni Miðjarð-
arhafsins, en lengst þó á Spáni, og síðustu fimmtán
árin þar óslitið. Hingað heim hefur hann eigin-
lega aðeins komið sem gestur frá því hann hélt
fyrst í suðurveg fyrir hálfum fjórða áratug, og
þegar hann kom heim nú á jólaföstu, hitti frétta-
maður Frjálsrar verzlunar hann að máli að Hótel
Borg og spurði hann undan og ofan af starfi hans
í suðurlöndum, einkum um sölu á íslenzkum salt-
fiski til Miðjarðarhafslanda.
— í hvaða til gangi fóruð þér fyrst þangað suður?
— Það var árið 1928, að ég lagði leið mína til
Miðjarðarhafslandanna, fyrst til Spánar og síðan
til ítal íu og dvaldist í þessum löndum og starfaði
að íiskverzlun, þessi árin fyrir Kveldúlf, fram til
1932, að Sölusamband íslenzkra fiskframleiðenda
var stofnað, síðan hef ég unnið hjá þeim. Tveim
áruni á undan mér fór Hálfdán Bjarnason þangað
suður í þessum erindagjörðum og hefur liaft mest-
an veg og vanda af íslenzkri fiskverzlun á Ítalíu
síðan 1926. Fyrst var hann sendur af Kveldúlfi,
sem þá var stærsti útflytjandi á fiski héðan, til að
gæta íslenzkra hagsmuna á fiskmarkaðnum í Ítalíu,
þar sem útlendingar reyndu að halda niðri verðinu
á íslenzkum fiski og komu fram með sifelldar skaða-
bótakröfur, því að þarlendir kaupmenn hugsuðu
varla um annað en sinn eigin hag. Hálfdáni tókst
ágætlega frá byrjun að leysa verk sitt af hendi,
komst fyrst í samband við ítalskan innflytjanda
nokkurn, og skiptu þeir þannig með sér verkum,
að Hálfdán sá um útvegun fisksins héðan en ítal-
inn um sölu á honum þar í landi. Má kannski orða
það svo ,að sá ítalski hafi verið innanríkisráðherra
en Hálfdán utanríkisráðherra á þessu sviði. Þess-
um málum var vel borgið í höndum Hálfdáns, sem
er duglegur og heiðarlegur maður. Eftir að ég hafði
fyrst verið starfandi fyrir Kveldúlf í Barcelona á
Spáui, liélt ég til Genova á Ítalíu, þar sem Hálfdán
hefur alla tíð haft aðsetur, og starfaði þar um
hríð á skrifstofu hans og hins ítalska samstarfs-
manns hans, svo að ég kynntist mætavel starfi
þeirra og gat betur um það borið en margir aðrir,
hve ágætt starf Ilálfdán hefur leyst af hendi fyrir
lsland en oftlega af öfundarmönnum verið rægður
og hafður fyrir rangri sök. Eftir hina fyrstu veru
mína í Ítalíu fór ég til Grikklands og var þar um-
boðsmaður Sölúsambandsins um hríð, þá aftur
nokkur ár umboðsmaður með Hálfdáni í Italíu og
eitt ár var ég í Egyptalandi, en síðustu fimmtán
árin umboðsmaður á Spáni.
Hví íara ekki ungir menn héðan að selja afurðir
okkar erlendis?
— Voru ekki aðrir íslendingar þar syðra á þess-
um árum, starfandi að íslenzkri fisksölu?
— Þótt ótrúlegt megi virðast, hafa engir aðrir
en við Hálfdán haft þar búsetu öll þessi ár sem
umboðsmenn frá íslandi á fiskmarkaðnum. Og þcg-
ar ég lít um öxl til þessara ára, þegar afkoma ís-
lcndinga virtist vera svo mikið komin undir sölu
á íslenzkum saltfiski til Suðurlanda, furða ég mig
á því, að við skulum ekki hafa sent unga menn
út af örkinni, styrkt þá til náms í þessum löndum
til að takast svo á hendur störf að fisksölumálum
þar syðra, alveg eins og t. d. Norðmenn hafa gert.
Það virðist nú hafa legið svo bcint við að velja
unga rnenn, sem lokið hafa námi í verzlunarskól-
anum hér, til að leggja leið sína suður að Miðjarð-
F n J Á L S V E K Z L U N
9