Morgunblaðið - 07.06.2003, Síða 40

MINNINGAR
40 LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ástvaldur Valtýs-son fiskverkandi
fæddist í Vestmanna-
eyjum 5. febrúar
1941. Hann lést 27.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Val-
týr Brandsson verka-
maður, f. 3. júní 1901
á Önundarhorni í
A-Eyjafjallahreppi í
Rang., d. 1. apríl
1976, og Ásta Sigrún
Guðjónsdóttir, f. 5.
september 1905 í
Króktúni í Hvol-
hreppi í Rang., d 10.
maí 1999. Systkini Ástvalds eru:
Helga, f. 1928; Jóhanna, f. 1930;
óskírð, f. 1931, d. 1931; Ása, f.
1939, d. 1981; Vilborg, f. 1936, d.
1938; Sveinn, f. 1937; Guðbrand-
ur, f. 1939; Auðberg Óli, f. 1944, d
1994; Kristín, f. 1946; Jón, f. 1948;
Sigríður, f. 1949; d 1953, og Ósk-
ar, f. 1951; uppeldissystir Ásta
María, f. 1947.
Ástvaldur kvæntist 6. júní 1964
Halldóru Sigurðardóttur, f. 21.
júlí 1945. Foreldrar hennar voru
Sigurður Sumarliðason, f. 28. júlí
1913, d. 11. des. 1996, og María
Magnúsdóttir, f. 20. maí 1909, d.
29. des. 1993. Ástvaldur og Hall-
dóra eignuðust þrjár dætur. Þær
eru: 1) Stefanía, f. 28. febrúar
1964, gift Guðbirni
Ármannssyni, f. 12.
júlí 1963. Sonur Stef-
aníu og Gylfa Þórs
Guðlaugssonar, f.
22. júlí 1963, er Ást-
valdur Helgi, f. 12
maí 1984. Börn Stef-
aníu og Guðbjörns
eru: a) Birkir Már, f.
2. mars 1991. b) Guð-
rún María, f. 11. nóv.
1993; 2) Ásta María,
f. 28. okt. 1966, gift
Grími Þór Gíslasyni,
f. 22. des. 1964. Börn
þeirra: a) Halldór
Sævar, f. 6. mars 1985. b) Thelma
Rut, f. 15. júlí 1990. c) Harpa
Dögg, f. 29. jan. 2001; 3) Una Sig-
rún, f. 6. mars 1972, gift Magnúsi
Frey Valssyni, f. 15. maí 1972.
Börn þeirra eru: a) Valur Fannar,
f. 2. nóv. 1995. b) María, f. 9. des.
1998. c) Sandra, f. 9. apríl 2003.
Ástvaldur stundaði lengi sjó-
mennsku sem vélstjóri, bæði á bát-
um annarra og sínum eigin, Árntý
VE 115, auk annarra starfa. Árið
1986 stofnaði hann fiskverkunina
Kinn ásamt fjölskyldu sinni. Hann
var félagi í Knattspyrnufélaginu
Tý og Akóges í Vestmannaeyjum.
Útför Ástvalds verður gerð frá
Landakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Elsku pabbi. Af hverju? Við sem
áttum svo mikið eftir að gera.
Við treystum á að þú yrðir alltaf
hjá okkur til að hjálpa okkur við
það sem við gátum ekki gert því þú
varst svo handlaginn hvort sem það
var að smíða, laga rafmagn eða
tæki og vélar, þú gast þetta allt.
Við trúum því að þú verðir áfram
hjá okkur, leiðbeinir okkur og
hjálpir okkur með fyrirtækið sem
þú stofnaðir.
Þú áttir svo mikið eftir að gera
uppi í bústað þar sem þú undir þér
svo vel, loksins gast þú „slappað
af“. Þú gast aldrei setið auðum
höndum, varðst alltaf að hafa eitt-
hvað við að vera, í vinnunni, heima,
uppi í bústað eða úti í bílskúr þar
sem þú varst að gera upp gamlan
Ford A-módel-bíl frá 1929. Nú
stendur rennibekkurinn hljóður og
bíður eiganda síns, sem ekki kem-
ur.
Mikið höfðu barnabörnin þín
gaman af því að fá að skoða með
þér frímerkjasafnið og alla eld-
spýtnastokkana sem þú hafðir safn-
að í gegnum árin.
Besta slökun sem þú fékkst var
að púsla, það var alveg sama hvað
við keyptum erfið púsl, þú gast allt-
af leyst þau.
