Pressan - 24.10.1991, Page 4

PRESSAN 24. OKTÓBER 1991
Z30ril
Dav & A/ight
Nanna og Birna, lcelandic Models.
44*1
Mest spennandi skemmtistaðurinn í dag, með n
músíkina og skrautlegasta fólkið. Svooo ef þú e
feiminn, þá getur þú að minnsta kosti setið úti
OG HORFT Á ALLT SKRAUTIÐ.
lslenska
• /
sjonva
Ipið
hefur alla tíð haft stórgóða handverks-
og listamenn á sínum snærum og met ég
mikils við yfirstjórn RÚV að þeir skuli
leggja metnað
sinn í innlenda
dagskrárgerð,
en ekki gera
útsölupakkadíla
við útlönd, eins
og hefur verið
áberandi hjá
öðrum sjónvarpsstöðvum!!!
Þegar ég fylgdist með upptökum á þætti
er spannar tónlistarferil Gunnars
Þórðarsonar kom við sögu margt af
okkar góða tónlistarfólki. Hár og
förðunargervi eru í höndum Rögnu
Fossberg, búningagerð er í höndum
Stefaníu Sigurðardóttur og Ingibjargar
Jónsdóttur. Stórgóð leikmynd er eftir
skærustu
stjörnu okkar á
því sviði;
Snorra Frey
Hilmarsson, en
leikstjóri er
einn af okkar
virtustu
sjónvarpsleikstjórum, Egill Eðvarðsson
Já, það er til
mikils að
hlakka þegar
þetta stórgóða
sjónvarpsefni
verður
sýnt.
ELSA HARALDS gerir það gott íSeoul og Pusan í Kóreu, en þar sýna
fjórir hárgreiðslumeistarar frá Bandaríkjunum, Kóreu, Japan og
íslandi, sem var valið fyrir hönd Evrópu.

