Morgunblaðið - 09.12.2003, Qupperneq 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 9. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðný Ólafía Ein-arsdóttir fæddist
í Klapparkoti í Mið-
neshreppi 20. október
1917. Hún andaðist á
hjúkrunarheimilinu
Garðvangi í Garði 29.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Ágústa Jóns-
dóttir, f. 10. ágúst
1878, og Einar Ólafs-
son, f. 8. september
1877. Guðný Ólafía
var yngst þriggja
systra, en hinar eru
Jóhanna, f. 1907, lát-
in, og Jónína Helga, f. 1909. Guðný
Ólafía hóf búskap í Keflavík 1938
með Lárusi Sumarliðasyni, f. 21.
nóvember 1914, d. 13. október
2002. Börn þeirra eru: 1) Guðrún
Ágústa Lárusdóttir, f. 9.9. 1938,
maki Marinus Schmitz og eiga þau
þrjú börn. Þau eru: a) Lárus Sum-
arliði, kvæntur Guðlaugu Helgu
Ásgeirsdóttur, eiga þau þrjú börn,
b) Sigurður í sambúð með Irmu
Schortinghuis, eiga þau tvo syni, c)
Viktoría, gift Þórði
Óskarssyni og á hún
tvö börn. 2) Sigríður
Lárusdóttir, f. 11.2.
1941, d. 17.11. 1945.
3) Lárus Ólafur Lár-
usson, f. 27.5. 1947,
maki Ingibjörg
Magnúsdóttir og
eiga þau þrjú börn.
Þau eru: a) Anna
Lilja, gift Eðvarði
Þór Eðvarðssyni,
eiga þau þrjú börn, b)
Guðni, í sambúð með
Huldu Rósu Stefáns-
dóttur, c) Gísli, í sam-
búð með Jónu Hrefnu Bergsteins-
dóttur.
Guðný Ólafía var alla tíð heima-
vinnandi húsmóðir. Þau Lárus
bjuggu lengst af á Baldursgötu 8 í
Keflavík, en fluttu á Aðalgötu 5 í
Keflavík árið 1991. Síðustu tæpu
tvö árin var hún vistmaður á Garð-
vangi í Garði.
Útför Guðnýjar Ólafíu verður
gerð frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Þér þakka ég, móðir, fyrir trú og tryggð,
á traustum grunni var þín hugsun byggð.
Þú stríddir vel, uns stríðið endað var,
og starf þitt vott um mannkærleika bar.
Hvíl þig, móðir, hvíl þig, þú varst þreytt,
þinni hvíld ei raskar framar neitt.
Á þína gröf um mörg ókomin ár
ótal munu falla þakkartár.
(J.M.B.)
Mikið er það mér ljúft að setjast
niður og skrifa þér kveðjuorð, kæra
tengdamamma, þær eru orðnar ófáar
stundirnar sem við áttum saman,
bæði í gleði og sorg.
Líf þitt breyttist mikið árið 1945 er
þú misstir dóttur þína unga af slysför-
um, þá var ekki neina hjálp að fá við
stóru áfalli, helst ekki að tala um það,
en það bjó alltaf í þér og þú náðir þér
aldrei almennilega.
Þú fylgdist mjög vel með börnum
þínum og barnabörnum og fjölskyld-
um þeirra og barst hag þeirra allra
fyrir brjósti.
Árin á Baldursgötu 8 standa upp úr
því það var þar sem við kynntumst,
þar byrjuðum við að búa í kjallaran-
um hjá ykkur, síðan eftir að þið flutt-
uð á Aðalgötu 5 árið 1991 í íbúðir fyrir
aldraða en þar hófst nýr kafli í lífi
ykkar sem var mjög ánægjulegur fyr-
ir ykkur bæði og var tímabil sem þú
alveg blómstraðir. Þegar heilsa Lalla
bilaði og hann fór á Garðvang var eins
og þú þyrftir að vera hjá honum, og
það fékkst þú með hjálp góðra manna.
Við vonuðum öll að sá tími yrði lengri
en raunin varð, því fljótlega fór heilsu
þinni að hraka og voru erfiðir tímar
hjá þér síðasta árið.
