Morgunblaðið - 03.02.2001, Blaðsíða 43

Glaðvær og glæsileikinn uppmálaður.
Það var alltaf jafn gott og gaman að
heimsækja þig og ég og fjölskylda
mín öll jafn velkomin.
Þú barst aldurinn vel og stóðst
teinrétt upp úr öllu mótlæti. Þú varst
glæsileg á 90 ára afmælinu þínu og
naust þess að hafa fullt af fólki hjá
þér. Þaðan er mín síðasta minning um
þig, mín kæra föðursystir.
Ég kveð þig með virðingu og þökk.
Sofðu rótt.
Börnum þínum og fjölskyldum
þeirra sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Margrét Guðjónsdóttir.
Heiðurskonan Ingibjörg Jónsdótt-
ir frá Torfastöðum í Fljótshlíð er farin
yfir móðuna miklu. Hún var tilbúin í
þessa hinztu för, búin að þjóna guði og
mönnum vel á langri æfi.
Ingibjörg var borin og barnfæddur
Fljótshlíðingur og þar var hún alin
upp og bjó þar meiri hluta æfinnar.
Hún fæddist í marzmánuði árið 1909
og var því tæplega níutíu og tveggja
ára þegar hún lést. Hún var alin upp á
þeim tímum sem mikil vinna, hagsýni
og ráðdeild réðu því að fólk hefði í sig
og á. Nægjusemi og lífsgleði ein-
kenndu hana alla lífsleiðina.
Hún giftist Korti Eyvindssyni og
bjuggu þau á Torfastöðum allan sinn
búskap, en urðu að bregða búi
snemma á sjöunda áratugnum sökum
heilsubrests Korts. Hann lézt svo
fáum árum síðar, langt um aldur
fram. Þau eignuðust þrjú börn, Jónu,
Berg og Eygló. Þau voru afar sam-
hent hjón og voru með allmyndarlegt
bú á þess tíma mælikvarða. Kort var
mikill bóndi og ræktunarmaður og
var áratugum á undan sinni samtíð í
nýjungum í landbúnaði.
Ég kom ungur að árum í sveit til
þeirra hjóna. Mér líkaði dvölin vel og
var þar meira og minna fram að ferm-
ingaraldri. Þau voru góðir uppalend-
ur, bæði blíðir og harðir í senn.
Ingibjörg kenndi mér heilbrigða
sýn á lífið. Reglurnar voru einfaldar,
standa sig í vinnu og aldrei að gefast
upp þótt á móti blési, tala varlega
bæði um sjálfan sig og aðra, standa
við orð sín og gjörðir, vera heiðarleg-
ur og njóta lífsins og náttúrunnar.
Hún mat fólk eftir þessu, ekki eftir
gráðum eða fínni umgjörð þótt hún
hvetti bæði mig og sína afkomendur
til dáða í að afla sér menntunar.
Þau hjón undirbjuggu mig vel und-
ir lífið og verð ég þeim ævinlega þakk-
látur fyrir það.
Ingibjörg var kona föst fyrir með
ákveðnar skoðanir. Lét í sér heyra ef
henni mislíkaði, en það jafnaði sig
fljótt. Hún var söngvin, danselsk og
sá oft spaugilegar hliðar mannlífsins.
Ingibjörg missti mikið þegar Kort
lést. Hún starfaði hjá Reykjavíkur-
borg til sjötugs. Hún sinnti því starfi
af sömu trúmennsku eins og öðru sem
hún tók að sér í lífinu.
Ingibjörg var afar barngóð og nutu
barnabörnin þess. Hún var afar gest-
risin og átti alltaf mikinn lager með
kaffinu af allskonar gómsæti sem hún
bakaði.
Gengin er ein af dugnaðarkonum
þessarar aldar. Hún tókst á við lífið af
festu og gleði og uppskar eftir því.
Hún var kona trúuð og kirkjurækin.
Far vel uppeldismóðir mín og megi
Guð blessa þig. Þökk fyrir samfylgd-
ina.
