Morgunblaðið - 02.04.2004, Síða 47

hrein listaverk, sem jafnan var fylgt
úr hlaði með einkar hlýjum orðum.
Ég fylgdist líka með garðvinnunni
hjá grannkonu minni og hvernig hún
nostraði við blómin sín og bjó sér til
sitt ævintýraland í garðinum. Í um-
gengni hennar við náttúruna birtist
sama blíða og kærleikur og skein út
úr öllu hennar starfi við börnin sín og
annað fólk. Oddrún hafði einstaklega
góða nærveru og nærvera hennar
veitti manni innri ró.
Við fylgdumst hvor með annarri úr
fjarlægð. Þegar ljós var hjá Oddrúnu
vissi ég að allt var í lagi og Oddrún
gætti að ef týruna vantaði mín megin.
Nú er slökkt hjá þessari vinkonu
minni. Ég kveð góðan granna, sem
gekk sinn veg með hógværð, en lét
svo margt gott af sér leiða og reynd-
ist ætíð nágrönnum sínum vel. Ég
þakka samfylgdina og sendi börnun
hennar, þeim Ágústi, Sunnu, Sig-
rúnu, Páli og Sigga og fjölskyldum
innilegar samúðarkveðjur.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Vonarlandi.
Haustið 1978 hittist hópur fólks
sem átti að vinna saman í dagdeild
Breiðagerðisskóla. Sum okkar voru
ung, nýskriðin út úr skóla, önnur orð-
in aðeins sjóaðri í kennslu. Í hópnum
var fullorðin kona sem okkur var sagt
að ætti að vera ráðskona og sjá um
mat og kaffi fyrir börn og fullorðna.
Þessi kona hét Oddrún Pálsdóttir.
Fljótlega varð hennar hlutverk í
hópnum stærra og meira en að sjá
okkur fyrir næringu. Hún hlúði að
börnum og fullorðnum þar sem henni
þótti þurfa. Hún var af þeirri kynslóð
kvenna sem hafði helgað líf sitt heim-
ili og börnum. Hún var vel lesin og
fróð og sannkallaður listamaður í
höndunum.
Hún velti ekki fyrir sér hvað væri í
hennar verkahring heldur gerði það
sem hún taldi þörf á og var það æði
margt. Allt þetta kom börnunum í
Breiðagerðisskóla til góða. Hún varð
þeim sem besta amma, kenndi þeim
ýmislegt í höndunum, hlýddi þeim yf-
ir námsefni fyrir próf, kenndi börn-
um að segja r, þegar talkennarinn
veiktist, ræddi við þau um alla heima
og geima og gaf þeim gott að borða.
Við vitum að mörg barnanna heim-
sóttu Oddrúnu löngu eftir að þau
voru hætt í skólanum og orðin full-
orðið fólk. Gestum sem komu í skól-
ann gaf hún kaffi og sínar einstöku
heimabökuðu bollur.
Oddrún sýndi okkur fullorðna fólk-
inu líka mikla umhyggju. Hún fylgd-
ist með börnum okkar og gaf okkur
góð ráð þegar við þurftum á að halda.
Með árunum þróaðist vinskapur sem
hélst allt fram á þennan dag. Auðvit-
að hittumst við sjaldnar en við hefð-
um viljað en alltaf var gaman að
koma til Oddrúnar á Sogaveginn.
Voru þá gjarnan rifjaðar upp gamlar
minningar yfir kaffi og krásum og var
Parísarferð okkar vinsælt umræðu-
efni. Sú ferð sem við kennarar dag-
deildar ásamt Oddrúnu fórum í er
okkur öllum ógleymanleg. Oddrún
talaði ekki frönsku en hún var ekki í
neinum vandræðum með að gera sig
skiljanlega. Þjónarnir í París vildu
allt gera fyrir þessa brosmildu, eldri
konu sem talaði við þá á íslensku.
Sýndi þetta hve ótrúlega úrræðagóð
Oddrún var í þessu sem öðru.
Við værum betur stödd í dag ef þau
góðu gildi sem Oddrún starfaði eftir
væru í hávegum höfð. Við þökkum
henni samfylgdina og vottum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Oddrúnar
Pálsdóttur.
Guðrún, Kristín,
Guðríður og Guðlaug.
Mig langar að minnast vinkonu
minnar í fáum orðum. Ég kynntist
Oddrúnu fyrst þegar ég var í sérdeild
Breiðagerðisskóla sem þá var kallað
Athvarfið. Hún var alltaf svo góð við
mig og eldaði mat sem mér fannst
góður. Ég man sérstaklega eftir
ákveðnum málsverði sem mér þótti
ákaflega góður og nefndust krebe-
nettur eða krebbur og hún var snill-
ingur í að elda. Þegar klukkan sló tólf
var sest við tvö langborð inni í borð-
sal skólans og borðað saman. Við
Oddrún héldum sambandi æ síðan og
bauð ég henni oft í heimsókn, sér-
staklega ef undirritaður átti afmæli.
