Morgunblaðið - 02.04.2004, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 2. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorsteinn Jó-hannsson fædd-
ist í Brennu á Eyr-
arbakka 3. október
1916. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skjóli í Reykjavík,
þar sem hann
dvaldi síðustu árin,
23. mars síðastlið-
inn. Þorsteinn bjó
áður á Kárastíg 5 í
Reykjavík. Hann
bjó hjá foreldrum
sínum á Eyrar-
bakka, en fluttist til
Reykjavíkur árið
1926, á Laugaveg 49A. Foreldr-
ar hans voru hjónin Jóhann Ingi-
bergur Jóhannsson, vélstjóri, f.
steinn Jónsson, f. 2.6. 1833, d.
27.2. 1912, frá Álfhólum í V-
Landeyjum í Rangárvallasýslu
og kona hans Jóhanna Pálsdótt-
ir, f. 16.10. 1844 í V-Landeyjum,
d. 1.10. 1921. Systir Þorsteins,
var Margrét, f. 29.12. 1918, d.
10.4. 1996. Maður hennar var
Halldór Einarsson frá Kárastöð-
um í Þingvallasveit, f. 6.12. 1913,
d. 15.12. 1981. Börn þeirra: Ein-
ar f. 17.6. 1942, Guðfinna, f.
17.12. 1947, og Jóhann, f. 23.2.
1952.
Þorsteinn var ókvæntur og
eignaðist engin börn. Hann
starfaði m.a. hjá breska hernum
á hernámsárunum og vann einn-
ig við lagnavinnu hjá Hitaveitu
Reykjavíkur í nokkur ár, en
vann mestan part starfsævi sinn-
ar, eða á fjórða tug ára, hjá
verksmiðjunni Ísaga hf.
Útför Þorsteins verður gerð
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
26.8. 1885 í Garðbæ
á Eyrarbakka, d.
13.12. 1954, og Guð-
finna Þorsteinsdótt-
ir, f. 17.2. 1885, d.
10.3. 1971, f. í V-
Landeyjum í Rangár-
vallarsýslu. Föður-
foreldrar Þorsteins
voru Jóhann Gísla-
son, formaður og
verslunarmaður á
Skúmsstöðum á Eyr-
arbakka, síðar fisk-
matsmaður í Reykja-
vík, f. 25.7. 1862, d.
29.1. 1946, og kona
hans Ingibjörg Rögnvaldsdóttir,
f. 23.4. 1865, d. 22.5. 1946. Móð-
urforeldrar Þorsteins voru Þor-
Ég set hér niður nokkur minn-
ingarorð um öðlinginn Þorstein
Jóhannsson, sem nú hefur kvatt
þessa jarðvist. Ég kynntist
Steina, eins og hann var kallaður,
fyrir um fjörutíu árum, þegar ég
og systurdóttir hans bundumst
heitböndum. Fjölskyldan hans bjó
þá á Kárastíg 5, hafði keypt og
flutt í húsið árið 1929 og bjó
Steini þar alla tíð eftir það, eða
þar til hann fékk heilablóðfall árið
1999 og varð að fara á spítala og
eftir það á hjúkrunar- og umönn-
unardeild. Við Steini urðum vinir
og sú vinátta hélst þar til yfir
lauk. Hann sýndi strax þá í verki
hvernig lund hans var, bauð okk-
ur unga fólkinu að leigja íbúð sem
hann átti og það fyrir lítilræði.
Hann varð heimilisvinur upp frá
því og urðu ófáar heimsóknirnar
til okkar og heimboðin gegnum öll
þessi ár. Hann var barngóður með
afbrigðum og börn okkar höfðu
mjög gaman af því að fá hann í
heimsókn.
Steini var einstaklega hógvær
og kurteis maður, hann giftist
aldrei og eignaðist engin börn.
