Vísir - 01.07.1978, Blaðsíða 4

4
Laugardagur 1. júH 1978
vísm
Dagur í Tucson. Hljómsveitin er þarna i heimsókn á elliheimili þar
sem hún skemmti gamla fóikinu.
,/ Hálfpartinn
svindlaði mér inn..'
„Já, það má vissulega segja
aö ég hafi lent i þessu ævintýri
fyrir hálfgerða tilviljun,” —
sagði Tryggvi, þegar við spurð-
um hann um tildrög þess að
hann hóf þáttöku i Up With
People. — ,,Ég hafði aldrei leik-
iðopinberlega á sviöi áður en ég
fór út og eina reynsla min á tón-
listarsviðinu var gltargutl og
samsöngur i fremur lokuöum
einkasamkvæmum, — svona
„partyspilamennska” sem er
alþekkt islenskt fyrirbæri. Þaö
var reyndar i einu sliku „partý”
sem tækifærið kom upp i hend-
urnar á mér.
I þessu samkvæmi var stödd
ung stúlka frá Bandarikjunum
sem hafði starfað með hljóm-
sveitinni i tvö ár. Hún skýrði
mér frá starfsemi Up With
People og hvatti mig til aö
sækja um inngöngu, hvað ég og
geröi.
Síðan gerðist nokkuö, sem ég
veitekki hvortég á að segja frá,
en sannleikurinn er sá, aö ég
tiskuflik okkar Islendinga, og
tók upp léttan klæðnað að sið
innfæddra og eftir það gekk allt
eins og i sögu.”
//Tónlist er tilf inning"
„Þegar ég kom á fyrstu æf-
inguna vissi ég auk þess ekki,
við hverju ég átti að búast, t.d.
hvernig tónlist hljómsveitin
léki. Strax á fyrstu æfingunni
komst ég að raun um, mer til
mikils léttis, að tónlistin var að
mestu samkvæmt minni linu,
þ.e. rokklög, „country”,
„funk”, — eða yfirhöfuö tónlist
sem ég hef gaman af. Nótna-
lesturinn varð þar af leiðandi
ekkert vandamál þvi þaö sem
Nafni hljómsveitarinnar Up With People skýtur
ekki oft upp í hugum íslenskra tónlistarunnenda
þótt nafn hennar sé vel þekkt viða erlendis, einkum
þó í Norður-Ameríku þar sem hún hefur aðsetur
sitt.
Up With People er á margan hátt afar sérstætt
fyrirbrigði. Hljómsveitin er rekin í tengslum víð
háskólann í Arizona og fá liðsmenn hennar náms-
einingar fyrir þáttökuna, en starfsemin byggist að-
allega á hljómleikahaldi víða um heim. Hljóm-
sveitina skipa um 450 manns frá rúmlega 20 þjóð-
löndum og ef til vill er svolítið villandi að tala um
hljómsveit í eintölu því hér er um að ræða fimm
slikar. Allar eiga þær það þó sameiginlegt, að bera
sama nafn, leika sama efni, á sama tíma, en þó
dreifðar í sitt hvert heimshornið.
Fyrsti og eini Islendingurinn sem hefur leikið
með Up With People er Tryggvi Jónsson og má
segja að hann hafi hafnað í hljómsveitinni eftir
fremur tilviljunarkennda atburðarás. Tryggvi er
nýkominn heim eftir árs hljómleikaferð um Norð-
ur-Ameríku og i eftirfarandi spjalli rif jar hann upp
sitthvað sem á daga hans dreif þann tíma sem hann
var með hljómsveitinni.
hálfpartinn svindlaði mér inn i
hljómsveitina. Inntökuprófið
var sem sagt fólgið i þvi, að þeir
sendu mér nótur, sem ég átti
siðan að leika inn á segulband
og senda þeim. En þar sem
nótnalestur er ekki min sterk-
asta hlið fékk ég Eyþór Þorláks-
son til að spila þetta fyrir mig
og lærði það siöan af honum,
spilaði það svo inn á „kasettu”
og sendi forráðamönnum Upp
With People.
Langur timi leiö og ég var bú-
inn aö afskrifa þetta þegar
svariö kom þar sem mér var til-
kynnt að ég hefði verið sam-
þykktur. A hverju ári sækja
u.þ.b. tiu þúsund manns um inn-
göngu i hljómsveitina en aöeins
500 komast að svo að ég hlýt að
hafá lært þetta sæmilega af Ey-
þóri.
Reyndin varð lika sú, aö tak-
markaður hæfileiki minn við
nótnalestur kom ekki að sök þar
sem ég lék lengst af á kassagit-
ar og þar reyndi mest á gitar-
gripin sem ég stóð alveg klár á.
Þeir komust ekki að þessu
svindli minu fyrr en undir lokin
en þá var það ég sjálfur sem
benti þeim á þessa staðreynd.
Þeir hlógu bara og fannst þetta
þrælsniðugt.”
„I leðurjakka einsog
Islenskurtöffari"
„Það voru geysileg viðbrigði
að koma úr hinni svölu islensku
sumarvætu i eyðimerkurlofts-
lag Arizona en þetta
var i júni og hitinn þar
var þá yfir 40 gráður. A
flugvellinum i Tucson i Ariz-
ona, en i þeirri borg var bæki-
stöð hljómsveitarinnar, beið
min fulltrúi frá Up With People
og kynnti hann mig fyrir fjöl-
skyldunni sem ég dvaldi hjá
næstu vikurnar.
