Morgunblaðið - 09.05.2002, Blaðsíða 31

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 2002 31
AFMÆLISSTELPA er skrítin
mynd. Hún fer einhvern veginn í all-
ar áttir, en samt enga. Sagan er samt
býsna góð. Þar segir frá John, ein-
mana breskum strák, sem leitar sér
að kvonfangi. Það finnur hann loks í
Nadiu, sem hann getur pantað á
Netinu frá Rússlandi. Og blessunin
kemur strompreykjandi og kann
ekki orð í ensku. Það finnst John
ómögulegt, en þau læra þó á hvort
annað og líður ágætlega þar til að
frændur Nadiu, þeir Alexei og Yuri,
birtast á afmælisdaginn hennar.
Það er skemmtilegt leikaralið í
myndinni. Ben Chaplin leikur John
mjög vel, þótt hlutverk hans sé ekki
sérlega vel skrifað. Fyrst er hann
svo litlaus og leiðinlegur að maður
hefur enga samúð með honum, en við
mótlætið verður hann bara kyn-
þokkafullur töffari. Þessi munur á
honum er mjög ósannfærandi per-
sónuþróun. Nicole Kidman er fín
sem Nadia, sem hefði verið gaman að
geta haft einhverja samúð með, en
hún er greinilega alger ruglukolla,
og ekki það heillandi mannvera, að
manni er nokk sama hvernig fer fyrir
henni. Frakkarnir Vincent Cassel og
Mathieu Kassovitz sýna í hvert sinn
að þeir eru fínustu leikarar, og Vin-
cent er mjög sannfærandi sem hinn
furðulegi og ógeðfelldi Alexei.
Bræðurnir Butterworth virðast
ekki alveg hafa gert upp við sig hvers
konar mynd þeir vildu gera þegar
Afmælisstelpa komst fyrst niður á
blað. Ég myndi segja að hún væri
rómantísk gamanmynd vafin inn í
glæpasögu með raunsæjum undir-
tóni, en samt nær hún ekki að vera
neitt af þessu. Tónninn er ójafn og
leikstjórnin líka. Og eiginlega leidd-
ist mér undir þessari markleysu.
Ósannfærandi á alla vegu
Hildur Loftsdóttir
KVIKMYNDIR
Regnboginn
Leikstjóri: Jez Butterworth. Handrit: Tom
Butterworth og Jez Butterworth.
Kvikm.t: Oliver Stapleton. Aðalhlutverk:
Nicole Kidman, Ben Chaplin, Vincent
Cassel, Mathieu Kassovitz. UK/USA 93
mín. Miramax Films 2001.
BIRTHDAY GIRL/AFMÆLISSTELPA NÍUTÍU ár þykir virðulegur
starfsaldur hér í álfu vorrar yngsta
tónlistarlandi. En í tónlistarflutningi
þýðir sem kunnugt er ekki að blaka
lárviði frá í gær, séu menn ónýtir í
dag. Góð frammistaða er ævinlega
árangur stöðugrar árvekni. Það var
því ánægjulegt að verða þess
áskynja á fjölsóttu tónleikunum í
Hafnarborg á sunnudagskvöld hvað
elzti starfandi karlakór landsins
(1912) virtist í mikilli framför um
þessar mundir. Auk söngfarar kórs-
ins til tónlistarborganna Vínar, Prag
og Búdapests n.k. ágúst munu kór-
félagar áður blanda geði við nokkra
norræna karlakóra sem hingað
koma í næsta mánuði, þ. á m. Orphei
drängar frá Uppsala sem margir
telja bezta karlakór heims.
Efnisskrá kvöldsins, sú sama og í
áformaðri söngför, tjaldaði prýðis-
góðu úrvali hefðbundinna karlakórs-
laga, en að sama skapi tæplega til
þess fallin að sýna mikla endurnýjun
þessa líklega íhaldssamasta miðils
íslenzkra kórgreina. Jafnvel yngstu
lögin virtust a.m.k. 30-40 ára gömul
og hefðu leikandi getað verið frá
fyrri hluta nýliðinnar aldar. Á hinn
bóginn var allt að þessu sinni sungið
án undirleiks, sem kann að vera ný-
breytni á ferli Þrasta og þar með
nokkur réttlæting þess að fara gæti-
lega af stað með eldra efni.
Fyrst voru þrjú ættjarðarlög, þar
sem kórinn sýndi athygliverða mýkt
á veikum köflum án þess hvorki að
missa fyllingu né falla í tónstöðu. Var
það greinileg framför frá því er und-
irritaður heyrði kórinn síðast a cap-
pella. Af fimm næstu atriðum, sem
voru íslenzk þjóðlög eða í þjóðlaga-
stíl, dapraðist hins vegar tónninn
svolítið í raddsetningu Emils Thor-
oddsen á Blástjörnunni og aftur, þó
minna, í Hrafninn flýgur um aftan-
inn (radds. Sigfúsar Einarssonar),
auk þess sem stjórnandinn hefði
mátt leggja aðeins meiri dýnamíska
dulúð í Hrafninn situr á hamrinum
(Karl O. Runólfsson) þar á undan.
