Morgunblaðið - 07.03.2004, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MARS 2004 39
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Útför elsku litlu dóttur okkar, systur og barna-
barns,
SUNNU ÞÓRSDÓTTUR,
verður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 8. mars klukkan 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Barnaspítalasjóð Hringsins.
Fyrir hönd allra aðstandenda,
Þór Sigurjónsson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Hrund Þórsdóttir,
Freyr Þórsson,
Gunnar H. Pálsson, Sesselja G. Kristinsdóttir,
Sif Aðils,
Sigurjón Jónsson, Þórunn Jónsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLDÓRA ÓLAFSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Grund sunnu-
daginn 29. febrúar, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 8. mars kl. 13.30.
Magna Baldursdóttir, Sigurður Guðlaugsson,
Ragnheiður Baldursdóttir, Þórir Gunnarsson,
Rafn Baldursson, Unnur Einarsdóttir,
Örn Baldursson, Kristín Gísladóttir,
Ingibjörg Baldursdóttir, Tryggvi Axelsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
RÖGNVALDUR K. SIGURJÓNSSON
píanóleikari,
Álfheimum 64,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík þriðjudaginn 9. mars kl. 13.30.
Þór Rögnvaldsson, Inga Bjarnason,
Geir Rögnvaldsson, Guðlaug Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginkona mín,
ELLEN MARIE STEINDÓRS,
Herjólfsgötu 24,
Hafnarfirði,
sem lést miðvikudaginn 25. febrúar, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn
9. mars kl. 13.30.
Óskar Steindórs og aðrir aðstandendur.
Okkar innilegustu þakkir til þeirra fjölmörgu
sem heiðruðu minningu föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
STEFÁNS JASONARSONAR
bónda í Vorsabæ,
Gaulverjabæjarhreppi,
sem lést fimmtudaginn 19. febrúar sl.
Blóm, kveðjur og minningargreinar eru þakk-
aðar af heilum hug.
Einnig þökkum við starfsfólki á Sólvöllum, Eyrarbakka, og Kumbaravogi
á Stokkseyri fyrir góða umönnun.
Helgi Stefánsson, Elinborg Baldvinsdóttir,
Ragnheiður Stefánsdóttir, Tómas Búi Böðvarsson,
Kristín Stefánsdóttir, Ólafur Einarsson,
Unnur Stefánsdóttir, Hákon Sigurgrímsson,
Sveinbjörg Stefánsdóttir, Hans Lind Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sá deyr ei, sem heimi gaf
lífvænt ljóð.
Sá lést, sem reis þögull
frá dísanna borði,
sem kraup við þess öndveg með kalið blóð
og kom ekki fyrir sitt hjarta orði.
Þessar ljóðlínur Einars Benedikts-
sonar koma mér í hug, þegar Helgi
Sæmundsson er kvaddur hinstu
kveðju. Hann reis vissulega ekki þög-
ull frá borði dísanna, því að eftir hann
liggja mörg lífvæn ljóð, hvort sem
núverandi eða komandi kynslóðir
kunna að meta þau að verðleikum eð-
ur ei. Ekki verður heldur með sanni
sagt, að hann hafi ekki komið fyrir
sitt hjarta orði, því að hann þótti
löngum með málsnjallari mönnum,
hvar og hvenær sem hann kvaddi sér
hljóðs. Þótt sumum fyndist málróm-
ur hans dálítið sérkennilegur bætti
mælskan og áhrifamáttur orðanna
það upp, svo að fólk lagði við hlustir
og hreifst af sannfæringarkraftinum,
sem orðum hans fylgdi. Hann kunni
líka þá list að leika á ýmsa strengi
ræðumennskunnar til að gera hana
áhrifameiri. Ýmist beitti hann
græskulausri gamansemi og fyndni
eða alvöruþunga og traustum rök-
stuðningi þess málefnis, sem hann
bar fyrir brjósti hverju sinni. Því
urðu ræður hans mörgum minnis-
stæðar.
