Morgunblaðið - 23.09.2003, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ er margt umkvörtunarefnið í
okkar samfélagi og þó held ég að þeir
kvarti mest sem sízt skyldi, alls konar
nöldurseggir og -skjóður ryðjast fram
og tilefnið oft ærið lítið og einatt svo
lítilvægt, að flestir sæju sóma sinn í
því að láta kyrrt liggja, að því
ógleymdu að hin hliðin á málunum
kemur eðlilega hvergi fram.
Miklu sjaldnar sér maður lofsyrði
og þó eru þar á gleðilegar undantekn-
ingar, aðeins of fáar.
Ég minni rétt á tvennt þar sem
lofsyrða er um of vant, en þar á ég við
útvarpið okkar allra sem ég vona svo
sannarlega að enginn gróðafuglinn fái
nokkurn tímann fest hendur á og svo
er það afgreiðslufólkið okkar sem við
þurfum að eiga við dagleg samskipti
eða a.m.k. af og til.
Varðandi útvarpið minni ég rétt að-
eins nú á tónlist og fréttir. Tónlist-
arþætti ljúfa og hæfilega fjölbreytta
sem hún Svanhildur Jakobsdóttir
stjórnar svo dæmi sé nefnt af þeim
vettvangi eða hina hlýju kveðjuþætti
Gerðar G. Bjarklind þar sem öllu er
komið svo vel til skila.
Og notalegir eru þættirnir hans
Harðar Torfasonar með fróðleik góð-
an.
Vandaðan fréttaflutning og um leið
skýrlega fluttar fréttir og tilkynning-
ar nefni ég aðeins þær áðurnefnda
Gerði og Ragnheiði Ástu Pétursdótt-
ur sem hvað fallegust dæmi þar um,
enda er þar greinilega alúð lögð við og
eru þó aðrir kvenþulir svo og karl-
kynsþulir ágætir einnig.
Og enn þykir mér næsta víst að
Bjarni Felixson fari bezt allra með
íþróttafréttirnar að hinum ólöstuðum.
Margt mætti einnig segja þegar að
afgreiðslu almennt og afgreiðslufólki
er komið og aðeins tekin dæmi.
Ég hefi áður minnt á góða af-
greiðslu á tveim þeirra staða er ég
kem hvað oftast á, Skeljungsaf-
greiðsluna á Sæbrautinni og Háaleit-
isútibú Búnaðarbankans, en vildi
mega bæta Bókabúð Máls og menn-
ingar í Síðumúla þar við, slíkar af-
bragðskonur sem þar eru við af-
greiðslu alla.
Raunar þegar um afgreiðslufólk al-
mennt er talað, þá blöskrar mér oft
dónaskapur fólks við þá sem t.d. eru
við kassann í verzlunum og dái kurt-
eisi og þolgæði svo margra sem ég
hefi séð og heyrt taka þessu með jafn-
aðargeði og stundum m.a.s. með brosi
á vör.
Mér þykir alla vega meiri ástæða til
að lofa það sem vel er gjört en það
sem miður fer, nóg er nöldrið í sam-
félaginu samt og oft vorkenni ég því
fólki sem þannig eyðileggur fyrir öðr-
um og einnig sjálfu sér. Stundum þeg-
ar ég hefi orðið vitni að dónaskap og
köpuryrðum fólks í verzlunum og séð
það svo aka af stað, þá hugsa ég til
þess hvort ein ástæða umferðarslys-
anna eða óhappanna geti ekki einmitt
verið þessi frekja og geðvonzka, því
þessir eðliskostir koma áreiðanlega
ekki til góða í umferðinni. Og ekki orð
um þetta meir.
HELGI SELJAN,
Kleppsvegi 14, Reykjavík.
Geta skal þess
sem gjört er vel
Frá Helga Seljan
EINN góðan veðurdag fyrir nokkr-
um vikum kom skipun frá sjávarút-
vegsráðherra um að nú skyldu hefjast
hvalveiðar að nýju.
Þetta voru gleðitíð-
indi af mörgum
ástæðum. Margir
hvalastofnar eru
orðnir allt of stórir
og ekki hefði nú í
þá gömlu góðu
daga þótt gáfulegt
að sitja auðum
höndum horfandi
upp á ört stækkandi
hvalastofn í kring-
um landið éta fiskinn okkar í sívax-
andi mæli. Væri kannske ráð að bíða
þar til enginn fiskur væri eftir handa
okkur en eins og flestir vita er fiskur
okkar aðalútflutningsvara. Amerík-
anar hóta okkur viðskiptaþvingunum.
Sjálfir eru þeir á meðal stærstu hval-
veiðiþjóða heims. Segja sem sagt:
„Við megum veiða hvali en þið skuluð
sko láta það vera, annars tökum við í
lurginn á ykkur.“ Þetta lýsir ógeðs-
lega miklum hroka. Ég hef ávallt
staðið í þeirri meiningu að Bretar
væru vinir okkar Íslendinga. Nú eru
þeir fyrstir til að boða á okkur við-
skiptaþvinganir. Ég segi nú bara: Það
eru fleiri þjóðir sem vilja kaupa fisk-
inn okkar og væri ykkur (Bretum)
nær að líta eftir vinum ykkar, könun-
um og þeirra hvalveiðum. Nú hvað
varðar Greenpeace, þá væri þeim
hræsnurum nær að passa upp á hval-
veiðar í heimalandinu Ameríku. Auð-
vitað eiga sérfræðingar að ákveða
hæfilega stærð stofna allra dýra en
ekki þrýstihópar sem oft þjóna ann-
arlegum hagsmunum. Og þá er mál
að snúa sér að næsta atriði – rjúpunni.
Mikið var það nú gleðilegt að vakna
einn góðan morgun við frétt um að
hæstvirtur ráðherra Siv Friðleifs-
dóttir hefði tekið sig til og með lögum
friðað rjúpuna, þennan fallega og vin-
sæla fugl sem þessir byssubrjáluðu
voru á góðri leið með að útrýma.
Húrra fyrir Siv. Rjúpan er sá fugl
sem flestum góðum Íslendingum þyk-
ir hvað mest skraut að í íslenskri nátt-
úru svo ekki sé minnst á alla þá pen-
inga sem sparast um leið og ekki þarf
lengur að vera með fleiri deildir
björgunarsveita æðandi upp um fjöll í
leit að týndum rjúpnaskyttum.
Nú ef þessir byssukarlar ráða ekki
við drápsfýsnina væri kannske ráð að
senda þá á þær fuglategundir sem
nóg er af svo sem sumar svartbaka-
og mávategundir. Þar gætu þeir plaff-
að mörg hundruð yfir daginn án
hættu á að týna sér og enginn gæti
borið því við að hann vantaði í matinn.
Það er sem betur fer nægur matur á
Íslandi.
Hvalurinn og rjúpan
KARL JÓNATANSSON,
Hólmgarði 34,
108 Reykjavík.
Frá Karli Jónatanssyni
harmonikuleikara
Karl
Jónatansson