Hins vegar lifnaði kórinn allur við í
fyrsta almennilega hressa lagi
kvöldsins, Undir bláum sólarsali (r.
Emils Thoroddsen), og vakti það
spurningu um hvort hröðu lögin
hefðu ekki almennt mátt vera fleiri.
Af þremur lögum kórstofnandans
Friðriks Bjarnasonar heppnaðist
bezt hið fyrsta, Huldur, sem var
glæsilega sungið, og Hrím hljómaði
varla lakar í fallegri styrkmótun
stjórnandans. Hvað hana varðar
sýndi kórinn einnig góð tilþrif í
mörgu því sem á eftir kom, þó að
menn virtust stöku sinni einum of
„viljugir“ og snöggir upp á lagið, t.d.
í lok lagsins Hornbjarg. Eins áttu
sumir kórfélagar stundum til að
renna upp í tóninn. Jafnvægið milli
radda heyrðist manni aftur á móti
vera með albezta móti líkt og fyrr-
um.
Eftir skyndilega ákveðið kort-
érshlé virtust hinir rúmlega sextíu
Þrestir aftur komnir í toppform með
bráðhressri meðferð á Fuglinn í fjör-
unni (Jón Þórarinsson) og hinu grá-
glettna Ingaló (Karl O. Runólfsson),
þar sem enn virtist þó mega spila að-
eins meir á hótfyndnina með mark-
vissri tímasetningu en gert var.
Mýktin ljómaði dúnþýtt úr öllum
röddum í Nú sefur jörðin (Þorvaldur
Blöndal), og kraftmiklu lög Kjerúlfs
og Helga Helgasonar, Með söngva-
seið á vörum og Skarphéðinn í
brennunni, sýndu svo ekki varð um
villzt að fráleitt þurfti að leita norður
fyrir Kjöl að hefðbundnu aðli ís-
lenzkra karlakóra, hinum sigri hrós-
andi brimhljómi úthafsöldunnar á
fortissimó.
Í lokin komu fjögur erlend lög.
Eftir álíka glæsilegt, örstutt en tand-
urhreint Brosandi land (Nordblom)
og líðandi blítt Drink to me only with
thine eyes í þýðingu Laxness (með
að vísu fullöngum kúnstpásum í lok
6. línu) lagði kórinn endanlega og
verðskuldað salinn að velli með
Fjallið Skjaldbreiður (Stuntz) og
Sveinar kátir, syngið (Spohr). Og ef
ekki tekst verr til seinna í sumar, er
sömuleiðis hætt við að fyrrgetið
voldugt barkabrim komi margri
óviðbúinni yngismeyju í landluktu
menningarborgunum ytra til að
kikna í knjánum.
TÓNLIST
Hafnarborg
Hefðbundin karlakórslög, að mestu eftir
íslenzka höfunda. Karlakórinn Þrestir u.
stj. Jóns Kristins Cortez. Sunnudaginn 3.
maí kl. 20:30.
KÓRTÓNLEIKAR Í rífandi
framför
Ríkarður Ö. Pálsson
EYMUNDSSON hefur ýtt úr
vör lestrarátakinu Bækur
skipta máli.
Með því er verið að vekja
athygli á því hvaða gagn og
gaman má hafa af bókalestri
og er þetta einn af þeim við-
burðum sem efnt er til á 130
ára afmælisári Eymundsson-
ar.
Til þess að bregða á leik
hefur Eymundsson fengið
Ingibjörgu Sólrúnu Gísladótt-
ur borgarstjóra og Björn
Bjarnason, borgarstjóraefni
Sjálfstæðisflokksins, til þess
að velja þær bækur sem þau
langar til þess að lesa og þau
telja að skipti máli.
Bækurnar eru kynntar í
verslunum Eymundssonar á
höfuðborgarsvæðinu, sem og
rökstuðningur þeirra fyrir
valinu, fram í miðjan maí.
Hvað lang-
ar borgar-
stjóraefni
að lesa?
HADDA Fjóla Reykdal sýnir um
þessar mundir vatnslitaverk í List-
húsi Ófeigs við Skólavörðustíg 5.
Um er að ræða 23 verk sem öll eru
unnin á þessu ári.
Hadda Fjóla útskrifaðist úr graf-
íkdeild Myndlistar- og hand-
íðaskóla Íslands árið 1998 og held-
ur nú sína fyrstu einkasýningu.
