Morgunblaðið - 29.08.2003, Side 32

MINNINGAR
32 FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
E
f tveir bændur
eignast son,
hversu marga
bændur þarf til að
eignast tvo syni
eða dóttur?
Þessi gáta finnst mér fyndin.
Ekki er þó víst að allir séu á
sömu skoðun. Reyndar er full-
víst, að margir séu ósammála
mér. Það finnst mér líka fyndið.
Á einhvern afbrigðilegan hátt
hef ég gaman af því að fólk
botni ekki neitt í neinu.
En er eitthvað afbrigðilegt
þegar kemur að kímnigáfu
fólks? Er
ekki fyndni
afstæð? Af
hverju er
kímni kennd
við gáfur? Er
sá gáfaðastur
sem er fyndnastur? Sá sem er
með furðulegasta húmorinn?
Það getur eiginlega ekki verið,
því almenna skilgreiningin á
fyndni reiðir sig á að öðru fólki
en þeim fyndna þyki hann fynd-
inn.
Þar að auki er ýmislegt sem
aldrei verður hægt að grínast
með, þótt grín gangi stundum
út á að segja það sem enginn
annar þorir að segja. Til dæmis
er ekki hægt að hafa barnsmorð
í flimtingum við foreldra barns-
ins, stuttu eftir glæpinn. Þess
vegna hlýtur afstæði fyndninnar
að enda einhvers staðar; þar
sem smekkleysan tekur við.
Heilbrigður geðsjúkdómur
hefur aldrei orðið neinum að
aldurtila. Sjálfur er ég geð-
hvarfasjúkur og það er svo
sannarlega krydd í tilveruna.
Þetta finnst mér líka fyndið.
Er þetta smekklaust? Kannski.
Kannski er geðsjúkum og að-
standendum þeirra misboðið.
Samt fyndist mér það vera
óþarfa viðkvæmni, en sú skoðun
mín byggist á huglægu mati.
Jónas kemur að Eiríki þar
sem hann er að hrista rassinn
af miklum krafti. „Af hverju
ertu að hrista rassinn, Eirík-
ur?“ spyr Jónas. Eiríkur svarar:
„Það stóð „Hristist eftir notk-
un“ á súkkulaðiumbúðunum.“
Húmor hlýtur að byggjast á
því að snúa út úr raunveruleik-
anum. Breyta honum einhvern
veginn, þannig að hann virðist
fáránlegur.
Félag ábyrgðarlausra feðra
hefur skilað ársreikningi. Nið-
urstaðan: Myljandi tap.
Félag ábyrgðarlausra feðra
er ekki til og litlar líkur eru á
því að það verði nokkru sinni
stofnað. Samt eru alltaf að
spretta upp einhver svona félög
hér og þar, af einhverri þörf
mannsins fyrir að vera í komp-
aníi við aðra.
„Talaðu við sjálfan þig, mað-
ur!“ sagði Þorgrímur við sjálfan
sig.
Við þekkjum öll þessa til-
hneigingu, til að tala við sjálfan
sig. Flest höfum við einhvern
tímann gert það. En til hvers í
ósköpunum? Hvað höfum við að
segja við sjálf okkur, sem við
ekki vissum fyrir? Þetta er eins
og að skulda sjálfum sér pen-
ing. Plús og mínus verður núll.
Síðustu orðin sem Alan Alda
heyrði áður en hann drukknaði
voru: „Alan, alda!“.
Nú er leikarinn góðkunni Al-
an Alda ekki dáinn. Þar að auki
er ekki líklegt að hann yrði var-
aður við á íslensku, væri hann
buslandi í sænum á sólarströnd
og stór alda væri á leiðinni.
Þess vegna finnst mér þetta
nokkuð skondin setning, en enn
og aftur skal lögð áhersla á að
húmor er afstæður í veröldinni.
40% flugfreyja hafa áreitt
mig kynferðislega. Ekki að ég
sé að kvarta.
Í fjölmiðlum var nýlega vitn-
að í könnun, þar sem 40% flug-
freyja sögðust hafa orðið fyrir
kynferðislegu áreiti í vinnunni.
Þegar allt kemur til alls verður
að teljast harla ólíklegt að þess-
ar ágætu konur fari að eyða
vinnutímanum í kynferðislega
tilburði við farþega. Raunveru-
leikinn teygður til þess fárán-
lega.
Það væri fínt ef maður yrði
alltaf eðlisléttari, alveg þangað
til maður flygi út í buskann. Þá
væri lífshlaupinu lokið með
stæl.
Þessi setning er augljóslega
sett fram af svo mikilli lífsgleði
og bjartsýni, sem gengur í ber-
högg við innihald hennar.
