Vísir - 04.03.1978, Blaðsíða 10

10
Laugardagur 4. marz 1978
vism
Vt fcj l
Utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdarstjóri: Davið Guómundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson ábm.
Olafur Ragnarsson
Ritstjornarfulltrui: Bragi Guömundsson Fréttastjóri erlendra frétta: Guð
mundur G. Petursson. Umsjón meö helgarblaói: Arni Þórarinsson. Blaöamenn:
Edda Andresdottir, Elias Snæland Jónsson, Guðjón Arngrimsson, Jónina
Michaelsdottir, Katrin Pálsdóttir, Kjartan L. Pálsson, Kjartan Stefánsson, Oli
Tynes," Sæmundur Guövinsson. Iþróttir: Björn Blöndal, Gylfi Kristjánsson.
Ljósmyndir: Jens Alexandersson, Jón Einar Guöjonsson. utlit og hönnun: Jón
Oskar Hafsteinsson, Magnús Olafsson.
Auglysinga- og sölustjóri: Páll Stefánssor
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Petursson
Auglýsingar og skrifstofur: Siðumúla 8
simar 86611 og 82260
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 86611
Ritstjórn: Siðumula 14 simi 86611 7 linur
Askriftargjald er kr. 1700 á mánuði innanlands.
Verð i lausasölu kr. 90 eintakið.
Prentun Blrðaprent h/f.
Lýðrœðið
Tilraunir nokkurra
forystumanna Alþýðusambands-
ins og opinberra starfsmanna til
þess að lama atvinnulífið í land-
inu með ólöglegum verkföllum
runnu að meira og minna leyti út
i sandinn. AAiki11 meirihluti
launþega i landinu hlýddi ekki
kalli forystumannanna og tók
þannig stjórnina úr höndum
þeirra.
Þetta er athyglisverð niður-
staða með hliðsjón af því, að
innan launþegafélaganna virðist
mikill meirihluti vera andvígur
lögunum um takmörkun vísitölu-
bóta á laun. Kjarni málsins er
hins vegar sá, að upp til hópa láta
launþegar ekki forystumennina
teyma sig til ólögmætra upp-
lausnaraðgerða.
Meðal opinberra starfsmanna
var þátttaka í verkfallsaðgerð-
unum mjög lítil, en þó talsverð
meðal kennara. Það er til marks
um styrkleika Bandalags starfs-
manna ríkis og bæja, hversu ein-
dregið opinberir starfsmenn
hunsuðu kröfuna um ólögmætar
verkfallsaðgerðir. En um leið
hefur staða forystumannanna
varð ofan
veikst. Aðstaða þeirra er óneit-
anlega heldur brosleg.
Þátttakan í verkfallsaðgerðum
Alþýðusambandsins var miklu
minni en búist var við. Stórir
hópar höfðu kröfuna um ólögleg
verkföll að engu bæði einstakl-
ingsbundið og á grundvelli
félagslegra ákvarðana. Þátt-
takan var mest i þeim félögum,
þar sem forystan beitti valdi og
félagslegum þvingunum í því
skyni að knýja menn til aðildar
að þessum ólögelgu aðgerðum.
Sennilega eru flestir launegar
á móti vísitöluskerðingunni. En
hin dræma þátttaka í ólöiglegu
verkfallsaðgerðunum segir ekk-
ert um afstöðu launþega til þessa
r
a
atriðis í ef nahagsaðgerðum
ríkisstjórnarinnar. Hún sýnír
fyrst og fremst að hér er ekki
unnt að stofna til þeirrar upp-
lausnar, sem almenn ólögleg
verkföll leiða til.
Ósigur forystumanna Alþýðu-
sambandsins og Bandaiags
starfsmanna ríkis og bæja er
sigur fyrir lýðræðið í landinu.
Fjölmargir voru gegn vilja sín-
um þvingaðir til þátttöku í þess-
um ólöglegu aðgerðum. Þeir
hafa setið heima óánægðir. Aðrir
hafa farið óánægðir til vinnu þá
daga sem aðgerðirnar stóðu yf-
ir, en talið það meira virði að
fara að lögum.
Afstaða manna að þessu leyti
hefur greinilega ekki farið eftir
flokkspólitík, heldur mismun-
andi virðingu fyrir
lýðræðisskipulaginu. Virðingar-
leysið f yrir settum lögum varð að
lúta í lægra haldi. Það er megin-
niðurstaða þeirra atburða, sem
átt hafa sér stað síðustu daga.
Ástæða er til að fagna þeim
málalökum.
í framhaldi af þessum mis-
heppnuðu upplausnaraðgerðum
geta menn haldið áfram að ræða
þau launapólitísku viðfangsefni,
sem nú blasa við. Verkalýðs-
félögin hafa flest hagnýtt sér
þann samningsbundna rétt að
segja upp samningum vegna
þeirrar breytingar, sem gerð
hefur verið á vísitölubótunum
með nýsamþykktum lögum þar
að lútandi. Það er hin löglega
leið, sem að sjálfsögðu getur
endað með verkföllum.
Þó að ráðstafanir ríkisstjórn-
arinnar tryggi sama kaupmátt og
var að meðaltali í fyrra, er óum
deilt að kaup hefði i krónum talið
hækkað meir að óbreyttri visi-
tölu. En staðreynd er, að
óbreytt vísitölukerf i er snar þátt-
ur í þeirri verðbólgustefnu, sem
hér hefur verið fylgt á flestum
sviðum í áratugi. Það skiptir
engu máli fyrir lífskjör fólksins í
landinu að fjölga verðlausum
krónum í launaumslögunum.
