Morgunblaðið - 17.11.2003, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 17. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG vil taka fram strax að ég hef aldr-
ei og mun aldrei líta á íbúðalán sem
félagslega ívilnun, eins og margir
virðast gera, ríkið tryggir lánin til að
auðvelda fólki að koma sér upp hús-
næði, annað ekki.
Þjóðin virðist halda að verð-
trygging sé eitthvað nýtt í þjóðfélag-
inu, ég veit ekki betur en verðtrygg-
ing hafi viðgengist hér öldum saman.
Flest lánastarfsemi gegnum aldirnar
hefur verið bundin við kýrverð eða
kindur, loðnar og lembdar, en ekki
krónutölu.
Ég trúi ekki að afnám verðtrygg-
ingar á íbúðalánum leysi vanda
þeirra sem eru í greiðsluerfiðleikum.
Ef verðmæti húseignar lækkar um-
talsvert umfram upphæð lánsins
vegna staðsetningar eða annars slíks,
þá viðurkenni ég ekki að það eigi að
lækka lánin hjá öllum, einnig þeim
sem ekki hafa orðið fyrir verðfalli
húsnæðis, og þeir eru sem betur fer í
miklum meirihluta. Hér þarf sér-
hæfðar aðgerðir eftir öðrum leiðum,
hvort það er tryggingakerfi eða ein-
hvers konar styrkur frá ríkinu er
ekki á mínu færi að dæma um, ég hef
kosið menn til að leysa úr slíku. En ég
get ekki sætt mig við þá hugsun að
maður sem lánar mér fyrir íbúðar-
kaupum (eða einhverju öðru) eigi að
tapa fé á því að ég, eða einhver maður
úti í bæ eða úti á landi, verði fyrir
fjárhagslegum skaða (né heldur að
hann græði á því að fjárfesting mín
verði arðbærari en sem nemur lán-
inu).
En nú vil ég ræða um annað sem ég
tæpti á í fyrra bréfi mínu til blaðsins.
Það er munurinn á 25 og 40 ára íbúða-
lánum. Ég fór inn á reikniverk Íbúða-
lánasjóðs og lét það reikna fyrir mig,
svo ég tel að ég sé að fara með rétt
mál. Til að einfalda dæmið og setja
það ekki upp á stofnanamáli reikna
ég með 6 milljóna láni, 5,1% vöxtum
og 3% verðbólgu. Stofnkostnaði
sleppi ég, hann er sá sami.
Fyrir 25 ára lán þarf að greiða
samtals: 15.774.850 kr.
Fyrir 40 ára lán þarf að greiða
samtals: 26.978.808 kr.
Mismunurinn er 11.203.958 kr. Til
að greiða þennan mismun þarf maður
að vinna sér inn 18.217.818 kr.
Þetta eru óhugnanlegar tölur, „en
það er dýrt að vera fátækur“.
Ekki er sanngjarnt að reikna
dæmið með verðbólgu, því hún hækk-
ar sjálfsagt laun og verðmæti hús-
eignar til samræmis við lánið.
Án verðbólgu lítur dæmið svona út:
25 ára lán samt. 10.645.014 kr.
40 ára lán samt. 14.085.830 kr.
Lántaki greiðir 3.440.816 kr. eða
meira en helming lánsupphæðarinn-
ar fyrir að „spara sér“ 6.135 kr.
greiðslu á mánuði, samtals 1.840.500
kr.
Nú veit ég að í einstöku tilfelli get-
ur þetta verið réttlætanlegt, en fjöldi
40 ára lána hjá Íbúðalánasjóði sýnir
að fólk gerir sér ekki grein fyrir
kostnaðinum.
Eitt enn; ég hef ástæðu til að ætla
að Íbúðalánasjóður sé að undirbúa
það að fólk geti breytt 40 ára láni í 25
ára lán með litlum tilkostnaði. Ég
hvet fólk til að skoða það vel þegar að
því kemur.
TRYGGVI HJÖRVAR eldri,
Austurbrún 35,
104 Reykjavík.
Meira um íbúðalán
Frá Tryggva Hjörvar
UMRÆÐUR um Sundabrautina
halda áfram enda lætur niðurstaðan
á sér standa. Margir fylgja Vega-
gerðinni að málum sem mun vilja
fara syðri leiðina, enda er hún mun
ódýrari. Aðrir stefna á hábrúna
norðar, sem sumir segja að liggi
heldur betur við gatnakerfinu. Hins
vegar gæti hún stundum lokast
vegna hálku og hvassviðris. Bæði
sjónarmiðin gætu þó í reynd náð
fram að ganga.
Vegna minni kostnaðar myndi
syðri leiðin fyrr geta bætt aðstöðu
fjölmargra Grafarvogsbúa, en um
leið aukið líkurnar á því að haldið
yrði áfram með vegagerðina norður
úr án verulegra tafa. Þegar komið
væri að Álfsnesi gæti uppbygging
hafist á svæði sem er eitt besta
byggingarland höfuðborgarsvæðis-
ins.
Hugmyndum um að taka gjald af
umferðinni þegar væntanlegir íbúar
þarna þyrftu að sinna erindum eða
daglegum störfum í öðrum hverfum
yrði efalaust þunglega tekið, en þar
með er ekki sagt að ekki sé hægt að
koma við hóflegri gjaldtöku á þess-
um vegi, en leiðin um Mosfellsbæ
setur upphæðinni auðvitað skorður.
Til þess að beina umferðinni þaðan
þyrfti reyndar að ljúka framkvæmd-
inni að fullu með þverun Kollafjarð-
ar. Ef gjaldtakan yrði sunnarlega á
Álfsnesi ættu íbúar þar og á Kjal-
arnesi að fá merki í bíla sína sem
hleypti þeim ókeypis í gegn. Samt
gæti safnast drjúgt þrátt fyrir lágt
gjald þar sem búast má við mikilli
umferð. Gæti það stytt heildar fram-
kvæmdatímann verulega ef tekið
yrði lán fyrir hluta kostnaðar sem
greitt yrði niður með gjaldinu.
Þá er komið að nyrðri leiðinni.
Auk hábrúar, sem stór skip gætu
siglt undir, hafa verið nefnd jarð-
göng, en þau yrðu enn dýrari. Þó er
ekki öll nótt úti enn þar sem stungið
hefur verið upp á göngum er lægju
frá gatnamótum Kringlumýrar-
brautar og Sæbrautar og þaðan nið-
ur undir Gufunes, nær 4 km leið.
Þessari vegagerð yrði væntanlega
lokið í síðasta lagi áður en öldin er
hálfnuð og hugsanlega löngu fyrr.
Aðeins þarf að gæta þess við upp-
byggingu á „Strætóreitnum“ að ekki
verði spillt fyrir framkvæmdinni.
Með þessu móti yrði mun betur
séð fyrir umferð framtíðarinnar.
Þeir sem sáu hábrúna fyrir sér sem
stöðutákn á heimsvísu verða bara að
bæta sér upp brúarmissinn með því
að skreppa til Sydney eða San
Francisco.
VALDIMAR KRISTINSSON,
Kirkjusandi 1,
Reykjavík.
Sundabraut – förum
báðar leiðirnar
Frá Valdimar Kristinssyni