Morgunblaðið - 11.10.2002, Side 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2002 51
✝ Martina ErnaSiegfriedsdóttir
fæddist í Magdeburg í
Þýskalandi 27. júlí
1934. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 3. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjónin
Siegfried Ulbrich, f.
13. janúar 1901, og
Gisela Ulbrich fædd
Lüdicke, f. 2. desem-
ber 1908. Systur
Martinu eru Almut
Kühl, f. 1936, og
Heidi Jedelsky, f.
1939.
Martina giftist 23. júlí 1957
Daníel Sigurðssyni, f. 17. septem-
ber 1926, d. 21. maí 1985. Börn
þeirra eru: 1) Jónína Gisela Herta,
f. 1958, gift Jóhanni Ingólfssyni, f.
1957. Dóttir hennar frá fyrra
hjónabandi er Thorana Elín Dietz,
f. 1978, sambýlismaður hennar er
Þorsteinn Jónsson, f. 1976. Börn
Jónínu og Jóhanns eru Ósk, f. 30.
júní 1987, d. 30. júní 1987, Heiða
Björk, f. 1988, Ingólfur, f. 1990, og
Ólöf Lovísa, f. 1992. 2) Sigurður
Marteinn, f. 1959, kvæntur Þór-
unni Björk Einarsdóttur, f. 1959.
Börn þeirra eru Andri Martin, f.
1983, Eyþór Dan, f. 1994, og Elín
Huld, f. 1996. 3) Þröstur Sigfreður,
f. 1962, kvæntur Helgu Báru
Magnúsdóttur, f. 1966. Dóttir hans
frá fyrra hjónabandi
er Hrafnhildur Ýr, f.
1983. Börn Þrastar
og Helgu Báru eru
Ari Þór, f. 1988,
Daníel, f. 1991 og Ar-
on Ingi, f. 1994. 4)
Hanna Guðríður, f.
1963, gift Ámunda
Inga Ámundasyni, f.
1961, börn þeirra eru
María Lovísa, f. 1983,
og Pétur Daníel, f.
1988. 5) Kristján
Gunnar Helmut, f.
1966. 6) Daníel, f.
1971.
Martina ólst upp í Magdeburg,
en eftir heimsstyrjöldina síðari
fluttist hún til Büceburg því heimili
hennar var eitt þeirra er sprengd
voru upp í stríðinu. Eftir fermingu
á pálmasunnudag árið 1950 sótti
móðir hennar hana til Þýskalands,
en hún hafði þá dvalið á Íslandi í
einhvern tíma. Martina var fyrst í
vist hjá Brodda Jóhannessyni, svo
hjá Ásgeiri Ásgeirssyni forseta á
Bessastöðum og starfaði á Landa-
koti þar til hún giftist Daníel Sig-
urðssyni. Var hún heimavinnandi
að mestu leyti þar til hann lést. Eft-
ir það starfaði hún í matvöruversl-
uninni Grímsbæ, þar til hún lét af
störfum sökum heilsubrests.
Útför Martinu verður gerð frá
Fella- og Hólakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Martina systir okkar er látin. Það
er sárt fyrir okkur sem eftir erum
að hún sé farin, en hvíld fyrir hana
eftir langa baráttu við krabbamein.
Martina fæddist í Magdeburg og
sleit barnskónum í Þýskalandi.
Pabbi okkar féll í stríðinu þegar
Martina var 10 ára gömul. Heimili
okkar var eyðilagt af sprengjum.
Stuttu seinna fluttum við til ann-
arrar borgar. Mamma var hjúkrun-
arfræðingur og fann hún sér starf á
Íslandi. Martina kom til Reykjavík-
ur árið 1950, 15 ára gömul. Stríðs-
árin og örlögin réðu því að sam-
bandið milli okkar systranna var
sérstaklega náið. Það minnkaði ekki
þegar við Almut fluttum aftur til
Þýskalands með mömmu okkar.
Martina bjó og starfaði fyrstu ár-
in á Íslandi á heimili Brodda Jó-
hannessonar. Þar kynntist hún ís-
lensku heimilis- og samkvæmislífi.