Í dag er föstudagur, sem er
sjö dögum meira en fyrir viku.
Segir sig sjálft.
Já, það er hverju orði sann-
ara sem sagt hefur verið, að
hláturinn lengi í snörunni.
Manni líður vel þegar maður
veltist um af hlátri eða bara
brosir með sjálfum sér.
Hláturinn er náskyldur ham-
ingjunni, því maður sem er sí-
kátur yfir hinu og þessu er ekki
óhamingjusamur. Sumir hafa
þennan hæfileika, aðrir ekki. Ef
til vill hefur þetta eitthvað með
efnaskipti í heilanum að gera,
en þó er nokkuð ljóst að flest-
um mönnum er mögulegt að
temja sér bjarta lífsýn.
Það er ómetanlegt að sjá
skondnu hliðarnar á hlutunum.
Þá skiptir engu máli þótt maður
sé einn í sínum furðulega heimi,
hlæjandi að því sem engum öðr-
um finnst fyndið. Þá er kannski
frekar bagalegt að básúna gam-
anmál út af miklum krafti og
getur verið ansi þreytandi fyrir
samstarfsmenn. Því miður er ég
í þessum hópi manna. Fólkið í
kringum mig er að bugast í
þessum töluðu orðum. Það er
búið að fá nóg.
Sumir hafa hins vegar kímni-
gáfu, sem gerir þeim kleift að
bera gamanyrði á torg við góð-
an orðstír. Þessir menn eru
jafnvel svo heppnir, að þeir
geta haft lifibrauð af gaman-
sögum og sprelli. Það væri
gaman að vera einn af þeim
lukkunnar pamfílum.
Pamfíll. Fyndið orð.
Og allir saman nú:
Hann á afmæli í dag,
hann á afmæli í dag,
hann á afmæl’ann Halldór,
hann er kjötfars í dag.
Hvað er
fyndið?
Það er ómetanlegt að sjá skondnu hlið-
arnar á hlutunum. Þá skiptir engu
máli þótt maður sé einn í sínum furðu-
lega heimi, hlæjandi að því sem engum
öðrum finnst fyndið.
VIÐHORF
Eftir Ívar Pál
Jónsson
ivarpall@mbl.is
✝ Skúli Júlíussonfæddist í Reykja-
vík 4. maí 1925. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 23.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Skúla
voru hjónin Júlíus
Breiðfjörð Björns-
son, f. 24. apríl 1892,
d. 9. nóvember 1976,
og Ingibjörg Þ. Guð-
mundsdóttir, f. 14.
nóvember 1894, d.
18. mars 1984. Bræð-
ur Skúla, Karl Jó-
hann, f. 4 ágúst 1921,
d. 17 nóvember 1988, og Halldór, f.
28. júní 1928.
Skúli kvæntist 26. apríl 1947
Helgu Kristinsdóttur, f. 25. febrúar
1925, d. 5. ágúst 1993. Foreldrar
hennar voru Kristinn Ólafsson, f.
1958. Hann á fjögur börn. 6) Þrá-
inn Eiríkur, f. 24. apríl 1959, maki
Kristín Benediktsdóttir. Hann á
þrjú börn og eitt barnabarn. 7)
Stefán Smári, f. 26. janúar 1962,
maki Herdís Þórisdóttir. Hann á
tvö börn.
Skúli ólst upp í Reykjavík. Fór
hann ungur til sjós en lærði svo raf-
virkjun hjá föður sínum. Hann rak
síðan sitt eigið rafverktakafyrir-
tæki alla sína starfsævi. Skúli og
Helga byggðu sitt heimili ung á
Seltjarnarnesi. Alla tíð var hann
virkur í félagsmálum. Hann var
m.a. einn af stofnendum íþrótta-
félagsins Gróttu og starfaði í stjórn
þess. Einnig var hann formaður
sjálfstæðisfélags Seltirninga um
skeið, ásamt því að gegna ýmsum
trúnaðarstörfum í nefndum á veg-
um bæjarfélagsins. Skúli var einn-
ig einn af stofnendun Rotaryklúbbs
Seltjarnarness, forseti hans á tíma-
bili ásamt því að vera Paul Harris-
félagi.
Útför Skúla verður gerð frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
23. júlí 1891, d. 23.
ágúst 1946, og Þor-
björg Guðjóna Guð-
mundsdóttir, f. 17. maí
1890, d. 13. ágúst
1970. Skúli og Helga
eignuðust sjö syni.
