Morgunblaðið - 17.02.2002, Qupperneq 30

LISTIR
30 SUNNUDAGUR 17. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
mjög grófa áferð og er fossinn t.d.
ofinn úr koparþræði og ólituðum
jútuþráðum. Í umgjörðina nota ég
mismunandi tóna af bláum jurta-
lit, sem vísar dálítið skemmtilega
til breytileika, litbrigða og sífelld-
rar hreyfingar vatnsins,“ segir
Sigrún en jútan er efniviður sem
hún notar mikið í textílvefnaði
sínum. „Jútan er jurt sem vex í
Sri Lanka og hefur mjög langa og
grófa þræði, sem gott er að vinna
með. Ég er einstaklega hrifin af
þessum efniviði, og keypti heilan
farm af honum sem komið hafði
með skipi frá Sri Lanka og átti að
selja norskri kaðalverksmiðju. Ég
komst yfir farminn eftir að verk-
smiðjan, sem farin var að notast
við nælon í kaðlagerðina, hafnaði
honum,“ segir Sigrún.
Tengslin við ættjörðina
Þann tíma sem Sigrún hefur
verið búsett í Noregi hefur hún
viðhaldið ákveðnum tengslum við
Ísland, m.a. með reglulegri þátt-
töku í sýningarverkefnum. „Ég
hef verið meðlimur í Textílfélag-
inu og FÍM og sýndi m.a. í Gerð-
arsafni á afmælissýningu text-
ílfélagsins árið 1999. Þá hef ég
sýnt með föður mínum Steinþóri
Marínó Gunnarssyni í Norræna
húsinu, Hafnarborg og Listasafni
ASÍ,“ segir Sigrún. „Ættjörðin
hefur hins vegar togað í mig og
hefur mig langað til að láta reyna
á atvinnutækfæri heima á Íslandi.
Ég flutti því alfarið heim í sumar
og ætla að sjá hvernig málin
þróast.
Og hvernig finnst þér að starfa
hér sem myndlistarmaður í sam-
anburði við dvölina í Noregi?
„Það hefur nú ekki reynt mikið
á samanburðinn þar sem ég er ný-
komin heim. Hins vegar er mark-
aðurinn auðvitað mjög lítill hér
heima, og eftirspurnin eftir text-
íllist lítil í samanburði við það sem
ég kynntist í Noregi. Hins vegar
bý ég að því að hafa haslað mér
völl úti, og hafa þau verkefni sem
ég hef unnið undanfarið ár öll
verið fyrir norska aðila, m.a. list-
skreytingin fyrir Skagerak Nett.
Um þessar mundir er ég að vinna
að listskreytingu sem ég fer með
til Sandefjord og þrjú önnur verk
fyrir norskan markað bíða. Þann-
ig hafa verkefnin í Noregi leitt
eitt af öðru og hentar það mér
mjög vel að vinna að þeim hér
heima. Ég hef hins vegar fengið
fyrirspurnir varðandi sýningu hér
heima, og vonast því til þess að
geta haldið sýningu áður en langt
um líður,“ segir Sigrún að lokum.
um byggingum.“ Meðal stofnana
sem Sigrún hefur unnið listkreyt-
ingar fyrir í nágrenni Stavern,
eru Sjúkrahús Vestfold-fylkis í
Tönsberg, ráðhúsið í
Nötteröy kommune,
Orkuveita Larvik og
Lardal auk banka
og hótelbygginga.
Síðastliðið haust
lauk Sigrún við að
vinna listskreytingu
í anddyri Orku- og
rafveitustofnunar
Sandefjord, Skage-
rak Nett / Sand-
efjord Engergiverk,
og fjölluðu dagblöð
lofsamlega um verk
Sigrúnar og tveggja
annarra listamanna
er valin voru til
verksins.
