Morgunblaðið - 17.02.2002, Blaðsíða 15

unum fyrir fimi sína fyrir framan mark
mótherjanna í vetur. Mörgum er í
fersku minni uppákoman 12. septem-
ber, daginn eftir hryðjuverkin í Banda-
ríkjunum, þegar Eiður og nokkrir fé-
lagar hans úr Chelsea voru ásakaðir
um drykkjulæti í enskum blöðum og að
hafa sært bandaríska ferðamenn sem
voru að fylgjast með fréttum að heiman
á hóteli í London. Eiður var ekki sáttur
við þennan fréttaflutning og kom sér-
staklega til Íslands til að skýra sitt mál.
„Við fórum á nokkra pöbba og vor-
um hressir og fjörugir. Eftir það fór
ég heim og gerði ekkert af mér. Ég
hitti aldrei neina Bandaríkjamenn
sem við áttum að hafa svívirt og nið-
urlægt, og var hvorki í keiluhöllinni
né á hótelinu þar sem mestu lætin
áttu að hafa átt sér stað. Ég ætlaði
ekki að trúa því þegar ég las greinina
um þetta mál, hversu miklu var búið
að bæta inn í, ýkja og krydda. Allt til
að gera þetta að söluvöru. Vinur minn
sem var með okkur var gáttaður á
þessari umfjöllun. Ég átti að hafa gert
hitt og þetta, meðal annars að hafa
dýft mér nakinn inn á keilubraut.“
Fólk nærðist á að gera lítið úr mér
„Ég hef aldrei sagt orð um þetta
mál hér í Englandi, ég vildi ekki blása
það frekar út. Hérna eru alltaf nýjar
sögur í næsta sunnudagsblaði og þær
fyrri gleymast. En það skipti mig
meira máli hvað sagt var og skrifað
heima á Íslandi, þar er ég jú stærra
nafn en í London, og því kom ég heim
til að útskýra minn hlut í íslenskum
fjölmiðlum. Ég verð að viðurkenna að
ég var svekktur með hvernig þeir
fjölluðu um þetta til að byrja með. Þar
var allt rifið upp úr ensku blöðunum
án þess að ég væri spurður að neinu,
og mér fannst eins og fólk nærðist á
því að gera lítið úr mér og sverta mig.
Flestir tóku mér vel en það vildu ekki
allir leiðrétta málið og daginn eftir að
ég kom heim og hafði skýrt frá minni
hlið var enn ein sagan sögð á einni út-
varpsstöðvanna. Ég leitaði að lokum
til Colins Hutchinsons, framkvæmda-
stjóra Chelsea, og hann staðfesti
mína frásögn við fjölmiðla á Íslandi.
Fólkið heima tók þessu máli mun
alvarlegar en í Englandi. Ég vissi all-
an tímann að ég hefði ekki gert neitt
rangt en fjölskyldan og aðrir mér
nánir vissu ekki hvað var að gerast.“
Aftur voru leikmenn Chelsea á for-
síðum ensku blaðanna þegar Eiður
Smári og fimm aðrir fóru ekki með
liðinu í Evrópuleik í Ísrael vegna
ótryggs ástands þar í landi.
„Þetta er annað og öðruvísi dæmi
sem fjölmiðlar hér í Englandi reyndu
að gera mikið úr. Málið var einfalt; við
vorum kallaðir saman á fund og spurt
var hverjir væru hræddir við eða óör-
uggir með að fara til Ísraels. Ég var
einn af þeim og sagði að ég gæti vel
farið með en ég yrði eflaust á nálum
yfir því að eitthvað væri að gerast. Ef
maður er kominn á leikstað og er með
hugann við það nóttina fyrir leik hvort
við lendum í einhverju veseni, er úti-
lokað að sýna sitt besta í viðkomandi
leik. Þá er betra að einhver annar fari,
sem lætur þetta ekki hafa áhrif á sig
og er tilbúinn til að spila. Þar fyrir ut-
an vildi ég ekki láta fjölskyldu mína
hafa af mér áhyggjur á meðan ég væri
í svona ferð, ekki síst þar sem við átt-
um þá von á okkar öðru barni. Enda
sýndi það sig að daginn sem liðið kom
til Ísraels var ráðherra þar drepinn.
Þetta var ekkert vandamál innan fé-
lagsins og þrátt fyrir allt stillti
Chelsea 10 landsliðsmönnum upp í
Ísrael þó að við værum sex sem yrð-
um eftir heima.