Broddi reyndist ungu stúlkunni vel.
Árið 1957 giftist hún Daníel Sig-
urðssyni og var hjónaband þeirra
mjög hamingjuríkt. Daníel dó fyrir
aldur fram árið 1985. Martinu þótti
alltaf gaman að heimsækja ætt-
ingjana í Þýskalandi en heima vildi
hún eiga á Íslandi. Þau Daníel eign-
uðust sex myndarleg börn. Við syst-
urnar í Þýskalandi erum ánægðar
með að hafa haldið svona góðu sam-
bandi við þau öll og í framtíðinni
munu þau minna okkur á systur
okkar.
Martina unni blómum og fuglum.
Pabbi, sem var náttúrufræðingur,
annaðist vel um elstu dóttur sína og
sýndi henni ungri gróður og fugla
heima í Elbe-dalnum sem hún
gleymdi aldrei. Síðustu árin þegar
hún hafði meiri tíma fyrir sig þótti
henni gaman að rækta blóm og
fylgjast með fuglum sem hún þekkti
vel. Oft fór hún á bókasafn til þess
að fá bækur um líf á Íslandi fyrr á
tímum. Við töluðum oft um þennan
liðna tíma í íslensku þjóðlífi og sendi
hún okkur myndbönd með þjóðleg-
um þáttum.
Nú biðjum við þess að systir okk-
ar fái að hvíla í friði. Megi vernd-
arenglar vaka yfir þér Tinchen.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Minning þín mun lifa áfram í huga
okkar.
Þínar systur
Almut og Heidi.
Elsku amma, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum. Ég
vil að þú vitir hvað ég er þakklát
fyrir þessar síðustu stundir sem við
áttum saman. Mér þótti alltaf gott
að koma til þín í heimsókn, og þegar
við vorum einar gátum við stundum
spjallað um allt milli himins og jarð-
ar. Skemmtilegast fannst þér samt
að tala um lífið og gömlu dagana í
Þýskalandi.
Við rifjuðum líka upp tímana þeg-
ar ég var lítil stelpa í pössun hjá
ömmu sinni. Ég man að þú bakaðir
ekki oft, en fyrir mig bjóstu stund-
um til möndluköku sem mér þótti
sérstaklega góð og best þótti mér
þegar þú leyfðir mér að borða dálít-
ið af deiginu.
Ég minnist þess líka hversu auð-
velt þú áttir með að umgangast fólk
og hversu vel fólki leið í návist þinni.
Þú varst alltaf opin, hrein og bein og
iðulega að grínast að sjálfri þér fyrir
bjagaða íslensku eða mismæli.
Elsku amma, það er von mín að
núna sért þú komin til afa sem þú
saknaðir svo sárt og að Ósk litla
systir mín sé með ykkur. Ég mun
alltaf sakna þín.
Þín
Þórana.
Elsku amma, þegar ég minnist
þín og þeirra stunda sem við áttum
saman kemur vikan sem ég dvaldi
ásamt þér hjá systrum þínum í
Þýskalandi fyrst upp í hugann.
Þessi ferð er mér ógleymanleg og í
henni kynntist ég þér enn betur. Þið
systurnar voruð frábærar og
skemmti ég mér konunglega.
Stuttu seinna fóru veikindin að
gera vart við sig og smám saman
varð mér ljóst að þeim skiptum, sem
þú drægir fram myndaalbúmin þín,
færi fækkandi. En þeir sem þekktu
þig ættu að kannast við hve gaman
þér þótti að sýna okkur barnabörn-
unum myndir af forfeðrum. Þetta
vakti mig til umhugsunar og hef ég
reynt að leggja mig fram um að taka
hversdagsleikann ekki sem sjálf-
sagðan hlut.
Þrátt fyrir að þú sért ekki lengur
meðal okkar hér á jörðu muntu allt-
af lifa í minningunni. Þín verður
saknað á næstu nemendasýningu,
en þú sást þér alltaf fært að mæta
og studdir mig í dansinum. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig að,
sakna þín. Þín dótturdóttir
María Lovísa.