Ég vil koma á framfæri til starfs-
fólks Garðvangs þakklæti fyrir alla þá
frábæru umönnun og hlýju sem þau
sýndu bæði okkur aðstandendum
hennar og henni alla tíð. Við vissum
alltaf að hún var í góðum höndum þar.
Ég bið góðan guð að blessa okkur
öll.
Þín tengdadóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir.
Nú þegar ég sest niður til að minn-
ast ömmu minnar er margt sem kem-
ur upp í hugann, því amma var ein-
stök kona.
Fyrir mína tilveru varð amma fyrir
miklu áfalli sem mótaði hana og um-
hverfi hennar allt. Hún varð fyrir því
að missa hana Siggu dóttur sína fjög-
urra ára gamla eftir að hún drakk
heitt kaffi. Eftir þennan atburð lokaði
amma sig af. Hún fékk enga aðstoð
enda leitaði hún ekki eftir henni.
Enda í þá daga ekki boðið upp á
„áfallahjálp“ eins og þekkist nú á dög-
um.
Amma var alltaf á sínum stað, á
Baldursgötunni þegar þau afi bjuggu
þar, á Aðalgötunni og á Garðvangi.
Hún talaði ekki mikið en það sem hún
sagði var hnitmiðað. Það sem hún sá
út um eldhúsgluggann á Baldursgöt-
unni var eitthvað meira en ég sá, því
hún vissi nöfnin á bátunum sem voru
að sigla inn í Keflavíkurhöfn þótt hún
sæi bara í mastrið á bátnum og heyrði
vélarhljóðið. Út um þennan sama
glugga horfði hún á mig ganga yfir
túnið komandi frá hafnarbakkanum
og sagði upp úr eins manns hljóði:
„Hann Lalli minn verður aldrei sjó-
maður.“
Þá ber að minnast á matinn hennar
ömmu og er það aðallega tvennt sem
mig langar að nefna. Fyrst ber að
telja nýju ýsuna sem ég fæ ennþá
vatn í munninn við að hugsa um og
hins vegar pylsurnar sem voru soðnar
í tíu mínútur svo þær sprungu og
urðu mjög einkennilegar í laginu.
Ekki átti strákurinn að fá matareitr-
un af matnum.
Það eru ekki margir sem vissu um
hana ömmu mína og hennar kosti.
En í einu stóð hún sig best: Það var
að vera amma mín.
Að lokum vil ég þakka ömmu minni
samfylgdina. Guð geymi sálu hennar.
Lárus S. Marinusson.
Ekki átti ég von á því að þurfa að
vera í þeim sporum að kveðja ömmu
mína á Baldursgötunni einungis
rúmu ári eftir að afi dó. En stundum
fara hlutirnir á annan hátt en við ger-
um ráð fyrir. Hugurinn reikar og
minningarnar frá bernskuárum mín-
um koma hver af annarri. Aðfanga-
dagskvöldin á heimili ömmu og afa
þar sem öll fjölskyldan var saman-
komin eru perlur í minningunni. Við
komum frá Reykjavík til Keflavíkur í
mörg ár til að halda jól, sama hvernig
veður var. Amma naut þessara
stunda, hún vildi gefa öllum gott að
borða og henni var mikils virði að hafa
sitt fólk í kringum sig. Amma kynnt-
ist ung sorginni í lífinu og má segja að
sú reynsla hafi mótað hana alla tíð.
Eftir því sem árin hafa liðið skil ég
betur hversu erfitt þetta hefur verið
hjá henni og hversu mikilvægt það er
að leyfa sér að syrgja og leita hjálpar
þegar erfiðleikarnir verða manni um
megn.
Síðustu árin dvaldi amma á Garð-
vangi þar sem einstaklega vel var
hugsað um hana og afa. Ferðirnar
þangað eru ófáar á þessum tíma og
voru orðnar stór þáttur í daglegu lífi
mínu. Það verður skrýtið að eiga ekki
lengur erindi út í Garð og á ég efa-
laust eftir að keyra í þá áttina af göml-
um vana. Fyrir hönd fjölskyldunnar
allrar vil ég þakka af hjarta starfsfólki
Garðvangs fyrir frábæra umönnun og
umhyggju sem ömmu var sýnd.
Guð blessi minningu ömmu minn-
ar.