Ég heimsótti hana líka stundum og
þá gaf hún mér pönnukökur. Ég mun
sakna Oddrúnar vinkonu minnar
mikið og vil þakka dýrmæta vináttu
sem hún gaf mér.
Ég votta aðstandendum hennar
mína innilegustu samúð.
Í vinsemd og þökk til kærrar vin-
konu. Hún hvíli í friði.
Þór Ólafsson.
Það var í ársbyrjun 1943 sem Hús-
mæðraskóli Suðurlands á Laugar-
vatni tók til starfa. Við vorum 12 ung-
ar stúlkur sem hófum þar nám í
fallega rauða húsinu, Lindinni, sem
stóð niðri við vatnið. Þetta var hópur
ungra stúlkna fullur eftirvæntingar.
Í þessum hópi var Oddrún Pálsdóttir
sem nú er látin, sú fimmta sem hverf-
ur úr hópnum.
Ég kynntist Oddrúnu ekkert meira
en hinum stúlkunum í skólanum. Það
var eftir að ég flutti í Bústaðahverfið
og svo skömmu seinna að Oddrún
flutti í Smáíbúðahverfið að kynnin
endurnýjuðust verulega svo að Odd-
rún varð mín besta vinkona. Það voru
margar ferðirnar sem ég hljóp á
Sogaveginn að heimsækja vinkonu
mína. Það var notalegt að setjast í
eldhúsið og spjalla saman og drekka
með henni kaffisopa og jafnvel ný-
bakaðar pönnukökur. Alltaf var hún
jafn yfirveguð og róleg og manni leið
vel í návist hennar. Hún var listræn
og sótti námskeið bæði í tréskurði og
silfursmíði. Hún var einn af stofnend-
um Kvenfélags Bústaðasóknar og
fyrsti gjaldkeri félagsins. Hún lá ekki
á liði sínu við að efla hag félagsins.
Um tíma vann hún í Breiðagerðis-
skóla og eignaðist þar góða vini bæði
meðal kennara og nemenda.
Eftir að Oddrún missti manninn
sinn á besta aldri hafði ég það fyrir
sið að heimsækja hana á hverjum að-
fangadagsmorgni. Þá var hún búin að
leggja á borð fyrir okkur í stofunni og
smyrja nýbakaðar flatkökur sem
voru engu líkar, svo góðar voru þær
með jólahangikjötinu. Eftir rólegt
rabb og kaffidrykkju má segja að há-
tíðin hafi verið komin. Þetta voru
stundir sem gáfu okkur báðum mikið.
Nú er þessi tími liðinn sem gott er að
minnast. Ég kveð vinkonu mína með
miklum söknuði og þakka henni allar
góðu stundirnar. Innilegar samúðar-
kveðjur sendi ég börnum hennar og
allri fjölskyldunni. Blessuð sé minn-
ing Oddrúnar vinkonu minnar, hún
hvíli í friði.
Guðbjörg Einarsdóttir.
Ef lífið sorg þér sendi
þú sýndir engum harminn.
En heitt var inn við hjartað
ef horft var inn í barminn.
(F. H.)
Elsku Oddrún. Þá er stríðinu lokið
og þessi illvígi sjúkdómur hefur haft
betur eins og oft áður. Þú stóðst þig
vel, kvartaðir aldrei þegar þú varst
spurð hvernig þér liði, en svaraðir
alltaf að þér liði bara vel.
Það er mér mikill missir að þú ert
farin. Við vorum búnar að vera ná-
grannar í meira en 50 ár og höfum
haft samband næstum daglega, ann-
að hvort í síma eða heimsótt hvor
aðra. Oftast fylgdum við svo hvor
annarri til baka að Grensásveginum.
Þá var margt spjallað og venjulega
byrjaðir þú að spyrja hvort ég hefði
frétt nokkuð að austan því að þar, á
bernsku- og æskuslóðunum, var jafn-
an hugurinn. Þú sagðir mér oft frá
draumum, þar sem þér fannst þú
vera komin heim. Nú er þessari ferð
lokið og þú komin heim. Ég veit að sú
heimkoma er þér kærkomin því að nú
ert þú laus við allar þrautir.
Ég votta börnum þínum og öllum
ættingjum mína dýpstu samúð og
kveð þig að sinni með þessum ljóð-
línum Guðrúnar Jóhannsdóttur:
Ég kveð þig. Hugann heillar minning blíð.
Hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd.
Leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
Blessuð sé minning Oddrúnar Ingu
Pálsdóttur.
Fjóla Pálsdóttir.
Kveðja frá Fífum,
félagi eiginkvenna flugvirkja
Við viljum minnast góðs félaga til
margra ára í Fífunum.
Oddrún var einn af stofnfélögunum
og sat í stjórn og nefndum til margra
ára, þar af sem formaður félagsins
1985 til 1986. Hún var ljúf og kraft-
mikil kona og ávallt reiðubúin að
leggja sitt af mörkum.