Gunnar Birgisson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. FEBRÚAR 2001 43
✝ Brynja Gunnars-dóttir fæddist 8.
júlí 1952. Hún lést á
Sjúkrahúsi Skagfirð-
inga á Sauðárkróki
25. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar eru Gunnar Grét-
ar Jóhannsson, f. 1.6.
1927, d. 13.9. 1974,
og Sólborg Júlíus-
dóttir, f. 28.3. 1932.
Stjúpfaðir Brynju
var Páll Óskarsson, f.
9.11. 1929, d. 28.5.
1999. Systur Brynju
eru Katrín og Hrönn.
Brynja eignaðist tvö börn, Kol-
brúnu, f. 11.9. 1969,
maki hennar er Sig-
urður Aðalsteinsson
og eiga þau einn son,
Jóhann Karl, og
Valdimar Líndal, f.
26.4. 1974, maki
hans er Halldóra
Þormóðsdóttir og
eiga þau eina dóttur,
Eyrúnu Brynju. Eft-
irlifandi eiginmaður
Brynju er Birgir M.
Valdimarsson.
Brynja verður
jarðsungin frá Sauð-
árkrókskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Fyrir um fjörutíu og fimm árum
eða svo fluttist norður á Sauðárkrók
búferlum Gunnar föðurbróðir minn
frá Keflavík með konu sína Sól-
borgu og Brynju dóttur þeirra
unga. Að þessum flutningi var
nokkur aðdragandi og við vorum öll
full eftirvæntingar í minni fjöl-
skyldu fyrir norðan því langt hafði
verið í millum bræðranna, pabba og
Gunnars, í mörg ár.
Fljótlega voru Gunni frændi og
Solla búin að koma sér fyrir í ytri
bænum á Króknum. Þau settust að í
Blöndalshúsinu við Aðalgötuna
beint á móti apótekinu við hliðina á
Briem. Það fylgdi svolítill framandi
blær Gunna og Sollu sem komu
beint úr amerísku andrúmi
varnarliðsins í Keflavík þar sem
hann hafði starfað sem lögreglu-
maður.
Bræðurnir pabbi og Gunnar hófu
að starfa saman við múrverk og
samdi ágætlega og samgangur var
mikill með fjölskyldunum. Bæjar-
félagið á Króknum var þá smátt í
sniðum, aðeins um þúsund íbúar.
Allir þekktu alla og ungu nýfluttu
hjónin eignuðust fljótt fjölda vina
og kunningja.
Brynja frænka mín var aðeins
tveimur árum yngri en ég og okkur
varð strax vel til vina. Óskar afi bjó
í Skógargötunni og þangað lá leiðin
oft úr syðri bænum út í ytri bæinn
og þá var stutt yfir í Blöndalshúsið
til leika við Brynju frænku. Svo
fjölgaði hjá þeim Gunna og Sollu og
þau eignuðust stúlku sem skírð var
Hrönn.
Brynja frænka mín, sem ég minn-
ist með söknuði í þessum línum, var
sem barn og unglingur sérlega geð-
góð, hláturmild, broshýr og
skemmtilegur félagi. Við urðum
sem börn og síðar unglingar góðir
leikfélagar, við bundumst traustum
vinaböndum og við áttum vel skap
saman.
Brynja var fallegt barn og mynd-
arleg stúlka þegar hún þroskaðist
og stækkaði á táningsárunum. Hún
var dekkri á hörund en við hin, með
dimm, ástríðufull og glettnisleg
augu og kvikar hreyfingar. Ókunn-
ugir héldu að hún væri útlendingur
og spurðu um ætterni hennar.
Tíminn líður hratt, samfélagið
breyttist og bæjarlífið tók breyt-
ingum. Fjölskylda Brynju flutti á
Skagfirðingabrautina til Huldu og
Sigurjóns og áfram voru þeir bræð-
urnir pabbi og Gunni í múrverkinu
heima á Króknum og langdvölum út
um sveitir.