Við ákváðum sem hópur að hafa
þetta svona, og það kom skýrt fram
að þetta myndi ekki á neinn hátt bitna
á þeim sem ekki færu. Allar vanga-
veltur fjölmiðla um að við yrðum sett-
ir út úr liðinu voru því marklausar frá
byrjun. Þarna var verið að búa til af-
sökun fyrir ósigrinum og reyna að
skapa óróleika innan liðsins. Þetta
mál þjappaði okkur saman sem hópi.
Seinni leikurinn gegn ísraelska liðinu
var með ólíkindum. Við áttum um 50
skot á mark, Ísraelarnir eitt. Leikur-
inn endaði 1:1 og við vorum því miður
fallnir úr keppni.“
Lítil heppni með landsliðinu
Eftir fyrsta landsleikinn í Eistlandi
leið langur tími þar til Eiður klæddist
landsliðstreyjunni á ný. Nú er hann
orðinn ómissandi hlekkur í A-lands-
liðinu og hefur leikið 16 sinnum með
því. Hann telur landsliðið hafa náð
merkilegum árangri á undanförnum
árum og það geti enn gert betur.
„Það fylgdi okkur lítil heppni í und-
ankeppni HM. Við misstum menn af
velli með rauð spjöld gegn Dönum
heima og Búlgörum úti, og báðir leik-
ir töpuðust naumlega, 1:2. Við rúll-
uðum Búlgörum upp í 80 mínútur hér
heima og áttum alla möguleika á að
sigra, en þeir jöfnuðu undir lokin. Þar
vorum við með réttu svekktir yfir að
hafa ekki unnið þjóð sem spilaði um
verðlaunasæti á HM fyrir nokkrum
árum. Það er óhætt að segja að við
höfum unnið fyrir öllum okkar stigum
og áttum meira inni. En mér fannst
þó væntingarnar í okkar garð stund-
um fullmiklar. Þegar við unnum
Möltu 3:0, af miklu öryggi, vildi fólk
að við ynnum 5:0. Sigurinn heima
gegn Norður-Írum var mjög góður,
betri en menn gera sér grein fyrir því
þeirra menn leika flestir í tveimur
efstu deildunum hér í Englandi.
Heppnin gekk reyndar í lið með okk-
ur þegar við unnum Tékkana hér
heima, Jan Koller var rekinn af velli
og við skoruðum í lok fyrri hálfleiks
en fylgdum því eftir á sannfærandi
hátt. Það var mikil upplifun að vinna
stórþjóð eins og Tékka, og það var
ekkert auðvelt að ná sér niður á jörð-
ina á eftir. En við komum heldur bet-
ur niður eftir tapið í Belfast.
Við vorum rassskelltir í útileiknum
í Tékklandi, algjörlega yfirspilaðir af
góðu liði, sem er stöðugt í hópi tíu
bestu í heiminum, og við því var ekk-
ert að gera. Auðvitað var það síðan
ömurlegt að enda keppnina svona illa
en leikurinn í Danmörku var skellur
frá upphafi til enda og ég vil helst
gleyma honum. Það var eins gott að
hann skipti ekki máli, nema að því
leyti að hann særði stolt okkar, en við
erum nógu sterkir til að rífa okkur
upp úr því. Danska landsliðið á þess-
um degi er eitt erfiðasta lið, félagslið
eða landslið, sem ég hef nokkru sinni
spilað við. Danirnir voru ótrúlega ag-
aðir, leikur þeirra var eins og tölvu-
spil. Ef einn hljóp til vinstri, fór annar
til hægri; ef einn fór áfram, fór annar
aftur á bak. Ég hlakka mikið til að sjá
hvernig þeir standa sig á HM í sumar.
En þrátt fyrir þessi töp inn á milli
getum við verið stoltir af því sem
landsliðið hefur náð. Við höfum tvisv-
ar í röð fengið 14-15 stig og veitt stór-
þjóðum harða keppni. Einhvern tíma
kemur að því að við förum alla leið,
förum í keppni þar sem lánið leikur
við okkur og boltinn fellur fyrir okkur
á réttum stað í vítateignum. Ef við
spilum agað eigum við möguleika
gegn öllum, og ég ætla rétt að vona að
ég verði hluti af því íslenska landsliði
sem kemst í úrslitakeppni.“
Raunhæft að stefna á annað sætið
Ísland leikur í riðli með Þýskalandi,
Skotlandi, Litháen og Færeyjum í
undankeppni Evrópumóts landsliða,
sem hefst í haust, og Eiður telur að
það sé raunhæft að stefna á að berjast
um annað sætið.
