Vísir - 04.03.1978, Blaðsíða 26

Laugardagur 4. marz 1978VISIR
bEHbl/tt]/; ^0 SAKAHAL
Þegar Elizabeth f rétti af dauða Matt Gordon fór aftur
að síga á ógæfuhliðina
Svarta Dalian, Elizabeth Short
Fingraför
Ljóst var að ekki var langt sið-
an konan hafði verið myrt. Lög-
reglan taldi að likinu hefði verið
varpað á þennan stað úr bifreið.
Stafirnir „BD” ollu lögreglunni
heilabrotum. Fingraför af þeim
fáu fingrum konunnar sem voru
heillegir voru send til alrikislög-
reglunnar i Washington til venju-
bundins samanburðar við fingra-
farasafn hennar. Litlar vonir batt
lögreglan i Los Angeles við út-
komu þeirrar prófunar. En áður
en langt um leið kom svar um
hæl, þar sem staðfest var að
fingraförin tilheyrðu Elizabeth
Short, 22 ára að aldri, fæddri i
þorpinu Medford i Massachu-
setts. Hún hafði komist á skrá
lögreglunnar fyrir afbrot sem
unglingur.
Móðir hennar, frú Phoebe
Short, sem skilin var við eigin-
mann sinn, kom siðan i leitirnar.
Morðinginn hafði gengið frá kon-
unni með slikum hætti að móðir-
in taldi sig ekki geta fullyrt að
likið væri af dóttur sinni. Afturá
móti lagði hún fram bréf sem
Elizabeth hafði skrifað henni fá-
Upphaf ógæfunnar
Upplýsingar sem lögreglunni
tókst að afla um liferni hennar i
Miami voru i brotum, en ljóst var
að þar varð hún æ óhamingju-
samari og meira einmana. Hún
hafði fengið starf sem gengil-
beina. Og um tima var engu lik-
ara en hún hefði fundið hinn heitt-
elskaða. En ástarsambandið
slitnaði þegár hann var sendur i
striðið. Hún vann og taldi dagana
til endurfunda þeirra. Þá barst
fregn um að hann hefði beðið
bana á vigvelli úti heimi.
Af þessu áfalli tókst Elizabeth
ekki að jafna sig. Hún lagðist i
drykkjuskap og daður og karla-
far. Hún gerðist svo léttlynd að á
knæpum Miami varð hún þekkt
fyrir að fara i rúmið með sér-
hverjum sem vildi kaupa handa
henni mat og drykk. Óhjákvæmi-
lega komst lögreglan i spilið og
tók hana eitt sinn þar sem hún sat
að drykkju á bar með hermönn-
um. Hún var handtekin sem
„vandræðaunglingur”. Yfirvöld
ákváðu að hún þarfnaðist um-
hyggju og verndar og hún skyldi
snúa heim til móður sinnar.
Henni var afhentur lestarfarmiði
til Medford og dálitill farareyrir
og hún siðan sett i lestina.
Ný von
Um borð i lestinni var hún ekki
lengur en til Santa Barbara. Þar
steig hún af og fékk sér að nýju
sarf sem gengilbeina. Enginn af
skriffinnunum i Miami athugaði.
Phoebe Short, móðir
Elizabeth.
Til Hollywood
Eins og i leiðslu vöðlaði Eliza-
beth skeytinu saman i kúlu, þeytti
þvi i gólfið og gekk rakleiðis á
næstu knæpu. Þar drakk hún uns
hún féll fram á barborðið. Hún
hafðihaldið uppi látlausum einræð
um, að sögn barþjónsins: „A
sumu fólki hvilir bölvun. Það
getur aldrei um frjálst höfuð
strokið...”
Daginn eftir ákvað hún að fara
frá Medford aftur, og hún lagði af
stað til Kaliforniu. í þetta skipti
varð sá staður fyrir valinu sem
best virtist henta fegurð hennar:
Hollywood. Kvikmyndaborgin
var þá ekki orðin sjónvarpsöld-
inni að bráð; þar var uppgangur,
í jioíí Q
Á nístingsköldum morgni
15. janúar 1947 stóð snöktandi kona,
viti sinu fjær, á götu i einu úthverfi
Los Angeles og veifaði lögreglubif-
reið sem ók hjá. Hún öskraði eitt-
hvert rugl, en þegar lögreglumönn-
unum hafði tekist að róa hana dálitið
benti hún i áttina að auðri lóð i
grenndinni, þar sem ekkert var nema
rusl og dót. Þegar lögreglumennimar
komu þangað birtist skýring á hegð-
un konunnar. Við augum blöstu tveir
helmingar nakins liks ungrar konu.
