Morgunblaðið - 13.03.2001, Síða 62

Mogwai spilar í Iðnó í kvöld og annað kvöld
HLJÓMSVEITIN Mogwaivar stofnuð í Glasgow ár-ið 1996 og eftir hanaliggja tvær hljóðversskíf-
ur, tvö söfn enduhljóðblandana og
fjöldi smáskífna (nokkrar þeirra
prýða hið frábæra safn Ten Rapid).
Sveitin hefur jafnan passað upp á að
troða óhefðbundnar slóðir, hvort sem
um er að ræða í umslagshönnun,
klæðnaði eða lagasmíðum.
Óhætt að segja um hana leiki ára
dulúðar. Þetta er svo sannarlega neð-
anjarðarrokk í húð og hár og hefur
henni verið hampað jafnt af gagnrýn-
endum svo og unnendum rokks af
kantsæknari gerðinni og sveitin nýt-
ur töluverðra vinsælda sem virðingar
í þeim geiranum.
Mogwai hefur verið nokkuð vinsæl
sveit hérlendis, einkum hjá anorak-
klæddum nýbylgjuspírum, með hár
niður í augu og í bláum Pumaskóm.
En ekki þó síður hjá unnendum og
áhugafólki um rokk- og dægurtónlist.
Enda er Mogwai með fremstu sveit-
um svokallaðrar síðrokksbylgju, þar
sem undanfarið hefur átt sér mikil og
frjó endur- sem nýsköpun.
Það var víst röð langt út á götu er
miðasala á Mogwaitónleikana var
opnuð fyrir rétt rúmri viku. Tónleik-
arnir verða tvennir en húsrýmið er
nú ekki mikið þarna í Iðnó, eingöngu
um 200 miðar seldir á hvora tónleika.
Sögur herma og að strengjasveit
verði með í för og jafnvel að óvæntir
gestir troði þarna upp með sveitinni.
Það er því full ástæða til þess að setja
sig í stellingar, herða reimarnar í
Converseskónum og spinna Mogwai-
plötunni sinni einn hring eða svo.
„Allt í þessu fína“
Ég hringdi í eitthvert 12 stafa
númer, var sagt að Dominic biði við
símann sem var og. Ég fór með ræð-
una hefðbundnu. „Hæ, mitt nafn er
Arnar og ég er hér að hringja frá
Morgunblaðinu.“
„Hæ Arnar. Hvernig hefurðu
það?“ heyrist hinum megin á línunni.
Eftir hefðbundin orðaskipti spyr ég
hann á móti hvernig hann hafi það.
„Allt í þessu fína,“ er svarað, á þess-
ari líka svaðalegu skosku. Hvílíkur
hreimur! Það er eitthvað sem segir
mér að þetta viðtal verði ekki auðvelt
innsláttar.
Stuart segist hlakka til Íslands-
ferðarinnar og segir mér lítillega frá
ástæðunum sem að baki henni liggja.
„Ja ... einfaldlega var þetta nú bara
þannig að við höfum aldrei spilað
hérna og okkur langaði því að koma.
Ég vissi að landið væri staðsett hálfa
vegu á milli Bandaríkjanna og Bret-
lands og þess vegna verða þetta
fyrstu tónleikarnir áður en við förum
yfir til Texas til þess að spila þar.“
Hann segist hafa hitt Íslendinga
nokkrum sinnum og þeir hafi eðlilega
spurt hvort þeir vilji ekki koma hing-
að yfir til að spila. „Einn helsti kost-
urinn sem fylgir þessu starfi er að fá
tækifæri til að ferðast til staða sem
maður hefur ekki komið til áður.“
Ég segi honum að þeir séu þokka-
lega vinsælir hérlendis, a.m.k. innan
neðanjarðargeirans. „Ó ... ég vissi
það ekki,“ svarar hann. „Frábært!“
(hlær).
Merkið tryggir gæðin
Mogwai hafa verið á samningi hjá
útgáfufyrirtækinu Chemikal Un-
derground, litlu merki sem starfar í
Glasgow og er með nokkuð tilkomu-
mikinn hóp listamanna á sínum snær-
um þrátt fyrir smæðina, nægir að
nefna nöfn eins og Arab Strap,
Delgados, Radar Bros. og svo að
sjálfsögðu Mogwai sjálfa. Með þessu
fylgir útgáfan í kjölfar sögufrægra
merkja eins og t.d. 4AD, Sub Pop og
Factory, þar sem merkið tryggði
gæðin.
„Ég veit það ekki,“ segir Stuart
þegar þessu er velt upp. „Það er alltaf
eitthvað að gerast í Glasgow, fullt af
böndum og þau eru ekkert endilega
tengd tónlistarlega. Frekar að sveit-
irnar hér séu tengdar hvað viðhorf í
garð tónlistarinnar áhærir. Hér gera
menn hlutina þeirra vegna, ekki til að
eltast við einhver efnahagsleg gæði.“
Hann segir að augljóslega þekkist þó
margar sveitirnar innbyrðis.
Mogwai hefur verið líkt við eldri
síðrokkssveitir eins og tímamóta-
sveitina Slint og hina tilraunaglöðu
Tortoise. Stuart segir að smekkur
einstakra meðlima sé ansi fjölbreytt-
ur. „En þegar við byrjuðum þá vor-
um við mikið að hlusta á My Bloody
Valentine, The God Machine og Joy
Division.“
Og hann gerir enga tilraun til að
dylja aðdáun sína á Slint. „Já, Slint.
Við kunnum vel að meta þá. Og
skyldar sveitir eins og Rodan og Pal-
ace Brothers. Cure er líka í miklu
uppáhaldi.“