Elsku amma okkar, en hvað er
sárt að vera búin að missa þig. Við
barnabörnin eigum þér svo mikið að
þakka. Þú varst alltaf svo góð við
okkur öll og þegar við komum
stundum í mat eldaðir þú þessa ljúf-
fengu kjötsúpu sem öllum þótti svo
góð. Nú ertu lögst í þína hinstu
hvílu. Vertu sæl elsku amma og
þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum með þér,
megir þú hvíla í Guðs friði.
Þín barnabörn,
Heiða Björk, Ingólfur
og Ólöf Lovísa.
Ég kynntist Martínu vinkonu
minni þegar ég og Nína dóttir henn-
ar vorum unglingar, þá var Martína
að ala upp börnin sín sex, en ég
kynntist henni enn betur þegar hún
hóf að vinna hjá okkur hjónum í
Matvörubúðinni Grímsbæ 1985, þá
var hún nýorðin ekkja. Það voru viss
forréttindi að fá að kynnast Mart-
ínu. Hún sagði okkur hjónunum
margar sögur af því sem hún þurfti
að ganga í gegnum í stríðinu, liggja í
felum í kjöllurum, hafa lítið sem
ekkert að borða og tala ekki um
þegar pabbi hennar var skotinn í
stríðinu. Martína var mjög trúuð og
góð kona og vildi öllum vel. Hún
hafði líka skemmtilegan húmor og
kom okkur oft til að hlæja.
Árin okkar í Grímsbæ var
skemmtilegur tími. Martína var
mjög góður og heiðarlegur starfs-
kraftur. Hún sá um mjólkina, ostinn
og grænmetið og stóð sig frábær-
lega. Við Martína höfðum mikið
samband eftir að við hjónin hættum
í Grímsbæ, þá rákum við söluturn
vestur í bæ og kom hún oft að heim-
sækja mig og færði mér kjötsúpu.
Ég fór til hennar í hádeginu á hverj-
um degi í þrjá mánuði og við borð-
uðum saman.
Martína veiktist alvarlega í júlí í
fyrra. Þá greindist hún með krabba-
mein og gekk í gegnum erfiða með-
ferð með hetjuskap. Í fyrrasumar
komu systur hennar tvær sem búa í
Þýskalandi og fjölskyldur þeirra og
héldu ættarmót fyrir norðan. Hún
fór norður þrátt fyrir veikindi sín.
Martína átti góða að. Börnin
hennar önnuðust hana við sjúkra-
beðið. Hún naut góðrar umönnunar
á líknardeildinni í Kópavogi og lést
þar 3. október. Við vottum börn-
unum hennar, fjölskyldum þeirra og
systrum hennar innilegustu samúð.
Þorgerður og fjölskylda.
MARTINA ERNA
SIEGFRIEDSDÓTTIR
Horfinn er á braut
góður félagi og vinur.
Gunnar Steingrímsson
var einn af stofnfélög-
um í Lionsklúbbnum Frey árið 1968.
Á ferli sínum í Frey voru honum fal-
in trúnaðarstörf í öllum nefndum
klúbbsins, var formaður starfsárið
1977–1978. Til marks um hve mikið
traust var til Gunnars borið má geta
þess að hann hefur verið í fjáröfl-
unar- og líknarnefnd samfellt frá
árinu 1983 þar af formaður tvö
starfsár. Árið 1975 var Gunnar for-
maður nefndar klúbbsins sem þá var
falið að sjá um umdæmisþing lions
sem er mjög viðamikið starf. Gunnar
var sæmdur æðsta heiðursmerki
lionshreyfingarinnar, Melvin Jones-
skildinum, árið 1993.
Auk þess að vera lionsfélagi þess
sem þetta ritar var Gunnar einnig
vinnufélagi. Hann var einstakt ljúf-
menni, samviskusamur og ósérhlíf-
inn til allra verka. Á vinnustað naut
hann ómældrar virðingar, ekki bara
sem yfirmaður heldur frekar fyrir
kosti sína.
Gunnars verður sárt saknað. Við
lionsfélagarnir sendum Dóru, dætr-
unum og öðrum ættingjum samúðar-
kveðjur.
