Morgunblaðið - 17.04.2004, Qupperneq 40

MINNINGAR
40 LAUGARDAGUR 17. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
H
vort skiptir meira
máli, aldur eða
kyn? Þetta er auð-
vitað asnaleg
spurning, ég geri
mér grein fyrir því. Undanfarið hef
ég þó barist við að svara henni. Svo
virðist sem þingmenn hafi einnig
glímt við þessa sérkennilegu
spurningu í utandagskrár-
umræðum á Alþingi í gær.
„Þetta er bara fínt hjá þér vina
mín,“ ómaði úr símtólinu mínu um
daginn eftir að einn viðmælandi
minn hafði fengið að heyra það
sem ég vildi fá að hafa eftir honum
um tiltekið mál. Í öðru samtali fyrr
um daginn hafði sami maður spurt
mig hvað ég væri búin að starfa
lengi við blaðamennsku. Ég sagði
eins og er, ég
hefði byrjað á
Mogganum
vorið 2001.
Hann grínaðist
eitthvað með
það að ég gæti
varla verið mjög gömul, sem var
alveg rétt hjá honum þótt ég skildi
ekki hvað það kom málinu við.
Ég telst varla til reynslubolta í
bransanum, tiltölulega nýskriðin
úr háskóla og ekki með háan
starfsaldur. Enda er reynsla þess
eðlis að hún fæst ekki nema með
tíð og tíma. Sama gildir um starfs-
aldur.
Stundum er ég spurð hvort ég
telji mig líða fyrir það í starfi að
vera kona. Svarið er ávallt nei,
enda hef ég aldrei fundið fyrir því
að njóta síður trausts viðmælenda,
yfirmanna eða annarra fyrir þær
sakir. Hins vegar virðist það
stundum skipta viðmælendur mína
máli að ég skuli vera ung. Aldur
virðist skipta þá meira máli en kyn.
Sem út af fyrir sig er jákvætt, því
aldurinn hækkar en kyninu fæ ég
ekki breytt.
Forseti Alþingis, Halldór Blön-
dal, og dómsmálaráðherra, Björn
Bjarnason, eru sammála um að
aldur skipti meira máli en kyn.
Þeim finnst ekki mikilvægt að
auka fjölbreytni í hæstarétti með
því að jafna kynjahlutföll en vilja
hins vegar ólmir auka hana með
því að bæta ungum karlmanni í
hóp dómara.
Einhvers staðar heyrði ég að nýi
hæstaréttardómarinn okkar, Ólaf-
ur Börkur Þorvaldsson, væri 42
ára gamall. Hjördís Hákonardóttir
er eitthvað eldri. Hún telst, eftir
því sem ég kemst næst, miðaldra.
Forseti Alþingis telur ekki mik-
ilvægt að miðaldra konur setjist í
hæstarétt. Þær eru fallnar á tíma.
Fulltrúi nýrrar kynslóðar, ungi
dómarinn sem er á sama aldri og
allir ungu bankastjórarnir okkar,
er hins vegar veigamikil viðbót við
réttinn að hans mati. Ungan aldur
Ólafs Barkar telur hann vega
þyngra en kyn Hjördísar.
Fátt hefur verið meira rætt síð-
ustu daga en ummæli dóms-
málaráðherra um að jafnrétt-
islögin séu barn síns tíma. Þegar
eitthvað kemst í hámæli, eins og
segja má að þessi ummæli hafi
gert, er oft gagnlítið að taka þátt í
umræðunum. Ástæðan er sú að
svo margir eru tilbúnir að tjá sig
um málið að eftir smátíma er erfitt
að bæta nokkru við.
Sem betur fer gleymast þó oft-
ast einhverjir punktar þegar jafn-
mikill hamagangur verður út af
svona ummælum. Margir hafa
sagt það hneykslanlegt að dóms-
málaráðherra skuli vilja senda
kærunefndina heim og enn verra
að honum þyki jafnréttislögin hall-
ærisleg og úrelt. Endalaust er
hægt að ræða þýðingu ummæl-
anna og fólk getur tekið afstöðu
með þeim eða gegn. En það að
dómsmálaráðherra skuli hafa sagt
þetta skiptir gríðarlega miklu máli.
