Morgunblaðið - 17.04.2004, Síða 45

húfu og tússa derið svart. Þetta var
stúdentshúfa sem hann útbjó handa
mér og krýndi mig síðan með.
Eftir að skotvopnaskráin (sem allt-
af var í bráðabirgðahúsnæði) flutti
þar sem stjórnstöðin var áður, feng-
um við öðru hverju gesti í morgun-
kaffið, Rúnar, Pétur o.fl. góða gesti.
Skarpi og þessir tveir reyttu af sér
brandarana og var hlegið dátt. Við
skiptumst á að koma með „bakkelsi“
á föstudögum til að laða þessa aðila
að og oft var einhver sem setti
„nammi“ í skál sem stóð oftast tóm á
borðinu.
Skarpi var í vegalögreglunni í
mörg ár og kynnst mörgum mann-
inum um landið. Hann var vel að sér í
landafræði og þekkti nærri hverja
þúfu og hól. Hann eignaðist marga
vini gegnum það starf.
Það er svo margt gott sem ég gæti
sagt varðandi Skarphéðin Njálsson,
en læt hér við sitja.
Ég hef grun um að Skarpi kæri sig
ekki um að ég eða aðrir skrifi um sig
minningarorð, en það er hugboð sem
ég læt lönd og leið.
Ég og fjölskylda mín vottum Önnu
eiginkonu Skarphéðins, börnum
þeirra og öðrum ástvinum dýpstu
samúð okkar. Megi Guð styrkja þau í
sinni miklu sorg.
Kveðja,
María Helgadóttir.
Ég vil í drottni sofna sætt,
samviskustríðið allt er bætt,
dauða-haldi ég drottin þríf,
dýrstur gef þú mér eilíft líf.
(Hallgr. Pét.)
Skarphéðinn Njálsson, fyrrver-
andi lögregluvarðstjóri, mætti á
söngæfingu hjá Lögreglukór Reykja-
víkur mánudaginn 5. apríl síðastlið-
inn klukkan að verða 17. Æfingar
kórsins standa venjulega yfir frá
klukkan 17 til klukkan 19, en að þeim
tíma liðnum halda kórmeðlimir hver
til síns heima. Það gerðum við allir
þetta mánudagskvöld, nema Skarp-
héðinn, hann var fluttur í lok æfing-
arinnar í sjúkrabifreið á bráðamót-
töku Landspítalans, þar sem hann
gekkst undir bráðaaðgerð, en hún
dugði ekki til og hann yfirgaf þessa
jarðvist þar nokkru síðar. Það lýkst
svo vel upp fyrir manni, þegar at-
burðir sem þessi gerast fyrir framan
augu manns, hvað líf okkar mann-
fólksins er óútreiknanlegt og svo
langt frá því að vera eitthvað sem við
höfum fast í hendi okkar eða fulla
stjórn yfir. Stjórnunin fer fram ann-
ars staðar, er í höndum þess sem allt
vald hefur á himni og jörð, já, sjálfum
höfundi og skapara alls þess sem lifir,
guði. Skarphéðinn Njálsson, eða
Skarpi, eins og við félagar hans köll-
uðum hann jafnan innan okkar hóps,
var aðeins 65 ára gamall, þegar hans
kall kom, þegar hans stundaglas var
tæmt hér í þessari jarðvistargöngu,
sem við öll komum til með að ljúka
með einum og öðrum hætti, þegar
okkar glös tæmast.
Skarphéðinn lét af störfum í lög-
regluliði Reykjavíkur á síðustu
haustdögum, eftir rúmlega 31 árs
starfsferil sem lögreglumaður.
Lengst af þessum tíma starfaði hann
í lögregluliði höfuðborgarinnar, en
fyrstu árin einnig úti á landi og þá að-
allega í Keflavík. Hann náði því ekki
löngum eftirlaunatíma, eins og hugur
hans og áform hafa eflaust gert ráð
fyrir, en þar kemur aftur að því sem
fyrr er getið, að við ráðum engu um
okkar framtíð. Við eigum aðeins fyrir
víst og getum ráðið einhverju um hið
líðandi augnablik, stundina núna, allt
lengra í burtu er okkur hulið með öllu
og getur farið á allt annan veg en
okkur órar fyrir. Skarphéðinn hafði
mikið yndi af tónlist og söng. Hann
var búinn að vera virkur meðlimur í
lögreglukór Reykjavíkur um langt
árabil. Hann var í hópi okkar sem
syngjum þar fyrsta tenór. Það er
óhætt að segja að Skarpi hafi verið
leiðandi og máttarstólpi í okkar hópi.
Það er því stórt skarð höggvið í okkar
raðir við fráfall Skarpa og verður það
ekki fyllt auðveldlega eða á skjótan
hátt. Skarphéðinn vann töluvert að
félagsmálum á hinum ýmsu sviðum
og var m. a. formaður Lögreglukórs
Reykjavíkur um árabil og sinnti þeim
starfa og öllu því amstri sem slíku
fylgir af alúð og áhuga. Skarphéðinn
var einnig meðlimur í öðrum söng-
kór, eða Keflavíkurkórnum nú hin
síðari ár. Hann var því virkur söng-
maður með tveimur kórum og sýnir
það vel hve mikla ánægju og gleði
tónlistin og söngurinn hefur gefið
honum.
Hér að leiðarlokum vil ég fyrir
hönd okkar félaga hans í fyrsta tenór
lögreglukórsins færa honum hjartan-
legar þakkir fyrir vináttuna og sam-
starfið allt, sem hefði þó mátt verða
lengra. Ég óska Skarphéðni góðrar
heimkomu og bið algóðan guð að
styrkja eftirlifandi eiginkonu hans,
börn og barnabörn, svo og alla aðra
ættingja og vini í sorg þeirra.
Kveð ég í Guði góðan lýð,
gleðilegar þeim nætur býð,
þakkandi öllum þeirra styrk,
þjónustu, hjálp og kærleiks verk.
(Hallgr. Pét.)
Davíð B. Guðbjartsson,
lögreglumaður og radd-
formaður fyrsta tenórs.
Við fráfall Skarphéðins Njálsson-
ar, fyrrverandi lögregluvarðstjóra,
kemur mér í hug samvinna okkar að
málum vegna útgáfu og afturköllunar
skotvopnaleyfa og brota á vopna- og
veiðilögum þar sem við aðstoðuðum
hvor annan eftir bestu getu. Hann
lagði til þekkingu sína á skotveiði,
skotvopnum og öðrum vopnum en ég
lögfræðina.
Ætíð brást hann fljótt við þegar ég
vildi bera undir hann afgreiðslu mála
vegna brota á þessum lögum og ég
reyndi að gera sama þegar hann
þurfti að bera undir mig lagaleg at-
riði vegna leyfisveitinga.
Sýnist mér að samstarf okkar hafi
verið til fyrirmyndar að því er varðar
samvinnu lögfræðinga og lögreglu-
manna. Skarphéðinn sinnti starfi
sínu af miklum áhuga og samvisku-
semi allt þar til hann lét af störfum á
síðasta ári og fór á eftirlaun.
Þegar við höfðum tóm til ræddum
við oft um ýmsar ferðaleiðir á landinu
en Skarphéðinn þekkti vel til á lands-
byggðinni frá því að hann var vega-
lögreglumaður á árum áður. Miðlaði
hann mér af margvíslegum fróðleik
sínum um landið og gaf mér góð ráð
til ferðalaga.
Nú að leiðarlokum þakka ég
Skarphéðni samfylgdina og votta
fjölskyldu hans samúð mína.
Þorsteinn Skúlason.
Nú ertu fallinn frá, elsku afi. Mikið
á ég eftir að sakna þín, sakna þess að
smella kossi á kinn þína, hlusta á þig
syngja og segja svo skemmtilega frá.
Ég á eftir að sakna púkans í þér því
mikið þótti þér gaman að stríða og
gantast.
Síðast þegar við hittumst var í
sumarbústaðnum og áttum við þar
góðar stundir saman. Mikið var
spjallað og þú varst voða montinn af
góðum kaupum á útsölu fyrr um dag-
inn. Ekki vantaði upp á grínið og
stríðnina í þessari ferð enda aldrei
langt í púkann hjá þér. Ég hafði mik-
ið gaman af að spila við þig og ömmu
og auðvitað voru tekin nokkur spil,
mikið fjör og ófá ráðin sem þú gafst
mér varðandi spilamennskuna, sum
góð, önnur ekki. Mikið var gaman.
Þetta var í síðasta sinn sem ég hitti
þig og ef ég hefði vitað það, elsku afi
minn, þá hefði ég faðmað þig fastar,
smellt á þig fleiri kossum og sagt þér
hvað mér þykir ógurlega vænt um
þig.
Ég á eftir að sakna þín sárt, elsku
afi minn. Allar mínar minningar um
þig verða ávallt geymdar í hjarta
mínu.
Ég þakka þér samfylgdina og kveð
þig að sinni.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góða, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
Gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
Þín afastelpa,
Rakel.
Þessir bekkir heimsóttu Morgun-blaðið í tengslum við verkefnið Dag-blöð í
skólum. Dagblöð í skólum er samstarfsverkefni á vegum Fræðslumiðstöðvar
Reykjavíkur sem Morgunblaðið tekur þátt í á hverju ári. Að lokinni verk-
efnaviku þar sem nemendur vinna með dag-blöð á margvíslegan hátt í skól-
anum koma þeir í kynnisheimsókn á Morg-unblaðið og fylgjast með því hvern-
ig nútíma dagblað er búið til. Kærar þakkir fyrir komuna, krakkar! Morgunblaðið.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. APRÍL 2004 45
Morgunblaðið/Eggert7. bekkur EH Langholtsskóla.
Morgunblaðið/Jim Smart7. bekkur ÁÓ Seljaskóla.
Morgunblaðið/Sverrir7. GSG Lækjarskóla.
Morgunblaðið/Eggert
7. SP Fellaskóla.
Morgunblaðið/Eggert
7. AA Fellaskóla.