Morgunblaðið - 06.12.2002, Qupperneq 47
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 2002 47
✝ Ísleifur Örn Val-týsson fæddist í
Hafnarfirði 28. des-
ember 1947. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 29. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Halldóra Skúladóttir,
f. 26.4. 1925, og Val-
týr Sigurður Ísleifs-
son, f. 21.4. 1921, d.
28.12. 1969.
Systkini Ísleifs eru:
a) Skúli Grétar, f.
16.11. 1946, maki Vilborg Þor-
finnsdóttir, b) Bjarni Júlíus, f. 4.11.
1951, maki Linda Antonsdóttir, c)
Karólína, f. 26.7. 1962, maki Magn-
ús Gunnlaugsson, og eldri hálf-
bróðir, Bjarni Valtýsson, 25.6.
1943, maki Sigríður Dögg Guð-
mundsdóttir.
Ísleifur kvæntist 1971 Guðlínu
Gunnarsdóttur, f. 17.11. 1949, d.
7.6. 1976. Foreldrar hennar eru
Jóna Arthúrsdóttir, f. 14.8. 1927 og
Gunnar K. Guðlaugsson, f. 6.7.
1924, d. 26.4. 2001. Guðlín og Ísleif-
ur eiga Valtý Sigurð, f. 11.9. 1970,
sambýliskona Aðalbjörg Guðgeirs-
dóttir, f. 22.8. 1966, dóttir þeirra er
Helga, f. 24.12. 1996. Valtýr á Val-
dísi Björk, f. 28.1.
1992, úr fyrri sam-
búð. Ísleifur á einnig
soninn Ísleif Örn, f.
2.11. 1977.
Ísleifur kvæntist,
31.10. 1982, eftirlif-
andi eiginkonu sinni
Sigurbjörgu Þor-
varðardóttur, f. 9.3.
1951. Hún er dóttir
Guðrúnar Ólafíu Sig-
urgeirsdóttur, f. 5.7.
1932, og Þorvarðar
Guðmundssonar, f.
19.10. 1917. Dóttir
Sigurbjargar og uppeldisdóttir Ís-
leifs frá fimm ára aldri er Harpa, f.
21.1. 1975, sambýlismaður Björg-
vin Pétursson, f. 19.6. 1974.
Ísleifur bjó alla sína tíð í Hafn-
arfirði ef frá eru talin nokkur ár í
Ólafsfirði og á Akureyri. Mestan
hluta ævi sinnar stundaði Ísleifur
sjómennsku en einnig starfaði
hann í nokkur ár sem tækniteikn-
ari. Í janúar 1994 lenti Ísleifur í al-
varlegu sjóslysi og náði hann aldr-
ei fullri heilsu eftir það. Ísleifur var
ötull stuðningsmaður handknatt-
leiksdeildar Hauka.
Útför Ísleifs verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Ég ætla hér með nokkrum fátæk-
legum orðum að kveðja elskulegan
uppeldisföður minn, Ísleif. Ísleifur
kynntist móður minni, Sigurbjörgu,
þegar ég var aðeins fimm ára gömul
og gekk hann mér strax í föðurstað.
Þessi litla nýmyndaða fjölskylda flutti
í Hafnarfjörð og björt framtíðin blasti
við henni. Ýmsir erfiðleikar áttu þó
eftir að koma upp. Fyrsta áfallið var
þegar Ísleifur veiktist 1984 og þurfti
að gangast undir erfiða skurðaðgerð í
Lundúnum. Ári seinna þurfti hann
aftur að fara til Lundúna í svipaða að-
gerð. Þetta voru erfið veikindi en Ís-
leifur náði sér að mestu leyti með
ótrúlegri seiglu og baráttu. Árið 1994
kom svo reiðarslagið, Ísleifur lenti í
alvarlegu sjóslysi og var vart hugað
líf. Í mánuð sátum við mamma ásamt
nánustu ættingjum yfir honum á
gjörgæsludeild. Ég var oftar en einu
sinni kölluð upp á spítala til að kveðja
Ísleif, svo alvarlegt var ástandið. Enn
og aftur sýndi Ísleifur úr hverju hann
var gerður, hann hafði þetta af. Við
tóku löng og ströng ár í endurhæf-
ingu en Ísleifur náði aldrei fullri
heilsu eftir slysið. Í kjölfarið fékk
hann tvisvar heilablóðfall og tók það
enn meira frá honum. Það er með
ólíkindum hvað hægt er að leggja á
einn mann, ævisaga hans yrði lyginni
líkust ef hún yrði rituð. Þrátt fyrir
þessa ótrúlegu veikindasögu var með
ólíkindum að maðurinn stóð ávallt
eins og klettur og hélt alltaf í vonina
um að hann myndi ná sér aftur. Í mín-
um augum var Ísleifur hetja, hann
barðist eins og hetja við allt það mót-
læti sem hann þurfti að mæta í lífinu,
það var fyrst núna sem hann þurfti að
láta í minni pokann. Barátta hans og
lífsvilji verður mér ávallt mikilvægt
veganesti í lífinu.
