Morgunblaðið - 09.12.2003, Side 26

LISTIR
26 ÞRIÐJUDAGUR 9. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Listaháskóli Íslands, Laug-
arnesi kl. 12.30 Claus Egemose,
danskur myndlistarmaður fæddur
1956, fjallar um eigin feril. Hann
er þátttakandi í Carnegie-
málverkasýningunni sem verður
opnuð í Gerðarsafni í Kópavogi á
fimmtudag, auk þess opnar hann
einkasýningu í Galleríi Sævars
Karls á föstudag.
 Sjá einnig Staður og stund á mbl.is
Á MORGUN
TVENNIR ólíkir tónleikar, sem
fjallað er um í þessum pistli, þ.e.
rómantískir píanótónleikar og tón-
leikar þar sem jóla- og aðventu-
tónlist var flutt, eiga það sameig-
inlegt, að tónlistin í báðum tilfellum
býr yfir fegurð en fegurð og trú eru
af sama stofni, því hið góða er í eðli
sínu fagurt og list sem gædd er
fegurð, er í eðli sínu guðleg.
Blæbriðaríkur
leikur
Stofnun Dante Alighieri stóð fyr-
ir píanótónleikum í Ými sl. mið-
vikudagskvöld og það var píanóleik-
arinn Domenico Codispoti, sem lék
klassísk og rómantísk píanóverk.
Fyrsta verkið var sónata í B-dúr,
K. 570, eftir Mozart og var leikur
Codispoti einstaklega tær, leikandi
léttur og klassíkur en einnig blæ-
briðaríkur og tilþrifamikill, svo vart
er hægt að hugsa sér glæsilegri
flutning á þessu fallega verki meist-
arans.
Codispoti er frábær píanóleikari
og var flutningur hans á E-dúr
næturljóðinu op. 62. nr. 2 og póló-
nes-fantasíunni í As-dúr, op. 61, eft-
ir Chopin, litauðugur og syngjandi
fallegur í næturljóðinu og hreint út
sagt magnaður í pólónesunni.
Í píanóverkinu Ástin og dauðinn,
eftir Grandos, tók verulega í hnúk-
ana og þar sýndi Cod-
ispoti að hann er yf-
irburða tekniker en
þetta dramatíska og
erfiða píanóverk, er
nr. 5 í Goyja píanósvít-
unni og er umritun
höfundar á samnefndu
hljómsveitarverki
(Goyescas).
Þrjú smáverk og
það svolítið skrítin og
gamansöm, eftir Alf-
onso Rendano (1853–
1931), ítalskan píanista
og tónskáld, voru
næst á efnisskránni
og voru þau auðvitað
glæsileg flutt. Sama má segja um
þrjú síðustu verkin; Etudes-Tabl-
eaux, nr. 1, 3 og 5 úr op. 39, og
þrátt fyrir að æfingarnar séu sér-
lega erfiðar, eru þær einfaldar að
formi, annaðhvort í tvenndar- eða
þrenndarformi og þykja auk þess
frekar efnislitlar og helst vera eins
konar könnun á því hvað hægt sé
að útfæra margbreytilegar tækni-
brellur á píanóið.
Hvað sem þessu líður,
var leikur Codispoti
ótrúlega glæsilegur,
margbreytilegur í
mótun blæbrigða og
andstæðum í styrk,
svo að vel má kalla
Codispoti píanósnill-
ing.
Falleg aðventu-
stemning
Jóla- og aðventutón-
leikar voru haldnir um
helgina í Hallgríms-
kirkju og fór undirrit-
aður á þriðju tón-
leikana, sem haldnir voru
sunnudagskvöldið 7. desember. Það
var Mótettukór Hallgrímskirkju,
Elín Ósk Óskarsdóttir og Björn
Steinar Sólbergsson, undir stjórn
Harðar Áskelssonar, sem stóð fyrir
þessum tónleikum. Tónleikarnir
hófust með útsetningu Róberts A.
Ottóssonar á Kom þú, kom, vor
Immanúel, sem sunginn er við þýð-
ingu Sigurbjarnar Einarssonar
biskups, fagur sálmur, sem var sér-
lega vel og innilega sunginn, bæði
af kórnum og Elínu Ósk. Exultate
Deo, eftir A. Scarlatti, Það aldin út
er sprungið, í útsetningu Pretoríus-
ar, O, magnum mysterium, eftir G.
Gabrieli og Hodie Christus natus
est, eftir Marenzio eru allt hágæða
kórverk, sem Mótettukór Hall-
grímskirkju undir stjórn Harðar
Áskelssonar söng með glæsibrag.