Svo komu slæmu tíðindin skyndi-
lega og voru á allra vörum. Gunni
frændi og Solla slitu samvistum og
allt í einu voru þær mæðgurnar
farnar suður til Keflavíkur og Gunni
frændi víst kominn á sjóinn eða á
síld fyrir austan. Þeirra var allra
sárt saknað fyrir norðan á Krókn-
um þegar þau fluttu öll á burt.
Svo leið nú tíminn og bærinn
stækkaði og fólkinu fjölgaði og einn
daginn komu þær aftur norður Solla
og frænkur mínar Hrönn og
Brynja. Nú var kominn annar tími
og við höfðum öll elst og breyst svo-
lítið. Við Brynja tókum upp fyrri
vinskap. Ég minnist nú skemmti-
legra stunda í ærslum og unglinga-
látum með flissi og flími og hlátra-
sköllum, t.d. við hornborðið í
Alþýðuhúsinu (Hótel Mælifelli) eða
við bardiskinn á ísbarnum hjá Guð-
jóni í Bakaríinu. Við fórum í hópi
félaga og vina á sveitaböllin í Húna-
veri, Ketilási og Víðihlíð og sungum
í sætaferðarútunni með þeim Sleitu-
staðabræðrum.
Eitt fagurt haust fór ég suður til
náms og í sumarbyrjun kom ég
heim og fór að ganga með símalín-
um með Ragga og Steina Andrésar
í vinnuflokki Pósts og síma. Ég hitti
Bigga gamla félaga minn og hann
sagði mér brosandi þau tíðindi hálf-
feiminn að kærasta hans væri nú
Brynja frænka mín. Biggi var minn
æskufélagi af Öldustígnum og mér
þótti vænt um þennan ráðahag og
sagði þeim það. Það var skemmti-
legur hjónasvipur með þeim Bigga
og Brynju. Þau voru sífellt hlæjandi
og brosandi, léttleikinn einkenndi
andrúmsloftið í kringum þau. Þetta
var gott samband karls og konu,
einstaklega heiðarlegt og farsælt
hjónaband.
Þeir sem kynntust þeim minnast
þeirra fyrir skýr og hreinskiptin
samskipti og samheldni þeirra ætíð.
Þau unnu vel saman að öllu og þau
lifðu einföldu lífi. Þeim farnaðist vel
þótt afkoman væri misjöfn og vinn-
an stundum mikil. Þetta var ham-
ingjuríkt hjónaband og traust.
Atvikin haga því svo að Solla
móðir Brynju frænku minnar hefur
sambúð með Palla móðurbróður
mínum. Aðdragandi þessa varð okk-
ur Brynju á sínum tíma bæði undr-
unar- og fagnaðarefni. Palli byggir
svo stórt einbýlishús fyrir þau á
Víðigrundinni og Brynja og Biggi
gerðu sér litla íbúð í kjallaranum
hjá þeim. Afi Óskar var líka fluttur í
kjallarann úr Bjarnabænum og
sambýlið var þarna einstakt og gott.
En það var ekki dvalið lengi í kjall-
aranum því ungu hjónin fóru að
byggja uppi í hverfinu og eignuðust
þar gott heimili, en auðvitað var
ekki löng leiðin á Víðigrundina í
heimsóknir og stutt innlit. Sérstakt
og mjög náið samband var með
þeim mæðgum Sollu og Brynju og
samgangur mikill á milli húsa seint
og snemma.
Þá var oft drukkið vel af kaffinu
og spjallað og stundum mannmargt
þegar allir voru komnir upp á eld-
húspallinn, Óskar afi, Palli, dæturn-
ar Brynja og Hrönn, tengdasynirn-
ir, börnin og Solla stóð við gluggann
og bætti sífellt á kaffið. Svo koma
Dagur bróðir og Valdís yfir götuna
til að hitta frændfólk og góða ná-
granna. Þá var stundum hlegið og
býsnast lengi og tíðindi úr bæjar-
félaginu ígrunduð.