Sá punktur hefur ekki hlotið nægi-
lega athygli, að mínu mati. Björn
Bjarnason þurfti ekkert að bregð-
ast svona harkalega við áliti kæru-
nefndar jafnréttismála. Eins og
frægt er orðið hafa álit nefnd-
arinnar verið rengd nokkrum sinn-
um af hæstarétti. Dóms-
málaráðherra hefði einfaldlega
getað látið hafa það eftir sér í fjöl-
miðlum að hann „harmaði að álit
nefndarinnar skyldi stangast á við
hans ákvörðun …“ eða eitthvað í
þá veru og bætt við að hann hefði
talið sig vera að velja hæfasta ein-
staklinginn í starfið. Líklegt verð-
ur að teljast að álit kærunefnd-
arinnar hefði engu að síður valdið
fjaðrafoki og kallað á viðbrögð. En
með lágstemmdari ummælum
hefði dómsmálaráðherra vel getað
dregið úr gagnrýni og forðast fjöl-
miðlafárið.
Með því að greina frá andstöðu
sinni við tiltekin ákvæði jafnrétt-
islaga tryggði Björn sér miklu
meira andóf en annars hefði verið.
Einmitt þess vegna eru ummælin,
hversu fáránleg sem fólki kann að
þykja þau, gleðitíðindi fyrir kjós-
endur. Það er miklu betra að ráð-
herra lýsi skoðun sinni en liggi á
henni. Kjósendur eiga rétt á að
vita að sá sem fer með ráðherra-
vald í dómsmálum er ekki sáttur
við þá löggjöf sem Alþingi kom sér
saman um að setja um jafnan rétt
kynjanna.
Ef Björn Bjarnason hefði ein-
faldlega gefið það út að hann
harmaði álit kærunefndar, eins og
ráðherrar gera gjarnan, þá hefði
hann brugðist kjósendum.
Marklaus ummæli eins og að
fagna og harma eru leiðinleg.
Sprengjur eins og sú sem dóms-
málaráðherra varpaði með því að
segja að jafnréttislögin séu barn
síns tíma eru hins vegar bæði
skemmtilegar og nauðsynlegar.
Þótt dómsmálaráðherra hafi tekist
að reita fjölmarga til reiði skiptir
það ekki öllu máli. Aðalmálið er að
hann gerði grein fyrir þessari af-
stöðu sinni.
Kjósendur eiga heimtingu á að
heyra að Björn Bjarnason telur sig
ekki þurfa að fara eftir lögum sem
Alþingi hefur sett. Og kjósendur
eiga heimtingu á að vita að Hall-
dóri Blöndal þykja miðaldra konur
ekki eins líklegar og ungir karl-
menn til að hrista upp í hópi mið-
aldra karlmanna. Án þessara upp-
lýsinga er ómögulegt fyrir
kjósendur að hrista upp í stjórn-
arliðinu.
Barn hvaða
tíma?
Forseti Alþingis og dómsmálaráðherra
eru sammála um að aldur skipti meira
máli en kyn. Þeim finnst ekki mikilvægt
að auka fjölbreytni í hæstarétti með því
að jafna kynjahlutföll en vilja hins veg-
ar ólmir auka hana með því að bæta
ungum karlmanni í hóp dómara.
VIÐHORF
Eftir Eyrúnu
Magnúsdóttur
eyrun@mbl.is
✝ Anna S. Guð-mundsdóttir
fæddist í Fremra
Seli í Hróarstungu
15. mars 1913. Hún
lést á sjúkradeild
Heilbrigðistofnun-
arinnar á Seyðis-
firði 13. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ólína
Ísleifsdóttir og Guð-
mundur Jónsson,
síðast búsett á
Geirastöðum í Hró-
arstungu í Norður-
Múlasýslu. Systkini
Önnu voru sex og er eitt eftirlif-
andi.
Maður Önnu var Jón Sigfinns-
son, f. 11.8. 1902 á Aðalbóli í
Jökuldal, d. 28.3. 1974. Börn
Önnu og Jóns eru: 1) Mikael, f.
28.9. 1934, maki
Lilja Ólafsdóttir, f.
2.9. 1938. Börn
þeirra eru Anna,
Sigurður (látinn),
Sigfinnur, Ólafur og
Valborg. 2) Lovísa, f.
8.7. 1937, maki Haf-
steinn Steindórsson,
f. 30.7. 1935. Börn
þeirra eru: Jóna
Kristbjörg, Margrét,
Inga Ósk, Guðmund-
ur Þór og Steinunn.
Barnabarnabörn
Önnu eru 22 og eru
barnabarnabarna-
börnin alls fimm.
Anna og Jón bjuggu allan sinn
búskap á Seyðisfirði.
Útför Önnu fer fram frá Seyð-
isfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín. Nú þegar
komið er að kveðjustund er margs
að minnast og sakna. Gott var að
koma til þín austur og munum við
sakna þess að hafa ekki athvarf hjá
þér lengur. Við Haddi þökkum þér
allar góðar samverustundir sem við
áttum með þér öll þessi ár, elsku
mamma mín, takk fyrir allt.
Við kveðjum þig með ljóði eftir
pabba:
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
og vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér,
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Lovísa.
Elsku amma og langamma. Við
hugsum til þín með hlýhug og ást
og þökkum þér allar okkar sam-
verustundir.
Við kveðjum þig með söknuði.
Guð geymi þig.
„Lífið er mér ekki blakandi
kertaljós sem brennur hægt niður.
Það er dýrlegur kyndill sem ég hef
fengið í hendur um stund. Og ég
mun gera allt sem í mínu valdi
stendur til að hann megi loga eins
skært og hátíðlega og frekast er
unnt, áður en ég rétti hann áfram
til næstu kynslóðar.“ (G. B. Shaw).
Inga og Eyþór.
Það var sólskin og fallegt veður
þegar síminn hringdi kl. rúmlega
sjö að morgni. Það var pabbi að láta
okkur vita að amma væri dáin. Það
er erfitt að vera staddur í öðrum
landshluta á svona stundu.
Elsku amma, síðasta samtal okk-
ar var á 91 árs afmælisdaginn þinn
15. mars síðastliðinn og mikið er ég
þakklát fyrir það. Það eru margar
góðar minningar sem koma upp í
huga minn.
Sunnudagskaffi hjá ömmu og afa
í Magasíni, brúntertan góða,
rjómapönnukökur og pönnukökur
með sykri. Svo var það nammi-
skálin uppi á ísskáp með brenndum
bismark og kóngabrjóstsykri. Það
var ekki leiðinlegt að fá að kíkja í
hana og næla sér í mola. Það var
líka gaman að fara upp á loft og
skoða smíðaherbergið hans afa,
gægjast síðan inn í búr sem var
með tígullaga gati á hurðinni og
fara svo inn í hjónaherbergi og
leggjast upp í litla hvíta hjónarúm-
ið.
Svo voru það jólin bæði fyrir
austan og eins þegar þú komst suð-
ur og varst hjá okkur.
Þér þótti gaman að spila og var
oft tekið í spil. Þegar ég var svo
komin með eigin fjölskyldu komum
við austur í heimsókn á sumrin og
alltaf tókstu vel á móti okkur.
Elsku amma, við Gummi og
krakkarnir, þau Haddi Már, Anna
María, Lovísa Ýr og Sigríður
Emma, þökkum þér fyrir sam-
fylgdina í gegnum árin. Þín verður
sárt saknað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Jóna Kr.
Það er alveg sama hvenær þess-
ar fréttir koma til manns það er
alltaf jafn erfitt að taka við þeim og
sárt að sætta sig við þær.
Elsku langamma mín Anna Sig-
urbjörg Guðmundsdóttir (amma á
Seyðó eins og ég kallaði þig), nú
hefur þú lokið þínu hlutverki hérna
meðal okkar, og vil ég fá að segja
að ég mun alltaf elska þig fyrir að
hafa verið jafn elskuleg, indæl, fal-
leg, skemmtileg, glöð, hjarthlý,
hjálpsöm og góð amma við mig. Þú
munt alltaf eiga stað í mínu hjarta
og ég mun elska þig og tala við þig
áfram.
Ég mun alltaf elska þig,
langamma, þar sem þú verður og
munt nú fylgjast með okkur við að
reyna að feta í þín fótspor í lífinu
sem er virðingarvert að stefna að.
Takk, elsku langamma, fyrir að
kenna mér svo margt gott til að
miðla til annarra sem hefur nýst
mér mikið á mínum uppvaxtarárum
og gerir enn.
Takk fyrir að vera svo góð vin-
kona mín, elsku langamma, það var
alltaf yndislegt að fá alla þína um-
hyggju og hlýju sem var mér svo
dýrmæt og hvatning fyrir mig til að
gefa öðrum.
Þú varst einstök og munt alltaf
verða, og ég veit að þér líður miklu
betur þar sem þú ert núna og vil ég
biðja Guð um að vernda þig og
styrkja orku þína og leiða þig í ei-
lífðina þar sem við hittumst aftur
þegar röðin kemur að mér.
Ég elska þig alltaf, amma á
Seyðó. hvíldu í friði og Guðs faðmi.
Ég sendi að lokum öllum að-
standendum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja og vernda alla
þína nánustu, börn þín og afkom-
endur á þessum erfiðu tímum og
færa þeim ljós og frið.
Hafsteinn Már (Haddi Már).
ANNA S.
GUÐMUNDSDÓTTIR
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig og hugsa til þess að fá ekki að
hitta þig aftur en það er huggun að
eiga fullt af minningum um þig
sem gleymast aldrei. Ég minnist
EINAR
BJÖRNSSON
✝ Einar Björnssonfæddist í Reykja-
vík 24. maí 1952.
Hann lést á Reykja-
lundi 5. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Björn
Lúthersson bóndi á
Ingunnarstöðum í
Kjós, f. 28. mars
1917, d. 26. janúar
1998, og Arndís Ein-
arsdóttir húsfreyja,
f. 27. ágúst 1919, d.
9. ágúst 2001. Systk-
ini Einars eru Guðný
Guðrún Björnsdótt-
ir, f. 28. janúar 1942, Kristín
Björnsdóttir, f. 21 ágúst 1948,
Lárus Björnsson, f. 13. maí 1958,
og Finnbogi Björnsson, f. 4. ágúst
1959.
Einar ólst upp á Ingunnarstöð-
um í Brynjudal. Hann vann þar öll
almenn sveitastörf. Síðustu 16 ár-
in bjó hann á Reykjalundi og
starfaði þar við plastiðnað.
Útför Einars fer fram frá
Reynivallakirkju í Kjós í dag og
hefst athöfn klukkan 14.
þín sem stóra bróður
og áttum við margar
gleðistundir saman.
Þú varst kannski ekki
maður margra orða en
samt vissir þú alltaf
svörin við ótal spurn-
ingum sem leituðu á
hugann um lífið og til-
veruna þegar ég var
lítil stelpa að alast
upp í sveitinni á Ing-
unnarstöðum. Alltaf
var líka stutt í brosið
og sáum við líka oft
spaugilegu hliðina á
tilverunni. Alveg frá
því ég man eftir mér hafðir þú
tíma til að hafa ofan af fyrir litlu
stelpunni hennar Stínu hvort sem
það var að renna sér á snjóþotu í
snjónum á vetrum eða ærslast í
heyinu í hlöðunni á sumrin. Sér-
staklega er mér þó kær minningin
þegar þú kenndir mér á skauta. Á
túninu niðri á eyri æfðum við
þangað til ég hafði ná tökum á
skautalistinni, takmarkið hjá mér
var auðvitað að geta farið eins
hratt og þú. Á tunglskinsbjörtum
kvöldum í Brynjudalnum röltum
við saman niður að á til að renna
okkur saman. Þegar svo var komin
þreyta í litla fætur, lögðumst við
saman í snjóinn og þú sýndir mér
norðurljósin og sagðir mér hvað
stjörnurnar hétu. Í dag ylja þessar
minningar í sorgmæddu hjarta og
ég er þakklát fyrir allar góðu
stundirnar okkar saman í sveitinni.
Þó við værum bæði flutt til
Reykjavíkur ég í framhaldsskóla
og þú til vinnu á Reykjalundi þá
eyddum við alltaf jólunum saman á
æskuheimili okkar að Ingunnar-
stöðum hjá afa og ömmu. Þá var
oft mikið spjallað yfir kakóinu
hennar ömmu á aðfangadagskvöld
það var ekki fyrr en ég var komin
með mann norður í landi að við
eyddum hátíðinni ekki saman. Ég
á eftir að sakna þessara stunda en
þær mun ég alltaf geyma í hjarta
mínu og þakka Guði fyrir að fá að
kynnast þér svona vel frá því ég
var barn fram á fullorðinsár. Ég
vona, elsku Einar minn, að þér líði
vel á nýja staðnum og ég veit samt
að þú átt eftir að fylgjast áfram
með litlu stelpunni frá Ingunnar-
stöðum. Hvíl þú í friði hjá Guði.
Enn vér skulum skilja
skaparans að vilja,
hver fer heim til sín.
Lát oss aftur langa,
lífsins Herra að ganga
hingað heim til þín.
Og þó vér ei hittumst hér,
gef oss fund á gleðistundu,
Guð, í ríki þínu.
(V. Briem.)
Arndís Björk.
Kæri Einar. Mér finnst þetta al-
veg ótrúlegt og óraunverulegt að
þú sért farinn, þetta var alltof