Hún segir kveikjuna að verkunum
að finna í náttúrunni og nátt-
úruformum, sem vakið hafi hughrif
með henni. „Ég vinn með náttúruna
á afstæðan hátt, og kanna fyrst og
fremst hin breytilegu form innan
hennar, eins og sprungur, skugga
og samröðun steina. Það er í raun
línan í sínum ólíkustu myndum sem
heillar mig.“
Hadda segist fyrst og fremst hafa
unnið grafíkverk frá því að hún
lauk námi, en snúið sér í auknum
mæli að vatnslitum að undanförnu.
„Ég hef unnið í grafík og vatnslit
jöfnum höndum frá því að ég út-
skrifaðist og mikið blandað saman
þessum tveimur aðferðum. Mér
finnst vatnslitirnir henta mjög vel
fyrir það sem ég er að fást við núna,
en það má kannski líta á verkin sem
sjálfstætt framhald af fyrri hugð-
arefnum mínum í grafíkinni. Þessi
áhugi á einföldum náttúruformum
kviknaði fyrst þegar ég kom til Jap-
an fyrir nokkrum árum og skynjaði
línuspilið í náttúrunni þar. Þetta
varð síðar eitt af mínum helstu
hugðarefnum í myndlistinni og er
ég að vinna með það hér í þessum
verkum í öðru efni og samhengi.
Litirnir og samspil þeirra er einnig
mjög þýðingarmikið og horfi ég þar
ekki síst til marbreytileikans í ís-
lenskri náttúru. Ég hugsa í raun
mikið um liti og sé í raun lita-
samsetningar hvert sem ég fer,“
segir Hadda.
Sýning hennar í Listhúsi Ófeigs-
stendur til 15. maí næstkomandi, og
er sýningartími frá kl. 10 til 18
virka daga og frá 11 til 16 á laug-
ardögum.
Náttúruform, línur og skuggar eru kveikjur vatnslitamynda Höddu Fjólu Reykdal í Listhúsi Ófeigs.
Línur
og nátt-
úru-
form
Morgunblaðið/Kristinn
TÓMAS Ingi Olrich menntamálaráð-
herra opnar málþing um menningar-
stefnur á Norðurlöndum í Norræna
húsinu á morgun, föstudag, kl. 13.
Það er Bandalag íslenskra lista-
manna, Stofnun Sigurðar Nordals og
Norræna húsið sem standa fyrir mál-
þinginu en tilefni þess er að á haust-
dögum 2002 kemur út bók um þetta
efni í ritstjórn Peter Duelunds,
Nordisk Kulturinstitut, Friðriks-
bergi, Danmörku og verður hann
gestafyrirlesari málþingsins.
Gestur Guðmundsson félagsfræð-
ingur kynnir rannsóknir sínar á ís-
lenskri menningarpólitík, en hann
skrifar kafla um Ísland í bókinni.
Geir Rögnvaldsson kvikmyndafræð-
ingur mun kynna fil. kand ritgerð
sína við háskólann í Lundi sem legg-
ur til grundvallar rannsóknir og sam-
anburð á menningaráhuga á Norður-
löndunum.
Að erindum loknum verður pall-
borð nokkurra einstaklinga þar sem
koma fram „viðbrögð“ við erindun-
um, eða „sýn til framtíðar“. Á pall-
borðinu eru Ágúst Einarsson
hagfræðiprófessor, Arnbjörg Sveins-
dóttir alþingismaður, Harpa Björns-
dóttir myndlistarkona, Ragnar
Kjartansson, mynd- og tónlistarmað-
ur og Egill Heiðar Pálsson leikari.
Tinna Gunnlaugsdóttir, forseti
Bandalags íslenskra listamanna,
stjórnar almennum umræðum en
Úlfar Bragason, forstöðumaður
Stofnunar Sigurðar Nordals, mál-
þinginu.
Menntamálaráðuneytið og Nor-
ræna ráðherranefndin styrkja mál-
þingið.
Málþing um
menningar-
stefnur
UM 150 börn á á aldrinum sex
til tólf ára koma saman í Skál-
holtskirkju í dag kl. 15 og
syngja saman að afloknu
barnakóramóti. Þar hafa komið
saman til æfinga kórar Bisk-
upstungna, undir stjórn Hilm-
ars Arnar Agnarssonar, og
kórar úr Háteigskirkju, Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, Breið-
holtskirkju og úr Grafarvogi.
Það er Hilmar Örn, organisti
og kórstjóri í Skálholti, sem
gengst fyrir mótinu, en þetta
er fjórða árið sem mót af þessu
tagi er haldið.
Framan af degi munu kór-
arnir æfa saman nokkur verk,
en á tónleikunum syngja þeir
allir saman og hver í sínu lagi.
150 börn
á kóramóti