Hann átti eina systur, Margréti,
tengdarmóður mína og voru þau
mjög náin. Hann átti marga góða
vini og vinnufélaga, einn af þeim
var Ásgeir Magnússon og áttu
þeir viðburðaríka vináttu allt frá
yngri árum og hafði Steini sagt
mér margt frá bralli þeirra. Ás-
geir og eiginkona hans, Sigur-
björg, studdu vel við bak Steina
eftir áfall hans og heimsóttu hann
reglulega á Skjól síðustu árin.
Steini vann lengst af starfsævinni,
hjá Ísaga hf, sem var þá staðsett
á Rauðarárstíg og þar eignaðist
Steini traustan vin, Tómas Rögn-
valdsson, sem reyndist Steina vel
í veikindum hans og þá sérstak-
lega í því sem hann hafði sem
hornstein tilbreytinga síðustu ár-
in, en það voru vikulegar laug-
ardagsheimsóknir í Kolaportið.
Þangað höfðu þeir félagarnir farið
saman í mörg ár og þessar heim-
sóknir féllu ekki niður, þrátt fyrir
að Steini væri bundinn hjólastóln-
um. Þessar ferðir voru sem end-
urhleðsla á líkamsbatteríið hjá
Steina, þarna hitti hann ýmsa vini
og kunningja og fylgdist af mikl-
um áhuga með mannlífinu.
Hann var mjög áhugasamur um
alla ferðamennsku og hafði
ferðast víða um Ísland með Úti-
vist og fleiri ferðafélögum í skipu-
lögðum gönguferðum. Hann naut
útiveru, gekk mikið, vissi um vel
flestar gönguleiðir í nágrenni höf-
uðborgarinnar og víðar um landið
og hann miðlaði þekkingu sinni og
reynslu í þessum efnum óspart til
mín og annarra fjölskyldumeð-
lima.
Steini var einnig „sigldur“ eins
og sagt er. Hann hafði m.a. farið
til Norðurlanda, víða um Evrópu
og einnig oft til Kanaríeyja. Þar
sem Steini var búinn einstaklega
skemmtilegri frásagnargáfu, þá
var mjög gaman að hlusta á hann
segja frá þessum ferðum sínum.
Hann hafði lúmskan húmor og
bros hans og gamansemi voru
mjög smitandi. Hann hafði mikinn
áhuga á umheiminum, stjörnu-
fræði og yfirskilvitlegum fyrir-
bærum. Hann var hafsjór af fróð-
leik um þessi efni og var ekki
alveg frá því, að um annað líf væri
að ræða. Eflaust var Steina hvíld-
in velkomin eftir fimm ára erfitt
líf vegna áfallsins og lömunar í
kjölfar þess. Hann varð háður því
að vera í hjólastól og hefti það að
sjálfsögðu allt venjubundið lífs-
munstur, sem hann hafði tileinkað
sér. Áfalli þessu tók hann samt
með stóískri ró, hann bjó að þeim
einstöku hæfileikum að eiga næga
þolinmæði og hafa mikið jafnaðar-
geð. Sérstakar þakkir eru hér
færðar starfsfólki fimmtu hæðar á
hjúkrunarheimilinu Skjóli, þar
sem mjög vel var um hann hugs-
að.
Steini er nú lagður af stað í
nýtt ferðalag og er ekki að efa, að
slíkum sómamanni verður vel tek-
ið efra. Við kveðjum hann nú, ég
og mín fjölskylda, með söknuði,
en munum ætíð minnast hans og
að góðu einu. Farðu í friði, góði
vinur.
Hilmir Elísson.
ÞORSTEINN
JÓHANNSSON
✝ Áslaug Aradóttirfæddist í Ólafs-
vík 6. ágúst 1924.
Hún lést á St. Franc-
iskusspítalanum í
Stykkishólmi 26.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ari Bergmann
Einarsson, f. í
Klettakoti í Fróðár-
hreppi á Snæfells-
nesi 4. mars 1891, d.
9. ágúst 1978, og
Friðdóra Friðriks-
dóttir, f. í Ólafsvík 7.
des. 1892, d. 27. okt.