„Þýskaland er stórliðið í riðlinum
en ef ég hefði mátt velja B-þjóðina
fyrirfram, hefði ég valið Skota. Við
þurfum að gæta okkar á Litháum,
enda hefur Ísland enn ekki sigrað þá.
Færeyingar hafa vaxið mikið en ef við
ætlum okkur einhvern hlut í keppn-
inni verðum við að sigra þá tvisvar.
Við erum nokkuð sterkir á heimavelli
og þetta snýst um að fá þar sem flest
stig, og leika af skynsemi upp á stig í
útileikjunum. Ekki með því að liggja í
vörn og bíða eftir sóknum andstæð-
inganna, heldur með því að verjast
framar á vellinum, vera agaðir og
sniðugir þegar við fáum boltann í
skyndisóknum. Stemmningin í lands-
liðinu er alltaf frábær, þar eru allir
mættir til að leggja sig fram fyrir Ís-
lands hönd þó að það skili ekki alltaf
tilætluðum árangri. Ég hef aldrei
skilið þegar fólk fullyrðir að við leggj-
um okkur ekki fram í landsleik. Það
fer enginn inn á völlinn til annars,
stundum gera menn það reyndar á
rangan máta, reyna að hlaupa og
pressa mótherjana einir, en ef við er-
um agaðir og vinnum saman sem lið
er erfitt að sigra okkur. Við höfum ís-
lenska eðlið, baráttuna og stoltið, og
gefumst aldrei upp. Þó við lentum 4:0
undir í Tékklandi var enn reynt að
fara í skyndisóknir, tækla og vinna
skallabolta.“
Hver og einn þarf að
þekkja sín takmörk
Nokkuð var rætt og ritað um að ís-
lensku landsliðsmennirnir hefðu
skemmt sér einum of mikið eftir sig-
urinn á Tékkum síðasta haust, sér-
staklega þar sem mikilvægur leikur
var gegn Norður-Írum í Belfast fjór-
um dögum síðar.
„Þetta voru að miklu leyti sögu-
sagnir, eins og að Atli hefði verið að
skemmta sér með leikmönnunum
niðri í bæ. Það var fyrst og fremst
verið að reyna að finna ástæður fyrir
slökum leik í Belfast. Sjálfur fann ég
mig frábærlega í þeim leik, nema
hvað ég gat alls ekki skorað. Mér
fannst ég geta hlaupið endalaust. Ef
við hefðum unnið í Belfast hefði eng-
inn sagt neitt. Það sem gerðist eftir
Tékkaleikinn var að við fengum frí
um kvöldið, og við slíkar kringum-
stæður þarf hver og einn að vita hvað
hann getur leyft sér; hver og einn þarf
að þekkja sín takmörk. Við erum full-
orðnir menn og ábyrgir fyrir sjálfum
okkur. Ef ég færi út að skemmta mér
á miðvikudegi og fyndi fyrir því í leik
á laugardegi, myndi ég aldrei gera
það aftur.“
Eiður skrifaði undir fimm ára
samning við Chelsea og er því bund-
inn félaginu til vorsins 2005. Talsvert
hefur verið rætt og ritað um áhuga
annarra félaga á að fá hann í sínar
raðir, lið á Ítalíu hafa verið nefnd í því
sambandi og um síðustu helgi var full-
yrt í enskum blöðum að Chelsea væri
búið að verðleggja hann á 12 milljónir
punda. Eiður segist lítið hugleiða
þessi mál.
„Ég leiði hugann sem minnst að því
sem framtíðin ber í skauti sér. Mitt
markmið er að spila reglulega fyrir
Chelsea og reyna að bæta mig. Ef
mér tekst að skora 20 mörk í vetur, vil
ég skora fleiri á næsta tímabili. Ef við
vinnum okkur meistaradeildarsæti í
ár vil ég vinna deildina næsta vetur.