Elín Ósk söng við undirleik Björns
Steinars aríuna, He shall feed his
flock, úr Messiasi, eftir Händel og
Iðrunarbænina (Repentir) Ó, guð-
dómlegi lausnari (O, divine
Redeemer), eftir Gounod, af glæsi-
brag og söng ekki síður glæsilega
með kórnum Lautate Dominum eft-
ir Mozart. Seinni hluta tónleikanna
var efnisskráin hefðbundin aðventu-
tónlist og þar í flokki voru fimm út-
setningar eftir David Willcocks, en
þessar raddsetningar eru upphaf-
lega hugsaðar til safnaðarsöngs og
þá oftast lagt mest í lokaerindið og
kór, einsöngvara eða t.d. tromp-
ettum, er lögð til rismikil yfirrödd.
Þessi aðferð er sér enskt fyrirbæri
og byggist á því að söfnuðurinn
syngur viðkomandi sálm með full-
um rómi. Elín tók þátt í þessum
víxlsöng og söng t.d. mjög fallega
án undirleiks 1. erindið í Einu sinni
í ættborg Davíðs og síðan yfirrödd-
ina í 3. erindinu. Lokaviðfangsefni
tónleikanna voru Ó, helga nótt, eftir
A. C. Adam, ásamt Guðs krisni í
heimi, og þar fóru Elín Ósk og Mót-
ettukórinn á kostum. Ef það hefur
verið ætlunin að fá tónleikagesti til
að taka undir, var ekki nægilega
lesbjart í kirkjunni og textinn hefði
auk þess þurft að vera nokkrum
punktum stærri. Hvað um það, þá
voru þetta stemningsríkir aðventu-
tónleikar, þar sem saman fór falleg
tónlist og fagur flutningur.
Rómantík og aðventustemning
Morgunblaðið/Eggert
„Vel má kalla Domenico Codispoti píanósnilling,“ segir Jón Ásgeirsson.
TÓNLIST
Tónlistarsalurinn Ýmir
PÍANÓTÓNLEIKAR
Domenico Codispoti flutti verk eftir Moz-
art, Chopin, Granados, Rendano og
Rachmaninov. Miðvikudagurinn 3. des-
ember, 2003.
Hallgrímskirkja
AÐVENTUTÓNLEIKAR
Mótettukór Hallgrímskirkju, Elín Ósk
Óskarsdóttir og Björn Steinar Sólbergs-
son undir stjórn Harðar Áskelssonar,
fluttu jóla- og aðventusöngva. Sunnudag-
urinn 7. desember 2003.
Elín Ósk Óskarsdóttir
Jón Ásgeirsson
GOSPELSYSTUR Reykjavíkur,
Stúlknakór Reykjavíkur og Vox fem-
inae halda aðventutónleika á fimmtu-
dag kl. 20.30, undir
stjórn Margrétar
J. Pálmadóttur. Á
efnisskrá eru m.a.
verk eftir Hjálmar
H. Ragnarsson,
Áskel Másson,
Fauré, Bach, Felix
Mendelssohn-
Bartholdy, Pollock
og Reger. Ástríður
Haraldsdóttir og
Gróa Hreinsdóttir
munu leika með á orgel og Hjörleifur
Valsson mun leika á fiðlu og Stefán S.
Stefánsson á slagverk og flautu. Mar-
grét J. Pálmadóttir er stofnandi kór-
anna.
Kvenna-
kórar á
aðventunni
Margrét J.
Pálmadóttir
BRIAN Pilkington voru í gær veitt Dimmal-
imm-verðlaunin, íslensku myndskreytiverð-
launin, við athöfn í menningarmiðstöðinni
Gerðubergi. Verðlaunin hlýtur hann fyrir bók
sína Mánasteinar í vasanum sem Mál og menn-
ing gefur út. „Ég er auðvitað mjög ánægður,
enda kemur mér þetta ánægjulega á óvart,“
sagði Brian í samtali við Morgunblaðið.
Spurður hvaða þýðingu verðlaunin hafi fyrir
hann tók Brian fram að þau breyti í sjálfu sér
ekki hans vinnuaðferðum. „Ég reyni alltaf að
leggja mig allan fram og gera mitt besta við
gerð hverrar einustu bókar. Ég hef alltaf að
markmiði að gera betur en síðast og það mun
ekkert breytast.“
Dómnefnd íslensku myndskreytiverð-
launanna var skipuð Aðalsteini Ingólfssyni,
sem var formaður nefndarinnar, Aðalbjörgu
Þórðardóttur og Kalman le Sage de Fontenay.