HELGI
SÆMUNDSSON
✝ Helgi Sæmunds-son fæddist í
Baldurshaga á
Stokkseyri 17. júlí
1920. Hann lést á
Landspítala í Foss-
vogi 18. febrúar síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Hall-
grímskirkju 26. febr-
úar.
Ungur hóf Helgi að
fást við ritstörf og
ræðumennsku. Aðeins
16 ára að aldri birtust
fyrstu ljóð hans á
prenti í Sunnudags-
blaði Alþýðublaðsins
og vöktu þau nokkra
athygli. Þegar hann var
tvítugur kom út fyrsta
ljóðabók hans, Sól yfir
sundum. Það voru
æskuljóð, en mörgum
þótti hann fara ekki
óefnilega af stað á
skáldabrautinni miðað
við ungan aldur. Síðan
varð hlé á ljóðagerð hans í 35 ár, en
árið 1975 birtist næsta ljóðabók hans
og síðan hver af annarri með nokk-
urra ára millibili. Árið 1997 sendi
hann frá sér síðustu ljóðabók sína,
Streymandi lindir, og voru þær þá
orðnar alls 7 talsins.
Að loknu námi í Samvinnuskólan-
um árið 1940 hóf Helgi að starfa sem
blaðamaður við Alþýðublaðið, en
hann hafði ungur skipað sér í raðir
jafnaðarmanna. Gegndi hann því
starfi í 9 ár, en síðan varð hann rit-
stjóri þess í 7 ár. Starfsmaður Bóka-
útgáfu Menningarsjóðs var hann
1959–1990 og ritstjóri tímaritsins
Andvara 1960–1972 og gegndi að
auki fjölmörgum trúnaðarstörfum.
Hann helgaði félags- og stjórnmál-
um krafta sína drjúgan hluta ævinn-
ar, sem alþjóð er kunnugt.
Helgi sendi frá sér mörg ritverk
og stóð fyrir útgáfum verka annarra,
einkum um menningarmál og bók-
menntir. Þá þýddi hann allmargar
bækur úr erlendum málum og eru
þau bókmenntastörf hans að mínu
mati hin markverðustu og má þar
nefna Morgun lífsins eftir Krist-
mann Guðmundsson, smásagna-
safnið Fögur er foldin eftir Arnulf
Överland og skáldsöguna Lygn
streymir Don eftir Mikael Sjolokoff.
Það er reynsla þeirra, sem þýtt hafa
bókmenntaverk, að það er engu
minni vandi en að frumsemja verk á
móðurmálinu.
Það var Helga mikil gæfa að kynn-
ast ungur ýmsum ágætum mönnum
hér í Reykjavík og víðar og eiga
marga þeirra að vinum og samstarfs-
mönnum langa ævi. Þeirra á meðal
voru skáld, rithöfundar og raunar
listamenn í ýmsum greinum, því að
Helgi lét sér fátt óviðkomandi á lista-
sviðinu. Í návist slíkra manna naut
hann sín vel. Þau kynni auðguðu
anda hans og víðsýni meira en flest
annað og veittu honum margar
ánægjustundir.
Eins og þeir vita, sem þekktu
Helga Sæmundsson, var hann afar
mannblendinn og glaðsinna. Hann
var einstaklega fróður og minnugur
og hafði mikla ánægju af að blanda
geði við fólk og ferðaðist töluvert
innan lands og utan. Hann var því
vinsæll og eftirsóttur og þótti
hvarvetna auðfúsugestur. Þótt
stundum slægi í brýnu milli hans og
pólitískra andstæðinga á framboðs-
fundum fyrr á árum var hann manna
sáttfúsastur að þeim snerrum lokn-
um.
Bókasafn átti Helgi mikið og gott,
líklega 4–5 þúsund bindi. Margar
merkustu bækur hans voru með
eiginhandaráritun höfundanna eða
útgefendanna og því honum mjög
kærar. Í bókasafni sínu undi hann
löngum stundum við ritstörf. Það var
hans helgilundur. Þetta verðmæta
safn gaf hann og kona hans bóka-
safni Snæfellsbæjar til ævarandi
varðveislu.