Síðustu tvö árin dvaldist Ísleifur á
Hrafnistu í Hafnarfirði, þar leið hon-
um mjög vel. Didda var hans vinstri
og hægri hönd á Hrafnistu, henni fæ
ég aldrei fullþakkað. Ísleifi fannst
samt alltaf jafn gott að koma heim um
helgar. Þar gat hann farið í almenni-
lega sturtu og snyrt sig að vild. Öðru
eins snyrtimenni hef ég aldrei kynnst,
sama hvað bjátaði á skyldu bartarnir
alltaf vera hnífjafnir og skeggið vel
snyrt. Ísleifur var mikill áhugamaður
um íþróttir. Hann reyndi að mæta á
alla heimaleiki Hauka í handknattleik
allt til síðasta dags. Hann var dugleg-
ur að hvetja mig áfram í íþrótt minni
og var alltaf mjög stoltur af mér.
Elsku Ísleifur, nú er þrautagöngu
þinni lokið og þú hefur fengið hvíld-
ina. Vonandi líður þér betur núna. Þú
áttir þátt í að gera mig að þeirri
manneskju sem ég er í dag, fyrir það
verð ég ævinlega þakklát. Þú munt
ávallt eiga vísan stað í hjarta mínu.
Þín
Harpa.
Mágur okkar Ísleifur Valtýsson
hafði ekki farið varhluta af þrauta-
göngu lífsins þegar við kynntumst
fyrst fyrir rúmum 20 árum. Sigur-
björg systir okkar og hann bjuggu all-
an sinn búskap í Hafnarfirði og voru
samhent í smekkvísi sinni og snyrti-
mennsku og komu sér upp einstak-
lega fallegu heimili þar sem tekið var
á móti ættingjum og vinum með hlýju
og höfðingskap og börnin voru sér-
staklega velkomin.
Áhugi Ísleifs á velferð Hörpu dótt-
ur Sigurbjargar kom fljótt í ljós.
Hann hafði alltaf mikinn metnað fyrir
hennar hönd, bæði í námi og íþróttum
og fylgdist með af miklum áhuga.
Hann mætti oftast á leiki þegar hún
var að spila, jafnvel eftir að heilsan fór
að bresta. Harpa sýndi það líka bæði í
orði og athöfnum að hún mat Ísleif
mikils og var honum stoð og stytta í
veikindum hans.
Seinustu árin gekk Ísleifur ekki
heill til skógar. Hann lenti í alvarlegu
slysi fyrir tæpum 9 árum og var aldrei
samur eftir. Hvað eftir annað virtist
sem veikindi myndu yfirbuga hann,
en honum virtist ætluð lengri ganga.
Síðust vikur hafa verið Sigur-
björgu, Hörpu, Halldóru og Valtý erf-
iðar, en Ísleifur hefur nú fengið hvíld.
Við kveðjum hann með þakklæti í
huga, minnumst góðu stundanna og
biðjum Guð að styrkja ættingja og
vini í sorginni.
Guð blessi minningu Ísleifs Valtýs-
sonar.
Sigurgeir, Ásta, Ólafur
Þór og fjölskyldur.
Þau voru erfið sporin inn á Land-
spítalann þegar ég vissi að nú væri
stundin að renna upp þar sem ég var
að fara að kveðja kæran vin minn. Við
Leifi höfum verið miklir vinir alla tíð,
við ólumst upp saman á Selvogsgöt-
unni. Aldrei hefur okkur orðið sund-
urorða né fallið neinn skuggi á okkar
vináttu. Þvert á móti hefur vinátta
okkar eflst og styrkst á síðustu árum.
Lífið hefur ekki verið neinn dans á
rósum hjá honum Leifa mínum, slys
og veikindi hafa markað djúp spor í
lífi hans. Það er svo ótrúlegt hvað
hann hefur þurft að ganga í gegnum,
að maður getur ekki annað en hugsað
„hver er tilgangurinn“? Þrátt fyrir
allt mótlætið var stutt í stríðnina og
húmorinn. Ég minnist þess þegar við
fórum saman til Kanarí vorið 2000,
þegar við sátum á kvöldin í hlýjum
andvaranum og rifjuðum upp gamla
daga, hlógum og nutum nærveru hvor
annars. Við ræddum líka um vinátt-
una, hversu dýrmæt hún er, en hvar
voru allir vinirnir? Af hverju hverfa
þeir oft þegar maður þarf mest á þeim
að halda? Ég veit það ekki og mér er
alveg sama sagði vinur minn og yppti
öxlum, en ég fann alltaf að auðvitað
var honum ekki sama.
Kæri vinur, með þessum fátæklegu
orðum vil ég þakka þér fyrir vináttu
þína, ég mun sakna þín mikið. Ég veit
að góður Guð hefur tekið vel á móti
þér og veitt þér frið og ró eftir erfiða
lífsgöngu. Elsku Sibba og Harpa, ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og þakka ykkur fyrir að
hafa staðið eins og klettar við hlið
hans á erfiðum tímum.
Elsku Dóra, Valli, Skúli, Bjarni og
Karólína og fjölskyldur, ég sendi ykk-
ur einnig innilegar samúðarkveðjur.