Nú er aðeins þessi skemmtilega
minning eftir. Lífið sjálft hefur gef-
ið og tekið aftur. Það er stundum
langt og erfitt þetta blessaða líf eða
svo ósköp stutt. Ævilok einstak-
lings, sem hefur í lífinu haft stað og
pláss í tilfinningaheimi okkar, eru
sársaukafull og við fráfall hans end-
ar hans heimur en okkar heldur
áfram. Andlát ættingja og ástvinar
er eiginlegur heimsendir í hvert
sinn. Sár söknuður leggst nú yfir
okkur öll sem áttum Brynju að ást-
vini við þetta skyndilega andlát
hennar. Mestur er þó missir Bigga
og barnanna, Valdimars og Kol-
brúnar, og móður hennar og systur.
Síðustu æviár Brynju voru henni
þungbær vegna geðrænna veikinda
sem rændu hana lífshamingju og
lífsvilja. Margvíslegar tilraunir
hennar með aðstoð lækna og hjúkr-
unarfólks til að ná varanlegum bata
báru lítinn árangur. Hún var þessa
vel meðvituð og var vonsvikin yfir
því að ná ekki fyrri heilsu og lífs-
þrótti.
Við slík veikindi verður lífsviljinn
ekki mikill og vonleysið heltekur
hinn sjúka, svo og alla vini og ást-
vini. Það var þungbært að spyrja
þau tíðindi af Brynju nú síðustu
misserin að hægur væri bati henn-
ar. Við þessu hafði hún engin ráð.
Aðeins svolitla bjartsýni eða von um
að þetta gæti allt lagast einhvern-
tímann. Eftir stutta sjúkrahúslegu
á Sauðárkróki fékk hún snöggt and-
lát að morgni 25. janúar.
Nú er þessu lífi hennar lokið sem
mér finnst hafa verið ósköp stutt.
Allir þeir sem hafa þekkt til hennar
erfiðu veikinda vona að guðleg ró og
himnesk hvíld sé nú loksins í sálu
hennar. Ég trúi því að nú hvíli hún í
ástúðlegum faðmi þeirra ástvina
hennar sem á undan eru gengnir.
Þeir sem syrgja hana sárast
minnast með hlýju eftirminnilegra
samverustunda og muna geislandi
brosið, glettnina í augunum og
hvellan hláturinn. Brynja var mynd-
arleg kona og andlitsfríð og bauð af
sér góðan þokka alla tíð. Hún var
sannarlega góð eiginkona, um-
hyggjusöm móðir og góður sam-
borgari. Líf hennar var ekki langt
en það var sannarlega á löngum
stundum fullt af lífshamingju þótt
það hlyti svo snöggan og dapurleg-
an endi.
Minnumst hennar í bænum okk-
ar, biðjum fyrir eftirlifandi eigin-
manni og börnum, móður og ætt-
ingjum og vinum hennar. Hvíli hún í
friði.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(Úr 23. Davíðssálmi.)
Bjarni Dagur Jónsson.
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjarvönd,
geymdu hann sofandi í hönd.
Þú munt vakna með sól,
Guð mun vitja um þitt ból.
Góða nótt, góða nótt.
Vertu gott barn og hljótt.
Meðan yfir er húm,
situr engill við rúm.
Sofðu vært sofðu rótt,
eigðu sælustu nótt.
(Jón Sigurðsson.)
Með þessu fallega ljóði viljum við
kveðja Brynju hans Bigga, eins og
hún var alltaf kölluð á okkar heimili.
Elsku Brynja, kærar þakkir fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Elsku Biggi, Kolla, Valdi og fjöl-
skyldur, guð styrki ykkur í sorginni.
Guðmundur (Mummi),
Ásta, Róbert, Arnar
og Tómas.
BRYNJA
GUNNARSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
allan sólarhringinn — utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Sjáum um
útfararþjónustu á
allri landsbyggðinni.
Áratuga reynsla.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.