Pressan - 19.11.1992, Blaðsíða 7

FIMMTUDAGUR PRESSAN 19. NÓVEMBER 1992
7
F Y R S T
F R E M
S T
Guðmundur J. Guðmundsson, formaður Dagsbrúnar
Fýlupokinn í
Austurbœjarbíói
Ansi er ég hræddur um að það
verði engin þjóðarsátt úr því Guð-
mundur J. Guðmundsson er
svona ósáttur við allt og alla. Það
má vel vera að Ásmundur og Þór-
arinn sættist. Og jafnvel Grétar
Þorsteins, örn Friðriks og Björn
Grétar. Og líka Magnús Gunnars,
Arnar Sigurmunds og Einar Odd-
ur. Og Davíð, Jón Baldvin, Friðrik,
ríkisstjórnin og meira að segja Jó-
hanna. Og líka Steingrímur, Ólaf-
ur Ragnar, Ingibjörg Sólrún og
hinir í stjórnarandstöðunni. Og
jafnvel Markús örn, Guðmundur
Árni og allir hinir sveitarstjórarn-
ir. Það getur vel verið að 259.999
verði sáttir þegar upp er staðið en
á meðan Gvendur er ósáttur verð-
ur engin þjóðarsátt. Það er ljóst.
Og ef ég þekki menn eins og
Gvend rétt þá þýðir ekki að lækka
vextina fyrir hann. Það þýðir ekki
einu sinni að fórna Þóru Hjalta-
dóttur. Þegar menn eins og
Gvendur fara í fýlu þá þykknar
fýlan bara eftir því sem meira er
látið eftirþeim.
Á sínum tíma gékk Gvendur úr
Alþýðubandalaginu af því honum
líkaði ekki kompaníið. Honum
fannst samþingmenn sínir vera
helst til of menntaðir og helst til of
snobbaðir. Þetta var ekki hans
fólk. Síðar tók hann alla peninga
Dagsbrúnar út af Útvegsbankan-
um af því honum líkuðu ekki
vextirnir þar. Honum fannst þeir
of háir — að minnsta kosti þeir
sem hann þurfti að borga af
skuldum. En hann vildi ekki fara í
neitt manngreinarálit varðandi
vextina og fór því í fýlu við inn-
lánsvextina líka. Þá hefur Gvendur
margsinnis farið í fylu við Ás-
mund og Þórarin V. og allar þær
þjóðarsáttir sem þeir hafa staðið
fyrir. Honum hefur leiðst hag-
fræðilegt ff oðusnakk þeirra.
Þess vegna hefur Gvendur helst
viljað halda Dagsbrún utan við
stjórnmál, banka og samninga.
Hann hefur viljað halda félaginu í
Austurbæjarbíói eða Iðnó þar sem
hann getur hamið salinn. Og í
raun hafa allir verið ánægðir með
þetta. Allaballarnir sakna hans
ekki, ekki bankarnir heldur og
enn síður þeir Ásmundur og Þór-
arinn V. Það er helst að almennir
félagsmenn í Dagsbrún hafi verið
fúlir, en það er minnsta mál í
heimi að ógilda tilraunir þeirra til
að steypa forystunni. Það má alltaf
grafa upp einhvern gamlan
ógreiddan reikning fýrir félags-
gjöldum einhvers af frambjóðend-
unum og skella fram á síðustu
stundu.
Með því getur Gvendur haldið
sínu baklandi í Dagsbrún. Hann
hefur reyndar meira og minna
dæmt það félag úr leik í öllum
kjarasamningaviðræðum en það
heldur samt sem áður tilkomu-
mestu félagsfundina. Og þótt fúl-
lyndi Gvendar skili félagsmönn-
um Dagsbrúnar ekki betri kjörum
en öðrum skiptir það ekki máli.
Því það er sama hvað sagt er ui
Gvend — enginn er betri í því ei
hann að tala lélega kjarasamninga
inn á verkalýðinn.