Keypti heilan skipsfarm
Sigrún segir reynsluna af list-
skreytingarverkefnum ákaflega
mikilvæga, enda kalli þau á
ákveðna vinnu með samspil verks
og rýmis. „Verkefnið sem ég vann
fyrir Skagerak Nett fékk ég í
byrjun árs 2001. Verkið er unnið
inn í anddyri nýrra höfuðstöðva
orkuveitunnar, sem þá voru enn í
byggingu,“ segir Sigrún. Verkið
nefnist einfaldlega „Orka“ og er á
sjöunda metra á hæð og minnir á
foss sem steypist fram af kletta-
brún. Þannig leitaðist Sigrún við
að tengja verkið þeirri starfsemi
SIGRÚN Steinþórsdóttir hefur
verið búsett í Stavern í Vestfold-
fylki í Noregi þar sem hún hefur
öðlast mikla viðurkenningu á sviði
textíl- og myndvefn-
aðar. Hún hefur haldið
fjölmargar einka- og
samsýningar á Norð-
urlöndum og víðar og
hefur unnið listskreyt-
ingar fyrir opinberar
og einkastofnanir víða
í Vestfold-fylki. Síðast-
liðið sumar flutti hún
heim eftir hartnær
þrjátíu ára dvöl í Nor-
egi að loknu námi þar.
Sigrún lætur mjög vel
af búsetunni í Vest-
fold, þar sem hún hef-
ur tekið virkan þátt í
myndlistar- og menn-
ingarstarfi. „Það hefur
verið mjög gott að búa
í Stavern og enda hef ég haft í
mörgu að snúast. Samhliða minni
eigin listsköpun, hef ég jafnframt
kennt handmennt og myndvefnað
á ólíkum skólastigum og nám-
skeiðum og hefur það starf ekki
síður verið mér kært,“ segir Sig-
rún. „Í Noregi er jafnframt mikil
hefð fyrir veflist og listskreyt-
ingar unnar úr textíl. Þar er því
mikil eftirspurn eftir textíllist og
hef ég haft talsvert mikið að gera
á því sviði. Bæði hafa verið keypt
eftir mig verk til ýmissa stofnana
og fyrirtækja, og hef ég fengið
listskreytingarverkefni í opinber-
sem stofnunin stendur fyrir, um-
hverfi hennar og sögu í Vestfold-
fylki með vísun í vatn, strauma og
þá orku sem beisluð er í fossum.
„Um leið mótaði ég verkið með
rýmið í huga, enda kom ég inn í
verkefnið þegar enn var verið að
vinna að smíði hússins. Það hefur
Flutt heim eft-
ir þrjá áratugi
Textílverkið Orka eftir Sigrúnu Steinþórsdóttur prýðir anddyri ný-
byggingar Orku- og rafveitustofnunar Sandefjord.
Sigrún
Steinþórsdóttir
Sigrún Steinþórsdóttir textíllistakona er
orðinn þekktur listamaður á sínu sviði í
Noregi, þar sem hún hefur búið um langt
skeið. Nú hefur Sigrún flutt heim og for-
vitnaðist Heiða Jóhannsdóttir af því tilefni
um störf hennar heima og heiman.
heida@mbl.is
SIGURÐUR Jónsson organleikari
frá Seyðisfirði hlaut styrk úr Minn-
ingarsjóði Karls J. Sighvatssonar á
dögunum.
Minningarsjóður Karls J. Sig-
hvatssonar var stofnaður árið 1991
af vinum og velunnurum Karls en
hann lést í bílslysi það ár. Sjóðurinn
hefur úthlutað árlegum styrkjum
síðan þá, einkum til þeirra sem
hyggja á framhaldsnám erlendis í
orgel- og hljómborðsleik. Á annan
tug styrkþega hafa hlotið styrki úr
sjóðnum til þessa, auk þess sem út-
hlutað hefur verið til viðgerða á
krikjuorgelum, útgáfu kennslugagna
í organleik o.fl.
Sigurður hyggur á nám hjá hinum
kunna organmeistara J.E.
Goettsche.
Formaður sjóðsins er Haukur
Guðlaugsson söngmálastjóri en auk
þess sitja í úthlutunarnefnd Sigrún
Karlsdóttir, Björgvin Halldórsson,
Ellen Kristjánsdóttir og Sigurður
Rúnar Jónsson.
Morgunblaðið/Kristinn
Haukur Guðlaugsson afhendir Sigurði Jónssyni styrkinn. Með þeim á
myndinni eru Sigurður Rúnar Jónsson og Jakob Frímann Magnússon.