Ég man hvað þú varst glaður og
hissa á 60 ára afmælinu þínu þegar
við gáfum þér fótboltaferð til Man-
chester með þremur fararstjórum.
Því að tengdasynirnir sögðu að þeir
yrðu að fara með. Þú hélst upp á
afmælið þitt niðri í Kinn þar sem
þér leið svo vel. Þar var körum rað-
að upp og settar plötur yfir og síð-
an hlaðið dýrindis fiskréttum að
hætti Gríms tengdasonar úr því
hráefni sem við framleiðum. Tann-
stönglarnir voru meira að segja úr
fiskbeinum sem hann var búin að
plokka úr og þurrka.
Öll jól héldum við saman. Jóla-
maturinn og sósugerðin var þín
sérgrein. Og mikið fannst barna-
börnunum gaman að fá að lesa á
pakkana með afa. Þú lifðir fyrir
barnabörnin þín sem nú eru orðin
níu.
Þegar þú varst að stofna fyr-
irtækið 1986 var bara fjölskyldan
ein að vinna við það. Barnapöss-
unina leystir þú með því að elstu
barnabörnin, sem þá voru tveggja
og þriggja ára, voru sett í kar með
botnfylli af vatni í og nokkrum fisk-
hausum og svo fengu strákarnir
þínir bara að busla þarna ofan í.
Þegar þér fannst orðið eitthvað
rólegt uppi í bústað, búinn með
stærstu hlutina og ekki byrjaður á
þeim sem þú varst að plana, þá
skelltir þú þér bara á næsta bæ og
fékkst að vera með í sauðburði,
girðingarvinnu, heyskap og svo að
koma fénu á fjall, þessu hafðir þú
gaman af. Þarna varstu í essinu
þínu.
Fyrir tveimur vikum fórst þú
loks í mjaðmakúluaðgerðina sem
þú varst búinn að bíða eftir í rúmt
ár. Mikið varstu glaður á laugar-
daginn, þegar þú komst út af spít-
alanum. Þú hringdir í okkur allar,
sagðist vera úti að grilla og gast
ekki beðið eftir að komast út að slá
blettinn.
En enginn veit ævi sína fyrr en
öll er og var það okkur mikið áfall
á mánudag þegar þú varst sendur
mikið veikur með sjúkraflugi til
Reykjavíkur. Þaðan áttirðu ekki
afturkvæmt. Erum við þakklátar
fyrir að hafa getað kvatt þig, elsku
pabbi.
Nú munum við eftir bestu getu
halda utan um það sem þú lagðir
grunninn að, fyrirtækið og bústað-
inn. Um leið og við kveðjum þig
getur þú treyst því, pabbi, að við
munum halda utan um mömmu.
Elsku pabbi, við kveðjum þig
með söknuði.
Þínar dætur,
Stefanía, Ásta María og
Una Sigrún.
Nú þegar okkar samvistum í
þessu jarðlífi er lokið velti ég fyrir
mér á hvern hátt manneskjan
markar sitt far í umhverfinu, upp-
vexti, stofnun fjölskyldu og al-
mennt samleið með öðrum sam-
borgurum. Öll erum við þannig
gerð að vilja vel og reyna að gera
okkar besta meðan á þessari jarð-
vist stendur, en að lokum sér mað-
ur að menn eins og Valdi marka
dýpri, varanlegri og stærri spor
með lífshlaupi sínu en aðrir.
Auðlegð manns er metin á marg-
an hátt.
Það var ekki ósjaldan þegar sex-
fréttirnar í útvarpinu hljómuðu í
litla útvarpinu í eldhúsinu uppi í
Hrauntúni að ein, tvær ef ekki allar
fjölskyldur dætra Valda voru þar
saman komnar. Ekki af neinu fyr-
irfram ákveðnu tilefni heldur af
þörf fyrir samneyti við Valda og
Halldóru. Þarna við borðið voru at-
burðir dagsins ræddir, framtíðin
skipulögð og álitamál krufin. Af-
komendur hans til hægri og vinstri
og hver og einn fékk að tjá sig, allt
frá brosum ungabarna til frásagna
af afrekum í skóla eða íþróttum hjá
þeim eldri. Valdi sat þar eins og
kóngur í sínu ríki með tvö eða fleiri
börn á hvoru hné. Já, það er ekki
hverjum manni gefið að hafa svona
öflugt og gott samband við afkom-
endur sína og geta alltaf fundið
tíma til að sinna hverjum og einum.
Þar sem ég sat þar uppvið hvít-
málaðan eldhúsvegginn og leit yfir
þennan hóp afkomenda, þar sem
börnin voru önnum kafin við að
teikna á borðinu, innan um kaffi-
bolla og snuð og kliður margra
radda fyllti loftið, þá varð mér
hugsað til þess hve ríkir menn geta
orðið, þarna var auðurinn hans
Valda allt í kringum hann. Hann
var líka stoltur af sínum og það
mátti hann líka vera, þetta var
hans fjársjóður.
Þegar leið mín lá inn í fjölskyld-
una hans Valda hafði ég ekki haft
nein kynni af honum. Hann átti
myndarlega dóttur og það dugði
mér. En hann kom mér strax fyrir
sjónir sem maður sem vissi sínu
viti, einn af þessum sem reynt hafa
hlutina bæði í blíðu og stríðu. Hann
var ekki maður margra orða, held-
ur lét athafnir og fas sýna hug
sinn. En hafi ég haft efa í hjarta
mínu um það hvernig hann tæki
nýja tengdasyninum þá var sá ótti
ástæðulaus, því strax var mér tekið
sem hans eigin syni.
Valdi var hagur á hvað svo sem
hann tók sér fyrir hendur, hvort
sem það var vélavinna, trésmíðar
eða söfnun frímerkja og eldspýtna-
stokka. Hann undi sér vel í sum-
arbústaðnum sem hann byggði uppi
á landi. Þar sýndi hann hversu
handlaginn hann var. Það var gott
að eiga Valda að, hann hafði af
ótæmandi reynslubanka að taka.
Það var sama hvað gert var, hann
hafði yfirleitt allt reynt, prófað eða
séð hvernig standa ætti að verki.
Sannkallaður þúsundþjalasmiður.
Að vísu viðurkenndi hann fúslega
að honum leiddist að mála, bar þá
við „málverk“.
Já, það eru ekki duglausir menn
sem byggja upp fyrirtæki eins og
Kinn af eigin getu og sinnar fjöl-
skyldu sem orðið er þekkt fyrir
gæðaframleiðslu á sínu sviði. Veg
þess vildi Valdi sem mestan. Jók
hann við húsakost jafnt og þétt.
Kom alhliða reynsla hans að góðu
gagni við þá stækkun.
Stoð og stytta Valda í gegnum
lífið var hún Halldóra. Mestur er
missir hennar. Hún og Valdi eign-
uðust þrjár mannvænlegar dætur
sem búa sínu búi í Vestmanna-
eyjum með fjölskyldum sínum.
Standa þær þétt við bak móður
sinnar, svo og öll fjölskylda hennar.
Megi Guð styrkja hana í sorg henn-
ar.
Guðbjörn.
Elsku afi, þegar við fengum
þessar hræðilegu fréttir að þú vær-
ir farinn frá okkur, þá langaði okk-
ur mest til að gráta, en hreinlega
gátum það ekki, því allar okkar
minningar um þig eru svo góðar.
Allar ferðirnar með okkur niður í
vinnu og upp í bústað þar sem við
gátum spjallað, spilað og farið í
veiðitúra. Frá því við munum eftir
okkur þá höfum við alltaf viljað
gera okkar besta til að gleðja þig
og ömmu. Allt það sem við gerðum
í skólanum eða heima var sérstak-
lega búið til handa ykkur. Þau voru
líka ófá skiptin sem við frændurnir
fengum að gista uppi í Hrauntúni
hjá ykkur og aldrei var okkur neit-
að. Alltaf voruð þið tilbúin að hafa
okkur. Líkt og ferðirnar sem við
fórum með ykkur upp í bústað að
veiða. Með músétnu veiðistöngun-
um hans afa, ormana úr garðinum
frá Kidda í Brekkuhúsi og nestið
hennar ömmu. Þitt mottó sem þú
lifðir eftir var: Börn eru góð en
barnabörn eru best. Enda sást það
í öllum þínum gerðum. Þú og amma
gerðuð allt til að láta okkur líða
sem best. Enda munum við alla tíð
vera ykkar verndarenglar, sama
hvar við erum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við elskum þig af öllu hjarta, afi.
Þínir prakkarar
Ástvaldur Helgi og
Halldór Sævar.
Elsku afi. Okkur langar að
kveðja þig með bæninni sem þið
amma kennduð okkur:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Nú ertu hjá guði og englunum.