Stjórnvöld og hagsmunasam-
tök ættu nú að snúa bökum sam-
an um aðgerðir er miðuðu að því
aðauka verðgildi krónunnar. Það
er einfaldlega engin lausn að
f jölga krónunum, þegar þær eru
verðlausar. Með hliðsjón af því
væri æskilegt að kollvarpa gild-
andi vístölukerfi og taka upp
nýtt, er mældi þau verðmæti,
sem við höfum til skiptanna.
ÚR HUGSKOTINU
eftir Birgi Sigurðsson
dómslögum. Yöur hlýtur þvi að
vera mikið i mun að hún hafi
verið og sé hrein i málshöfðun-
um yðar. Þess vegna leyfi ég
mér nú að höfða til hennar með
nokkrum spurningum:
Hafa ekki álika ummæli og
hér um ræðir verið viðhöfð i hita
á Islandi án þess aö dómar eða
fébætur kæmu fyrir? Eruð þér
aðeins að klekkja á andstæðing-
um yöar i skjóli úreltrar meið-
yrðalöggjafar? Var ekki nóg
fyrir yður að fá ummæli þessi
dæmd dauð og ómerk? Hvernig
gagnar fé æru yðar. Nærist hún
á peningum? Eða eruð þér að
reyna að skerða efnhag and-
stæðinga yðar? Hafið þér hreina
samvisku vegna þess arna?
Ef spurningar þessar og aðrar
i sama dúr hafa ekki borið fyrir
yður i dómssal samviskunnar er
sálarlif yðar klofið. Þér metið
þá opinbera æru yðar á kostnað
samviskunnar. Hafið þér orðið
þessara spurninga varir f hug yð
ar en látið hjá liða að svara
þeim eða svarað þeim rangt, er
isannleika mjögilla komið fyrir
yður: Þér hafið þá misboðið
mannorðiyðarogþarmeð skert
þaðsemþér voruð að verja. Þér
hafið þá sýnt að þér kunnið ekki
STAFRÓF
ÆRUNNAR
Háttvirtu Vl-ingar.
Tilefni bréfkorns þessa er það
eitt að nú hafið þér náð merkum
áfanga i baráttu yðar fyrir
óskertri opinberri æru. Mál-
flutningi i þeim fimmtán
meiðyrðamálum sem þér stöðuð
fyrir er lokið i undirrétti. Yður
hlýtur að létta mjög þegar
dómstólar landsins hafa
emdanlega staðfest að æra yðar
er i lagi og þeir menn sem vógu
að yður með orðum dæmdir til
fébóta eða fangelsis til vara.
Þér kusuð að halda
þjóðhátiðarár yðar hátiðlegt
með þvi að safna undirskriftum
á bænarskjal um áframhald-
andi hersetu i landinu. Um þá
aðferð yðar dæmir ekki undir-
réttur né hæstiréttur hér og nú.
Dómstóll sögunnar mun fella
dóm yfir henni. Þér skuluð samt
ekki örvænta. Hvað sem varðar
framtiðina getiðþér glaðst um
sinn: Þjóðhátiðarfáninn sem
þér dróguð að húni i andvara-
leysinu árið 1974 blaktir enn
með ósýnilegu en þó isaumuöu
skjaldarmerki yðar „Varið
4nd” i feldinum. Ekki er mjög
liklegt að hann sigi i hálfa stöng
ibráð. Ef tilvillekki fyrr en ýfir
gröfum yðar. Kannski eruð þér
viðkvæmir fyrir miuningu yðar.
Þá skiptir miklu að þjóðernis-
æra yðar sé hin sama og
framtiðin kýs að hafa i heiðri.
Sjálfur er ég sannfærður um að
minning yðar verður metin svo
sem vert er á næstu þjöðhátið.
Þér voruð i sannleika menn
ársins 1974. Uppákoma sem
enginn sá fyrir.
Þér hafið lagt ofurkapp á að
fullvissa aðra um þá sannfær-
ingu yöar að þér hafið verið
tilneyddi r að höfða fimmtán
meiðyrðamál vegna eftirleiks
undirskriftasöfnunarinnar
Varið land. Þessi málaferli ber
að skoða og meta i ljósi þeirrar
áherslu sem þér leggið á æru
yðar. Þér hafið unnið hvert
meiðyrðamálið af ööru fyrir
dómstólum. En við nána athug-
un kemur fram að æra yöar er
enn i hættu. Hvernig má slikt
vera? Svariðeraö hættuþessari
er þann veg farið að opinberir
dómstólar geta ekki um hana
fjallað. Hún snýr að samvisku
yðar. Þér vitið að sjálfsögðu að
samviskan er ekki ómerkari
hlið ærunnaren sú er snýr að
einu sinni stafróf ærunnar þótt
meiðyrðalöggjöfin sé yður
hjartfólgin.
Og hversu átakanlegt yrði
ekki þetta ólæsi yðar ef þannig
færi að dómstóll sögunnar
áfelldist yður fyrir tiltæki yðar
þjóðhátiðarárið 1974 og sum
þeirra ummæla sem þér hafið
fengið dæmd dauð og ómerk fest
ust viðminningu yðarsem verð-
miðar þriðja flokks þjóðernistil-
finningar. Væri þá ekki vita-
hringur æruleysisins vissulega
fullkomnaður?
Virðingarfyllst
ofanritaður.