1975. Ari og Friðdóra ólu upp
dótturbörn sín Kristþóru Auði og
Sigurð Skúla. Systkini Áslaugar
eru Guðríður, f. 27. des. 1918,
maki Egill Sigurðsson, f. 14. nóv.
1915, d. 31. okt. 1971; Einar
Bergmann, f. 28. febrúar 1922, d.
3. ágúst 2002, maki Iðunn Vigfús-
dóttir, f. 29. maí 1927.
Áslaug giftist 12. febrúar 1944
Bárði Dagóbert Jenssyni, f. í
Ólafsvík 16. okt. 1918, d. 20. okt.
1995. Þau eignuðust sjö börn. Þau
eru: 1) Kristþóra Auður, f. 11.
apríl 1942, maki Eyþór Lárents-
ínusson, f. 28. febrúar 1943,
þeirra börn eru: a) Eydís Berg-
mann, f. 18. janúar 1967, maki
Ægir Þór Ólafsson, f. 7. október
1965. b) Bárður, f. 10. janúar
1968, maki Alda Pálsdóttir, f. 16.
apríl 1974. c) Jón Þór, f. 3. nóv-
ember 1977, sambýliskona Snjó-
laug Eyrún Guðmundsdóttir, f.
15. des. 1980. 2) Friðrik Berg-
mann, f. 25. júlí 1943, d. 5. maí
1981, maki Þórdís Hjálmarsdótt-
ir, f. 6. febrúar 1950, þeirra dóttir
er a) Friðdóra Bergrós, f. 14. jan-
úar 1973, sambýlismaður Stefán
B. Sigurðsson, f. 20. maí 1962.
Friðrik átti áður fjögur börn: b)
Stefán Agnar, f. 7. mars 1965,
maki Heid Johannssen, f. 11. maí
1966. c) Eggert Bergmann, f. 30.
júní 1965. d) Gísli, f. 27. júlí 1967,
sambýliskona Drífa
V. Erhardsdóttir, f.
23. mars 1968. e)
Helena, f. 12. nóv-
ember 1969. f) Ása
Dóra Finnbogadótt-
ir, f. 18. júní 1972.
Friðrik gekk henni í
föðurstað. 3) Garðar
Eyland, f. 28. febr-
úar 1945, maki Guð-
björg Sveinsdóttir,
f. 5. nóv. 1944,
þeirra börn eru: a)
Sveinn Eyland, f. 4.
júní 1970, sambýlis-
kona Jóna Lárus-
dóttir, f. 16. júlí 1962. b) Bára Ey-
land, f. 13. desember 1973. c)
Dóra Eyland, f. 1. desember 1975,
sambýlismaður Jónas Ólafsson, f.
1. maí 1963. 4) Lillý, f. 21. janúar
1947, d. 27. september 1947. 5)
Jenetta, f. 12. maí 1949, maki
Benóný Ólafsson, f. 25. apríl
1955, þeirra börn eru: a) Áslaug
Dagbjört, f. 28. maí 1986. b) Ben-
óný Jens, f. 11. október 1988. Fyr-
ir átti Jenetta tvær dætur: c) Ás-
laugu Arnardóttur, f. 15. mars
1968, d. 7. apríl 1986, og d) Elsu
Láru Arnardóttur, f. 31. október
1970, sambýlismaður Magnús H.
Steingrímsson, f. 26. júlí 1964. 6)
Sigurður Skúli, f. 1. sept. 1950,
maki Jóhanna Hauksdóttir, f. 16.
sept. 1954, þeirra börn eru: a) Jó-
hanna Heiðdal, f. 2. júní 1979,
sambýlismaður Axel Óskarsson,
f. 1. ágúst 1977. b) Friðrik Ari, f.