Viktoría Marinusdóttir.
Elsku amma. Þá er komið að leið-
arlokum og mikið held ég að þú sért
hvíldinni fegin.
Þetta ár sem liðið er síðan afi fór
hefur verið þér erfitt, þó svo að þú
hafir átt þínar góðu stundir og unað
hag þínum vel á Garðvangi.
Það er erfitt fyrir okkur sem eftir
sitjum að hugsa um framtíðina án þín.
En yndislegar minningar um þig
munu ylja okkur um ókomna tíð.
Það var dýrmætt að fá að hafa þig
svona lengi og minningarnar frá liðn-
um dögum á Baldursgötunni, síðar
Aðalgötunni, eru margar. Nú undir
það síðasta var yndislegt að sjá breyt-
inguna á þér þegar ég gekk inn á
Garðvang með börnin mín, þá lifnaði
heldur betur yfir þér og þú umvafðir
þau eins og okkur öll.
Elsku amma mín, nú veit ég fyrir
víst að þú hvílir í fangi afa og dóttur
þinnar sem þú misstir unga.
Minningin um þig mun lifa með
okkur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þitt barnabarn,
Anna Lilja.
Elsku (lang)amma. Núna ertu farin
til Guðs en ert alltaf í hjarta okkar.
Það var alltaf gaman að koma til
þín og afa. Þú gafst okkur góðgæti og
vildir að okkur liði vel.
Enginn þarf að óttast síður
en Guðs barna skarinn fríður,
fugl í laufi innsta eigi,
ekki stjarn’á himinvegi.
Svo er endar ógn og stríðin,
upp mun renna sigurtíðin,
oss þá kallar heim til hallar
himna Guð, er lúður gjallar.
(Þýð. Fr. Fr.)
Guð blessi minningu þína.
Guðný Helga Lárusdóttir.
GUÐNÝ ÓLAFÍA
EINARSDÓTTIR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Ástkær móðir okkar,
ÍSÓL FANNEY GUÐBRANDSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu Reykjavík sunnudaginn
7. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigrún Ellertsdóttir,
Erla Ellertsdóttir,
Þórunn Ellertsdóttir,
Ómar Ellertsson,
Eiríkur Ellertsson.
Systir okkar, mágkona og vinur,
BÁRA JÓNSDÓTTIR
frá Raftholti,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, laugardaginn 6. desember. Útförin fer
fram frá Marteinstungukirkju laugardaginn 13. desember kl. 14.
Karitas, Hafsteinn
og Kristjana Bjargmundarbörn,
Elín Guðjónsdóttir,
Hjalti Sigurjónsson
og aðrir aðstandendur.
ÞÓRUNN MARTA TÓMASDÓTTIR
frá Barkarstöðum í Fljótshlíð,
Snælandi 8,
lést á heimili sínu föstudaginn 5. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 18. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Grétar Haraldsson, Solveig Theodórsdóttir,
Ingileif Svandís Haraldsdóttir, Howard Smith,
Sigurður Haraldsson.
Ástkær sonur minn,
SIGURÐUR ARNAR SIGÞÓRSSON,
Tunghaga,
verður jarðsunginn frá Vallaneskirkju fimmtu-
daginn 11. desember kl. 14:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þuríður Jónsdóttir.
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi,
langafi og vinur,
HALLDÓR BJÖRNSSON
bóndi,
Engihlíð,
Vopnafirði,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
sunnudaginn 7. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þorgeir Hauksson, Guðbjörg Leifsdóttir,
Jóna Kristín Halldórsdóttir, Gunnar Smári Guðmundsson,
Björn Halldórsson, Else Möller,
Ólafía Sigríður Halldórsdóttir, Þorsteinn Kröyer,
Gauti Halldórsson, Halldóra Andrésdóttir,
Herdís Þorgrímsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og
aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar,
ÓLAFÍA SIGURÐARDÓTTIR
(Lóa),
áður Strembugötu 2,
Vestmannaeyjum,
lést á Hraunbúðum, Vestmannaeyjum, sunnu-
daginn 7. desember.
Jarðarförin fer fram frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum laugardaginn 13. desember
kl. 14.00.
Sigurður Tryggvason,
Gunnar Marel Tryggvason
og fjölskyldur.