Pressan - 03.05.1990, Blaðsíða 16

að standast „freistinguna". En þeir
sitja líka oft uppi með sárt ennið að
leikslokum, því það getur ýmislegt
miður ánægjulegt komið fyrir
grandalausa sveitamenn, sem ráfa í
fylgd Bakkusar um skemmtana-
hverfið Sóhó að næturlagi eða gefa
sig grandalausir á tal við óprúttnar
og vafasamar persónur á hótelbör-
um eða krám.
Þá er nú meira gaman að skreppa
í leikhús. Heimsókn til London er
eiginlega ekki fullkomin nema
a.m.k. ein leikhúsferð sé á dagskrá.
Framboðið er slíkt að allir hljóta að
finna eitthvað við sitt hæfi. Það er
ekki einu sinni nauðsynlegt að vera
svo ýkja snjall í ensku til að njóta
kvöldstundar í ensku leikhúsi, því
nóg er af áhugaverðum söngleikj-
um sem tiltölulega auðvelt er að
fylgjast með.
En það eru ekki bara túristar, sem
fara í leikhús í London. Hinn óhugn-
anlega unglegi söngvari Cliff Rich-
ard brá sér t.d. á föstudaginn langa
á verkið Jeffrey Bernard is Un-
well með úrvalsleikaranum Tom
Conti. Þetta er frábært stykki, en
ekki fékk Cliff blessaður að vera i
friði í leikhúsinu. Ljósmyndari
nokkur þefaði hann uppi og tók í
hléinu mynd af söngvaranum, sem
birtist í blaði næsta dag. Myndin
vakti mikla athygli, sem hafði ekk-
ert með leikritið að gera. Menn
stóðu á öndinni yfir því að Cliff var
með dömu upp á arminn. Hann hef-
ur nefnilega aldrei gengið í hjóna-
band og ensk náfrænka Gróu á Leiti
er alveg sannfærð um að hann sé
samkynhneigður.
Díana I gegnum að-
dráttarlinsu
Fjölmiðlafíklar hafa einnig úr
miklu að moða í London, þar sem
ódýrustu dagblöð kosta einungis
um 20 krónur stykkið svo það er lít-
ið mál að kaupa mörg á dag. Sum
blöðin eru m.a.s. prentuð með nýrri
tækni, sem tryggir að maður fær
alls enga prentsvertu á fingurna við
að fletta þeim. Jafnvel þó síður
slíkra blaða séu stroknar með hvít-
um hönskum gefa þær ekki frá sér
svo mikið sem vott af svertu.
Umfjöllunarefni blaðanna eru
auðvitað afar fjölbreytt í þessu millj-
ónasamfélagi og stjórnast af því
hvaða hóps þau ætla sér að höfða
til. Breska konungsfjölskyldan er
t.d. sívinsæl meðal ákveðinna
blaða. Svo vinsæl, að maður hlýtur
að vorkenna vesalings fólkinu, sem
ekki getur stigið fæti út fyrir dyr án
þess að ljósmyndarar taki af því
myndir við allar mögulegar og
ómögulegar aðstæður. Dæmi:
Díana prinsessa ákvað að skreppa
með syni sína og móður í stutt sólar-
frí um páskana. Fyrsta d'.ginn er
auðvitað farið á ströndina, flatmag-
að, synt og leikið í sandinum, en
strax daginn eftir birtast myndir af
þessu í bresku blöðunum. Díana í
rauðu bíkíníi. Díana að synda í sjón-
um. Díana undir stóru handklæði að
baksa við að komast úr blautu
bíkíníinu eftir sundsprett. Díana í
brúnum sundbol. Díana byggir
sandkastala með börnunum. Og svo
framvegis.. . Ljósmyndarar blað-
anna höfðu leigt sér báta, sem
sigldu fram og aftur fyrir utan
ströndina, og þar lágu þeir með all-
ar bestu aðdráttarlinsurnar sínar í
von um að prinsessan missti
kannski annað brjóstið upp úr
bíkínískálinni eða annað álíka
„spennandi".