Þreyttir hvílast, þögla nóttin,
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum,
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar,
yfir jörðu fer.
Sof þú væran vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Guð geymi góðan dreng.
Þinn vinur
Sigurgeir Marteinsson.
Í dag er til moldar borinn vinur
okkar Ísleifur Valtýsson. Hann lést á
görgæsludeild Landspítalans 29. nóv-
ember síðastliðinn eftir stutta sjúkra-
húsvist.
Við kynntumst Ísleifi þegar fund-
um þeirra Sigurbjargar vinkonu okk-
ar bar saman árið 1980. Hinn 31. okt.
1982 gengu þau svo í hjónaband. Það
voru glæsileg hjón sem gengu fram
kirkjugólfið þennan eftirminnilega
dag og framtíðin blasti við þeim sem
bjartur sólskinsdagur. En skjótt skip-
ast veður í lofti og enginn ræður sín-
um næturstað. Ísleifur gekkst undir
hjartaaðgerð árið 1985 og má segja að
hvert áfallið hafi dunið yfir æ síðan.
Mesta áfallið var þegar hann varð fyr-
ir lífshættulegu slysi um borð í skipi
árið 1994. Frá þeim degi háði hann
harða baráttu við að ná heilsu aftur.
Ótrúlegur viljastyrkur og í raun mikil
hreysti gerði honum kleift að ná tölu-
verðri heilsu á ný. Hann kvartaði
aldrei og gerði allt til að geta verið
heima með eiginkonu sinni, sem var
honum slík stoð og stytta í öllu sem að
honum laut að enginn hefði unnið það
verk betur. Og Hörpu, sem hann ól
upp frá fimm ára aldri, hann vildi
hann bera á höndum sér. Þessa vænt-
umþykju endurgalt Harpa í ríkum
mæli, því hún dáði Ísleif. Það var stór-
kostlegt að sjá hvernig þau Sibba og
Ísleifur reyndu að gera gott úr öllu og
njóta lífsins sem best. Urðu sólar-
landaferðir fyrir valinu, enda mikil
bót fyrir heilsu hans.
Við þökkun Ísleifi góða viðkynn-
ingu og skemmtilegar samverustund-
ir, þær gerðu okkur ríkari en áður.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Elsku Sibba, Harpa, Valtýr og
Dóra og aðrir aðstandendur. Megi
góður guð veita ykkur styrk í sorg-
inni. Blessuð sé minning Ísleifs Val-
týssonar.
Ásrún og Helga.
ÍSLEIFUR ÖRN
VALTÝSSON
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
ARNFRÍÐUR VILHJÁLMSDÓTTIR,
Hólmgarði 56,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðju-
daginn 26. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Helgi Pálsson,
Anna Guðrún Guðmundsdóttir,
Valur Helgason, Harpa Bjarnadóttir,
Sævar Helgason, Sigurdís Sigurðardóttir
og ömmubörnin.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR INGÓLFSSON
sendibílstjóri,
Bleikjukvísl 16,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn
4. desember.
Þóranna Erla Sigurjónsdóttir,
Ingólfur Sigurðsson, Birna Bjarnadóttir,
Sigurjón Sigurðsson, Kristín B. Gunnarsdóttir,
Erlingur Sigurðsson,
Sigurður Sævar Sigurðsson, Guðfinna Björg Björnsdóttir,
Laufey Sif, Bjarni Grétar,
Sigurbjartur, Þóranna Erla og Bára Jórunn.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR ÞÓRÐARSON
bifreiðarstjóri,
Sóleyjargötu 18,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju laugar-
daginn 7. desember kl. 14.00.
Ester Teitsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Þórður Þ. Þórðarson, Fríða Sigurðardóttir,
Teitur B. Þórðarson, Ásdís Dóra Ólafsdóttir,
Lilja Þ. Þórðardóttir, Valgeir Valgeirsson,
Guðni Þórðarson, Linda G. Samúelsdóttir,
Sigríður Þórðardóttir, Göran Håkanson,
Ólafur Þórðarson, Friðmey B. Barkardóttir,
Kristín Þórðardóttir,
afabörn og langafabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
ELÍSABET ÁSTA MAGNÚSDÓTTIR,
Skólagerði 9,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 3. desember.
Jens Línberg Gústafsson,
Ólafía Línberg Jensdóttir,
Magnús Línberg Jensson, Lára Ólafía Einarsdóttir,
Elísa Línberg Jensdóttir
og barnabarn.
Ástkær bróðir okkar og frændi,
GUÐBJARTUR ÞÓRÐARSON
bifreiðarstjóri,
Aðalstræti 126a,
Patreksfirði,
lést á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar laugardaginn
30. nóvember.
Útförin fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laugar-
daginn 7. desember kl. 14.00.
Halldóra Þórðardóttir,
Guðfinna Ólína Hjaltadóttir,
Ingibjörg Eygló Hjaltadóttir,
Andres Þórðarson, Salome Guðjónsdóttir,
Ásgeir Einarsson
og fjölskylda.