HEMMI HEILLAR
EN PÓLITÍKIN ER
PINLEG
Engum blöðum er um það að
fletta að Hermattn Gunnarsson
er sá sem laðar flesta landsmenn
að skjánum. Samkvæmt könnun
Gallup horfa á þátt Hemma 46 til
48 prósent landsmanna 12 til 70
ára. Landsmenn á þeim aldri eru
um 190 þúsund sem þýðir að 90
þúsund manns glápa á Hemma.
Enginn kemst með tærnar þar
sem Hemmi hefur hælana. Grín-
istarnir í Imbakassa Stöðvar 2
náðu til um 56 þúsund manns og
um 50 þúsund manns horfðu á
Manstu gamla daga? með Ólafí
Gauki og á Matlock. Annar af
fjórum þáttum Hrafns Gunn-
„Ogþóttfúllyndi Gvendar skilifélagsmönnum
Dagsbrúnar ekki betri kjörum en öðrum skiptir
það ekki máli. Þvíþað er sama hvað sagt er um
Gvend — enginn er betri íþví en hann að tala
lélega kjarasamninga inn á verkalýðinn.“
111. Cll
t sé
eraR”h<
ga | ja
I
Jón Helgason framsóknarbóndi.
Þegar stefnuræðu forsætisráð-
herra var sjónvarpað gáfu
margir Davíð séns og flestir
þeirra gáfu líka Steingrími séns.
En svo komu Jón og allir hinir.
laugssonar um Hvíta víkinginn
náði 55 þúsund áhorfendum, en
áður en þættinum lauk höfðu 7 til
8 þúsund manns gefist upp.
En menn gáfust upp á fleirum
en víkingunum hans Hrafns.
Skoðum til að mynda áhorf á um-
ræður um stefnuræðu Davíðs
Oddssonar forsætisráðherra. Þeg-
ar Davíð hóf tölu sína kl. 20.30
sátu tæplega 44 þúsund manns og
Aorfðu. Hópurinn skiptist nokkuð
jafht milli kynja og stétta, en fólk
yfir 50 ára var sjö sinnum líklegra
til að horfa en fólk 12-24 ára. 15
Hemmi Gunn: 90
þúsund manns á
aldrinum 12 til 70
ára horfðu á hann,
þar af7 afhverjum
10 yfir fimmtugu.
mínútum síðar höfðu 11-12 þús
und gefist upp og enn 15 mínút-
um síðar, þegar Steingrúnur Her-
manttsson hafði iokið sér af og
Jón Helgason var að tala, höfðu
nær 6 þúsund til viðbótar gefist
upp. Eftir þetta gafst fólk jafnt og
þétt upp. Horfun var komin niður
í 15 þúsund manns kl. 23.15 og
mínútu síðar lauk umræðunum.
Að jafnaði gáfust 173 áhorfendur
upp á hverri mínútu umræðn-
anna.
Nokkrar kvikmyndir misstu
óðum hylli eftir því sem leið á
þær. Á laugardegi byrjaði 51 þús-
und manns að horfa á Lethal
Weapon með Mel Gibson, en áð-
ur en myndinni lauk var horfunin
komin niður í 36 þúsund. Ríkis-
sjónvarpið bauð upp á franska
mynd með Navarro um mið-
nætti. 19 þúsund manns byrjuðu
að horfa, en áður en myndin var
búin höfðu yfir 14 þúsund þeirra
gefist upp. Stöð tvö bauð á sunnu-
daginn upp á „gamansama, róm-
antíska og hugljúfa" mynd með
Cybill Shepherd kl. 23.30. Þar
byrjuðu einnig 19 þúsund að
horfa, en áður en yfir lauk höfðu
11 þúsund gefist upp. Ekki einu
sinni Don Johnson hélt uppi
dampi. Stöð 2 sýndi mynd með
honum á þriðjudegi kl. 23.30. Um
10.500 byrjuðu að horfa, en áður
en myndinni lauk var talan komin
í 2.800.