Samtalið fer út í pínku vandræða-
lega þögn. Stuart virðist umhugað
um að skjóta inn fleiri nöfnum. „Og
The Jesus and Mary Chain,“ segir
hann snöggt.
Eitt rokklag
Úr því að við erum komnir út í
þessar pælingar, skjóta hljómsveit-
anöfnum á milli, get ég ekki látið
liggja á milli hluta að minnast á gaml-
ar skoskar sveitir eins og Runrig og
Big Country. Síðarnefnda sveitin er í
miklu uppáhaldi hjá greinarhöfundi.
Gítarar eins og sekkjapípur! Snilld.
„Þjóðarskömm,“ segir Stuart blá-
kalt og blaðamaður hlær með honum.
En bölvar honum innra með sér.
„Og Simple Minds og Deacon Blue
líka.“ bætir hann við.
Útgáfudagur nýju plötunnar, Rock
Action, er 23. apríl. Platan hefur bor-
ið vinnuheiti í dæmigerðum Mogwai-
stíl, hefur verið kölluð Exorcist III,
Public Notice: Unattended Children
Will Be Sold As Slaves og Pardon
Our Dust As We Grow To Serve You
Better. Meðal gesta eru Gruff Rhys
úr velsku rokksveitinni Super Furry
Animals og David Pajo sem nú leiðir
sveitina Papa M, en var áður í Slint.
Það er gaman að geta þess að báðir
þessir aðilar hafa komið til Íslands og
spilað hér með sveitum sínum.
Dominic Aitchison, bassaleikari
sveitarinnar lýsti því yfir í viðtali við
Morgunblaðið í fyrrasumar að hann
vonaðist eftir því að platan yrði í
rokkaðri kantinum, enda mikill
þungarokkari sjálfur. „Já, hann er
vonsvikinn,“ segir Stuart og hlær
hátt. „Nýja platan er til muna heil-
steyptari og betur samsett en síðustu
plötur. En það er í rauninni bara eitt
lag sem mætti kalla rokkað á henni.
Við vorum markmiðsbundið að reyna
að gera eitthvað allt annað en við höf-
um gert áður. Ég er mjög ánægður
með hana. Mér finnst hún góð.“
Hopp og hí
Stuart lýsir ferli lagasmíðanna svo:
„Vanalega er einhver einn með hug-
mynd og svo slást hinir bara með í för
og við reynum svona að vinna eitt-
hvað úr því. Við semjum þau vana-
lega heima við, hver í sínu lagi, en
klárum þau síðan í sameiningu.“
Margir hafa merkt ákveðna „alvar-
lega“ þróun í síðrokkinu undanfarið.
Hljómsveitir eins og Godspeed you
black emperor! eru listrænar mjög
og dramatískar, lögin bera illskiljan-
leg, sértæk nöfn. Enginn brosir, eng-
inn að grínast. Ekkert hopp og hí
semsagt. Meðlimir Mogwai taka sig
hins vegar svona hæfilega alvarlega,
vita a.m.k. hvenær skal hlæja dátt og
hugsa: „Hei. Þetta er bara rokk og
ról.“.“
„Mér finnst Godspeed alveg frá-
bær hljómsveit,“ segir Stuart. „Tón-
listin sem þau gera er alveg afskap-
lega falleg. Jú, jú ... stundum virðast
þau vera full alvarleg. Við höfum þó
spilað með þeim á tónleikum og kíkt í
kollu með þeim og allt það. Þau taka
hljómsveitina mjög alvarlega og það
er svo sem ekkert að því. Ég held
bara að fjöldi meðlima (um 11 manns)
flæki málin hjá þeim og geri þeim erf-
itt fyrir. Þau minna mann stundum á
einhver hryðjuverkasamtök (hlær).“
Á meðan þið eruð gaurarnir (the
lads)?
„Já, einmitt“, segir hann og hlær
mikið og hátt. „Ég held samt að við
tökum tónlistina okkar alveg eins al-
varlega. Ég held bara að ef maður
tekur þetta of alvarlega verði maður
þunglyndur. Þannig að við reynum
eftir bestu getu að hafa gaman af
þessu.“
Stuart segist að lokum vera langt
frá því að vera orðinn leiður á þessu.
„Það skemmtilegasta sem ég geri er
að leika á gítarinn minn og búa til
tónlist. Þetta er eitthvað sem okkur
langaði alltaf til að gera. Þannig að
við getum ekki kvartað. Allir í band-
inu eru enn mjög nánir svo að það eru
engin leiðindi eða neitt slíkt í gangi.
Ég er mjög hamingjusamur með
þetta allt saman.“
Að verka
rokk
Meðlimir Mogwai bregða á leik úti á ónefndum akri. Stuart er sá í miðjunni.
Síðrokkssveitin Mogwai ætlar að hefja
tónleikaferðalag sem farið er í kjölfar breið-
skífunnar nýju, Rock action, í Iðnó í kvöld.
Arnar Eggert Thoroddsen talaði við
höfuðlagasmið þessarar umtöluðu
sveitar, Stuart Braithwaite.
FÓLK Í FRÉTTUM
62 ÞRIÐJUDAGUR 13. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
VÁKORT
Eftirlýst kort nr.
4543-3700-0029-4648
4543-3700-0036-1934
4543-3700-0034-8865
4507-4100-0006-6325
4548-9000-0056-2480
4543-3700-0027-8278
4507-4500-0028-0625
4507-2800-0004-9377


 
      
 
  
   

  




         
  ! "#

"$% &'
  ()( )$$$