En það gerðu fleiri en Ijósmyndar-
ar Díönu lífið leitt í fríinu. Tengda-
mamma, þ.e.a.s. Elísabet Breta-
drottning, sendi skilaboð um að
prinsessan og synir hennar ættu að
koma aftur heim í tæka tíð til að
vera við messu á páskadagsmorgun
— og hananú. Það var því ekki um
annað að ræða fyrir Díönu en setja
sundíötin ofan í hinar konunglegu
ferðatöskur og snúa heim til Bret-
lands í snarhasti.
Varðir og járngirtir
pelsar
Það var annars ekkert bíkíní-veð-
ur í London um páskana, hitastigið
„Pipulagningamenn taka 6 þús-
und krónur á tímann" er yfirskrift
þessarar teikningar. Og píparinn
segir við húsmóðurina: „Takk, vin-
an, en ég vil frekar fá kampavíns-
glasl"
Dagblaðsteiknarinn er að hæð-
ast að nýstofnuðu pípulagninga-
fyrirtæki, sem einungis hefur á að
skipa snyrtilega klæddum pípu-
lagningamönnum sem aldrei
blóta í návist viðskiptavinarins.
Til vinstri. Bresk tollyfirvöld
stöðvuðu rétt fyrir páska útflutn-
ing á gífurlega stórum (kjarn-
orkujbyssuhólki, sem írakar höfðu
látið smíða á Bretlandi. Teiknari
eftirmiðdagsblaðsins Evening
Standard sá þá fyrir sér óprúttinn
karl á Trafalgar-torgi, sem býður
hrekklausum útlendingi að kaupa
súluna á torginu undir því yfirskini
að þar sé um byssuhólk að ræða.
írakar halda því nefnilega fram að
byssan sé ekki byssa, heldur olíu-
leiðsla.
''Admit it - that's ammunition for that Iraqi gun!" -
Uppreisnir fanga voru mikið i
fréttum á Bretlandi yfir páskana,
en þeir héldu gjarnan til uppi á_
þökum fangelsa á meðan á andóf-
inu stóð. Hér er gert grín að þessu,
því nágrannakonan segir við eig-
inkonu fyrrverandi fanga: „Hann
virðist una sér vel þarna uppi frá
því honum var sleppt út."
„Viðurkenndu það bara — þetta er skot í stóru írösku byssunal'
nr
<iTAK
“First of all let me say how grateful my friend is to Michael Grade and Channel 4...!”
Það er bannað með lögum að leyfa talsmönnum ÍRA að tala í fjölmiðlum. Sjónvarpsstöðin Channel 4 sneri
sig út úr þessu í páskavikunni, þegar þar var birt viðtal við einn af leiðtogum hryðjuverkasamtakanna. Leikari
var látinn talsetja viðtalið, þannig að rödd ÍRA-mannsins heyrðist ekki, þó hann væri vissulega á skjánum.
Á bakvið „búktalarann" stendur „Sniðgöngum lögin á Channel 4," en undir stendur: „Fyrir hönd félaga
minna vil ég byrja á því að þakka sjónvarpsstjóranum og Stöð 4 fyrir.. .1"
svipað og á íslandi síðastiiðið sumar
og ský skyggðu oftast á sólina. Samt
sást auðvitað engin kona í loðfeldi,
því það er ekki lengur óhætt að
klæðast slíkum flíkum á almanna-
færi eftir mikinn áróður dýravernd-
unarsinna.
Útsala var á pelsum í stórverslun-
inni Harrods, þar sem nú á að
leggja loðfeldadeildina niður fyrir
fullt og allt. En það var ekki auð-
hlaupið að því að komast á útsöl-
una. Við innganginn stóðu tveir
stæltir og ófrýnilegir verðir, sem
störðu með röntgenaugum á hvern
þann sem gerðist svo djarfur að ská-
skjóta augunum í átt að hinum
glæsilegu loðfeldum.
