Morgunblaðið - 08.09.2001, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 2001 43
✝ Ásgeir Magnús-son fæddist 16.
febrúar 1910 á Ísa-
firði. Hann lést á
hjúkrunardeild
Hrafnistu 1. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar Ásgeirs voru
Helga Jónsdóttir,
ættuð úr Arnarfirði,
og Magnús Magnús-
son, kaupmaður og
síldarverkandi á Ísa-
firði, ættaður úr
Landeyjum. Systkini
Ásgeirs voru Lárus
Lúðvík, f. 1908, og
Kristín, f. 1912. Þau eru bæði lát-
in. Ásgeir kvæntist 22. ágúst
1939, Önnu Guðmundsdóttur, f.
28.12. 1916, d. 28.11. 1998. Þau
eignuðust tvær dætur, Helgu, f.
1940, hennar maður er Henrik
Ringholm og eiga þau eina dótt-
ur, Súsönnu Heklu, f. 1970. Þau
búa í Danmörku. Þórunn, f. 1946,
hennar maður er Gylfi Jónsson
og eru börn þeirra
Anna Helga, f. 1965,
Ásgeir, Jón Trausti
og Hildur, f. 1967,
og Gylfi Þór, f. 1973.
Barnabarnabörnin
eru orðin níu, tvö í
Danmörku og sjö á
Íslandi.
Ásgeir ólst upp á
Ísafirði til 15 ára
aldurs en þá fór
hann til sjós. Hann
tók vélstjórapróf
1933 og var sjómað-
ur allan sinn starfs-
feril, lengst hjá Eim-
skipafélagi Íslands, yfirvélstjóri á
flaggskipi Íslendinga Gullfossi í
23 ár. Eftir að Gullfoss var seldur
var Ásgeir yfirvélstjóri á Skóg-
arfossi í tvö ár. Hann hætti á
sjónum vegna aldurs 1976. Ás-
geir var sæmdur heiðursmerki
sjómannadagsráðs árið 1977.
Útför Ásgeirs fór fram í kyrr-
þey að hans ósk.
Látinn er tengdafaðir minn Ásgeir
Magnússon vélstjóri oftast kenndur
við Ms. Gullfoss. Ásgeirs heyrði ég
fyrst getið þegar ég, sumarið 1963,
var loftskeytamaður á einu af skipum
Eimskips. Greinilegt var að yfirvél-
stjórinn á Gullfossi naut mikils
trausts hjá félaginu. Eftir að hafa
þekkt Ásgeir í áratugi er það einmitt
orðið traust sem kemur fyrst upp í
hugann þegar Ásgeirs er getið. Hann
var maður sem bæði fjölskylda hans
og vinnuveitendur gátu alltaf treyst
á. Hann var „drengur góður“ en það
eru bestu eftirmæli sem nokkur mað-
ur getur fengið. Margur maðurinn á
góðar minningar frá því að hafa unn-
ið undir stjórn Ásgeirs. Hann þurfti
ekki að reka á eftir sínum mönnum í
vélinni, þeir vildu allt fyrir hann gera,
bæði fljótt og vel. Ég fékk að kynnast
þessu, þegar ég fór einn túr með hon-
um sem aðstoðarmaður í vélinni á
Gullfossi. Það þurfti að „taka upp“
stimpil á meðan stansað var í Leith.
Til þess hafði vélaliðið aðeins fimm
klukkustundir. Skipstjórinn sagði
Ásgeiri að skipið yrði bara að bíða
þar til verkinu væri lokið. Ásgeir
sagði fátt en þegar hann kom til
„sinna“ manna sagði hann að við yrð-
um að klára þetta á þessum fimm
klukkustundum því hann ætlaði ekki
að láta þá á „þurrkloftinu“ þurfa að
bíða eftir sér! Með samstilltu átaki
tókst þetta og áætlun skipsins rask-
aðist ekki. Það var mikil ábyrgð í því
fólgin að sjá til þess að vél farþega-
skips eins og Gullfoss væri í góðu
lagi, þar mátti engu muna svo aug-
lýst áætlun færi ekki úr böndunum.
Það er ekki nóg að bera ábyrgðina,
heldur þarf mikla samviskusemi og
dugnað til að allt gangi upp. Ásgeir
var því réttur maður á réttum stað.
Það var ekki alltaf dans á rósum að
vera farmaður. Ásgeir sigldi öll
stríðsárin. Það hefur eflaust verið
mikið taugastríð að vera niðri í vél-
arrúmi og vita af kafbátum, sem
höfðu það að markmiði að skjóta
tundurskeytum á skipið þitt. Þau
lentu þá oftast í vélarrúminu eða
lestarýminu. Biðin heima og óvissan
var líka ástvinum þessara sjómanna
oft erfið. Algjört fjarskiptabann var í