2. sept. 1985, fyrir átti Sigurður:
c) Steinar Orra, f. 20. febrúar
1974, sambýliskona Ester Elín
Bjarnadóttir, f. 28. apríl 1972. 7)
Jóhanna, f. 13. júní 1954, maki
Sigurður Lárus Hólm, f. 28. maí
1955, þeirra synir eru: a) Jóhann
Ari, f. 16. des. 1980, b) Friðrik, f.
28. október 1984. Barnabarna-
börn Áslaugar eru 20.
Útför Áslaugar fer fram frá
Ólafsvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elskuleg móðursystir okkar, Ás-
laug Aradóttir, Ása, er látin á átt-
ugasta aldursári. Ása frænka bjó
nánast alla sína ævi í Ólafsvík,
ásamt eiginmanni sínum Bárði
Jenssyni, löngum í nábýli við ömmu
og afa. Hún fæddist í Sæmundar-
hlíð skammt vestan við Klifið, sem
svo var kallað. Hún ólst þar upp í
sjávarniðnum úr fjörunni og fluttist
ung að árum skamman spöl frá for-
eldrahúsum til að stofna sitt eigið
heimili með eiginmanni sínum.
Þegar við systurnar vorum litlar
dvöldum við öll sumur í Ólafsvík
hjá ömmu og afa. Við áttum ófá
sporin til barngóðrar frænku, sem
alltaf tók okkur opnum örmum.
Alltaf var tími til að sinna okkur
þrátt fyrir stórt heimili og langan
vinnudag. Þegar við hugsum til
baka sjáum við frænku, rétt komna
heim úr vinnunni í frystihúsinu,
farna að baka og elda fyrir átta
manna fjölskyldu, gesti og gang-
andi eins og okkur. Oft hlýtur
frænka að hafa verið þreytt, en hún
bar það ekki á torg. Fyrir okkur
systurnar, sem erum bara tvær, var
ógleymanlegt að vera hluti af svona
stórri og fjörmikilli fjölskyldu. Ekki
spillti fyrir þegar Baddi tók upp
nikkuna eða fór með gamanmál.
Frænka og Baddi eignuðust sjö
börn en ævi frænku var ekki alltaf
dans á rósum. Hún mátti sjá á eftir
tveimur börnum sínum og einu
barnabarni, nöfnu sinni, sem lést af
slysförum. Það var eins og eitthvað
gæfi sig eftir það áfall. Frænka var
ekki nema rúmlega sextug þegar
hún varð fyrir alvarlegum heilsu-
bresti, lamaðist og missti málið.
Samt hélt hún alltaf sinni góðu lund
og hafði yndi af því að vera vel til
höfð. Það var eitthvað sérstakt við
það að heimsækja Ásu og Badda og
sjá hversu vel hann hugsaði um
frænku síðustu árin sem hann lifði.
Þegar við horfum yfir farinn veg og
veltum upp minningum um þessa
brosmildu konu hefur oft hvarflað
að okkur hve hin létta lund megnar
að lækna sárin þar til ekkert var
eftir nema biðin eftir að komast
heim og fallast í faðma við horfna
ástvini.
Síðustu árin dvaldi frænka á
sjúkrahúsinu í Stykkishólmi, um-
vafin umhyggju hjúkrunarfólks,
barna sinna, tengdabarna og barna-
barna. Það er stór samheldinn hóp-
ur, sem hún Ása skilur eftir í mann-
heimum.
Við þökkum margar yndislegar
samverustundir. Megi guð geyma
góða frænku.
Kolbrún og Hrafnhildur.
ÁSLAUG
ARADÓTTIR
Mér finnst næstum
að það hafi verið í
gær sem þú hringdir í
mig til að segja mér
frá öllum plönunum hjá ykkur
Kristjáni fyrir næsta sumar, sum-
arið árið 2000. Frábærar og gleði-
legar fréttir, áttuð von á barni og
voruð líka byrjuð að skipuleggja
brúðkaupið ykkar. Því miður áttu
þessi fallegu fyrirheit um bjarta
og fallega framtíð eftir að breytast
í einu vetfangi. Það liðu ekki nema
nokkrar vikur þar til þú veiktist af
krabbameini og fótunum var ger-
samlega kippt undan ykkur. Sem
ÁSTA SYLVÍA
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Ásta SylvíaBjörnsdóttir
fæddist á Sauðár-
króki 7. janúar 1971.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnuninni á Sauð-
árkróki miðvikudag-
inn 3. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Sauðárkróks-
kirkju 20. mars.
betur fer óraði engan
fyrir hversu erfið
veikindin voru sem þú
áttir eftir að ganga í
gegnum. Þú stóðst þig
alltaf eins og hetja,
sama á hverju gekk,
og tókst á við veik-
indin af æðruleysi og
þrautseigju. Þú sýnd-
ir okkur öllum svo
sannarlega að trúin
og vonin flytja fjöll.
Það var aðdáunarvert
að þrátt fyrir erfið
veikindi og undir það
síðasta endalausa
ósigra hafðir þú samt alltaf nóg að
gefa okkur hinum. Með sólskins-
bros í hjarta reyndirðu eftir
fremsta megni að njóta lífsins,
alltaf létt, skemmtileg og hrókur
alls fagnaðar. Þú hafðir alveg ein-
stakt lag á því að geta séð það
góða og jákvæða í lífinu. Tókst
þessu öllu með jafnaðargeði og
ræddir um veikindin af einlægni
og hreinskilni. Ég hugsa að það
hafi líka verið þín leið til þess að
hjálpa okkur hinum að ganga í
gegnum þessa erfiðleika með þér,
því þér var mjög umhugað um að
ástvinirnir hefðu ekki of miklar
áhyggjur af þér.
Eftir að þú veiktist var eins og
vinátta okkar yrði enn meiri og
sterkari. Þegar við hittumst gátum
við gersamlega gleymt okkur í
skemmtilegu spjalli um alla heima
og geima þar sem við deildum
gleði og sorg, sigrum og ósigrum
og hreinlega öllu milli himins og
jarðar. Það var margt spjallað og
þú ræddir mikið um hvað það væri
mikils virði að eiga svona góða
fjölskyldu sem stóð með þér í
gegnum allt eins og klettur í út-
hafinu. Þær voru góðar stundirnar
sem við áttum saman á kaffihús-
um, tónleikum og bara heima á
góðu spjalli yfir kakó- eða kaffi-
bolla eða í góðra vina hópi og
sakna ég þeirra sárlega. Söknuð-
urinn er sár en það er gott að vita
að nú liður þér betur, laus við allar
þjáningar og áhyggjur.
Elsku Ásta þú munt alltaf eiga
þinn stað í hjarta mér og það var
mér einstaklega mikil gæfa að eiga
þig að góðri og traustri vinkonu í
öll þessi ár. Fáir hafa kennt mér
jafnmikið um það hvað það virki-
lega er sem skiptir máli í þessu
lífi. Við sem eftir sitjum yljum
okkur við þann fjársjóð sem við
eigum af góðum minningum um
þig. Meira að segja þegar ég hitti
þig í síðasta skipti fárveika þá var
slegið á létta strengi. Það er svo
skrítið hvað fer í gegnum hugann
á svona augnablikum en ég hugs-
aði mikið rosalega er hún Ásta
alltaf falleg þrátt fyrir að veik-
indin séu búin að taka sinn toll. Ég
hugsa að það hafi líka verið þessi
innri fegurð sem þú áttir svo mikið
af, alltaf með sól og bros í hjarta
og áttir alltaf nóg að gefa öðrum,
alveg sama á hverju gekk.
Elsku Kristján, Oddný, Björn,
Emma, Alma, Iain, Þóra og fjöl-
skylda, megi guð vera með ykkur í
sorginni.
Védís.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is.
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Melhaga 9,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 28. mars sl.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju þriðju-
daginn 6. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Hjartavernd.
Aðstandendur.