Nú er rödd Helga Sæmundssonar
hljóðnuð. Það gerir tilveru okkar,
sem eftir stöndum, litlausari og fá-
tæklegri. En minningin um hann,
glaðbeittan og manna skemmtileg-
astan, mun seint fölna hjá þeim, sem
nutu návistar hans á lífsleiðinni.
Þorvaldur Sæmundsson.
Elsku afi Siggi minn,
ég trúi þessu varla að
þú sért farinn. Þú varst
alltaf svo skemmtileg-
ur og stríðinn. Alveg
frá því að mamma og
Eiríkur fóru að vera saman, þegar ég
var átta ára, tókstu mér alveg eins
og afabarni. Þú vildir allt fyrir mig
gera og varst alltaf svo gjafmildur.
Alltaf brosandi og í góðu skapi þegar
við hittumst. Þú elskaðir að stríða
mér og sagðir alltaf Sara rabarbara
og spurðir hvort ég væri ekki farin
að fá mér rabarbara og hlóst þig
máttlausan. Þú elskaðir börn og að
dekra við þau, ég man þegar Siggi
bróðir var bara rétt innan við eins
árs þegar við komum í heimsókn til
þín á aðfangadag. Mamma var að
grobba sig af því að Siggi bróðir
hefði aldrei smakkað kók né nammi.
Við vorum ekki búin að vera lengi
þegar afi Siggi var búinn að laumast
til að gefa Sigga nafna sínum bæði
kók og súkkulaði.
Það var alltaf yndislegt að koma til
þín og Ásu. Við vorum alltaf velkom-
in hvenær sem var á Suðurgötuna á
ykkar hlýlega og fallega heimili og
alltaf höfðuð þið svo mikið fyrir því
að láta okkur líða vel.
Elsku afi Siggi minn, þín verður
sárt saknað. Guð blessi þig.
Sara Dögg.
Það þyrmir yfir mann og allt frýs
þegar fregnir af fráfalli ástvinar ber-
ast. Þó verður áfallið aldrei eins mik-
SIGURÐUR GUNNAR
EIRÍKSSON
✝ Sigurður GunnarEiríksson fædd-
ist í Njarðvík 19.
febrúar 1938. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
20. febrúar síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Keflavíkur-
kirkju 27. febrúar.
ið eins og þegar kær
vinur fellur frá án við-
vörunar. Kynni okkar
af Sigga Eiríks höfðu
staðið í 15 ár þegar
ótímabæran dauðdaga
hans bar að höndum.
Við kynntumst fyrst á
óveðursdegi í febrúar
og þótt óveður geisaði
og snjóþyngsli tefðu
fyrir þá var efst í huga
hans að ná tali af Ásu
sinni sem hann og náði
eftir mikla erfiðleika og
stóð það samband í
gegnum súrt og sætt
þar til yfir lauk.
Hann féll strax inn í kunningja-
hópinn og margar skemmtilegar
minningar koma upp í hugann þegar
hugsað er til baka til þeirra fjöl-
mörgu ánægjustunda sem sauma-
klúbburinn hefur átt með mökum
sínum. Ferðalög hérlendis og er-
lendis eru mörg ógleymanleg eins og
ferðin í Karabíska hafið og útileg-
urnar í misjöfnum veðrum að
ógleymdum veiðiferðunum á Gugg-
unni þar sem veiðikappið hljóp hon-
um í kinn. Þá kom sér oft vel hvað
hann var laghentur og þekkti vel til
allra tækja. Við færum honum þakk-
ir fyrir þær samverustundir. Hressi-
leiki og hreinskilni einkenndu Sigga
og alltaf var hann tilbúinn að rétta
hjálparhönd ef á þurfti að halda að
ógleymdri gestrisninni sem honum
var svo eðlislæg.
Við minnumst hans með söknuði
sem hlýs og góðs vinar, mikillar
barnagælu, náttúruunnanda og trú-
aðs manns og vottum hans nánustu
okkar innilegustu samúð.
Fyrir hönd saumaklúbbsins og
maka,
Guðbjörg Ingimundardóttir,
Sigurður G. Ólafsson.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri.
Birting afmælis- og
minningargreina