'SflRÐING^

Sólheimaleikhúsið kemur fram.
Prófskrekkur
og ævintýri hans
í Reykjavík
Nú lét ég ekki deigan síga,
lesandi góður, og lagöi svör-
in á minnið, hárrétt og ná-
kvæm upp úr námsbókun-
um. Svo fylltum við prófin
út, viö ætluöum báðir að fá
níu fimmtíu i aðaleinkunn.
Það hlaut að duga, þótt ég
vissi um stelpu sem gat orðið
okkur skeinuhætt. Hún
hafði fengið níu fjörutiu vor-
ið áður. Og hér verö ég að
nefna einn mun á körlum og
konum. Þegar strákar koma
í próf og segjast ekki hafa
lesið staf þá má treysta þeim.
Ef hins vegar stelpur koma í
próf og hvía; .leremías minn
stelpur, ég hef bara ekki litið
í hók, þá eru þær að Ijúga og
hirða öll verölaun fyrir fram-
an nefið á manni. Ég skal
gefa allar Shadowsplöturnar
mínar þeim manni sem get-
ur sannað að ég segi ósatt.
Nóttina fyrir hókfærslu-
prófið var mér þungt í sinni.
Satf að segja var ég ekki sátt-
ur við þessa kenningu Reini-
ars að fylla ekki prófin út
eins og þau lögðu sig. Það
var á móti mannlegu eöli að
láta kökuna liggja. Ef þú, les-
andi góður, rambaðir fram á
fjársjóð mundir þú þá taka
80% prósent af gullinu og
skilja tuttugu eftir handa
einhverjum aulahárði að
hirða? Ne. hei og hrun
kommúnismans uin endi-
langan heim nema í Kína
sannar hvað ég er að segja.
Og ég veit hvað ég er að iala
um. Eða hefur til dæmis
nokkur maður nokkurn tím-
ann séð fullan Kínverja?
Ekki ég. Og ekki þið heldur.
Og þar er komin skýringin á
ruglinu í þeim ættbálki.
En áfram með smjörið. Ég
lá andvaka og bókfærslan
næsta morgun. Ég var búinn
að Ijósmynda allt prófið í
hausnum á mér nema
nokkrar færslur og Reimar
hafði gert slíkt hið sama.
Rétt í þá mund að ég er að
festa svefn lieyri ég að Reim-
ar læöist á lappir. Eg lét
liann dúlla sér niður stigann
og fór svo í humáttina á eftir.
Og viti menn. Vinurinn sat á
nærhuxunum og grúfði sig
yfir prófið sem |)eir höfðu
reiknað rétt út fvrir okkur
tvíburarnir. þeir Debet og
Kredit. — Hvað ertu að gera
maöur, svindla? spurði ég.
Reimar hrökk í kút.
— Af hverju ertu að njósna
um mig. Nasi? spurði hann
og lést verða sár.
—• Eg sé hvað þú ert að
gera. sagði ég. — Þú ert að
stúdera það í prófinu sem þú
lofaðir að sleppa. Svo á að
taka tíu og baka mann. Hald-
iöi það sé nú ræflaskapur.
Og ég hélt við værum vinir.
— Vertu ekki að æsa þig
frændi, sagði Reimar. — Kg
er ekkert að svindla. Eg er
bara að hressa hér upp á
nokkur atriði. Það var dálít-
ið flókiö þetta með kallinn
sem átti bananafarm og
skipti á eplum við annan
heildsala, komst aö því að
þau voru ekki delesíus, gaf
þá á þeim fimm prósent af-
slátt en gat ekki losnaö við
þau, lét prenta delesíusmiða
og límdi þá á og fékk 500
dúsín af Vo5-sjampói í stað-
inn á 50 prósent rabbat mín-
us 50 daga. Hver var þá
prentkostnaöurinn á deles-
íusmiðunum? Hver skilur
svona þvælu? Ekki ég. Það
gæti hvarflað að manni að
hætta við að verða bísness-
maður þegar maður les
þetta. En raunveruleikinn er
annar, Nasi minn. Raunveru-
leikinn er peningur. Held-
urðu t.d. aö allar stelpurnar
sem kunna á höfuðbókina
eins og þú veist á sér verði
nokkurn tímann harðar í
viðskiptum góði? Nei, það
eru menn eins og við sem
verða ríkir, ha ha ha ha ha.
Ég verð að viöurkenna að
hann hafði rétt fvrir sér. við
fórum yfir prófið einu sinni
enn áður en við sofnuöum
svefni hinna réttlátu.
Bókfærslan var síöasta
próf fyrir jól. Ég fékk blööin
á borðið mitt og fyllti þau út
í rólegheitum þótt ég skildi
hvorki upp né niöur í þeim.
eins og dæmið sem Reimar
nefndi aö ofan sannar best.
Ég hafði vakandi auga með
- ivíburunum, þeim Lalla deb-
et og Kidda kredit. Þeir
grúföu sig yfir prófið og
kíktu viö og við á okkur
Reimar. Við höfðum ekki lof-
að þeim að sjá neitt annað
próf en þetta sem betur fer.
en ég grunaöi þá báða um
græsku. Þeir laumuðust til
að líta hvor á annan óstyrkir
því ég vissi að báða blóö-
langaði í bókfærslubikarinn.
Ég leit til Reimars. hann var
með pókerfeis og lést vera
að reikna í huganum þótt ég
gæti séð að hann var löngu
búinn aö romsa öllu á blaðið.
Mig klæjaði í fingurgómana
að láta allt á papþírinn sem
ég vissi þegar ég sá þessa
þrjá erkiþrjóta þarna í saln-
um. Ég var viss um að eng-
inn þeirra gæti látiö sér
nægja aö fá níu komma
fimm. Freistingin var að
verða óbærileg. Ég var kom-
inn með dúndrandi haus-
verk.
Reimar stóð fyrir utan
skólann á jakkafötunum ein-
um saman og var að tala við
stelpu þegar ég kom út.
Hann tifaði i kuldanum með
eina Viceroy í kjaftinum.
feiknalíkur Tommy Steele.
— Gastu stillt þig um að
fylla allt út rétt? spurði ég.
Reimar ygldi sig og stelpan
hló.
Tvíburarnir kinkuðu kolli
til okkar þegar þeir komu út.
Þeir höföu staðið viö sitt.
Tveimur dögum síöar voru
einkunnir afhentar.
Ólafur Gunnarsson
Ingimar Þórðarson og Steinn Ármann.