Frjáls verslun - 01.10.1997, Síða 36

Þessi mynd var tekin þegar írska kráin Limerick’s Bill var opnuð í Innsbruck.
Þarna sitja eigendurnir allir samankomnir við eitt borð. Talið firá vinstri: Ed-
ward Cammerlander, Patrick Keegan, Bjarni Ó. Guðmundsson, Wolfgang Ul-
samer, Herbert Cammerlander og Björn Horgen.
HÁTT BJÓRVERÐ EKKIGÓÐ
LANDKYNNING
Þegar Irland og Island áttust við í
landsleik í knattspyrnu síðastliðið sum-
ar fylltist Reykjavík af glöðum Irum.
Bjarni í Dubliner fagnaði með þeim og
dagana sem Irarnir voru hérna var bjór-
inn á Dubliner seldur á hálfvirði. Irarn-
ir troðfylltu húsið meðan það var opið
og drukku svo mikinn bjór að erfitt er
að trúa því - en á þremur dögum var selt
svipað magn og lítil krá selur á einu ári.
„Mér finnst hátt bjórverð ekki góð
landkynning. Við hefðum sjálfsagt get-
að haldið verðinu uppi og hagnast
meira en við vildum halda veislu og
gleðjast. Hitt er svo annað mál að við
fengum mikla jákvæða umfjöllun i blöð-
um og sjónvarpi erlendis fyrir þetta. Nú
erum við að njóta ávaxtanna því flestir
írskir ferðamenn, sem koma hingað
með Samvinnuferðum-Landsýn, koma
beint til okkar.“
Síðan má segja, reksturinn hafi verið
samfelld sigurganga. Dubliner er ein
vinsælasta krá borgarinnar og mark-
visst er unnið að því að halda þeirri
ímynd sem írskar krár eiga að hafa að
mati Bjarna. Irskir starfsmenn, írskir
tónlistarmenn og lífleg skemmtiatriði
tryggja alltaf réttu stemninguna. Gerð-
ar hafa verið tilraunir með leiksýningar
á efri hæðinni og í vetur er meiningin að
hafa þar menningardagskrár tengdar
sögu Reykjavíkur.
En það er margt sem er ólíkt með
veitingarekstri á Islandi og annars
staðar.
„DON’T WORRY, BE HAPPY“
„Ég treysti yfirleitt alltaf fólki þangað til
ég reyni það persónulega að öðru. Eitt
aðalmarkmiðið með lífinu er að njóta
þess og hafa ekki of miklar áhyggjur".
ÍRSK BYLGJA
Þessi bylgja, sem segja má að
einkennist af því að litið er á krána eins
og hverja aðra merkjavöru, hefur farið
sigurför um heiminn undanfarin ár
og er í stöðugri sókn.
SLÓGUM ÍRUM VIÐ
Hinir þyrstu íslendingar voru snöggir að
setja met því aldrei hefur verið selt ann-
að eins af Guinness á einum stað eins
og á Dubliner í Hafnarstræti. Landinn lét
sig ekki muna um að sigra írana í þeirra
eigin íþrótt.
„Yið Jjárfestum strax í upphafi í
vönduðum tölvubúnaði til þess að fylgj-
ast með innkaupum, birgðum og allri
sölu. Þessi starfsgrein er þess eðlis að
það er nauðsynlegt. Hitt er svo annað
mál að Irarnir, sem komu hingað fyrst
til að vinna á barnum, höfðu aldrei séð
annað eins kerfi. Þeim fannst líka
óskaplega einkennilegt að það skyldi
vera hægt að borga með alls konar
kortum á barnum.“
ÍRSKAR KRÁR UM ALLAN HEIM
En ævintýrinu er ekki alveg lokið.
Það er reyndar bara rétt að byrja. Fé-
lagarnir þrír úr Roundtable voru harla
ánægðir með sinn hlut og höfðu reynd-
ar fengið til samstarfs við sig Pétur
Pétursson sem þeir kynntust þegar
verið var að leita að húsnæði í Hafnar-
stræti.
„Pétur er nokkurs konar lukkutröll í
okkar samstarfi. Ef hann er með, þá
gengur allt vel.“
Um þessar mundir er talið að það
séu einhvers staðar á bilinu 4000-6000
írskar krár í heiminum. 300 eru í
Þýskalandi og 250 á Ítalíu en í Banda-
ríkjunum skipta þær þúsundum, enda
þar búsettir fleiri írar en á írlandi. Þess
ber að geta að í Dublin einni eru 1500
krár þannig að Irar geta vel við unað.
Þessi bylgja, sem segja má að ein-
kennist af því að litið er á krána eins og
hveija aðra merkjavöru, hefur farið sig-
urför um heiminn undanfarin ár og er í
stöðugri sókn. Félagarnir þrír fengu
ábendingu frá írlandi um að þeir ættu
að sýna snilli sína í kráarrekstri annars
staðar en á Islandi og nokkrir staðir í
Evópu, eins og t.d. Grikkland, Tékk-
land og fleiri, voru skoðaðir með þetta í
huga. A endanum var fyrsta írska kráin
í Austurríki, Limerick’s Bill, opnuð í
Innsbruck í lok ársins 1996 með mikilli
viðhöfn og við miklar vinsældir æ síðan.
„Við létum kanna markaðinn í Aust-
urríki og það kom í ljós að í Innsbruck,
sem er rúmlega 100 þúsund íbúa borg,
er drukkinn jafn mikill bjór og í Vínar-
borg. Auk þess fannst okkur kostur að
vera aðeins 100 kílómetra frá þýsku
landamærunum."
Bjarni segir að austurrískar reglu-
gerðir og skrilræði hafi gert þeim lífið
dálítið leitt og í ljós hafi komið að ís-
land sé ekki það versta i þeim efnum.
Það varð mjög farsælt að félagarnir
36