Morgunblaðið - 25.11.2001, Qupperneq 40

Morgunblaðið - 25.11.2001, Qupperneq 40
MINNINGAR 40 SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Stefán Jóhann-esson fæddist á Valþjófsstöðum í N- Þingeyjarsýslu 10. ágúst 1918. Hann lést á Landspítalan- um við Hringbraut 18. nóvember síð- astliðinn. Stefán var sonur hjónanna Sig- urlaugar Halldórs- dóttur, húsfreyju á Einarsstöðum í Núpasveit, f. 16. apríl 1892 á Val- þjófsstöðum, d. 31. október 1976, og Jó- hannesar Kristins Þorleifssonar, bónda og kennara, f. 4. desember 1891 á Syðstabæ í Svarfaðardal, d. 18. ágúst 1926. Stefán var eina barn þeirra hjóna. Hinn 6. mars 1953 kvæntist Stefán eftirlifandi eiginkonu f. 27. apríl 1988, og d) Elín Dröfn, f. 8. september 1990. 2) Jóhannes Stefán bifreiðastjóri, f. 10. desember 1959. 3) Sigurlaug Jóhanna nemi, f. 27. janúar 1963, maki Karl Gauti Hjaltason sýslu- maður, f. 31. maí 1959, börn þeirra a) Alexander, f. 28. janúar 1994, b) Kristinn, f. 29. janúar 1997, d. 11. apríl 1997, og c) Kristófer, f. 29. janúar 1997. Stefán bjó eftir andlát föður síns á Valþjófsstöðum og síðan á Einarsstöðum. Hann starfaði þar við almenn sveitastörf og síðar í almennri verkamannavinnu, m.a. hjá Kaupfélagi Þingeyinga, og um tíma starfaði hann við vöru- bifreiðaakstur fyrir norðan. Stef- án flutti til Reykjavíkur 1946 og starfaði þar við bifreiðastjóra- störf, en jafnframt því hjá Skelj- ungi á árunum 1974–1979 við af- greiðslustörf. Mestan hluta starfsævinnar var hann leigubif- reiðastjóri á BSR. Útför Stefáns fer fram frá Kópavogskirkju á morgun, mánudaginn 26. nóvember, og hefst athöfnin klukkan 15. sinni Láru Valsteins- dóttur, f. 27. júní 1929 frá Þórsnesi í Glæsibæjarhreppi. Foreldrar Láru voru Ólöf Tryggvadóttir, f. 29. janúar 1896, d. 26. september 1982, og Valsteinn Jónsson, f. 11. september 1890, d. 8. júní 1974, útvegsbóndi á Þórs- nesi. Börn þeirra eru: 1) Ólöf hjúkrunar- fræðingur, f. 8. júní 1952, maki Jón A. Jó- hannsson læknir, f. 13. apríl 1949, börn þeirra: a) Lára Sif kennari, f. 1. maí 1976, sambýlismaður Ólafur Pétursson kennari, f. 7. febrúar 1972, barn þeirra er Jón Smári, f. 23. maí 1999, b) Sonja Rut háskólanemi, f. 10. júlí 1979, c) Stefán Jóhann, Mig langar til að minnast fáum orðum tengdaföður míns, sem er ný- látinn. Hann hafði átt við veikindi að stríða í mörg ár. Veiktist alvarlega af hjartabilun 68 ára og varð starfsþrek hans varanlega skert eftir áfallið. Hann breytti algerlega um lífsstíl og minnkaði vinnuna. Það var aðdáun- arvert að sjá hversu vel honum tókst að breyta lífi sínu á jákvæðan hátt og fá mörg góð ár í skjóli fjölskyldunn- ar. Hann hélt fullri andlegri reisn þar til yfir lauk og minnti á, að endalokin færu nú senn að nálgast, þegar kallið skyndilega kom. Ég kom inn í fjölskyldu hans árið 1971, þegar ég kynntist eldri dóttur hans, sem síðar varð eiginkona mín. Hann var þægilegur maður heim að sækja og hvers manns hugljúfi. Vildi allt fyrir alla gera og vakandi yfir velferð fjölskyldunnar alla tíð. Barnagæla var hann mikil og börn hændust að honum. Stoltur var hann af uppruna sínum sem Svarfdælingur í föðurætt og Norður-Þingeyingur í móðurætt. Hann var alinn upp í sveit eins og margir á þeim tíma og kynntist öllum almennum sveitastörfum. Föður sinn missti hann ungur að árum. Ekki hafði hann frekar en margur annar aðstöðu til að mennta sig, þótt hugur hans stæði til þess. Hann öðlaðist fljótt, þegar hann hafði aldur til, öll réttindi til bifreiðaaksturs og gerði bifreiðaakstur að ævistarfi sínu. Hann hóf sinn bifreiðaakstur fyrir norðan en flutti suður eftir stríðið og hóf störf við leigubílaakstur. Við leigubílaakstur starfaði hann í ára- tugi, lengst af á BSR. Hann átti ýmis áhugamál, sem hann reyndi að sinna, þegar tími gafst til. Má þar nefna útivist, veiðar og íþróttir sem hann stundaði á yngri árum. Knattspyrna var í miklu uppá- haldi hjá honum og fylgdist hann vel með barnabörnum