Morgunblaðið - 04.07.2001, Síða 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 4. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
✝ María BóthildurJakobína Péturs-
dóttir Maack, fædd-
ist í Reykjavík 13.
maí 1940. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 28.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Pjetur Andreas
Maack, stýrimaður í
Reykjavík, f. 1915, d.
1944, og frú Anna
Ragnhildur Björns-
dóttir Maack, f. 1911,
d. 2000. Systur Maríu
eru Ester Jónsdóttir,
f. 1930, d. 1996, Katrín Karlsdótt-
ir, f. 1935, d. 1988, og Guðrún
Hallfríður Pétursdóttir Maack, f.
1939. María giftist 9.4. 1960 Reyni
Einarssyni, f. 1939. Börn þeirra
eru: 1) Kristín Þórdís, f. 1958, gift
Jóhanni Baldurssyni, börn hennar
eru: Skúli Þór, f. 1975, sambýlis-
kona Sigurbjörg Vilbergsdóttir, f.
1977, börn þeirra eru Anna Ragn-
hildur, f. 1994, og Birta, f. 1999;
Thelma Hrund, f. 1981, sambýlis-
maður Hrvoje Kralj, f. 1977, og
Reynir Freyr, f. 1994. 2) Pétur
Andreas, f. 1960,
kvæntur Kristínu
Helgu Jónsdóttur,
börn þeirra eru: Sæ-
unn María, f. 1985,
Kristinn Þór, f.
1987, Pétur Andr-
eas, f. 1991, og Agn-
ar Vilhelm, f. 1999.
Fyrir á Pétur Sunnu
Dís, f. 1983. 3) Hall-
fríður, f. 1962, gift
Guðjóni Sigurðssyni,
börn þeirra eru:
Árnný Sigurbjörg, f.
1985, María Lovísa,
f. 1987, og Elín
Helga, f. 1992. 4) Reynir, f. 1968,
sambýliskona Ólöf Una Haralds-
dóttir, börn þeirra, Haraldur Ein-
ar, f. 1992, og Rakel Rún, f. 1995.
María var gagnfræðingur að
mennt. Hún og Reynir bjuggu
lengst af í Glæsibæ 9, Reykjavík
og síðustu 22 ár á Gufunesvegi 3,
Reykjavík. Hún starfaði lengst
sem húsmóðir en síðari ár m.a. í
Hlaðgerðarkoti.
Útför Maríu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Elsku mamma.
Nú þegar þú ert komin á betri stað,
rifjast upp orð þín: „Þó að lífið sé
stundum súrt þá er það líka sætt.“
Fyrir góðu stundirnar verðum við
alltaf þakklátar, og takk fyrir stuðn-
inginn sem þú veittir okkur þegar erf-
iðleikar steðjuðu að. Núna rifjast upp
lagið sem við sungum svo oft saman:
Ef væri ég söngvari syngi ég ljóð
um sólina, vorið og land mitt og þjóð.
En mömmu ég gæfi mín ljúfustu ljóð.
Hún leiðir mig, verndar og er mér svo góð.
(Páll J. Árdal.)
Elsku pabbi, Guð gefi þér styrk.
Kristín og Halla.
Ég vil minnast mágkonu minnar,
Maríu B. J. Maack, nokkrum orðum
og þakka henni vináttu sem varað
hefur síðan við vorum á barnsaldri.
Margs er að minnast og margt ber að
þakka. Hún ólst upp á Ránargötu 2 í
Reykjavík þar sem Anna móðir henn-
ar hélt heimili með þremur dætrum
sínum, Maríu, Guðrúnu og Katrínu,
en Ester systir þeirra bjó annars
staðar. Anna var ekkja eftir Pjetur A.
Maack, stýrimann, sem fórst með
togaranum Max Pemberton 1944.
Önnu tókst með dugnaði og elju að ala
önn fyrir dætrunum og skapa þeim
gott bernskuheimili. Síðar hóf Anna
sambúð með Skúla Árnasyni, versl-
unarmanni, og gekk hann systrunum
í föðurstað. Þegar María var um
fermingu flutti fjölskyldan á Hverf-
isgötu 106a, í hús sem Skúli reisti þar.
Hún gekk í Lindargötuskóla en lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræðaskóla
verknáms.
María og Guðrún systir hennar
voru sex og sjö ára gamlar þegar þær
fóru fyrst í sveit til sumardvalar eins
og algengt var um Reykjavíkurbörn á
þessum árum. Sumardvölin stóð jafn-
an frá júníbyrjun til septemberloka,
og þeim var valinn staður að Teigi í
Fljótshlíð; hjá vandalausum eins og
sagt var, en þær voru heppnar, því
húsbændur þeirra voru afbragðsfólk.