Við viljum þakka henni óeigin-
gjarnt starf og góða samfylgd til
fjölda ára og vottum aðstandendum
samúð okkar.
Fyrir hönd Fífanna,
Jórunn.
Ég lyfti augum mínum til fjallanna, hvaðan
mín hjálp mun koma.
Mín hjálp kemur frá Drottni, sem gerði
himin og jörð.
Hann mun ekki láta þinn fót rasa; hann,
þinn verndara syfjar ekki.
(Úr 121. Davíðssálmi)
Oddrún Inga Pálsdóttir verður
jarðsett í sinni fæðingarsveit með
sinn fagra fjallahring, eftir langa
fjarveru. Einkenni hennar var hæg-
læti og ró og kom það best fram síð-
ustu mánuðina, sem voru henni þó
erfiðir að okkur fannst. Þó sagði hún
alltaf, ef að var spurð, ég hef það gott.
Og hún vildi vera heima, sem lengst.
Hún var mikil húsmóðir, sem helgaði
heimilinu alla sína starfskrafta, bæði
manni og börnum, enda var heimilið
listrænt og barnalán mikið. Henni
var margt til lista lagt og margvísleg
list mun liggja eftir hana. Tómlegt
mun nú vera á Sogaveginum, fugl-
arnir bíða eftir korni og volgu vatni
og nágrannakisan bíður við dyrnar.
Að lokum þökkum við öll árin sem
við höfum notið gestrisni hennar og
góðvildar, þau eru orðin æðimörg. Al-
mættið lýsi henni á nýjum vegum um
alla eilífð.
Bestu óskir, kær kveðja.
Sigríður og Benedikt.
Kær vinkona er kvödd í dag. Ekki
hittumst við daglega, en ávallt höfð-
um við samband, sögðum frá heilsu-
fari og heimilishögum, börnunum og
barnabörnum. Oddrún var trygg og
góð kona að sitja og rabba um mynd-
listina, postulínsmálun, um bækurn-
ar sem við vorum að lesa og um blóm-
in því hún var mikil blómakona og
ávallt fór maður heim með afleggjara
í lítilli krús. Stundirnar hjá Oddrúnu
þar sem friður og kærleikur ríktu
gerðu mann að betri manneskju. Ég
kveð hana að sinni og veit að ljósið
himneska umvefur hana ætíð. Börn-
um hennar og fjölskyldu sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Magnea Ólöf Finnbogadóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. APRÍL 2004 47
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
Þykkvabæ III,
Landbroti,
lést á hjúkrunarheimilinu Klausturhólum laug-
ardaginn 27. mars.
Jarðarförin fer fram frá Prestsbakkakirkju á
Síðu laugardaginn 3. apríl kl. 14.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeir, sem vilja minnast hinnar látnu,
láti Velunnarasjóð Klausturhóla njóta þess.
Hilmar Jónsson, Skúli Jónsson,
Stefán Jónsson, Ragnar Jónsson,
Elín Jónsdóttir, Ásta Jónsdóttir
og fjölskyldur.
Lokað
í dag, föstudaginn 2. apríl, vegna jarðarfarar
GESTS SIGURÐSSONAR.
Lína Lokkafína, hárgreiðslustofa,
Bæjarhrauni 8.
Elskulegur sonur minn og bróðir,
PÉTUR JAKOB SKÚLASON
frá Tjörn í Aðaldal,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn 29. mars.
Útför hans verður gerð frá Neskirkju í Aðaldal laugardaginn 3. apríl
kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hins látna, er bent á Krabbameinsfélagið.
Úrsúla Pétursdóttir,
Sigurður Ketill Skúlason.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUNNLAUGS GUÐLAUGSSONAR
netagerðarmeistara,
Mosabarði 14,
Hafnarfirði.
Svava Gunnlaugsdóttir, Kristinn Garðarsson,
Jakobína Gunnlaugsdóttir, Rúnar Þorvaldsson,
Guðlaugur Gunnlaugsson, Susan Björnsdóttir,
Hörður Gunnlaugsson, Jónína Hilmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR HALLDÓRSSON,
Breiðvangi 63,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu þriðjudaginn 30. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Björg Ólafsdóttir, Sigurður Arnþórsson,
Halldór M. Ólafsson, Eygló Hjaltadóttir,
Guðbjörg Ólafsdóttir, Hjálmar Hjálmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur mágur og frændi okkar,
EINAR GUNNAR ÞÓRHALLSSON,
Vogum I,
Mývatnssveit,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga þriðju-
daginn 30. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna V. Skarphéðinsdóttir,
Leifur Hallgrímsson, Gunnhildur Stefánsdóttir,
Ólöf Þ. Hallgrímsdóttir Jón Reynir Sigurjónsson,
Dagný Hallgrímsdóttir,
Þuríður Anna Hallgrímsdóttir, Þórhallur Guðmundsson.