sínum og hvatti þau til dáða. Hann hafði gaman af að tefla og var liðtækur bridsspilari. Eftir að hann hætti störfum fór hann að taka þátt í starfi eldri borgara í Kópavogi og var þar spilamennskan efst á blaði og hana gat hann stundað þar til yfir lauk. Eiginkona hans stóð alla tíð eins og klettur við hlið hans og studdi hann dyggilega, þegar heilsubrestur fór að gera vart við sig. Að leiðarlokum langar mig að þakka samfylgdina. Kynni mín af honum hafa auðgað líf mitt. Blessuð sé minning hans. Jón Aðalst. Jóhannsson. Ég kveð með söknuði vin minn og tengdaföður, Stefán Jóhannesson og er efst í huga þakklæti fyrir ljúfar samverustundir. Stefán var fyrst og fremst fjöl- skyldumaður og fylgdist hann af áhuga með öllu sem ættingjar hans og vinir tóku sér fyrir hendur. Hafði hann þannig næstum daglegt sam- band við öll barnabörnin til þess að fá fréttir af þeim og því sem þau að- höfðust. Ef von var á gestum var hann strax farinn í bakaríið ef vant- aði eitthvað með kaffinu, aldrei mátti skorta neitt fyrir gesti á heimili hans og Láru, fyrst í Skólagerðinu í Kópa- vogi og síðar í Lautasmáranum. Stef- án sjálfur mátti muna tímana tvenna, því ungur missti hann föður sinn og var komið í fóstur er móðir hans fór í vinnumennsku. Hann ólst því ekki upp í þessu hefðbundna fjölskyldu- mynstri. Um uppvaxtarár sín norður í Þingeyjarsýslu rifjaði hann oft upp ferðir um fjöll og heiðar í leit að rjúpu og þegar legið var á grenjum. Eftir að hafa fengið sitt fyrsta hjartaáfall fyrir réttum 15 árum tók Stefán upp gjörbreytta lífshætti, þegar hann gerði hreyfingu og úti- veru að þætti í sínu daglega lífi og náði þannig að lengja líf sitt um fjöl- mörg ár auk þess sem hann var oft- ast ágætlega hraustur og gat því not- ið lífsins með sínum nánustu. Þetta afrek, sem ég tel svo vera, ætti að vera öðrum uppörvun til þess að stunda heilsusamlegra líferni og uppskera með því lengri og betri ævi. Stefán var mjög félagslyndur og tók af kappi þátt í félagsstarfi eldri borgara í Kópavogi, bæði skák og brids og þrátt fyrir háan aldur og hjartveiki hætti hann því ekki heldur tók áfram þátt í spilamennsku þó í minna mæli væri. Við Stefán spiluð- um hér áður svolítið saman og var alltaf gaman að fylgjast með honum, því hann var snjall bridsspilamaður. Á sínum yngri árum var hann liðtæk- ur í skák og tefldi mikið og eitt sinn í fjöltefli mátti Larsen þakka fyrir jafntefli við hann. Á hverju sumri hefur það verið venja fjölskyldunnar að fara saman í sumarbústað. Í þessum ferðum naut Stefán sín til fullnustu, því þá gat hann spjallað við barnabörnin og virtist óþreytandi að taka þau með í göngutúra eða spila við þau. Hann var léttur í lund og átti til stráksleg- an prakkaraskap. Lengst af ævi starfaði Stefán sem bifreiðastjóri á BSR og átti það starf sérlega vel við hann, hann var vin- sæll í starfi og þar hitti hann mikið af áhugaverðu fólki. Það lýsir honum ef til vill betur en margt annað að á meðal vinnufélaganna var hann aldr- ei kallaður annað en Stebbi minn, enda vart hægt að hugsa sér ljúfari mann. Ég kveð með þakklæti. Guð blessi minningu þína. Karl Gauti Hjaltason. Nú hefur myndast stórt skarð í fjölskylduna því nú er komið að þeirri stundu að við systurnar þurf- um að kveðja Stefán afa. Það er alltaf erfitt að kveðja ástvin sinn og hugsa til þess að við munum ekki sjá hann framar, í lifandi lífi, sérstaklega þar sem mikill samgangur hefur alltaf verið hjá okkur. Minningarnar streyma og það fyrsta sem við minnumst er hversu góður og glaðlegur maður afi okkar var. Öll framkoma hans var til fyr- irmyndar hvar sem hann kom og var mikil kátína í kringum hann, mikið hlegið og gert að gamni sínu. Það var gott að koma í heimsókn til afa og tók hann alltaf vel á móti okkur. Einstak- lega gaman var að sitja og spjalla við hann hvort sem það var um þjóðmál, íþróttir eða um hagi okkar, en hann fylgdist með okkur af miklum áhuga. Afi og amma