það voru hjónin Erlendur Erlendsson
og Halla Sigurðardóttir, bændur í
vesturbænum í Teigi. Þau voru nokk-
uð við aldur þegar þessi saga gerðist;
höfðu bæði alið allan sinn aldur í
Fljótshlíðinni, og voru þar ættstór,
þekkt og mikils metin. Halla var ljós-
móðir sveitarinnar, en Erlendur m.a.
þekktur af félagsmálstörfum og
hestamennsku, bróðir Guðmundar
hreppstjóra á Núpi og Helga á Hlíð-
arenda. Systir Höllu var Sigríður,
húsfreyja á Neðri-Þverá. Halla og
Erlendur voru systrunum ákaflega
góð og þær hafa alla ævi síðan metið
mikils þau gildi sem að þeim var hald-
ið af þessu góða fólki og þá umhyggju
sem þær nutu í Teigi.
Rafmagn og vélmenning hafði ekki
numið þar land að neinu ráði þegar
hér var komið sögu. Öll vinnubrögð
voru því með gömlum hætti, en síðar
á ævinni þótti systrunum ómetanlegt
að hafa kynnst sveitastörfunum og
þeim skyldum og aga sem þeim
fylgdu. Þær voru í Teigi í sjö og átta
sumur.
Vinnuframlag barna var töluvert
við þessar kringumstæður, og syst-
urnar urðu fljótt matvinnungar. En
einnig gafst tími til leikja, og ég
kynntist þeim systrum fyrst í
áhyggjulausum leikjum krakkanna í
Fljótshlíðinni fögru þar sem alltaf var
gott veður. Í minningunni að minnsta
kosti. Maja var fjörug og skemmtileg
stelpa, frísk og mannblendin og ein-
staklega fundvís á skemmtileg uppá-
tæki og leiki. Hún var því mikill gleði-
gjafi og aflvaki meðal krakkanna.
Þessir eiginleikar entust henni vel
þegar leið á ævina. Hún var orkumikil
og lífsglöð; var fljót að stofna til
kynna og eignaðist því stóran vina-
hóp. En hún var líka trygglynd, og
vinátta sem hún stofnaði til sem barn
entist í mörgum tilfellum til æviloka.
Reynir Einarsson er eftirlifandi
eiginmaður Maríu. Þau kynntust og
felldu hugi saman meðan bæði voru
enn á táningsaldri, og hafa síðan deilt
kjörum í blíðu og stríðu. Þeim fæddist
dóttir og stofnuðu mjög ung heimili í
kjallara hússins að Hverfisgötu 106a
og börnin fæddust eitt af öðru. En
þrátt fyrir annir við barnauppeldi og
bústörf héldu þau góðu sambandi við
vini sína og kunningja. Því var oft
gestkvæmt í kjallaranum og öllum vel
tekið. Reynir var í ágætu starfi sem
sölu- og skrifstofumaður, og framtíð-
in blasti björt við þeim, ungum og
hamingjusömum árið 1960, þegar þau
gengu í hjónaband.
Sjálfseignarstefna í húsamálum
hefur alltaf verið mikið mál hjá Ís-
lendingum, og ekki leið á löngu þar til
María og Reynir ákváðu að byggja.
Þau byggðu fyrst í Grænuhlíð 11,
lögðu hart að sér og höfðu tiltölulega
ung að árum, en rík að reynslu, komið
sér upp glæsilegri íbúð, sem var tals-
vert afrek. Seinna byggðu þau svo
einbýlishús í Glæsibæ 9, þar sem
heimili þeirra stóð árum saman. Þau
voru frumbýlingar í Árbænum á
seinni hluta sjöunda áratugarins og
tóku þar þátt í félagsstörfum, voru
vinsæl, vinamörg og gestrisin. Allt
virtist ganga þeim í haginn. Frá ung-
lingsárum höfðu þau mikinn áhuga á
ferðlögum um landið, og voru mjög
iðin við tjaldlegur með börnum sínum
og tókst þá stundum að draga okkur
Guðrúnu og krakkana okkar með.
Þetta voru ákaflega góð ár.
María hafði mikið yndi og áhuga á
ræktunarstörfum, og þótt eitthvað
hafi eflaust setið á hakanum þegar
þau fluttu í nýbyggt húsið fékk garð-
urinn umhverfis það fljótlega að njóta
handa hennar og umhyggju, og varð
augnayndi þeirra sem hann litu aug-
um. Eftir að hún fékk tækifæri til að
sinna þessu áhugamáli var hún fljót
að afla sér töluverðrar þekkingar um
jurtir og ræktun, og var ólöt að miðla
þeirri þekkingu til þeirra sem minna
vissu.