gildi og fjölskyldan heima vissi ekk-
ert um afdrif sjómannanna frá því
skip þeirra lögðu úr höfn og til þess
tíma að þau komu til baka. Sum komu
aldrei til baka. Dettifossi, skipi Ás-
geirs og félaga hans var sökkt af
þýskum kafbáti norður af Írlandi í
febrúar 1945. Með Dettfossi fórust 15
manns, bæði farþegar og skipsmenn,
en 30 björguðust. Með dugnaði sín-
um og krafti átti Ásgeir drjúgan þátt
í því að svo margir björguðust. Ás-
geir talaði ekki mikið um þennan at-
burð fyrr en síðustu ár, þá virtust
minningarnar koma sterkar fram og
hann var tilbúinn að tala um hvernig
þetta gekk fyrir sig. Seinni heims-
styrjöldin var mikil blóðtaka fyrir ís-
lenska sjómenn, bæði farmenn og
fiskimenn. Tvö af Eimskipafélags-
skipunum voru t.d. skotin í kaf. Ás-
geir kynntist fjölda fólks þann tíma
sem hann var á Gullfossi og eignaðist
marga góða vini. Anna kona hans
sigldi oft með honum og hafði mikla
ánægju af því. Varla er hægt að
minnast á annað þeirra svo hitt komi
ekki strax upp í hugann. Þau voru
mjög samrýmd og eftir að hann kom í
land áttu þau mörg góð ár saman.
Margir fyrrum samstarfsmanna Ás-
geirs hefðu orðið undrandi hefðu þeir
séð hvað hann var duglegur við heim-
ilisstörf. Það var ekki vegna áróðurs
rauðsokkahreyfingarinnar, heldur
var það meðfædd réttlætiskennd
hans, því „auðvitað ættu þau Anna nú
að skipta með sér verkum fyrst hann
væri kominn í land“. Þau hjón voru
með afbrigðum gestrisin og dugleg
að bjóða vinum sínum til sín. Þá var
oft glatt á hjalla, því bæði var Ásgeir
góður sögumaður og hafði lent í
mörgu um æfina og vinir þeirra
hjóna upp til hópa hið skemmtileg-
asta fólk. Barnabörnin höfðu líka
mikla ánægju af því að koma við í
Eskihlíðinni hjá afa og ömmu. Alltaf
var slegið upp veislu þó fólk kæmi
óvænt í heimsókn. Á meðan heilsan
leyfði fóru þau Ásgeir og Anna á
hverju sumri til Danmerkur og
dvöldu þar í góðu yfirlæti hjá Helgu
dóttur sinni og Henrik manni henn-
ar. Anna dó eftir erfið veikindi 28.
nóvember 1998. Í ársbyrjun árið
1999 fluttist Ásgeir á Hrafnistu í
Hafnarfirði og átti þar sitt ævikvöld.
Ásgeir hafði mikla ánægju af heim-
sóknum og alltaf átti hann koníaks-
lögg fyrir fullorðna og eitthvað létt-
ara fyrir barnabarnabörnin. Þórunn
dóttir hans sá um að ekkert vantaði
og hugsaði vel um hann og starfsfólk
Hrafnistu var mjög alúðlegt við hann
og hann naut góðrar aðhlynningar
hjá því. Síðustu mánuðir voru orðnir
Ásgeiri nokkuð erfiðir en hann hafði
ekki vanist því að kvarta og það
breyttist ekki til hinstu stundar.
Hann lést á sjúkradeild Hrafnistu 1.
september sl. Blessuð sé minning
vinar míns og tengdaföður Ásgeirs
Magnússonar.
Gylfi Jónsson.
Kvaddur var á mánudaginn 3. sept-
ember síðastliðinn Ásgeir afi minn. Afi
var á 92. aldursári er hann lést 1. sept-
ember. Hann ólst upp á Ísafirði og fór
snemma til sjós, sigldi um öll heimsins
höf og hafði komið til margra landa.
Hafði ég gaman af sögunum hans, sér-
staklega var fróðlegt að heyra sögur
úr stríðinu. Það hafði svo margt á
daga hans drifið. Er hann kom í land
áttu þau amma góð ár saman. Dáðist
ég oft að honum, hvað hann var ein-
staklega duglegur heima fyrir. Eins
hvað hann var umhyggjusamur við
ömmu, er heilsu hennar fór hrakandi.
Eftir að amma dó flutti hann á
Hrafnistu í Hafnarfirði og var hann
mjög ánægður þar. Honum leið vel á
Hrafnistu og fékk þar góðan fé-
lagsskap. Mamma og pabbi veittu
honum góða umönnun og hugsuðu
þau vel um hann og sinntu honum af
einstakri alúð. Þeirra tómarúm verð-