bjuggu flest sín hjú- skaparár í Skólagerðinu í Kópavogi og eru ófáar stundirnar sem við dvöldum þar. Það var alltaf svo gott að vera hjá afa og ömmu því þau voru svo góð við okkur og gerðu svo margt fyrir okkur. Til dæmis var spilað tím- unum saman, farið í bíltúra á leigu- bílnum hans afa sem var afar spenn- andi og í göngutúra. Afi vildi alltaf hafa eitthvað fyrir stafni og því var alltaf nóg að gera fyrir okkur í heim- sóknum hjá honum. Oft tókum við systurnar með okkur tannburstana í laumi þegar við komum í heimsókn frá Njarðvík í þeirri von um að fá að gista og oft varð okkur að ósk okkar. Við systur vorum líka einu barna- börnin í mörg ár þannig að við feng- um óskipta athygli afa, ömmu og annarra í fjölskyldunni. Afi starfaði sem leigubílstjóri á BSR og algengt var að beðið væri með eftirvæntingu eftir því að afi tæki sér hlé á daginn, frá akstri, því hann kom oft með ein- hvern glaðning handa prinsessunum sínum. Margar voru sumarbústaðaferð- irnar sem fjölskyldan fór í á sumrin og beið afi spenntur eftir þeim því honum fannst gaman að ferðast, komast út í náttúruna og vera með allri fjölskyldunni. Sumarbústaða- ferðirnar eru okkur ógleymanlegar því þar var margt brallað. Afi var ætíð ungur í anda og þótt hann hefði ekki fullan líkamlegan þrótt reyndi hann að taka þátt í sem flestu með okkur. Afi var mikill keppnismaður og kom það vel í ljós þegar hann var að spila. Við systur lögðum okkur all- ar fram þegar við spiluðum við hann því annars fengum við smá skammir ef við vorum eitthvað utan við okkur í spilamennskunni. Það var auðvitað til að leiðbeina okkur eins og afi sagði. Afi og amma fluttu í Lautasmár- ann fyrir fjórum árum og vildi svo skemmtilega til að Lára Sif og Óli keyptu í sömu blokk og þau. Þetta var afar notalegur tími og þægilegt fyrir alla því nú var enn styttra í heimsókn. Afi var spenntastur af öll- um þegar framkvæmdir á Smáralind hófust og fylgdist vel með þeim og ekki lét hann sig vanta á opnunar- degi hennar. Þetta er gott dæmi um það hve hress og jákvæður hann var og hve vel hann fylgdist með öllu sem gerðist í kringum hann. Alltaf var afi tilbúinn að fara eitthvað á stúfana og gaman var að taka hann með sér því allur lifnaði hann við og var afar þakklátur. Afi hélt reisn sinni fram á síðasta dag og var fullur af lífi sama hversu veikur hann var. Hann fór alltaf í gönguferðir til að halda heilsu og ósjaldan sáust þau skötuhjúin á göngu. Afi kynntist eina langafabarni sínu, honum Jóni Smára, sem var í miklu uppáhaldi hjá honum. Hann talaði oft um hve sniðugur og ákveð- inn strákurinn væri og höfðu þeir gaman hvor af öðrum. Við viljum þakka afa innilega fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum með honum. Þín er sárt saknað en við huggum okkur við það að þú sért á góðum stað. Við munum hafa að leið- arljósi allt sem þú hefur kennt okkur. Þú þarft ekki að hafa áhyggjur af ömmu því við munum hugsa vel um hana fyrir þig. Elsku afi okkar, megir þú hvíla í friði. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibj. Sig.) Elsku amma þú hugsaðir alltaf svo vel um afa og þökkum við þér fyrir það. Megi Guð styrkja þig og hugga. Lára Sif og Sonja Rut. Ég fékk þær hræðilegu fréttir frá tengdamóður minni sunnudaginn 18. nóvember sl. að Stefán afi eins og ég kallaði hann alltaf hefði dáið þá um morguninn. Ég kynntist Stefáni haustið 1993 þegar ég fór að slá mér upp með elsta afabarninu hans, henni Láru Sif. Á þeim tíma bjuggu þau Stefán afi og Lára amma í Skólagerðinu og þang- að kom ég oft og kíkti í heimsókn. Stefán tók alltaf vel á móti mér glað- ur og ánægður í bragði og spurði mig frétta. Hann fylgdist vel með íþrótt- um, sérstaklega fótbolta og áttum við þar sameiginlegt áhugamál og þótti mér gaman að vita af því að hann fylgdist vel með mér og mínu liði. Hann rifjaði oft upp marga skemmti- lega leiki sem hann hafði séð á gamla Melavellinum og sagði mér margar sögur