Þeir eru: 1) Júlíus
Breiðfjörð, f. 29. maí
1948, d. 21. október
1989, maki Ásdís Hall-
grímsdóttir. Hann
eignaðist þrjú börn. 2)
Guðjón Elí, f. 5. des-
ember 1950. Hann á
fjögur börn og sex
barnabörn. 3) Kristinn
Einar, f. 23. desember 1952, maki
Hallbera Gunnarsdóttir. Hann á
þrjú börn. 4) Skúli, f. 23. desember
1954, maki Rósamunda Bjarna-
dóttir. Hann á þrjú börn og tvö
barnabörn. 5) Helgi, f. 5. febrúar
Kæri vinur.
Ég gleymi aldrei er ég sá þig í
fyrsta sinn er þú komst til Ísafjarð-
ar að sækja unnustu þína, Helgu
móðursystur mína. Ein af fegurstu
stúlkum bæjarins hafði lofast þér og
beið þín þar til að flytja suður og
hefja búskap. Þú varst með hæstu
mönnum og mikið dökkt liðað hárið
setti mikinn svip á manninn.
Þið hófuð búskap á Hverfisgötu
og þar fæddust fyrstu tveir synirnir.
Skúli hóf síðan byggingu húss síns,
Skólabraut 13 á Seltjarnarnesi, og á
þeim tíma þurfti mikla útsjónarsemi
til að fá efni til húsbygginga, enda
allt skammtað og illfáanlegt. Skóla-
brautin varð síðan heimili Helgu og
Skúla og sona þeirra sjö mestallan
þeirra búskap. Þangað var gott að
koma og aldrei gleymi ég gamlárs-
kvöldunum en þá var hlaðið veislu-
borð fyrir gesti og kom mín fjöl-
skylda til að taka þátt í
hátíðahöldunum, en Skúli sá um
áramótabrennuna til margra ára og
var brennustjóri. Við hjónin áttum
margar ánægjustundir saman í
gegnum árin og mun ég ætíð minn-
ast þeirra.
Skúli var skiparafvirki að mennt
og vann hjá föður sínum Júlíusi
Björnssyni er hafði meðal annars
allar viðgerðir á skipum Eimskipa-
félagsins. Síðan stofnaði hann sitt
eigið fyrirtæki og vann við það eins
lengi og heilsan leyfði. Lagði hann
t.d. rafmagn í Valhúsaskóla og sá
um viðhald til margra ára. Hann var
atorkumaður, það sem hann tók sér
fyrir hendur var ekki dregið á lang-
inn heldur framkvæmt og sagði
hann óhikað fólki sínar skoðanir á
hlutunum. Skúli var vel lesinn mað-
ur og fróður og stutt var í grín og
gamanmál hans.
Ég vil þakka Skúla fyrir vinátt-
una og samfylgdina í gegnum árin
og þann stuðning sem hann veitti
mér síðustu árin.
Sonum og fjölskyldum votta ég
mína innilegustu samúð.
Ingveldur.
Elsku Skúli, þú varst alltaf í
miklu uppáhaldi hjá mér. Ég var
ekki há í loftinu þegar ég man fyrst
eftir þér. Þegar þú komst á fína
bílnum þínum niður á höfn að sækja
SKÚLI
JÚLÍUSSON
✝ María Þorgríms-dóttir fæddist á
Húsavík í S-Þingeyj-
arsýslu 22. júlí 1944.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Fossvogi að kveldi
laugardagsins 23.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Þor-
grímur Maríusson
sjómaður á Húsavík,
f. 4. des. 1904, d. 12.
mars 1989, og
Matthea Guðný Sig-
urbjörnsdóttir úr
Grímsey, f. 25. júlí 1903, d. 27.
nóv. 1968.
María var sjöunda af níu börn-
Dóttir hennar er Bergljót María
Sigurðardóttir, f. 10. jan 1992. 2)
Guðmundur, f. 5. des 1969, kvænt-
ur Olgu Mörk Valsdóttur, börn
þeirra eru Bjarni Valur, f. 25. júní
1995, og Valdís María, f. 17. sept.
1999. 3) Matthías, f. 15. mars
1972, unnusta Þórdís Ögn Þórð-
ardóttir, dóttir þeirra er Elín
María, f. 19. feb. 1999.
María lauk gagnfræða- og
landsprófi frá gagnfræðaskóla
Húsavíkur. Eftir það lá leið henn-
ar á Húsmæðraskólann á Laug-
arvatni og því næst í Fósturskóla
Íslands þaðan sem hún útskrifað-
ist árið 1966. Eftir það starfaði
hún sem leikskólakennari og var
um tíma forstöðukona á leikskól-
anum Norðurbergi í Hafnarfirði.
Nú hin síðari ár var hún dag-
gæslufulltrúi hjá Hafnarfjarð-
arbæ.