Að Maríu Maack stóðu sterkir
stofnar í báðar ættir og hún var um
margt merkileg kona, um það hygg
ég að allir sem kynntust henni séu
mér sammála. Hún bar með sér góð-
an þokka, enda hlaut hún í vöggugjöf
fagran og hraustan líkama, góðar gáf-
ur og margvíslega hæfileika, og hefði
sannarlega getað nýtt sér þá til
menntunar meðan hún var enn ung,
hefði lífið ekki lagt henni skyldur á
herðar, sem henni bar að sinna. María
hafði ríkt geð og heita lund og var að-
laðandi kona, en henni var ekki nóg
að eignast vini, og kunningja, heldur
fannst henni alla ævi að vináttuna
bæri að rækta og hlú að. Mannleg
samskipti virtust því oft vera hennar
stærsta áhugamál. María var við-
ræðugóð um flest málefni og hafði
yndi af því að deila geði með vinum
sínum. Það hefur því eflaust oft verið
henni þung raun þegar aðstæður
komu í veg fyrir að þeim samskiptum
gæti hún sinnt eins og hún hefði vilj-
að. Þar á ég við það böl sem áfengið
varð henni. Eftir að hafa þurft að
glíma við þann vanda um skeið, var
eins og dregið hefði úr þeim lífskrafti
sem áður hafði einkennt hana, og
sjálfstraustið hafði beðið hnekki.
María var góð kona, sem öllum
vildi vel. Hún og Reynir maður henn-
ar voru einstök til að leita, ef einhver
þurfti hjálpar við, og einkar barngóð.
Fyrir það þökkum við Guðrún og
börnin okkar, sem oft nutum þess að
eiga þau að. Samgangur milli heim-
ilanna var að sjálfsögðu mikill, eink-
um meðan við vorum nágrannar, og
dýrmætur er okkar sameiginlegi
minningasjóður og mikill að vöxtum
eftir öll þessi ár. En því miður hefur
síðari árin verið vík milli vina. Ekki er
því að leyna að erfiðleikar hafa steðj-
að að hjá þessu góða fólki hin síðari
ár, og þau hafa þurft að eyða kröftum
sínum og dýrmætum tíma í erfiða
baráttu við áfengisbölið. Það er
þyngra en tárum taki að verða vitni
að slíku.
Við Guðrún og börnin okkar þökk-
um Maríu, systur, mágkonu og
frænku, fyrir kærleik hennar og vin-
áttu og samfylgdina gegnum lífið, og
vottum Reyni og afkomendum þeirra
okkar dýpstu samúð.
Sverrir Sveinsson.
Elsku amma mín.
Nú ertu farin og sorgin ríkir í
mörgum hjörtum. Það er skrýtið að
hugsa til þess að ekki lengur sé hægt
að fara í heimsókn til þín og afa en
svona gengur víst atburðarás lífsins.
Þótt sárt sé að hugsa til þess að þú
sért ekki lengur á meðal okkar finnst
mér gott að hugsa um þig hjá guði og
móður þinni og föður og fleirum sem
þú átt að.
Ég á margar góðar minningar um
þig sem verður gott að hugsa til og
hlýja sínu hjarta við þegar kalt verð-
ur í sál minni.
Það friðar hjartað mitt að hugsa til
þess þegar ég kvaddi þig í hinsta sinn
hversu friðsæl þú varst og hvað þér
leið vel.
Ég hef augu mín til fjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá Drottni,
Skapara himins og jarðar.
Hann mun eigi láta fót þinn skriðna,
vörður þinn blundar ekki.
Nei, hann blundar ekki og sefur ekki,
Hann, vörður Ísraels.
Drottinn er vörður þinn,
Drottinn skýlir þér,
Hann er þér til hægri handar.
Um daga mun sólarhitinn eigi vinna
þér mein,
né heldur tunglið um nætur.
Drottinn mun vernda þig frá öllu illu,
Hann mun vernda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgöngu þína
Og inngöngu
Héðan í frá og að eilífu.
(Sálm. 121.)
Ég sakna þín, amma mín, takk fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við átt-
um.
Þín
Thelma Hrund.
Hvað verður til þess að 13 ára
stelpur, sem þekkjast ekki og eru að
byrja í nýjum skóla laðast hvor að
annarri og bindast ævilöngum vin-
áttuböndum, sem nú hafa varað í 50
ár.
Þær koma úr sitthvorum bæjar-
hluta, frá ólíkum heimilum og að-
stæðum en samt myndast þarna
tengsl að þú átt vinkonu sem stendur
með þér, þú getur leitað til, þið fylgist
hvor með annarri í gegnum lífið, velj-
ið ólík störf, eiginmenn, eigninst börn
og takið þátt í gleði og sorg hvor ann-
arrar í ólgusjó lífsins.
Við munum Lindó Við munum
Lúllabúð Við munum Dansæfingar
Við munum skíðaferðir Við munum
sumarferðir Við munum spaghetti-
partý Við munum Söguferð Við mun-
um, við munum, við munum.
