Frjáls verslun - 01.08.1974, Page 98

Frá
riistjórn
Sjónvarpsmálin
Starfræksla sjónvarpsstöövar á Keflavík-
urflugvelli, og tækifæri íslendinga til aS
horfa á dagskrárefni þaSan, ætla enn sem
fyrr aS reynast drjúgt umtalsefni og deilu-
mál 1 skammdeginu framundan.
Miklar framfarir hafa orSiS síSan 1961,
þegar KeflavíkursjónvarpiS náSist fyrst
sæmilega á ReykjavíkursvæSinu en þá var
einmitt bent á, aS slík sendiorka væri
nauSsynleg til aS bandarískir varnarliSs-
menn og fjölskyldur þeirra gætu notiS
sjónvarpsins til fulls. Sjálfsagt var aS gera
þessu fólki kleift aS horfa á sjónvarp viS
sitt hæfi og um leiS eSlilegt, aS íslending-
ar notuSu sér möguleikana í því sambandi.
En alltaf hafa menn mátt búast viS breyt-
ingum á þessu fyrirkomulagi, og aS tæknin
leyfSi mun takmarkaSra sviS fyrir sjón-
varpsgeislann eSa þá aS sjónvarpssending-
arnar færu fram á jarSlínu innan flugvall-
arsvæSisins. MeS því aS varnarliSsmenn
eiga allir aS búa innan vallargiröingar
verSur sá háttur nú tekinn upp.
Dvöl varnarliSsins á íslandi og ólíkir
þættir í samskiptum íslendinga og Banda-
ríkjamanna, sem af henni leiSa, hafa
aldrei veriS túlkaSir öSru vísi en sem
bráSabirgSaástand. Þess vegna væri mjög
miSur, ef allur sjónvarpsáhugi íslendinga
og umræSan um sjónvarpsmál snerist ein-
vörSungu um þetta svokallaSa kanasjón-
varp. Nær væri, aS íslendingar gæfu gaum
aS framvindu mála hjá íslenzka sjón-
varpinu, tækju ákvarSanir um sjónvarps-
sendingar í litum, sem gætu fyrst um sinn
náS til hálfrar þjóSarinnar á SuS-vestur-
landi. Fullyrt er, aS nauSsynlegur viSbótar-
búnaSur í bækistöSvum íslenzka sjónvarps-
ins myndi kosta um 5 millj. króna.
Sjónvarpsefni er nú hægt aS fá á mynd-
segulböndum eSa plötum til heimabrúks,
ef svo mætti segja. íbúar fjölbýlishúsa
gætu rekiS sameiginlega litla sjónvarpsstöS
meS þess konar tækni. Þar meS skapaSist
nýr valkostur þó aS staSbundinn yrSi.
ForráSamönnum íslenzka sjónvarpsins er
legiS á hálsi fyrir aS velja átakanlega
leiSinlegt dagskrárefni til flutnings. Und-
ir þá gagnrýni skal tekiS hér. Mjög annar-
leg sjónarmiS hafa ráSiS hjá meirihluta
útvarpsráSs, sem nú situr, þegar dagskrár-
gerSin hefur veriS annars vegar. AkvarS-
anir í þeim efnum hafa æ meir færzt úr
höndum dagskrárstarfsmanna til meiri-
hlutans í útvarpsráSi. Og þaö er vissulega
tími til kominn aS skipt sé um útvarpsráS.
Til viSbótar öllu þessu eiga íslendingar
eftir aS taka afstöSu til grundvallarspurn-
ingarinnar um þaS, hvort aflétt skuli rík-
iseinokun í rekstri útvarps- og sjónvarps.
Fjörtíu ára gömul sjónarmiS, sem grund-
vallast á forsendum liSins tíma, eiga ekki
aS vera allsráSandi um viShorf okkar til
málsins nú. Frjáls samkeppni í öllum teg-
undum fjölmiSlunar er sjálfsögö.
Að passa sig á ríkinu
Mikil blaöaskrif hafa orSiS í tilefni lítill-
ar fréttar, sem birtist í síSasta tölublaSi
Frjálsrar verzlunar. Þar var sagt frá því
hvernig mismunandi túlkun embættis-
manna ríkisins á ákvæSum um greiSslu
verSuppbótar á skyldusparnaS hefur orSiS
þess valdandi, aS ríkissjóSur skuldar spari-
fjáreigendum 400 millj. króna nokkur ár
aftur í tímann.
Frjálsri verzlun er kunnugt um, aS
þessi ,,uppgötvun“ sem gerS var ífjármála-
ráSuneytinu í sumar, hefur komiS nokkru
róti á kerfiS og þá einkanlega vegna orSa-
lags 1 skýrslu ráSuneytisins um þetta at-
riSi. Þar var sem sé skýrt tekiS fram, aS
ríkissjóSur þyrfti aS vera undir verSupp-
bótagi’eiSslur búinn „þegar aSilar gera sér
grein fyrir, hvern rétt þeir eiga.“
Af þessu verSur ekki annaS skiliS en aS
hiS háa ráSuneyti hafi ætlaS aS hafa þess-
ar upplýsingar fyrir sig og sína nánustu og
bíSa bara þangaS til einhver ungur spari-
fjáreigandi hefSi uppurS í sér til aS segja
ríkiskerfinu stríS á hendur. Óvíst er þó
meS öllu, aS ,,aSilar“ hefSu nokkurn tíma
getaS reiknaS þetta dæmi svo langt aftur
aS þeir áttuSu sig á öllum rétti sínum.
Þetta er mjög alvarlegt mál og glöggt
dæmi um vélræna og ógeSfellda meSferS
persónulegra hagsmunamála einstakling-
anna inni í ríkisbákninu. ÞaS er ekki aS
ástæSulausu aS borgararnir hafa til-
hneigingu til aS ætla, aS embættismanna-
valdiS sé sett til höfuSs sér. Dæmin sýna,
aS aSgát skal höfS og öllum er hollt aS
passa sig á ríkinu.
98
FV 8 1974