Útför Maríu verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
um þeirra. Hin eru:
Brynja, f. 7. júlí 1926,
d. 4. ágúst 1991,
Skjöldur, f. 8. júní
1928, Helga, f. 11.
apríl 1930, Sigur-
björn, f. 2. júlí 1931,
Sigrún, f. 8. maí 1933,
d. 20. nóv 1998, Guð-
rún, f. 12. júní 1935,
Jónína, f. 20. jan 1946,
og Steinunn, f. 28.
júní 1947. María gift-
ist 3. febrúar 1967
Bjarna H. Guðmunds-
syni vélfræðingi, f. í
Reykjavík 9. júlí 1943.
Börn þeirra þrjú eru: 1) Kristín
Birna, f. 9. nóv 1966, í sambúð
með Karli Bergmanni Pálssyni.
„Þið völduð mig sjálf.“
Stundum endaði þras, þar sem við
urðum að láta undan sem krakkar, á
þessari heimspekilegu fullyrðingu.
Okkur þótti það alveg fráleitt á
þeim tíma, að við sjálf hefðum getað
tekið svo mikilvæga ákvörðun, að
velja okkur móður.
En hin seinni ár og ekki síst núna
þegar við þurfum að kveðja þig,
elsku mamma, leitar þessi setning á
hugann. Við erum stolt og ánægð
með valið, hver svo sem að því stóð.
Það voru forréttindi að fá að eiga
þig sem móður, takk fyrir allt sem
þú varst og stóðst fyrir, við munum
ávallt elska þig.
Þín
Kristín Birna, Guðmundur
og Matthías.
Það er ekki algengt að menn
kynnist tengdamóður sinni á undan
verðandi konu. En þannig var því
farið með mig. Ég kynntist Maríu
fyrst í gegnum son hennar Matth-
ías, sem aftur leiddi til þess að leiðir
okkar Kristínar dóttur hennar lágu
saman.
Strax frá fyrsta degi okkar kynna
tók hún mér sem syni. Eitthvað
hlýtur Maríu að hafa fundist verð-
andi tengdasonur væskilslegur því
eitt af hennar fyrstu verkum var að
troða mig út af mat og leitaði hún
mér læknishjálpar við fótameini
sem hafði plagað mig lengi. Mér
finnst þetta dálítið lýsandi um þann
lífskraft og ákveðni sem einkenndi
hana svo mjög.
Fyrsta sambýlisár okkar Kristín-
ar bjuggum við hjá þeim Maríu og
Bjarna. Fljótlega kom það í ljós að
pabbi minn og María væru bæði
fædd hinn 22. júlí 1944. María er
fyrir löngu búin að ákveða að við
Kristín giftum okkur 22. júlí 2004,
sem við samþykktum og ætlum að
gera.
María var einstök húsmóðir. Hún
hafði einstakt lag á að sameina ólíkt
fólk sem sótti hana heim, og láta það
finna að það væri velkomið.
Að leiðarlokum kveð ég konu, sem
mér þótti afar vænt um, og bið guð
að taka á móti henni með sama
hætti og hún tók á móti mér við okk-
ar fyrstu kynni.
Guð blessi þig. Þinn tengdasonur
Karl Bergmann Pálsson.
Elskuleg tengdamóðir mín er lát-
in, löngu fyrir aldur fram. Mikið
finnst mér það óréttlátt að fá ekki
lengur að njóta samveru hennar og
að barnabörnin fái ekki lengur að
hafa ömmu sína hjá sér, hún sem
var þeim ávallt svo góð og kenndi
þeim svo margt. En í sorginni gleðj-
umst við yfir því að hafa verið svo
lánsöm að fá að þekkja, elska og
eiga að svona góða og stórbrotna
manneskju.
Ávallt reyndist hún okkur vel og
gaf okkur afar margt sem á eftir að
reynast okkur vel að hafa í fartesk-
inu um ókomin ár.
Þú ert nú í betri heimi hjá Guði og
munt án efa ávallt fylgjast með okk-
ur af sömu ástúð og áhuga og þú
gerðir í lifanda lífi.
Guð geymi þig og varðveiti. Ást-
arþakkir fyrir allt.
Olga.
Það var á vordegi einum og árið
var 1966. Bjarni mágur minn kom í
heimsókn í litlu íbúðina okkar hjóna
í Hvassaleitinu. Með honum var
María. Hún var klædd ljósblárri
dragt, var fríð og fönguleg ung kona
brúneyg með dökkt hár. Hún var að
útskrifast frá fóstruskólanum. Hún
kom sem sólargeisli á þessum bjarta
vordegi og fangaði hug og hjarta.
Þessi dagur er mér ógleymanlegur.
MARÍA
ÞORGRÍMSDÓTTIR