Allt liðið var mætt til Tucson
og þar var strax hafist handa
viö að æfa upp nýtt prógram en
þaö tók um fimm vikur. Ég
mætti á fyrstu æfinguna i leð-
urjakka, eins og islenskur töff-
ari, én komst fljótt að raun um,
aö slikur klæönaöur er eins
fáránlegur og hugsast getur á
þessari breiddargráöu. Þeir
voru ófáir litrarnir af svita, sem
drupu af mér þennan fyrsta dag
minn með hljómsveitinni.
Ekki bætti þaö heldur úr skák,
að ég var ákaflega tauga-
óstyrkur vegna nótna-
lestursins margumtalaða.
Ég hugsaði lika meö mér,
þegar ég spennti á mig git-
arinn, hvað ég væri eiginlega að
gera þarna, — hvaða vitléysu ég
væri búinn að þvæla mér út i?
Auövitað myndi allt komast upp
og ég sendur heim samdægurs.
Siðan hófst æfingin og dagur-
inn leið áfallalaust nema hvað
hitinn bagaði mig svo aö hvað
eftir annan lá nærri að liöi yfir
mig. Daginn eftir lagði ég leður-
jakkanum, þessari ódauðlegu
kveðin hugsjón sem liggur að
baki starfsemi Up With People.
Megininntakið er bræöralag,
friður og tilveruréttur einstakl-
ingsins og um þetta fjalla allir
textarnir á prógraminu og meg-
ináhersla lögð á að koma þess-
um boðskap til skila. Það er
m.a. ástæðan fyrir þvi að hópur-
inn er hafður svona stór og hon-
um skipt upp til að boðskapur-
inn berist sem viðast.
Hljómsveitin gerir t.d. mikiö
af þvi að leika á spítölum, i
fangelsum, elliheimilum, skól-
um og fleiri slikum stöðum og
af þekktari stööum sem hljóm-
sveitin hefur komið fram á má
nefna, Royal Albert Hall,
Carnegie Hall, Hvita húsið og á
Olympiuleikunum i Munchen
svo eitthvað sé nefnt. Auk þess
hefur Up With People leikið viða
austantjaldsrikjunum við góð-
ar undirtektir, og núna i mai sl.
fór einn hópurinn i hljómleika-
ferð til Kina. Aætlað er,að á sið-
asta starfsári hafi hátt á þriðju
milljón manna séð og heyrt
hljómsveitina á tónleikum.”
,,Kjarkurinn ekki upp
á marga f iska"
„Þegár búið var að æfa upp
efnisskrána var mannskapnum
skipt i fimm hópa og réð tilvilj-
un þvi hvar hver lenti. Sið-
an dreifðust hljómsveit-
irnar um allar jarðir.
— t.d. fór ein til Evrópu,
önnur til Kina en sú sem ég lenti
i var eingöngu i Bandarikjun-
Up With People á hljómleikum i Mexico. Tryggvi stendur þarna i
framlinunni (með sólgleraugu).
skiptir höfuðmáli var aö hafa
tilfinningu fyrir lögunum og þvi
sem þarna var að gerast og gefa
sig óskiptan að þvi.
Þetta styrkir þá skoðun
mina, að tónlist sé aö mestu
leyti tilfinning og i þeim
efnum sé ekkert öðru æöra.
Mér finnst þvi fáránlegt
að eyöa tima og prentsvertu
i rökræður um þaö hvort t.d.
Smokie eöa Abba séu góöar
hljómsveitir eða lélegar.
Smokie höföar til tilfinninga á-
kveðins hóps manna og fyrir þá
er hljómsveitin góð, — þótt i
tónlistinni komi ef til vill ekki
fram stórbrotin sköpunargáfa.
Þess vegna er að minum dómi
mikil þröngsýni fólgin i þvi að
ætla sér að einblina á eigin
smekk i þessum efnum og ekki
siður oflæti aö ætla sér einum
dómgreind til að vega og meta
hvað sé gott eöa slæmt i tónlist.
Tónlistin er fyrst og fremst til-
finning hvers og eins.”
„Akveðin hugsjón sem
liggur aðbaki"
____________________________i
„í framhaldi af þessu.er rétt
að það komi fram, að það er á-
um, Kanada og Mexico. Um
miðjan ágúst hófst svo hljóm-
leikaferðin sjálf og var lagt upp
á tveimur stórum flutningabil-
um, en útbúnaðurinn vó um 13
tonn, þar meðtalinn ljósabúnað-
ur mikill og vandaður.
Fyrsti viökomustaðurinn var
Salt Lake City og ég skal játa,
aö kjarkurinn var ekki upp á
marga fiska fyrir fyrstu hljóm-
leikana enda hafði ég aldrei
stigið á sviö áður. Viðtökurnar á
þessum fyrstu hljómleikum
voru stórkostlegar og þar meö
hvarf sviösskrekkurinn eins og
dögg fyrir sólu og bólaði ekkert
á honum eftir þaö.
Fyrir jól vorum við aðallega á
ferð um norðvesturhluta
Bandarikjanna og vesturhluta
Kanada. Á þeirri leið komum
viö m.a. viö i Seattle og lékum
þar i leikhléi á fótboltaleik þar
sem viðstaddir voru um 60 þús.
manns. Leiknum var sjónvarp-
að og er áætlaö aö um tvær
milljónir manna hafi horft á
þennan þátt. Jólunum eyddi ég
svo að mestu i Portland Oreg-
on, þar sem ég dvaldi hjá is-
lensku vinafólki minu sem
stundar þar nám.”