Minningarnar eru margar bæði
sætar og súrar, en þær góðu viljum
við geyma í hjörtum okkar og erum
þakklátar fyrir að hafa átt þig fyrir
vinkonu elsku Mæja.
Við biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur kæri Reynir, Kristín, Pétur,
Halla, Reynir, Gunna Halla og fjöl-
skyldur.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökul ber,
steinar tali og allt hvar er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Blessuð sé minning Maríu B.J.P.
Maack.
Vinkonur.
MARÍA
B.J.P. MAACK
✝ Svava Oddsdóttirfæddist í Stykkis-
hómi 6. desember
1900. Hún lést á St.
Franciskus-spítalan-
um í Stykkishólmi 26.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðrún Lilja Hall-
grímsdóttir, f. í Lár-
ósi í Eyrarsveit 23.
september 1875, d. í
Stykkishólmi 18. des-
ember 1950, og Odd-
ur Valentínusson
hafnsögumaður, f. í
Hrappsey 3. júní
1876, d. 12. desember 1965. Þau
bjuggu allan sinn búskap í Stykk-
ishólmi. Systkini Svövu voru: Gróa
María, f. 2. september 1898, d. 29.
desember 1985, Anna, f. 12. júlí
1902, d. 5. feb. 2001, Júlíana, f. 26.
júní 1904, d. 19. mars 1980, Sig-
urborg, f. 5. júlí 1908, d. 18. maí
1995, Hallgrímur, f.
1. október 1905, d.
21. október 1982, og
Haraldur sem lést í
bernsku. Svava átti
einn hálfbróður:
Geir Ólaf Oddsson, f.
7. janúar 1931. Bróð-
ursonur Odds, Sig-
urður Sörensson,
ólst upp á heimili
Odds og Guðrúnar.
Eiginmaður Svövu
var Sigurður Jónas-
son, f. 8.7 1900, d.
25.5 1990. Þau áttu
þrjú börn; Ingveld-
ur, f. 6. janúar 1928, Þórir Arnar,
f. 22.apríl 1929, d. 24. maí 1990,
Anna, f. 13. apríl 1933, d. 11.
ágúst. 1997. Sonur Önnu, Gunnar
Víkingsson, f. 19. október 1954,
ólst upp hjá Svövu og Sigurði.
Útför Svövu fór fram frá Stykk-
ishólmskirkju þriðjudaginn 3. júlí.
Nokkur fátækleg orð til þess að
kveðja ástkæra móðursystur mína
hana Svövu frænku í Stykkishólmi.
Ég var svo heppinn að fæðast inn í
fjölmenna móðurfjölskyldu, þar sem
Guðrún amma og Oddur Val afi í
Stykkishólmi voru miðpunkturinn
með sinn stóra barnahóp, systurnar
fimm, Gróu, Svövu, Önnu, Borgu,
móður mína Júlíönu og svo bræð-
urna tvo, Halla og Geir Ólaf.
Svo lengi sem ég man var mikill
samgangur á milli systkinanna,
gagnkvæmar heimsóknir, samheldni
og ástúð. Fyrir mig sem smápolla
var toppurinn á tilverunni að heim-
sækja Stykkishólm, afa og ömmu,
Svövu og Önnu og fjölskyldur
þeirra. Árin liðu og svo fór að Svava
og Sigurður ásamt börnum þeirra
urðu miðpunktur í Stykkishólmi fyr-
ir mig.
Ég hefi enga tölu á heimsóknum
mínum til Svövu og Sigurðar gegn-
um árin, þær eru óteljandi. Ætíð var
mér og mínum tekið opnum örmum,
gisting sjálfsögð og einstök hlýja og
vinsemd geislaði frá þeim báðum.
Svava og móðir mín voru mjög
samrýndar, líklega mest allra systk-
inanna, enda mjög líkar í sér, sama
hlýjan, hjálpsemin, æðruleysið og
dugnaðurinn, og eftir því sem árin
liðu minnti Svava frænka mig meir
og meir á móður mína.
Svava náði því að verða 100 ára nú
í vetur og var mikil upplifun að geta
heimsótt hana þann dag.
Þótt líkaminn væri farinn að gefa
sig, var sálin og geðið í stórkostlega
góðu lagi. Minnið ótrúlegt, sama
glettnin eins og ætíð áður, spurði um
börnin mín og barnabörn, var með
allt á hreinu, mundi nöfnin og hver
átti hvað.
Það er ekki amalegt að eldast
svona andlega og geta enn gefið
mikið af sér, en Svava frænka var
samt orðin lúin og þreytt, búin að
lifa langa, frjóa ævi, tilbúin og sátt
við að kveðja. Frænku þakka ég
ómetanlega vináttu og þau áhrif sem
hún hefur haft á mig.
Kjartan.
SVAVA
ODDSDÓTTIR