um hina og þessa leiki og leik- menn sem voru að spila á þeim tíma og hafði ég mikla ánægju af. Ég held líka að Stefáni hafi þótt mjög gaman að fá fótboltamann inn í fjölskylduna. Oft sátum við og ræddum íþróttir fram og til baka, en ekki vorum við alltaf sammála, en höfðum þó báðir mjög gaman af. Haustið 1997 fluttum við Lára Sif í Lautasmárann og svo skemmtilega vildi til að Stefán og Lára fluttu einn- ig þetta haust í sama hús og nutum við góðs af því og heimsóknirnar á milli hæða voru margar. Stefán var alla tíð mjög hress og kátur í bragði og mikil félagsvera. Hann var ávallt tilbúinn að gera eitt- hvað skemmtilegt hvort sem það var að fara í Kringluna, Kolaportið, horfa á barnabörnin spila fótbolta eða spila á tónleikum og var hann jafnan stolt- ur af þeim. Hann var alltaf jafn þakk- látur fyrir það sem ég gerði fyrir hann hversu lítið sem það var. Vorið 1999 eignuðumst við Lára Sif lítinn dreng sem fékk nafnið Jón Smári. Stefán var alla tíð mjög stolt- ur af langafabarni sínu og talaði oft um hversu vel gerður hann væri og duglegur. Stefán hafði alltaf jafn gaman af því að fá Jón Smára í heim- sókn og þótti Jóni Smára jafn gaman að koma til Stefáns afa og Láru ömmu enda voru þau alltaf góð við hann. Í ár verða jólin með breyttu sniði. Það verður skrýtið að hafa Stefán ekki hjá sér á jóladag þar sem fjöl- skyldan var vön að koma í jólaboð til hans og Láru og eiga notalega stund. Mörg ár eru síðan þetta jólaboð varð ómissandi þáttur í mínu jólahaldi. Að leiðarlokum langar mig til að þakka Stefáni afa fyrir allar þær góðu stundir sem ég og mín fjöl- skylda áttum með honum. Minning um góðan mann mun ávallt lifa með mér. Blessuð sé minning hans. Elsku Lára amma og fjölskylda, megi Guð styrkja ykkur og hugga á þessum erfiðu tímum. Ólafur Pétursson. Elsku afi, söknuðurinn er mikill því nú fáum við ekki að sjá þig aftur. Laugardagurinn 17. nóvember var okkur mikils virði, við vorum saman nánast allan daginn og töluðum sam- an um allt sem var að gerast hjá okk- ur. Gaman var að við náðum að spila vist, Elín, Stefán, amma og afi. Þú vildir alltaf kenna okkur og bæta leik okkar í vist sem þú kenndir okkur ásamt ömmu. Þennan dag hittir þú eða talaðir við flesta þína nánustu og var því gott að þú varst hjá okkur yf- ir helgina. Þú varst þinn síðasta dag alveg rosalega hress og kátur eins og alltaf þegar þú varst við góða heilsu. Við fórum í gönguferðir saman og enduðu þær flestar í Smáratorgi þar sem stundum var keyptur ís eða ann- að góðgæti. Þú varst mikill íþrótta- áhugamaður og hafðir sérstakan áhuga á fótbolta. Þú fylgdist vel með hvað væri að gerast hjá okkur í fót- boltanum, tónlistinni og varst sífellt að hæla okkur og veittir okkur mik- inn stuðning í því sem við tókum okk- ur fyrir hendur. Við gerðum svo margt saman og má þá nefna sumarbústaðaferðir, fótboltaleiki og fleira. Ef veður leyfði gafstu þér alltaf tíma til að horfa á fótboltaleiki hjá okkur og vildum við alltaf standa okkur vel og skora mörk fyrir þig. Við metum þetta mik- ils og því munum við aldrei gleyma og ekki heldur þér. Guð veri með þér elsku afi okkar. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. (V. Briem.) Stefán Jóhann og Elín Dröfn. Elsku afi okkar. Nú ert þú farinn frá okkur. Við munum sakna þín mikið, því það var alltaf gaman þegar þú hringdir til okkar til Eyja og þegar við komum til ykkar ömmu. Ó, hve þín ást er innileg, hve undrablíð og minnileg, hún þúsund sinnum æðri er en allt, sem talið getum vér. (Stef. Thor. H. Hálfd.) STEFÁN JÓHANNESSON MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak- markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein- ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra. Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent- uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu. Birting afmælis- og minningargreina
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.