Innan við 1 prósent horfði á
Þingsjárþátt lngimars Ingimars-
sonar eftir 11-fréttir á fimmtudegi
og einungis 2 til 3 prósent horfðu
á Listamannaskálann og Lögmál
listarinnar á sunnudagssíðdegi hjá
Stöð 2. Ýmsir skemmtiþættir fá og
hróplega litla horfun miðað við
tilstand; undir 10 prósentum
horfir á þætti eins og Auðlegð og
ástríður, Sækjast sér um líkir, Ad-
dams-fjölskyldan, Vistaskipti,
Fólkið í Forsælu, Auður og undir-
ferli og f ljósaskiptunum. Og ef
einhver skyldi halda að Eiríkur
Jónssott stöðvaði flótta frá Stöð 2
yfir í 8-fréttir ríkissjónvarpsins þá
er það rangt. 10 til 14 prósent
horfðu á Eirík. Það er svona álíka
hópur og horfir á Staupastein eða
gömlu Klassapíurnar.
Ingimar Ingimarsson. Fimmtu-
daginn 8. október sýndi hann
Þingsjá eftir 11-fréttir. Innan við
1 % nennti að fylgjast með.
Á að lækka vexti með handafli?
Halldór Ás-
grímsson al-
þingismaður:
„Það er alltaf spurning hvað
menn eiga við með handafli. Ég
tel að það sé ekki hægt að lækka
vexti nema með opinberum að-
gerðum að verulegu marki. Þær
geta falist í því að draga úr fjár-
lagahallanum, að ríkissjóður
beini viðskiptum sínum meira að
erlendum fjármagnsmörkuðum
en innlendum, að Seðlabankinn
breyti bindiskyldu eða kaupi
pappíra á markaði. Það er því al-
veg sama hvernig litið er á málin;
vextir ráðast að verulegu leyti af
ákvörðunum og athöfnum hins
opinbera. Ég er hins vegar þeirrar
skoðunar að það nægi ekki að
ákveða að vextir skuli vera þetta
miklu lægri og síðan hagi opinber
yfirvöld sér ekki í samræmi við þá
ákvörðun. Ég tel að ákvörðun um
að lækka vexti með leiðandi hætti
verði að fýlgja stuðningsaðgerðir.
Handaflið eitt mun aldrei ganga,
en oftast eru menn nú að tala um
handafl í þeim skilningi að hið
opinbera gangi á undan.“
Matthías
Bjarnason al-
þingismaður:
gjaldi og verðlagi tel ég að það
þurfi einnig að halda niðri verð-
lagi á peningamálunum."
Vilhjálmur
Egilsson, þing-
maður:
„Já, ég tel það alveg tvímæla-
laust. Á sama tíma og það er
nauðsynlegt að halda niðri kaup-
„Nei, það á ekki að gera. Hand-
aflsstýring á fjármagnsmarkaðn-
um er ekki til góðs og hefur sömu
slæmu áhrifin og handhaflsstýr-
ing á öðrum sviðum; leiðir til þess
að skömmtun á lánsfé í einu eða
öðru formi verður nauðsynleg á
nýjan leik og það spor eiga menn
að hræðast. Það sem þarf að gera
er að tengja fjármagnsmarkað
okkar þeim erlenda eins og frek-
ast er kostur. Sú tenging sem þeg-
ar er orðin hefur ieitt til þess að
vextir á fslandi geta ekki verið úr
samhengi við það sem gerist er-
lendis, þetta á þó fyrst og fremst
við um langtímafjármagn. Meg-
inviðfangsefhið er að tengja kjör á
skammtímafjármagni betur því
sem gerist erlendis."
Grétar Þorsteinsson, form.
Trésmiðafé-
lags Reykjav.:
„Ég er þeirrar skoðunar að í
þeirri stöðu sem við erum í í at-
vinnu- og efnahagsmálum sé það
eitt af lykilatriðunum að vextir
verði lækkaðir og ef það er ekki
framkvæmanlegt öðmvísi en með
handafli þá hef ég ekkert á móti
því. Ég sé ekki betur — ef litið er
á nafnvextina fyrir ári, sem voru
20 prósenta raunvextir — en
handhafli hafi þá verið beitt til að
halda þeim uppi og því skyldi
ekki mega lækka þá við svona
krítískar aðstæður með handafli?
Ég sé heldur ekki annað en að
flest það, sem menn eru að velta
fyrir sér að gera í þessari stöðu,
eigi að gera með handafli og því
skyldi ekki mega beita því á vexti
eins og hvað annað ef önnur úr-
ræði fmnast ekki? