Morgunblaðið - 23.08.2003, Side 18

HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
18 LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Á LEIKSKÓLANUM Sólhlíð í Hlíðunum hafa nýlega verið
tekin í gagnið ný leiktæki. Um er að ræða rólur og vegasalt
frá fyrirtækinu Barnasmiðjunni. Hönnun rólanna er mjög
nýstárleg og ólík því sem áður þekkist á leikvöllum, enda
eru öll form mjög mjúk og fljótandi. Krakkarnir segjast
mjög ánægð með nýju rólurnar, enda eru þær bæði fallegar
og mjög auðvelt að „ýta“ og róla hærra og hraðar.
Vegasaltið eru þó krakkarnir ekki eins sáttir við og má
rekja það til þess að það er frekar hátt auk þess sem í því er
fjöðrunarbúnaður sem heldur því láréttu og þess vegna er
mjög erfitt fyrir smáfólkið að klifra upp á það. Einnig hafa
sumir foreldrar lýst yfir áhyggjum af því að fjöðrunin valdi
mikilli slysahættu þegar sæti vegasaltsins spretta upp ef
börnin missa á þeim takið. Hrafn Ingimundarson hjá
Barnasmiðjunni segir þessa fjöðrun koma til vegna reglna
um vegasölt sem segja til um að viss tregða verði að vera til
staðar til þess að draga úr falli eftirsitjandi barns, ef leik-
félagi þess dettur skyndilega af vegasaltinu. „Hönnunin er
þannig að miðað er að því að lágmarka alla hugsanlega
áverka sem börnin geta orðið fyrir. Það er rautt merki á
stólpanum á vegasaltinu sem segir til um endanlega yf-
irborðshæð, þannig að það gæti verið að vegasaltið standi
of hátt.“
Að sögn Elísabetar Auðunsdóttur, leikskólastjóra Sól-
hlíðar, hafa þegar verið gerðar athugasemdir við ýmsa
hluti á nýendurnýjuðu leiksvæði skólans og stendur það allt
til bóta, þar á meðal hið umdeilda vegasalt. Þar er um að
ræða aðeins of lágt yfirborð malar í garðinum og mun það
bætt strax á miðvikudag.
Þessir krakkar létu vel að nýju rólunum í blíðviðrinu í
gær og virtust afar ánægð með þessi aðlaðandi leiktæki.
Ný leiktæki í
leikskólanum
Sólhlíð
Reykjavík
Morgunblaðið/Svavar
GRÍÐARLEGUR fjöldifólks sótti í vor um aðkomast í nám í Kenn-araháskólanum og hefur
áhugi á því að starfa við kennslu
aukist stórlega undanfarin ár. Óhætt
er að segja að færri hafi komist að en
vildu þar sem einungis tæpur þriðj-
ungur rúmlega fimmtán hundruð
umsækjenda komst inn í grunnnám
skólans.
Þeir Heiðar Örn Kristjánsson og
Haraldur Freyr Gíslason (Halli) tón-
listarmenn hafa undanfarin ár starf-
að á leikskólum, Heiðar á Engjaborg
í Grafarvogi og Halli á Hörðuvöllum
í Hafnarfirði, en eru nú báðir á leið í
skólann að nema leikskólakennslu.
„Ég er nú búinn að ætla mér að fara
í skóla alveg síðan ég útskrifaðist
með stúdentspróf og það er komið að
því núna,“ segir Heiðar og segir
námsvalið í raun vera í beinu fram-
haldi af jákvæðri reynslu sinni af
leikskólakennslu. „Ég er búinn að
vera að vinna á leikskóla í þrjú ár og
mér finnst þetta gaman. Þess vegna
hugsaði ég að ef mér finnst þetta
gaman, af hverju ekki að læra
þetta?“ Halli hefur aðra skýringu:
„Auðvitað út af peningunum,“ segir
hann hlæjandi. „Nei, nei, ég er nátt-
úrulega búinn að vinna í sex ár á
leikskóla og fyrst maður er ekki
kominn með leiða á þessu og finnst
þetta rosalega skemmtilegt og finnst
gaman í vinnunni, þá að sjálfsögðu á
maður bara að mennta sig í þessu.
Þetta á mjög vel við mig.“
Ekki hægt að starfa með
börnum af hálfum huga
Það er nokkuð algengt að ungir
tónlistarmenn starfi á leikskólum.
Halli segir að kannski byrji það
þannig að menn haldi að þetta sé
þægileg innivinna. „Svo var líka
mjög létt að fá vinnu við þetta fyrir
karlmenn. Menn halda að þetta geti
hentað vel við tónlistina, sem það
gerir kannski ekkert endilega, því
þú verður að mæta vel, því annars
bitnar þetta á næsta manni og börn-
unum. Þú verður að sinna þessu
starfi vel og það þýðir ekkert að gera
þetta af hálfum huga.“ Hann segir
leikskólastarfið gera miklar kröfur
um andlegt jafnvægi. „Það er ekki
hægt að mæta í vinnuna í leikskóla
og vera í fýlu. Það er ekkert mál að
vera í fýlu ef maður er ekki að vinna
með fólk, en á leikskólanum bitnar
það strax á börnunum. En í rauninni
ætti maður aldrei að velja sér starf
þar sem manni líður illa.“ Heiðar
tekur undir þetta. „En maður
gleymir líka allri fýlu þegar maður
vinnur með börnunum. Það er ekki
hægt annað en að fara í gott skap
þegar maður er með þeim. Maður
fær líka ágætar hugmyndir þarna
niður frá, þegar það er smá dauður
tími og maður grípur aðeins í gít-
arinn. Ég held að það sé til dæmis
mjög erfitt að grípa í gítarinn ef
maður er gjaldkeri í banka.“
Tónlistin gefur góðan grunn
Tónlistarlegur bakgrunnur ungu
mannanna hefur nýst þeim vel, þar
sem öryggi þeirra og fimi með hljóð-
færin og sönginn vekur kátínu hjá
börnunum og kunna þeir að „halda
uppi stuðinu.“ „Það er náttúrulega
bara þannig að þú færð engan með
þér ef það er ekki gaman og stuð.
Það verður að vera stuð,“ segir
Halli. „Þetta eru bara sömu lögmál
og gilda um hljómsveitir almennt, ef
þú ert að horfa á hljómsveit og þeir
eru ekkert að skemmta sér, þá finnst
þér ekkert gaman að horfa á þá.“
Heiðar segir stemninguna í kring-
um tónlistina vera gífurlega. „Þegar
verið er að spila á gítar og tralla
með, þá verður svo mikið stuð og
gaman og þetta hefur svakaleg áhrif
á allan þroska hjá börnunum. Tón-
listin er í raun ómetanleg fyrir
þroska barnanna.“
Halli segir mjög mikilvægt að við-
halda ferskleika og gleði í starfinu.
„Um leið og fólk hættir að vera ungt
í þessu starfi, um leið og því hættir
að finnast þetta gaman, þá verður
fólk bara að hætta, því þá er það
bara að gera illt verra, það verður
allt svo leiðinlegt. Kennarar eru fólk
sem getur ekki leyft sér að fá leið á
starfinu og halda áfram.“ Heiðar
tekur undir þessi orð Halla. „Það
ætti í raun enginn að gera það, um
leið og þú ert orðinn leiður á starfinu
áttu að breyta til.“
Starfið á leikskólanum gerir vissu-
lega kröfur um að fólk sé vakandi
með börnunum. „Einu sinni var
maður alltaf á djammi eftir spilerí,
en nú klárar maður bara að spila,
pakkar saman og fer heim,“ segir
Halli, „því maður þarf að bera
ábyrgð daginn eftir. Maður fær líka
leið á svona sukki. Maður fær
ánægjuna úr því að spila en ekki af
djamminu.“ Heiðar segir ekki hægt
að mæta til barnanna grútþunnur,
angandi af vínlykt. „Það er einfald-
lega ekki í boði eins og sagt er.“
Fyrirmyndir fyrir unga menn
Karlar hafa undanfarið sótt í
auknum mæli í leikskólakennslu, þó
það sé enn í mýflugumynd. „Þetta er
dálítið að opnast núna,“ segir Halli.
„Konur verða þó aðeins að slaka á
klónni og leyfa körlum að koma með
sínar hugmyndir inn í greinina, því
við erum allt öðruvísi heldur en kon-
ur og við viljum örugglega hafa leik-
skólana öðruvísi en konur. Við nálg-
umst börnin kannski á annan hátt,
því kynin eru rosalega ólík. Ef þetta
á að virka þá verða konur að gera sér
grein fyrir því að við erum komnir til
að vera. Við ætlum okkur að reyna
að gera eitthvað sem okkur finnst
skipta máli.“
För þeirra vina í Kennaraháskól-
ann hefur vitaskuld vakið mikla at-
hygli, þó þeir sverji fyrir það að
þeirra tilfelli sé nokkuð öðruvísi en
annarra. „Við erum ekkert merki-
legri en aðrir, en ég vona samt að
þetta verði til þess að einhverjir
strákar hugsi, „Heyrðu, þetta er
eitthvað sem mig langar til að gera.“
Þá verður þetta frábært, því það
vantar svo mikið af karlmönnum inn
í þessa atvinnugrein. Það er nauð-
synlegt fyrir börnin að bæði kynin
séu að vinna með þeim á leikskól-
unum. Hjá mér virðist þetta vera
þannig að það eru mest konur sem
börnin umgangast daginn út og inn,
ég tala nú ekki um ef börnin eiga
ekki einu sinni pabba heima hjá sér.
Þá er engin karlímynd í gangi hjá
þeim allt árið um kring, nema löggan
kannski, og þau eru skíthrædd við
hana.“ „Af hverju er þetta láglauna-
starf?“ spyr Halli. „Þetta er gríð-
arlega vanmetið starf.“ Heiðar sam-
sinnir þessu. „Það er náttúrulega
fáránlegt, maður hefði haldið að for-
eldrar vildu hafa börnin sín í örugg-
um höndum allan daginn, það er
mikil ábyrgð sem fylgir þessu starfi.
Samt sem áður eru fólk ekki tilbúið
til að borga meiri peninga fyrir það.
Börnin eru það dýrmætasta sem þú
átt. Fólk hugsar það ekki til enda.
Með betri launum verður meiri
metnaður í starfinu og allt starf
verður betra ef starfsmenn eru
ánægðir og fá vel borgað fyrir það
sem þeir eru að gera, það er lágmark
að geta lifað af sinni vinnu.“
Mikilvægt að þekkja
til starfsins
Halli segir þá vinina alls ekki
merkilegri en aðra sem eru komnir í
skólann. „En við erum búnir að
vinna í leikskóla í sex ár, svo við
þekkjum þetta starf mjög vel og við
vitum hvað við erum að fara að læra.
Við vitum út á hvað leikskólinn
gengur og þess vegna finnst mér svo
skrýtið að fólk sem kannski hefur
aldrei unnið á leikskóla velji sér
þetta nám án þess að hafa prófað
það, því það er ekkert víst að þetta
henti þeim, það er í rauninni líklegra
en ekki. Þess vegna ætti að skylda
fólk til að vinna svolítinn tíma áður.“
Heiðar: „Það eru fjölmargar sög-
ur um fólk sem fór í kennaraháskól-
ann og kenndi í eitt ár og hætti síðan
af því að það áttaði sig á að þetta átti
ekki við það. Fólk þarf að vita hvað
það er að fara út í áður en það fer í
þriggja ára nám.“
Betra að prófa starfið
áður en farið er í nám
Tveir liðsmanna hljómsveitarinnar Botnleðju, þeir Heiðar og Halli, hyggja á nám í Kennaraháskólanum í haust. Þeir
röbbuðu við Svavar Knút Kristinsson um leikskólastarfið, tónlistarmennsku og gildi karlmanna á leikskólum.
Morgunblaðið/Árni Torfason
Heiðar og Halli ætla ekki að láta deigan síga í Kennaraháskólanum og
hyggjast leggja sitt af mörkum til þess að leikskólabörn framtíðarinnar
muni ekki skorta jákvæðar karlfyrirmyndir.
svavar@mbl.is