Vísir - 01.07.1978, Blaðsíða 5

VISIR Laugardagur 1. júli 1978
5
Þaö er Ilf og fjör á hljómleikum Up With People þegar dansarar, kór og hljómsveitin i
hafa sameinast á sviöinu.
„Þaft er fólk, ekki þjóftir efta hugmyndafræfti, sem máli skiptir. Og vissulega er ástæfta til
aft lofsyngja slikt viftfangsefni. Up With People gerir þaft meft þokka, kærleika og ein-
skærri gleöi”. (The New York Times)
//Aldrei séð
þakklátara fólk"
„Eftir jól var förinni heitift til
Texas og þaftan i mánaöarferð
um Mexico. Ferðin til Mexico
var hápunktur alls þess sem ég
hef upplifað. Up With People
nýtur þar geysilegra vinsælda
og stundum þurfti lögreglu-
vernd til að halda aðdáendum i
hæfilegri fjarlægð frá sviðinu.
Fólkiö þarna er sérstaklega
opið og vinalegt en andstæðurn-
ar eru himinhrópandi hvað
varðar kjör fólks. Þarna eru
bara tvær stéttir, yfirstétt sem
veltir sér upp úr peningum og
alþýða manna sem berst i bökk-
um. 1 Torreon lékum við fritt i
miðju fátækrahverfinu en þetta
fólk hefur skiljanlega ekki efni á
aö kaupa sig inn á hljómleika.
Ég hef aldrei séð þakklátara
fólk og þaö eitt að sjá viðbrögð
þess var meira virði en nokkur
laun i formi veraldlegra gæða.
Það eru fáir sem gefa sér tima
til að skemmta fólki i þessum
þjóðfélagsstiga og þakklæti þess
var þvi ósvikið.
Fjórir félagar úr hljómsveit-
inni áttu þess kost að kynnast á-
standinu þarna af eigin raun en
þeir bjuggu um tima hjá fjöl-
skyldu þar sem börnin voru niu
Þetta var i tveggja herbergja i-
búð þar sem litið var til skipt-
anna en samt sögðust þeir al-
drei hafa kynnst jafn mikilli
vinsemd, fórnfýsi og glefti yfir
að gera náunganum greiöa eins
og hjá þessu fólki. Slikt misrétti
eins og ég varð vitni að i
Mexico, tilheyrir vonandi liðinni
tið áður en langt um liður.”
z/Einsog ein stór
f jölskylda"
„Af þeim áttatiu manna hópi
sem vac i okkar grúppu voru
hljóðfæraleikararnir tólf en hin-
ir voru dansarar og skipuðu
kórinn. t svona stórum hópi er
auðvitað viðbúið að ýmislegt
fari úrskeiðis i samvinnunni en
þvi var ekki aö heilsa hjá okkur.
Hópurinn var eins og ein stór
fjölskylda enda tengdist ég
þessu fólki nánum vináttubönd-
um sem vara ævilangt. Sér-
staklega vil ég nefna Mark
Skudstad sem er norskættaður
amerikani búsettur i Oregon.
Milli okkar tókst mikil vinátta
og brölluðum við margt saman
sem ef til vill á ekki allt heima á •
prenti.
I hverri borg eöa bæ sem við
heimsóttum á hljómleikaferða-
laginu bjuggum við yfirleitt hjá
fjölskyldum og tel ég það mik-
inn kost umfram það að búa á
hóteli. A þennan hátt kynnist
maður fólkinu og menningu
hvers staöar mun betur en ella.
Yfirleitt voru þessar fjölskyld-
ur mjög þægilegar og opnar I
umgengni og það kom mér
þægilega á óvart að finna
hversu gestrisnir ibúar N-
Ameriku eru gagnstætt þvi sem
ég átti von á.”
Þessar myndir voru teknar á hljómleikum i Grant’s Pass, Oregon.
fæddri islenskri góðvild fórnaði
ég henni i hendur ungrar veik-
byggðrar stúlku, en hún var ætt-
uð frá hitabeltinu og þvi alls ó-
vön sliku ruddaveðri.
Þegar vift höfðum norpað
þarna i nokkra klukkutima kom
fremri billinn aftur að sækja
okkur en þá var orðiö of seint að
halda áfram svo að við eyddum
nóttinni á skiöahóteli þar
skammt frá. Þarna var engin
fjölskylda sem þurfti að taka
tillit til svo aö viö notuðum tæki-
færið og sprelluðum fram undir
morgun.”
// Frábærir tónlistarmenn
týnast í kjaliarabúllum"
„Hápunktur ferðarinnar hvaö
varðar hljómleikahald var þeg-
ar við lékum i „The Grand Ole
Opry House” i Nashville, en það
er ein þekklasta hljómleikahöll
Bandarikjanna likt og The Roy-
al Albert Hall i Englandi. Nas-
hville er höfuftvigi „country og
vestern” tónlistarinnar i
Bandarikjunum og þarna gafst
okkur kostur á að kynnast örlit-
ið ameriskum skemmtiiönaði
innan frá. Viö heimsóttum
m.a. stúdió og fylgdumst með
undirbúningi að gerö sjónvarps-
þáttar með „Bee Gees.”
Reyndar var það svo alla
ferðina, að þessi einkennilega
„show business” tilfinning vék
aldrei langt frá manni. Viö vor-
um jú sjálf hluti af þessum iön-
aði og að auki sá maður og
heyrði svo til daglega eitthvaft,
sem minnti óþyrmilega á
hversu margir frábærir hljóm-
listarmenn I Bandarikjunum
týnast i lélegum kjallarabúllum
á meöan menn með takmarkaöa
hæfileika þjóta eins og rakettur
upp á stjörnuhimininn. Vel-
gengnin i þessum bransa virðist
þannig að mestu leyti háö til-
viljunum og heppni fremur en
verðleikum þótt vissulega sé
þar um hvort tveggja aft ræða i
sumum tilvikum.”
Sv.G.
UM OG HEPPNI'
— rœtt við Tryggva Jónsson um
hljómleikahald og
skemmtiiðnað í Bandaríkjunum
Texti: Sveinn Guðjónsson Myndir: Jens Aiexondersson o. fl.
„Þaft er ákveftin hugsjón á bak
vift þetta og megininntakift er
bræðralag, friftur og tilverurétt-
ur einstaklingsins.”
//Gamla góða lopapeysan
kom sér vel"
Tryggvi ásamt einum félaganna i hljómsveitinni, Cary Rolnett, aft ganga frá samningi vift borgarstjór-
ann i Dallas, Pennsylvania, um hijómleikahaid I borginni.
, VELGENGNIN ER
HÁÐ TILVIUUN
„Einu sinni bjuggum við þó á
hóteli vegna smá óhapps og
verður sú dvöl mér alltaf
minnisstæð. Þetta var i Oregon
og annar billinn bilaði upp á
miöri heiði. Úti var fannfergi
mikiö og kuldi og auðvitaö
þurfti þá miðstöðin aö bila þeg-
ar verst stóð á. Þá var ekki um
annað að ræða en að fara út i
snjóinn og kveikja varðeld til að
halda á okkur hita auk þess sem
við sungum hrollinn úr okkur.
Ég notafti auðvitað tækifærið til
aö koma á framfæri sem flest-
um islenskum þjóðlögum og
drykkjusöngvum er ég mátti
enda af nógu að taka.
Sem sannur Islendingur ferð-
aðist ég ekkert án gömlu góöu
lopapeysunnar og kom hún sér
vel i þessu tilfelli. Að visu naut
ég hennar ekki lengi þvi af meö-