Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1955, Qupperneq 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS •
095
X.^'SS'
•
Efle?5iasf ssman. Andúðin t»I náunsrans evðist
o<r bverfnr. Rróðnrlrönd Vaer'e;kans knvtast fast-
ar. Vnr>nHó«;n tendrast. innra verður bjart
o<r h'ýtt. Þetfa revna marír;r.
Fn o«s er me;ra sref;»t. .Tó;a<riiðstviall;ð taiar
nm fríð á ’örðu o<r velbóknun Guðs. Það er
betta, sem ió;;n eiga að veita oss: Það er friður
f hjarta, sá friður, sem skanast við tilfinningu
þess, að Guð er með oss, að hann umvefur oss
elsku sinni, að hann vakir yfir oss, svo að vér
erum aldrei ein. Sá friður, sem hann veitir, er
ekki hverfull. Sá friður, er giöf Guðs til vor.
Vér getum ekki skanað oss frið Guðs osr helgi
buuans með ytri viðböfn. Vér verðum að vera
b;<Toriendur. taka á móti hinum dvrmætu náðar-
eiöfum Guðs. ..Guð einn srefur jrieðileg jól“,
segir ská'dið. Það. sem gerir jó;;n að belprl hátíð
er sá staðreynd. að bá erum vér mótttækiiegrl
en endranær fyrir gjöfum Guðs — hans náð og
friði.
Stundum er talað um það, að jólin séu hátíð
barnanna. Það er sannarlega réttnefni. En það
mætti líka segia, að jólin séu hátíð barnsins í
oss, sú hátíð, þegar hið barnslega, hreina og
göfga fær bezt notið sín. Minnumst orða frels-
arans: „Nema þér snúið við og verðið eins og
börnin, komist þér alls eigi inn í Guðs ríki.“ Á
jólunum eiga menn fremur en endranær það
huearfar, sem Jesús mat svo mikils og gaf hin
dýrlegu fyrirheit. Skáldið segir:
Hyggindasál,
sem í húmi starir
lúin og leið
á Ijósaskiptum.
Hverf til baka,
ver barn á ný
svo að þitt Guðsljós
glæðist aftur.
Það er margra revnsla, að með aldrinum
dvínar það liós. sem á bernskunnar döeum lýsti
með svo skærri birtu. — En með hverium ný-
um jólum tendrast bað á ný í sálum margra.
Megi það tendmst á nv í bmni sál á beccum
jólum og lýsa þér ávallt í dimmviðrum lífsins
— við áhvggiur, önn og erfiði. Lát þitt Guðsliós
glæðast á ný með öryggi trúarinnar á elsku
Guðs, hans vernd og handleiðslu. Þá átt þú þann
auð. sem varir og hefir eilíft gildi.
Líf manna er stöðug leit að hamingju og í
þeirri leit fara menn misjafna vegu. Og stund-
um er baráttan háð um það sem er hiómið eitt,
og missir gildi um leið og bað er höndlað. Fn til
er sá auður. sem ekki evðist. Það er sá auður,
sem gefur lífinu gildi. göfgar það og fegrar. Til
þess kom frelsarinn í heiminn, að gera oss hiut-
takendur í þeim auði. Höldum heilaga hátíð í
hans nafni. Tökum á móti giöfum hans, sem
ekki gefur eins og heimurinn gefur, heldur segir:
„Minn frið gef ég yður.“
Með misiöfnum hætti halda kristnir menn
heilög jól, ólíkir siðir hafa til orðið hiá bióðim-
tim. Og ekki verður því neitað, að of mikið gæti
óþarfa og óhófs í jólahaldi nútímans. En ver-
aldleg hátíð mega jólin ekki verða. — Færi svo,
mun sú æska, sem nú vex upp í þessu landi,
hafa aðrar minningar um sín bernskujól, en
þeir eiga, sem nú eru miðaldra eða eldri. „Hvert
fátækt hrevsi höll nú er“, segir í jólasálminum
fagra. Á fátækum heimilum þessa lands skein
birtan frá jólaljósinu í hendi bamsins. Sú birta
varð að himneskri birtu í hjartanu, birtu, sem
ljóma bar til æfiloka, og gladdist á ný á hverj-
um jólum. Guð blessi jólafögnuð allra landsins
barna á þessari hátíð, að friður og fögnuður megi
búa í sálum allra — í bæ og byggð — innst til
dala og yzt til stranda.
Gleðileg jól.
í Jesú nafni, Amen.