Stærsti draumurinn er að vinna eitt-
hvað, bikarinn eða deildina. Chelsea
er nægilega stórt félag til að vinna
þessa stærstu titla, ég tel að ég þurfi
ekki að fara annað til þess. En það er
aldrei hægt að hugsa of langt fram í
tímann í fótboltanum. Ég gæti átt
slæmt tímabil næst, dottið út úr
myndinni hjá félaginu, eða átt frá-
bært tímabil og fengið tilboð frá öðru
félagi sem ekki væri hægt að hafna.
Maður veit aldrei hvað gerist næst,“
segir Eiður Smári Guðjohnsen.
Morgunblaðið/Einar Falur
Það var mikil upplifun að vinna stórþjóð eins og Tékka, segir Eiður, sem hér á í
harðri baráttu við einn leikmanna þeirra, Petr Johana.
Reuters
rk strax á annarri mínútu og Chelsea vann þar
Morgunblaðið/Gunnlaugur Árnason
Eiginhandaráritanir eru daglegt brauð og hér fær ungur aðdáandi nafn Eiðs á
boltann sinn.
vs@mbl.is
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. FEBRÚAR 2002 B 15
Jimmy Floyd Hasselbaink, félagi Eiðs
í framlínu Chelsea
„Forréttindi að spila
við hliðina á Eiði“
SAMVINNA Eiðs
Smára Guðjohnsens
og Jimmy Floyd Has-
selbainks, hollenska
landsliðsframherjans
hjá Chelsea, hefur
vakið mikla athygli í
vetur. Þeir eru marka-
hæsta sóknarparið í
ensku úrvalsdeildinni
og hafa samtals skor-
að 40 mörk á tíma-
bilinu; Hasselbaink 23
og Eiður 17. Enska
blaðið Times sagði
fyrir skömmu að Eiður
væri líklega besti leik-
arinn í aukahlutverki í ensku úr-
valsdeildinni og vitnaði þá til sam-
vinnu þeirra félaga.
Morgunblaðið hitti Jimmy Floyd
Hasselbaink að máli eftir æfingu
hjá Chelsea á dögunum og Hol-
lendingurinn bar mikið lof á félaga
sinn.
„Það eru forréttindi að spila við
hliðina á leikmanni eins og Eiði.
Hann er mjög góður og útsjón-
arsamur með boltann og vegna
þess að við erum á margan hátt
með svipaða eiginleika er erfitt
fyrir varnarmenn að einbeita sér
að því að stöðva okkur báða. Eiður
skorar mörk og á góðar stungu-
sendingar og við náum sér-
staklega vel saman. Innan vallar
tölum við saman á hollensku og
það hjálpar til við að koma varn-
armönnunum á óvart. Eiður hefur
lagt upp mörg mörk fyrir mig og
ég hef lagt upp mörg mörk fyrir
hann.“
Samvinna Eiðs og Hasselbainks
nær ekki aðeins til knatt-
spyrnuvallarins því utan hans eru
þeir mestu mátar.
„Við Eiður sömd-
um við Chelsea á
sama tíma og höf-
um verið góðir vinir
frá fyrstu kynnum.
Við þekktumst ekki
áður en ég vissi
hver hann var því
hann spilaði á sín-
um tíma með PSV í
Hollandi. Við höfum
átt mikið saman að
sælda, kærusturnar
okkar eru góðar
vinkonur, og við
náum því mjög vel
saman, utan vallar sem innan.
Þetta hjálpar mikið til, ég vil sjá
Eiði ganga vel, ég vil sjá hann
skora, ég vil sjá honum líða vel.“
Hasselbaink segir að framtíð-
arhorfur Eiðs Smára séu frábærar.
„Hann er þegar orðinn góður leik-
maður, og getur aðeins orðið betri.
Hann er ekki nema 23 ára, svo
hann á fjölmörg ár eftir, og ég á
von á því að hann eigi eftir að
leika fyrir enn stærra félag en
Chelsea. Það sem Eiður þarf helst
að gera betur er að skora meira,
en það kemur eflaust samhliða því
sem hann fær fleiri tækifæri til að
spila. Fyrir sóknarmann skiptir allt-
af miklu máli hve mikið af mörkum
hann skorar. En hann bætir sig
stöðugt, og með þessu áframhaldi
á hann eftir að leika með einhverju
af stærstu félögum Evrópu.
Eiður Smári er rólegur og venju-
legur strákur, rétt eins og ég; mjög
jarðbundinn. Hann hefur alltaf
tíma til að sinna öðrum og hjá
honum eru aldrei nein vandamál,“
sagði Jimmy Floyd Hasselbaink.