Minninguna um þig geymum við
í hjarta okkar.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Barnabörnin.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt
Ég harma það en satt ég verð að segja
að sumarið kemur allt of fljótt.
(Vilhj. Vilhj.)
Með þessum ljóðlínum langar
mig að kveðja bróður minn hann
Valda sem er sá sjötti í systk-
inahópnum sem fer, og það er stór
biti að kyngja þegar einhver okkur
nákominn deyr.
Hann Valdi var athafnamaður í
lífinu og gerði marga góða hluti.
Hann átti útgerð í tíu ár og þegar
þeim tíma lauk setti hann á stofn
sitt eigið fyrirtæki Kinn ehf, sem
gengið hefur ágætlega og veitt hef-
ur mörgu fólki vinnu, og sér það
fólk á eftir góðum húsbónda sem
þó gat gustað af, því að hann var
mikill atorkumaður og hlífði ekki
sjálfum sér til vinnu.
Valdi var farsæll í einkalífi sínu.
Hann átti yndislega konu og þrjár
dætur sem sjá á eftir góðum eig-
inmanni og föður. Einnig átti hann
níu barnabörn sem öll syrgja afa
sinn mikið. Við systkinin sitjum
hnípin með sorg í hjarta og syrgj-
um góðan bróður allt of fljótt.
Kæri vinur, ég veit að þér líður
vel þar sem þú ert. Hafðu þökk fyr-
ir samfylgdina.
Elsku Halldóra, Stefanía, Ásta
María, Una og fjölskyldur, ykkar
sorg er mikil og ég bið góðan Guð
að vera með ykkur og styrkja. Mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur
Kristín Valtýsdóttir og
fjölskylda.
Elsku Valdi, ekki átti ég von á
því að ég ætti eftir að kveðja þig.
En þú varst kallaður allt of fljótt
frá okkur. Við munum vel okkar
fyrstu kynni, en það var um svipað
leyti og við hjónin kynntumst.
Áttum við margar góðar stundir
saman, fyrst á Hátúninu, en þær
voru ekki margar tómstundirnar
þar, því þá var unnið myrkranna á
milli. Síðan fluttuð þið á Lyngholtið
og var þar oft mikið fjör, þá voruð
þið komin með þrjár yndislegar
dætur og við þrjú börn.
Ég gleymi aldrei þegar við spil-
uðum á spil á föstudaginn langa, en
þorðum engum að segja frá því, því
þetta var stórhelgidagur.
Síðan flytjið þið til Vestmanna-
eyja og eyddum við mörgum fríum
okkar þar hjá ykkur og var alltaf
mikið fjör, það var eins og það væri
alltaf logn og sól. Þú áttir það til að
grilla kjúklinga og síðan sátu allir
léttklæddir úti og borðuðu. Eða þú
grillaðir heilu skrokkana og bauðst
öllu nágrenninu, það var auðséð að
þú vildir hafa fólk í kring um þig,
enda varstu höfðingi heim að
sækja.
Einu sinni fórum við á þjóðhátíð
ÁSTVALDUR
VALTÝSSON
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GUÐBJARTAR ÓLAFSDÓTTUR,
Njálsgötu 72,
Reykjavík.
Börkur Þ. Arnljótsson, Valborg Ó. Jónsdóttir,
Kolfreyja Arnljótsdóttir,
Halla Arnljótsdóttir,
Grímkell Arnljótsson, Esther Ólafsdóttir
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við and-
lát og útför yndislegrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu, langömmu og langalangömmu,
HALLDÓRU HALLDÓRSDÓTTUR
fyrrv. húsfreyju á Sveinsstöðum,
dvalarheimili aldraðra
Hlaðhömrum, Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Hlaðhamra fyrir góða umönnun.
Börn, tengdabörn, ömmubörn,
langömmubörn og langalangömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÓLAFAR GUÐRÚNAR
GUÐBJÖRNSDÓTTUR
frá Straumi, Skógarströnd,
síðast til heimilis
í Skólatúni 4,
Bessastaðahreppi.
Sérstakar þakkir til Ásgeirs og alls hjúkrunarfólks á lyflækningadeild St.
Jósefsspítala, Hafnarfirði.
Guðmundur Sverrisson, Ásta Grímsdóttir,
Ólafur Sverrisson, Ósk Jóhannesdóttir,
Hulda Sverrisdóttir, Egill Tyrfingsson,
Þórdís Sverrisdóttir, Einar Jakobsson,
Bjarnfríður Sverrisdóttir, Snorri Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.