Pressan - 03.05.1990, Blaðsíða 23

Fimmtudagur 3. maí 1990
23
æjorfulltrúi á Seltjarnarnesi:
c
Hún vill lítið taia um stjórnmála-
menn en þó finnst henni Steingrím-
ur Hermannsson forsætisráðherra
standa upp úr: „Mér finnst hann
traustur og hafa sýnt mikla stjórn-
kænsku.“
Á bæn á bekknum
í höllinni
Siv hefur verið sjúkraþjálfari hjá
Víkingi, liðinu sem Árni bróðir
hennar keppir með, og hún fór með-
al annars með handknattleiksliðinu
til Rússlands. Hún segir fyrstu kynni
sín af því að vera sjúkraþjálfari á leik
hafa verið nokkuð skondin:
,,Ég sat á bekknum og bað til
Guðs að enginn myndi nú meiða sig
svo ég þyrfti ekki að fara inn á.
Sjálfsöryggið var ekki meira í þá
daga! En hvað gerðist ekki? Þarna
voru ríkissjónvarpið og Stöð 2 og ég
hafði ekki einu sinni verið með lið-
inu á æfingu. Og Kristján Sigmunds-
son slasaðist í markinu. Ásgeir liðs-
stjóri og ég hlupum inn á og höfðum
vit á að skýla Kristjáni meðan við
flettum hann klæðum og athuguð-
um meiðslin. Hann hafði tognað á
nára og meðan við sinntum honum
fuku ýmsar háðsiegar glósur á mig
úr áhorfendastúkunni. „Einhver
stelpa komin inn á!“ og fleira í þeim
dúr. En þessu vandist ég síðar, enda
alin upp í því að konur geti allt það
sem karlar geta. Við systurnar höf-
um líka hagað okkur þannig; ég er
eini kvensjúkraþjálfarinn á vinnu-
staðnum og Ingunn systir mín er
tannlæknir, sem er ekki alveg hefð-
bundið kvennanám."
í framsóknar-
frakkanum
á Rauða torginu
En hafi Siv vakið athygli í Laugar-
dalshöllinni á umræddum leik vakti
hún þó meiri athygli í Moskvu. Þar
gekk hún nefnilega um Rauða torg-
ið, íklædd „græna Framsóknar-
frakkanum", með rauða hanska og
gult band um hárið: „og á eftir mér
gengu 16 karlmenn"! segir hún
hlæjandi. „Við sáum síðar að konur
íklæddar fötum í skærum litum
voru nefnilega það sem kallast
„vafasamar konur" i Moskvu! En
þetta var mjög merkileg ferð. Strák-
arnir þorðu ekki að hætta á að
borða rússneskan mat fyrir leikinn
og tóku með sér íslenskan þorra-
mat. Svo voru greidd atkvæði um
hver ætti að búa til kartöflustöpp-
una — og gettu hver var valinn?! Eg
fékk lánað eldhúsið í íslenska sendi-
ráðinu, fór með kartöflustöppuna
yfir á hótelið okkar og fékk líka lán-
að eldhúsið þar til að setja matinn á
föt."
Þegar Siv er spurð hvort hún
gangi með þingmann í maganum
svarar hún að bragði: „Það er alls
ekki í huga mér núna. Hins vegar
loka ég engum leiðum í sambandi
við það í framtíðinni. Það fer alveg
eftir því hvort mér finnst ég geti lát-
ið gott af mér leiða þar. Mér sem
leikmanni finnst Alþingi tiltölulega
lokuð stofnun og lítið gert til að laða
ungt fólk að stjórnmálum. Tíðar-
andinn er þannig í dag að ungt fólk
setur sig lítiö inn í stjórnmál og það
finnst mér miður. Stundum held ég
að það sé viljandi gert hjá ráða-
mönnum þjóðarinnar að tala mál
sem fáir skilja."
Hún viðurkennir hikstalaust að
það sé heilmikið mál að skila öllum
hlutverkum vel: „Það vill til að Hún-
bogi er rólegt barn. Hann fer stund-
um með mér á fundi og er reyndar
orðinn mjög fundafær, fimm ára
gamall. Það kostar mikla skipulagn-
ingu að koma öllu heim og saman,
en ég held mér hafi tekist það. Ég á
góða fjölskyldu að og auk Þorsteins,
foreldra minna og systur hafa bræð-
ur mínir Árni og Friðleifur verið
hjálplegir með að passa Húnboga
þegar með þarf."
Eigum ekki að
stefna að
markaskorun eftir
kosningarnar
Framtíðina segir hún leggjast vel í
sig og hún segist hlakka til að starfa
í bæjarstjórn Seltjarnarness: „Ég
held að við viljum öll láta gott af
okkur leiða — bara með mismun-
andi aðferðum. í kosningabaráttu
segir fólk þetta og hitt sem höfðar til
fjöldans, en ég held að þegar búið er
að taka hefðbundnu frasana burt
standi aðalatriðið eftir: það að fólk
vinni saman, hvar í flokki sem það
stendur. Eftir kosningar á málið
ekki að vera það að víð séum eins
og tvö fótboltalið sem eru að reyna
að skora hvort hjá öðru, heldur að
stefna að sama markinu. Og
kannski á eftir að koma í Ijós að bæj-
arstjórinn eigi eitthvað fleira sam-
eiginlegt með mér en badminton-
ið!"
i
if
i
4
I'
I