Skammt frá Harrods var hins veg-
ar sérverslun með pelsa, sem alls
ekki virtist standa til að loka. Samt
var hún í raun rammlæst og einung-
is skiltið fyrir ofan dyrnar gaf til
kynna hvað þarna var á boðstólum.
Járntjöld voru fyrir rúðunum og
járnhurð með litlu opi var á milli
hinna járnvörðu glugga. Á hurðinni
var skilti, þar sem viðskiptavinir
voru beðnir að hringja bjöllu ef þeir
vildu láta hleypa sér inn til að versla!
Páskaegg
sem aldrei fyrr
En það var ekki jafnerfitt að verða
sér úti um páskaegg og pels. Sala á
súkkulaðieggjum hefur aukist um
heil 80% á örfáum árum og ástæðan
rakin til aukinna barneigna á Bret-
landi. Mikið er líka selt af algjörlega
óætum eggjum, sem eru þá úr
postulíni og stundum skreytt dýr-
mætum eðalsteinum. Fínt fyrir þá
ríku og feitu!
Súkkulaðiegg voru til sölu í öllum
stórverslunum og sælgætissjopp-
um, en í blöðunum stóð að keypt
hefðu verið fjögur egg á hvern ein-
asta íbúa Bretlandseyja. (Þar stóð
FINISH YOUR
EASTER EGG HUNT
AT TIFFANY & CO
From our collcction
of hand paintcd china eggs,
£85-£250.
Tiffany & Co.
•260L1) BONDSTHEKT. LONIK)N WIX 3AA.
TELEI'HONE 409 271)0
Þeir ríku og feitu kaupa postulíns-
páskaegg meö ekta demöntum í
stað súkkulaöieggja, en þau geta
kostaö hundruö þúsunda króna.
einnig að fólk, sem borðaði mikið af
súkkulaði ásamt áfengi og osti, gæti
átt von á hræðilegum höfuðverkjar-
köstum um páskana!) Alvinsælustu
eggin voru dökkbrún og áietr-
uð með ljósu súkkulaði samkvæmt
beiðni viðskiptavinarins. Þannig
gátu strákar komið ástarjátningum
til stelpna og ömmur og afar sent
barnabörnunum skemmtileg skila-
boð. Enda mynduðust mjög langar
biðraðir alls staðar þar sem skrifað
var á páskaegg.
Ég átti leið framhjá slíkri biðröð í
versluninni Selfridges við gamla,
góða • Oxford-stræti, en þar gekk
áritunin greinilega brösótt. Konan,
sem var fremst í biðröðinni, átti í
miklum erfiðleikum með að koma
„leturstúlkunum" í skilning um
hvað ætti að standa á páskaegginu.
Hún baðaði að lokum út höndum og
hvæsti „Vinnur enginn enskumæl-
andi hérna!?“ Stúlkurnar, sem unnu
við að áletra eggin, voru nefnilega
útlendingar og skildu mest lítið í
tungumálinu.
Lífshamingjan
I bókarformí
Lundúnaferðin mín byrjaði með
því að ég gluggaði í „What’s on in
London”, en raunar nýttist ritið mér
ekkert sérlega vel — fyrir utan síð-
urnar með upplýsingum um kvik-
mynda- og leikhús. Eg var einfald-
lega ekki á höttunum eftir félags-
skap og síst af öllu af þeirri gerð,
sem auglýst er í slíkum biöðum.
Á Heathrow-flugvelli rakst ég
hins vegar á bók fyrir þá, sem eiga
í einhverjum erfiðleikum með að
finna hinn eina rétta eða þá einu
jéttu og trúa því að bækur geti
breytt lífinu með snöggum
hókus-pókus. Bókin var á besta stað
í flugvallarversluninni og bauð
endanlega lausn á vandamálum
einkalífsins:
FINDING SOMEONE TO LOVE
— Seek out your perfect partner
and change your life (AÐ FINNA
SÉR ÁSTVIN — Leitaðu uppi hinn
fullkomna maka og breyttu lífi
þínu). Höfundurinn nefnist Patsy
Westcott, ef einhver hefur
áhuga...