F.h. Lionsklúbbsins Freys
Gunnar Kr. Gunnarsson.
GUNNAR H.
STEINGRÍMSSON
✝ Gunnar H. Stein-grímsson skrif-
stofustjóri fæddist í
Kaupmannahöfn 5.
desember 1929.
Hann lést á líknar-
deild Landakotsspít-
ala 4. október síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Bú-
staðakirkju 10. októ-
ber.
Um sjö tugir ára eru
liðnir síðan við Gunnar
vorum settir saman út í
blómagarð, sem þá var
framan við gamla
prestsbústaðinn í Görð-
um á Álftanesi, og við
höfum fylgzt að síðan.
Mæður okkar Oddný
og Þorbjörg voru syst-
ur. Eftir lát móður
minnar 1934 voru
sterkar taugar sem
tengdu mig Oddnýju
móður hans allt hennar
líf, og vinátta Gunnars
var sem sjálfsagður
hlutur. Nú er hann farinn eftir mjög
erfið veikindi síðustu ára.
Hann var hár maður vexti og bar
sig vel, fríður sýnum og góðlegur í
allri framkomu, lét ekki bera á því,
þótt hann skipti skapi, og lagði ávallt
jákvætt til mála. Hann vildi öllum
gott gera og síðustu vikurnar, er
hann var orðinn mjög þjáður, spurði
hann þá sem heimsóttu hann og
hjúkrunarfólkið, hvort hann gæti
ekki gert eitthvað fyrir það. Með
skóla vann hann ýmsa vinnu, en tvö
sumur var hann á togara með Hall-
dóri Ingimarssyni skipstjóra. Á
yngri árum lærði hann svifflug og
hafði mikla ánægju af, en hætti því
er lífsstarfið hófst. Við unnum saman
sumarið 1950 í Hvalstöðinni og eftir
það vann hann verzlunarstörf, þar af
45 ár sem fulltrúi framkvæmda-
stjóra hjá O. Johnson & Kaaber hf.
Hann var vel liðinn af eigendum,
samstarfsmönnum og þeim sem
hann átti samskipti við.
Við sem eftir stöndum vottum
Halldóru Óladóttur og fjölskyldu
samúð og kveðjum vammlausan
mann og drúpum höfði í þögn.
Halldór Guðmundsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGFÚS SIGFÚSSON,
Gröf,
Víðidal,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi sunndaginn 29. sept-
ember, verður jarðsunginn frá Undirfellskirkju laugardaginn 12. október
kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Sigfúsdóttir, Helgi Ingólfsson,
Benedikt Sigfússon,
Skúli Sigfússon,
Jóhanna Sigfúsdóttir, Erlendur Sigtryggsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HÓLMSTEINS SIGURÐSSONAR
frá Ytri-Hofdölum.
Inga Hólmsteinsdóttir, Sigurður Hólmkelsson,
Sigríður Hólmsteinsdóttir, Davíð Helgason,
Marteinn Hólmsteinsson, Stella Guðbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Alúðarþakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og útför okkar ástkæru móður og
tengdamóður,
MARGRÉTAR HRÓBJARTSDÓTTUR,
Bröttugötu 12,
áður Gvendarhúsi,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar Vestmannaeyja fyrir
góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Theodór Guðjónsson, Esther Jónsdóttir,
Þuríður Selma Guðjónsdóttir, Engilbert Halldórsson,
Guðrún Kristín Guðjónsdóttir, Páll Pálmason,
Hallfríður Erla Guðjónsdóttir, Þorgeir Magnússon.
Elskulegur bróðir minn, faðir okkar og afi,
GUÐMUNDUR GÍSLASON
bóndi,
Kársstöðum í Helgafellssveit,
sem andaðist á St. Franciskusspítalanum fimmtudaginn 26. september,
verður jarðsunginn frá Narfeyrarkirkju, Skógarströnd, laugardaginn
12. október.
Gísli Gíslason,
Gunnar Guðmundarson,
Margrét Guðmundardóttir,
Jóhannes Ásbjarnarson
og afabörn.