Í umsögn dómnefndar sagði m.a.: „Mána-
steinar í vasanum ber ýmis þau einkenni sem
gert hafa Brian Pilkington að einum ástsæl-
asta höfundi mynda í íslenskum barnabókum
frá upphafi. Má þar helst nefna frábærlega
vandaðan og auðþekkjanlegan frásagnarstíl
hans, grundvallaðan á ítarlegri heimildar-
vinnu, þar sem fara saman næmt auga fyrir
hinu skoplega og ævintýralega í hversdags-
legri tilveru, ríkulegt skynbragð á dramatíska
framvindu í hverjum bókartexta sem hann er
með undir og síðast en ekki síst mannúðlegur
boðskapur.“
Að sögn Brians er Mánasteinar í vasanum
fremur hugsuð fyrir yngri kynslóðina. „Þetta
er einföld saga um stúlkuna Öldu, sem líkt og
mörg börn, á ímyndaðan vin, nema hvað henn-
ar vinur er dreki að nafni Dínus sem getur
flogið. Saman lenda þau í alls kyns ævintýrum
og fljúga meðal annars til tunglsins þar sem
þau safna mánasteinum. Ég ákvað að láta
myndirnar um að segja sögurnar að mestu
þannig að það er aðeins örlítill texti á hverri
opnu.“
Þetta er í annað sinn sem Dimmalimm-
verðlaunin eru afhent, en þau eru veitt fyrir
bestu myndskreytingarnar í barnabók sem
gefin er út á árinu. Verðlaunahafinn er einn
af þeim 24 myndskreytum sem sýna myndir
sínar á sýningunni „Þetta vil ég sjá!“ í Gerðu-
bergi. Hugmyndin að sýningunni kviknaði í
fyrra þegar farið var að leiða hugann að því
hversu litla athygli myndskreytingar í íslensk-
um barnabókum fá. Í kjölfarið urðu Dimmal-
imm-verðlaunin að veruleika og hlaut Halla
Sólveig Þorgeirsdóttir þau á síðasta ári, er
þau voru fyrst afhent, fyrir myndskreyting-
arnar í bókinni Engill í Vesturbænum eftir
Kristínu Steinsdóttur. Það eru Penninn, Félag
íslenkra bókaútgefenda, Myndstef, Gerðuberg
og Félag íslenskra teiknara sem standa að
verðlaununum.
Brian Pilkington hlýtur íslensku myndskreytiverðlaunin Dimmalimm í ár
Auðþekkjanlegur og frábær-
lega vandaður frásagnarstíll
Morgunblaðið/Jim Smart
Brian Pilkington í góðum félagsskap að lokinni verðlaunaafhendingunni í gær.
Í DAG
Listasafn Íslands kl. 12.10–12.40
Dagný Heiðdal, listfræðingur og
deildarstjóri listaverkadeildar safns-
ins, verður með leiðsögn um sýn-
inguna Raunsæi og veruleiki – Ís-
lensk myndlist 1960–1980.
KRISTJÁN Ingimarsson og Paolo
Nani fá framúrskarandi dóma fyrir
leik sinn í trúðleik sínum Kunsten at
dø (Listin að deyja) sem sjá má í Kal-
eidoskop-leikhúsinu í Kaupmanna-
höfn um þessar mundir. Me Lund,
gagnrýnandi Berlingske Tidende,
gefur sýningunni
fullt hús stiga í lof-
samlegum dómi
sem birtist í
blaðinu um síð-
ustu helgi.
„Utan frá séð
virðist þetta því
lítil sýning. Aftur
á móti fæðist allur
heimurinn bók-
staflega frammi
fyrir áhorfendum
– eða réttara sagt:
Það mikilvægasta
í heiminum, nefni-
lega vinskapurinn og samkenndin
með öðrum manneskjum. Kjarninn í
þessari fádæma vel heppnuðu sýn-
ingu felst í vitneskjunni um að dag
einn munum við öll deyja. Og það er
mikilvægt að njóta lífsins meðan við
getum. Í lok sýningar verðum við
vitni að ákveðinni staðfestingu á
leiknum og vinskapnum. Það er ekki
gert til þess að reyna að bæla vitn-
eskjuna um dauðann heldur einmitt
af því að tilvist dauðans er viður-
kennd. Það felst engin sérstök list í
því að fæðast. En dauðinn krefst svo
sannarlega trúðs.“
Í umsögn sinni segir Lund að hin-
um íslenska Kristjáni Ingimarssyni
hafi bókstaflega skotið upp á stjörnu-
himin „líkamlega“ leikhússins síðan
hann útskrifaðist úr leiklistarskóla í
Danmörku árið 1997. Hann bendir á
að flestir ættu að muna eftir Paolo
Nani fyrir afbragðsleik í einleik sín-
um Bréfinu, sem m.a. var sýndur á
Listahátíð í Reykjavík árið 2000.
Trúðleikur
lofaður
Kristján
Ingimarsson