Vísir - 04.03.1978, Blaðsíða 18

18
Laugardagur 4. marz 1978 vism
l i \ Wa i m n
10 AURARllO
ISLAND im
Viö útgáfu þessara merkja varö
póstþjónustunni á I messunni.
Nafn Jóns Sigurössonar vantar
á merkiö frá 1944 og eins upp-
lýsingar um þaö hvenær hann
var uppi. €tlendingar draga þvi
oft þá ályktun aö þarna sé
mynd af fyrsta forseta iýö-
veldisins, en finnst hann
skelfing gamaldags. Hin merkin
eiga aö sýna framfarir í póst-
flutningum og gera þaö en gefa i
skyn aö okkur hafi ekkert fariö
fram i byggingarlistinni.
fólki á að hreinir og ógallaðir
peningar væru verðmestir en
mynt má ekki pússa*,aðeins
þvo varlega Ur sápuvatni.
Sum prjónamerkin vand-
fundin
Prjónamerki eru eitt af þvi
sem algengt er að fólk safni.
Magni kvað eitt skemmtileg-
asta heildarsafn þeirra, sem
hægt væri að ná i.vera 17. júni
merkin. Þau voru fyrst gefin út
1944 siðan 1954 og eftir það á
hverju ári.
1974 gáfu flestar sýslur lands-
ins út prjónmerki og eru sum
þeirra nú þegar vandfundin.
Póstkort, seðlar og fleira
Magni sagði að póstkortasöfn-
un væri alltaf að aukast, en nú
kæmi mjög litið inn af póstkort-
um. Fólk væri ef til vill tregt til
að selja skrifuð póstkort en það
væri óþarfi þvi fæstir póstkorta-
safnarar læsu textann. Það sem
skipti þá máli væru myndirnar
frimerkið og póststimpiilinn.
Tengd mynlsöínuninni er
söfnun vörupeninga og brauð-
peninga,en af þeim var talsvert
gefið út á árunum 1846-1932.
Kaupmenn og brauðgerðar-
menn gáfu þá út til að greiða
með þeim innlegg og siðan var
yfirleitt ekki hægt að nota þá
annars staðar en i fyrirtæki út-
gefanda.
Af öðrum söfnunum nefndi
Magni söfnun gamalla seðla
vindlamerkja og spila. Nýjasta
spilasöfnunin sagði hann að
væri söfnun Tarot spila
(Spáspila) og eru til af þeim
margar gerðir.
„Möguleikarnir eru sem sagt
fjölmargir,” sagði hann. „En
það er svo með söfnun i heild, að
hún skapar reglusemi og
nákvæmni auk þess sem hún
vikkar sjóndeildarhringinn og
veitir mikla ánægju.”
Saina aðeíns því sem ég
nœ í fyrirhafnarlítiðff
Segir Erlendur Jóhmnnssen, sem meðaf annurs safnar
eldspýtustokkum eg blaðaúrklippum
„Ég byrjaði ekki á þessari söfnun fyrr en ég
veiktist og varð að hætta að vinna. Fram að þeim
tíma mátti ég aldrei vera að þvi að sinna neinu
svoleiðis," sagði Erlendur Jóhannsson, hús-
gagnasmiður.
Erlendur hefur únnið við húsgagnasmiði í yfir
40 ár, þar af 36 ár hjá Kristjáni Siggeirssyni.
Hann hefur fengið heiðursskjal Félags íslenskra
iðnrekenda fyrir 40 ára starf i þágu iðnaðar og er
heiðursfélagi Sveinafélags húsgagnasmiða.
Undanfarin tvö ár hefur hann ekkert unnið við
smiðar. A þeim tima hefur hann stytt sér stundir
við ýmiss konar söfnun. Aðallega safnar hann
eldspýtustokkum, en einnig hefur hann stundað
frimerkjasöfnun og blaðaúrklippum og mynt
hefur hann safnað nokkuð.
i fyrstu ferðinni til út-
landa
Erlendur og kona hans, Asta
Þorgrimsdóttir,eru bæði skátar.
Ásta var ein af fyrstu islensku
kvenskátunum. Fyrir 6 árum
fóru þau til Noregs, þar sem
haldið var mót St. Georgsskáta.
Þetta var þeirra fyrsta utan-
landsferð.
„Það var i þessari ferð sem ég
byrjaði að safna eldspýtu-
stokkunum,” sagði Erlendur.
„Ég sá svona safn hjá sænskum
safnara og það kom mér af stað.
Við fórum siðan á annað St.
Georgsgildi i Finnlandi tveim
árum seinna og þar náði ég mér
i fleiri stokka.
Siðan hefur smám saman
bæst i safnið. Einn sonur minn
er vélstjóri og hann hefur gefið
mér stokka.”
Erlendur með hluta af
eldspýtustokkasafni sínu.