ur mikið.
Hann var líka alltaf svo glaður
þegar Helga dóttir hans kom í heim-
sókn frá Danmörku, og veit ég að hún
á eftir að sakna hans mikið. Hann
hugsaði alla tíð vel um fólkið sitt.
Afi var rólegur maður, staðfastur
og raunsær. Við eigum öll eftir að
sakna hans afa okkar og langafa. Ég
kveð þennan góða mann og veit að
það hefur verið tekið vel á móti hon-
um.
Fel drottni vegu þína og treyst
honum, hann mun vel fyrir sjá.
Sálm.37.5.
Jesús sagði: ,,Biðjið og yður mun gef-
ast, leitið og þér munuð finna, knýið
á, og fyrir yður mun upp lokið verða.“
Matt. 7.7.
Anna Helga Gylfadóttir.
Hvert ertu að fara ?
Hvert tekur löngunin þig ?
Hvað er þig að dreyma ?
Hvert tekur hugurinn þig ?
Enginn veit, enginn nema þú.
(Herbert og Einar Ágúst.)
Svona byrjar fallegur texti í dæg-
urlagi sem vinir mínir gerðu vinsælt
á sínum tíma. Mér finnst gott að
byrja minningargreinina um þig á
honum. En afi nú ert þú loksins kom-
inn til ömmu og ég veit að hún tekur
vel á móti þér. Það var alltaf gott að
koma til ykkar í Eskihlíðina og þaðan
á ég margar góðar minningar. Ég
man alltaf þegar ég var í pössun hjá
ykkur, lítill strákur, og við gengum
um Öskjuhlíðina og þar í kring. Ég
man eftir þegar við gáfum kettling-
unum litlu, sem áttu heimili í hita-
veitustokknum rétt hjá Valsheim-
ilinu, að borða. Þá var amma búin að
sjóða fisk og við tókum mjólkur-
flösku með okkur líka.
Þó langt sé orðið síðan þetta var
þá man ég vel eftir þessum stundum.
Svo nú undir lokin þegar ég kom í
heimsóknir til þín á Hrafnistu og þó
þú værir orðinn veikur þá talaðir þú
alltaf um hvað þér þætti gaman að
því að ég væri með „svera hand-
leggi“ eins og þú sagðir og bættir við
„ef ég væri ungur nú þá færi ég
örugglega í líkamsrækt“. Þú varst
mikill íþróttamaður þegar þú varst
strákur á Ísafirði og þar var mikill
áhugi á fimleikum og þar naust þú
þín vel í fræknum sýningarflokki.
Það var gaman að hlusta á lýsing-
arnar af sýningum ykkar og aðstöð-
unni sem þið bjugguð við þá. Það
væri hægt að skrifa heila bók um þig
og hver veit nema einhver geri það.
Allar sögurnar úr stríðinu t.d. þegar
Dettifoss var skotinn niður af þýsk-
um kafbáti og hvernig þið fóruð að
því að bjarga ykkur á fleka. Þá var
gott að hafa mann eins og þig í hópn-
um, hraustan og úrræðagóðan. Þú
áttir langa æfi og varst alltaf hraust-
ur þar til allra síðustu ár. Svo áttir
þú aldeilis góða konu og tvær ynd-
islegar dætur, þær Helgu og Þór-
unni. Þórunn er móðir mín og ég
votta henni og systur hennar mína
dýpstu samúð. En nú ætla ég að
kveðja þig afi minn og hafðu það gott
kallinn minn og ég bið að heilsa
ömmu.
Gylfi Þór Gylfason.
ÁSGEIR
MAGNÚSSON


 
 

   

 


 
    
       
    
  
! 
      !"#
$ 
    %& "
   ' '( "' ' '( )
"
  
  

    #


&
*
+&,
-,..   % 
/ 
0 122
334
 $%!& 
' 
    
    
  ! 
,   
" 50 & "'  
& !  
    60#"
  ' '( "' ' '( )
(  
 

7 7 *8+1.&

-,..  0* 
/  !#0* ' 39
 ! )    *    
 
  
 
  ! 
+ &
  
  
,&  # ,    
   -.. -
!  .  /   
       !

/    /#  

!  /#  
1  0$"
"
 0$"
"

:  $"
"
 $"
"
$"
 $"
")

  

 

 
  


 
  


 

 
 
   

 



 

 

 

   
   

 !
  
  !"
#$

 %  
 !
 " #

 
$ "  " #

  
%# !&!#
! ' ( 
% $%#

  !&!#!  $ ( 
" 
% $% )#  )  #

 

 $
% $%#

  $$%
* $+


% $% $,
% $%  $   #


$ +  + ,


  
  

   
 

+;- !)   )   
0   1
     
%$  


/50   0 
& !  /#  ' ( 
    6  
'    1  
</1  
 1  0
     ' '( "' ' '( )
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta