Pressan - 08.12.1988, Qupperneq 8

8
Fifrimtudagur 8. desember 1988
BBIBiWilBÍl«1—
PRESSAN
VIKUBLAÐ Á FIMMTUDÖGUM
Útgefandi Blað hf.
Framkvæmdastjóri Hákon Hákonar.son
Ritstjóri Jónína Leósdóttir
Fréttastjóri Ómar Friðriksson
Auglýsingastjóri Hinrik Gunnar Hilmarsson
Ritstjórn skrifstofur: Ármúla 38, sími: 68 18 66. Auglýsingasimi:
68 18 66. Áskrift og dreifing: Ármúla 38, sími 68 18 66. Setning og
umbrot: Filmurog prent. Prentun: Blaöaprent hf.
Áskriftargjald: 400 kr. á mánuði. Áskriftargjald: Pressan og Alþýðu-
blaðið: 800 kr. á mánuði. Verð í lausasölu: 100 kr. eintakiö.
Á röngu róli
Það er sorglegt hve fáir gefa verulega dýrmætar jóla-
gjafir. Kannski dýrar, en ekki dýrmætar! Þetta tvennt
fer nefnilega ekki endilega saman. Ef til vill sjaldnast.
Eiginlega vitum við þetta öll. Við vitum mætavel að
það er ekki verðmiðinn á gjöfinni, sem skiptir máli,
heldur hugsunin á bakvið hana. Þetta er m.a.s. svo
margtuggið að setningin er orðin að ofnotaðri klisju. En
okkur virðist, þrátt fyrir það, algjörlega fyrirmunað að
fara eftir henni.
Við hömumst við að vinna — dagvinnu, eftirvinnu,
helgarvinnu og aukavinnu — til þess að geta staðið
undir jólaútgjöldunum með sóma, gefið sem glæsileg-
astar gjafir og borðað sem bestan mat. Þó er þetta lík-
lega sá versti jólaundirbúningur, sem hægt er að hugsa
sér. Hann verður til þess að við missum allt verðmæta-
mat í frumskógi efnishyggjunnar.
En það er ekki bara verið að græða peninga fyrir
jólin. Það fer líka dágóður tími í að eyða þeim. Jólaföt,
jólagjafir, jólamatur, jólatré, jólaskraut. Allt kostar
þetta sitt, bæði í fé og tíma. Og síðan er það baksturinn,
laufabrauðið, hreingerningin, jólakortin og annað, sem
menn sinna að loknum löngum vinnudegi. Þetta krefst
þeirra klukkustunda og þeirrar orku, sem eftir er. Fólk
kemst hreinlega ekki yfir meira í þessum annasama
mánuði.
Það grátlega við þetta allt saman er hins vegar sú stað-
reynd, að líklega erum við flest á röngu róli í desember.
Stundum er sagt að tíminn sé peningar. Þegar menn
nota þá líkingu eiga þeir við fjármuni, en tíminn er
einnig verðmætur í öðrum skilningi en beinhörðum
seðlum. Hann er auðlind, sem hverju og einu okkar er
gefin til að nýta sem best. En um magnið, sem við höfum
úr að moða, vitum við ekkert. Á ég fjölda ára eftir eða
gengur forðinn minn til þurrðar eftir nokkrar klukku-
stundir? Því getur enginn svarað.
Samt látum við eins og við höfum allan heimsins tíma
fyrir okkur. „Eyðum“ honum í fánýta hluti í fáránlegri
afneitun þess að fyrr eða síðar verður skammturinn
okkar upp urinn. Og þá verður of seint að sjá að sér.
Ef við leyfum okkur þann munað að staldra við eitt
andartak í kapphlaupinu vitum við nefnilega flest hvað
það er, sem mestu máli skiptir í lífinu. Og það er svo
sannarlega ekki rándýrt jólaglingur. Við vitum líka
hvernig við ættum að hegða okkur — bæði í yfirstand-
andi jólamánuði og á öðrum árstímum. Því öll þekkjum
við fólk, börn og fullorðna, sem við vildum geta gefið
meira af tíma okkar, sjálfum okkur og þeiin til gleði og
lífsfyllingar. Einstaklinga, sem þætti mun vænna um að
fá heimsókn (eða vera boðið í heimsókn, bíltúr eða leik-
húsferð) en að láta fleygja inn til sín pakka á Þorláks-
messu. Fólk, sem þarfnast félagsskapar, athygli og
hlýju, en ekki enn einnar postulínsstyttu, slæðu eða ilm-
vatns.
Við vitum þetta öll. En hvers vegna breytum við þá
ekki samkvæmt því?
Hjá skömmtimarvaldmii
„Nú er komið að okkur góði!“
hin pressan
„Mikið væri gaman að geta
sungið í Morgunblaðiö."
— Þorsteinn Gylfason í grein i Morg-
unblaðinu.
„Hún hleypur eitthvaö á sig
blessunin."
— Daviö Oddsson . borgarstjóri um
Guðrúnu Helgadóttur, forseta samein-
aðs þings, vegna bilastæða Alþingis.
„Þetta á ekki aö vera svona, en
það má vel vera aö einn og einn
biti af ööru kjöti flækist meö í
hakkavélina. Annars held ég aö
þetta hljóti bara aö vera einhver
vitleysa."
— Óli J. Kristjánsson, kjötiðnaðar-
maður i Kostakaup, i samtali við
Tímann eftir að svina- og kindakjöt
fannst í „nautahakki" verslunarinnar.
„Ég legg þvi til i Ijósi lifsstefnu
allra tegunda allra tima að þess-
um hugaöa ísafjarðarstéttarbar-
áttusel verði veitt laxaorðan við
fyrsta tækifæri af forseta íslands
við hátíðlega athöfn.“
— Magnús H. Skarphéðinsson í Vel-
vakanda Morgunblaðsins í tilefni frétt-
ar sama blaðs um.sel sem nagaði gat á
laxeldiskvíar við (safjarðardjúp.
„Ég hef sagt að þingmönnum
sé ekki vandara að vinna milli jóla
og nýárs en öðrum landsmönn-
um.“
— Ólafur Ragnar Grimsson fjármála-
ráðherra i DV.
„Hver þekkir ekki sögurnar um
að ráðherrar létu keyra bilhlöss af
áfengi heim til sin er þeir létu af
ráðherradómi?“
— Vikverji i Morgunblaðinu.
„Fólk kaupirekki húsgögn eins
og brauð....“
— Emil Hjartarson kaupmaður í sam-
tali við Morgunblaðið.
„Váts maður! Ég sé forsetann."
— Úr grein eftir Agnesi Bragadóttur i
„Ég verð að skilja
bílinn eftir heima. “
— Guðrún Helgadóttir í DV.
Morgunblaðinu.
„Ég verð bara að berja þessa
ákvörðun upp úr sjálfum mér.“
— Albert Guðmundsson um sendi-
herrastöðuna í Paris í samtali við DV.
„Millifærslur, atvinnutrygging-
arsjóðir og skuldbreytingar jafn-
gilda því að pissa i skóinn sinn...“
— Leiðari DV.
er það sem kaninn
kallar ,/hot stulf## i tónlistar-
heiminum og hef aldrei verið
betri.##
— Kristján Jóhannsson óperusöngvari i samtali við Morgunblaðið.