Helgarblaðið rœðir við
Jón Halldórsson um merkilegt
póstkortasaffn hans og fleira
Jón Halldórsson skoðar póstkortasafnið með sonar-
syni sinum Bjarna Frey Kristjánssyni. I hillunum eru
möppurnar sem geyma allt safnið.
Póstkort eru i flestra augum skemmtileg vin-
arkveðja úr f jarlægð. En einstaka mönnum eru
þau annaðog meira en það eitt. Þeim finnst þau
vera hinir merkilegustu safngripir og fletta
þeim eins og skemmtilegustu sögubók. Af kort-
unum/ lesa þeir sögu litríkra persónuleika,
iþrótta, byggingarlistar, stjórnmála og raunar
alls þjóðlifs.
Einn þessara manna er Jón Halldórsson
bólstrari í Reykjavík. Eftir 15-20 ára söfnun á
hann eitt fullkomnast kortasaf n á Islandi en það
telur nú 10-12 þúsund útgáfur og eru sumar
þeirra á fleiri en einu korti i safninu. Helgar-
blaöið heimsótti Jón og fékk að skoða kortasafn
hans og fleiri söfn, því eins og algengt er um
safnara lætur hann sér ekki nægja eina tegund
söfnunar.
Engar dauðar stundir
„Ég hef verið að safna ein-
hverju alveg frá þvi ég var smá-
strákur,” sagði Jón. „Oftast hef
ég safnað frimerkjum en það
hefur eitt og annað komið þar
við sögu lika.
Jú, það má segja að ég hafi
haft mikla ánægju af þessu.
Söfnunin sér fyrir þvi að mér
leiðist aldrei. Einu sinni i
mánuði hitti ég 20-30 manna hóp
kortasaínara. Við röbbum þá
saman og skiptum á kortum, ef
hægt er. Og svo eru alltaf öðru
hvoru að koma hingað menn
sem þurfa að fá lánuð kort
vegna bókaútgáfu, þvi I þessum
kortum liggur geysimikill fróö-
leikur.”
— Vilja kortin þá ekkitýna töl-
unni?
„Nei, ég hef aldrei misst kort.
Þau koma öll aftur.”
Stúdentar á elsta kortinu
Jón safnar aðeins Islenskum
kortum en þau hafa þó veriö
gefin út viða erlendis og eitt
kortið kom til dæmis fyrst til ts-
lands i safn Jóns. Þetta er
gamalt þýskt kort sem sýnir
konu I islenskum þjóöbúningi.
Kortið hafði verið sent innan-
lands I Þýskalandi og þar sá
kunningi Jóns þaö I fórum þýsks
kunningja sins en sá var með
kortið vegna frimerkisins sem á
þvi var.
— Hvenær var elsta kortið i
safninu gefiö út?
„Elsta kortiö sem er með
dagsetningu er frá 1904,” sagði
Jón. „En svo á ég kort sem er
sagt aö sé frá þvl fyrir aldamót
en það er ekki hægt að henda
reiður á þvi að ööru leyti en þvi
aö það sýnir stúdenta frá 1897 og
það er trúlegt að þaö hafi ekki
verið gefið út miklu seinna.”
Vandlátur á jólakort
Kortasafni Jóns er skipt I 10
flokka. Þeir eru Reykjavik;
þjóð og saga; fiskveiðar og
skip; sveitabæir og sveitastörf;
kaupstaðirog kauptún; kirkjur;
fossar; brýr, skólar eldgos o.fl.,
og jólakort gömul og ný.
„Ég safna þó ekki nærri öll-
um jólakortum. Þau verða að
vera af kirkjum,með teikning-
um eða vera gefin út til styrktar
einhverju,” sagði Jón.
— Fylgir þessu ekki mikil
vinna?
„Jú þetta er mjög timafrekt.
Til dæmis gerði ég spjaldskrá
yfir kortasafnið og það tók mig
heilan vetur.”
Mikil ættjarðarást
Það fyrsta sem vekur athygli
þegar blaöað er i kortasafninu
er að gömlu kortin frá upphafi
aldarinnar eru mjög mörg með
myndum af fánanum. einnig
þeim bláhvita, skjaldarmerkinu
og Islenskum þjóðhetjum.
„Það sést greinilega á kortun-
um að ættjaröarástin var alveg
að drepa okkur framan af öld-
'inni,” sagði Jón og kimdi.
„Með krepptan hnefann f
annarri hendinni"
Þarna má lika sjá marga
fræga menn sem voru upp á sitt
besta fyrir miðja öldina. Þarna
eru iþróttamenn eins og Jó-
hannes á Borg, Gunnar
Salómonsson og Sigurjón
Pétursson á Alafossþen af hon-
um eru myndir I fjölmörgum
LAAAAAAAAAAA
BETRA ER GEYMT
EN GLEYMT

MYNDIR: JENS ALEXANDERSSON OG BJORGVIN PALSSON