Það hafði verið skorið þjösnalega i
sundur um mittið og hvor helmingur-
inn bundinn með reipum. Djúpt i ann-
að læri konunnar hafði morðinginn
skorið upphafsstafina „BD”. Við-
bjóðurinn óx við rannsókn likskoðara
lögreglunnar. í ljós kom að flestir á-
verkana virtust hafa verið veittir áð-
ur en konan gaf upp andann, — trú-
lega á meðan hún hékk i köðlum eða
virum með höfuðið niður. Hugsanlegt
var talið að hún hafi verið á lifi er
morðinginn byrjaði að skera hana i
tvennt.
um vikum áður frá San Diego.
Rannsóknarlögreglumenn fóru
þegar i stað til heimilisfangs
hennar þar og fengu þær upplýs-
ingar að Elizabeth Short heföi
farið burt sex dögum áður en lik
hennar fannst, — ekki fyrir fullt
og allt, að þvi er virtist, þvi hún
tók engan farangur með sér.
Þvinguð æska
Smátt og smátt tókst lögregl-
unni að setja saman mynd af
Elizabeth Short og lifi hennar.
Eitt var hafið yfir allan vafa: hún
hafði verið hávaxin, tiguleg og ó-
venjulega falleg, ljós yfirlitum en
með hrafsvart hár. Kona sem
hlaut að vefja körlum um fingur
sér.
En bakgrunnur hennar var ekki
sérlega fallegur. Heimili hennar
var ólánssamt. Hún var sex ára
þegar foreldrar hennar skildu og
faðir hennar flutti til Kaliforniu.
Hann tók eitt barnanna fimm meö
sér, en hin urðu eftir hjá móður-
inni.
Þetta var i kreppunni miklu og
Phoebe Short átti oft i fullu fangi
með að annast uppeldi barna
sinna og sjá þeim lika fyrir fæði
og klæði. Elizabeth var mikiö ein,
sins liðs og óhamingjusöm. Og á-
setningur hennar varð æ sterkari
er árin liðu. Um leið og hún væri
orðin nægilega gömul ætlaði hún
að fara að heiman og hefja sjálf-
stætt og betra lif annars staðar.
Arið 1942 fékk hún tækifærið,
tæplega 17 ára að aldri. í heim-
styrjöldinni siðari voru nægir at-
vinnumöguleikar fyrir ungar
konur i Bandarikjunum. Hún fór
til Miami, og taldi að „sólskins-
borgin” væri sniðin fyrir hana og
drauma hennar. Hún hafði upp-
götvað eigin fegurð, og ekki leiö á
löngu uns ungir hermenn af flug-
stöð i nágrenni Miami uppgötv-
uöu hana lika.
Þetta er miðinn sem morðinginn sendi dagblöðunum
hvort hún hefði komist heilu og
höldnu heim, og i Santa Barbara
var Elizabeth til ársins 1944.
Enn einu sinni leitaði ógæfan
hana uppi. Hún var nýbúin að
jafna sig eftir fyrstu ástarsorgina
þegar hún kynntist ungum majór
iflughernum,MattM. Gordon, jr.
Allt virtist leika i lyndi og hún
sneri árið 1944 heim til móður
sinnar i Medford til að biða heim-
komu majórsins frá Austurlönd-
um fjær og brúökaupsins sem þá
átti að halda.
Heimilisaðstæður voru engu
lukkulegri en áður, en nú haföi
Elizabeth þó til einhvers að
hlakka. Að morgni 22. ágúst 1946,
er von var á heimkomu majórsins
þá og þegar, var dyrabjöllunni
hringt og Elizabeth fór til dyra.
Henni var afhent simskeyti stilað
á hana. Hún reif það upp i miklum
spenningi. Þar stóð stutt og lag-
gott: „Hef fengið tilkynningu frá
hermálaráðuneytinu um að sonur
minn, Matt, hafi farist i flug-
slysi”.
bjartsýni og næg atvinna fyrir
aukaleikara. Elizabeth Short
gekk i raðir „statistanna” og
vegnaði vel, — hún fékk reglulega
og tiltölulega vel borgaða vinnu.
Hún hafði heyrt að ýmsir fram-
leiðendur og ráðningarstjórar
væru tilbúnir til að gefa fallegum
stúlkum góð tækifæri i kvikmynd-
um ef þeim væri sýnd „tillits-
semi” i staðinn. Hún lét ekki
ganga á eftir sér, og varði fritima
sinum, — einkanlega ef hún var
nægilega dofin af áfengisdrykkju
— , i rúminu hjá nánast hvaða
karlmanni sem var, burtséð frá
þvi hvort hann átti itök i Holly-
wood eða ekki.
Dalia á hálum is
Hún haföi komist að þvi að i
Hollywood væri hagstætt að hafa
ákveðna, persónulega imynd.
Hún valdi sér þá imynd að klæð-
ast einvöröungu svörtum klæðn-
aði i stil við svart háriö: svörtum
kjól, svörtum sokkum og nærföt-
um, svörtum skóm og hringum
með svörtum steinum. Þetta