Sigurður Jónsson
organisti hlýtur styrk
ÞAÐ er orðið langt um liðið síð-
an undirrituð kom á tónleika í
Gerðubergi. Með tilkomu nýrra
tónleikahúsa, hefur þetta móður-
hof ljóðatónleika á síðustu ára-
tugum að ósekju nokkuð fallið í
skuggann. Það var gott að koma
aftur í hlýlegan sal Gerðubergs
og rifja upp þá tíma, þegar þau
Elísabet Þórisdóttir Gerðubergs-
stjóri og Jónas Ingimundarson pí-
anóleikari ruddu brautina með
því að kynna okkur hvert söng-
efnið af öðru á reglubundnum
tónleikum. Margt þeirra söngvara
sem þar steig fram í fyrstu hefur
síðar náð langt í sönglistinni, og
má þakka Gerðubergi fyrir það að
hafa gefið okkur tækifæri til að
heyra í þessu fólki á þeim tíma
þegar það var enn í mótun.
Á sunnudag var það Ingveldur
Ýr Jónsdóttir sem söng, og með
henni var píanóleikarinn Richard
Simm. Efnisskráin var samsett af
lögum sem stillt var upp í þrjá
flokka eftir viðfangsefni; söngvar
meyju, móður og drósar.
Sígaunaljóð
Brahms voru heldur
dauf í flutningi Ingv-
eldar Ýrar. Þar var
margt vel gert, en
flutninginn vantaði
þó þann hita og
neista sem skilur á
milli þess sem er
gott og frábært. Þó
skar sig úr fimmta
lagið, þar sem sí-
gauninn býður stúlk-
unni sinni upp í
dans; Ingveldur Ýr
túlkaði það glæsi-
lega. Richard Simm
lék Brahms ákaflega
fallega og músík-
alskt, og hafði tilfinninguna fyrir
stíl hans í hendi sér.
Söngvar frá Auvergne eru ynd-
isleg lög byggð á þjóðlögum og
með texta á máli sem er horfið.
Þessi lög eiga mjög vel við söng-
konuna og í heild voru þau skín-
andi vel flutt. Framúrskarandi pí-
anóleikur Richards Simm hafði
líka sitt að segja til að gera flutn-
ing laganna góðan. Best var lagið
um spunastúlkuna, þar sem Ingv-
eldur Ýr túlkaði vel erótíska tví-
ræðni ljóðsins þar sem spunast-
úlkan, sem áður var saklaus
hjarðmær, sýnir að hún er ekki
öll þar sem hún er séð. Lög um
mæður hófust með því að Ingv-
eldur Ýr söng án undirleiks,
Sofðu unga ástin mín. Það var
hreint út sagt stórkostlegt að
heyra þann söng í rökkvuðum
salnum, og hápunktur tón-
leikanna. Fleiri
vögguljóð fylgdu, þar
með lag úr Vöggu-
ljóðum fyrir þýskar
verkakonur eftir
Hanns Eisler sem var
mjög fínt í flutningi
Ingveldar og Rich-
ards.
Drósarlögin voru
þó þau lög þar sem
hæfileikar Ingveldar
Ýrar nutu sín best,
enda er hún bæði
húmoristi og afbragðs
leikkona. Þar var
hvert lagið öðru
betra, og lokalagið
um dívu heimsveldis-
ins eftir Satie allra best, en þar
sýndu listamennirnir snilldar-
takta í kostulegum tilþrifum.
Þetta voru skínandi góðir tón-
leikar þótt Brahms hefði mátt
vera örari og kvikari. Það sem þó
truflaði gagnrýnanda var mynd-
sýning á vegg ofan við flytjend-
urna, þar sem brá fyrir eins og
klippimyndum ýmist af lista-
mönnunum á sviðinu eða
skyggnumyndum í miklu litrófi
og á kvikri hreyfingu, þannig að
tónlistin og myndlistin stríddu
hvor gegn annarri í stað þess að
fallast í faðma. Sýningin hefði
getað verið áhugaverð út af fyrir
sig, en í þessu samhengi átti hún
ekki við, og var beinlínis til þess
fallin að draga athyglina frá tón-
listinni.
TÓNLIST
Gerðuberg
Ingveldur Ýr Jónsdóttir og Richard
Simm fluttu Sígaunaljóð eftir Brahms,
Söngva frá Auvergne eftir Canteloube,
þjóðlagið Sofðu unga ástin mín og
Vöggukvæði eftir Emil Thoroddsen;
sönglög og ljóðasöngva, aríur og kab-
arettlög eftir Manuel de Falla, Hanns
Eisler, Jacques Offenbach, Francis
Poulenc, William Bolcom, Kurt Weill
og Eric Satie.
Sunnudag kl. 17.00.
LJÓÐATÓNLEIKAR
Bergþóra Jónsdóttir
Ingveldur Ýr
Jónsdóttir
Dívur og drósir í Gerðubergi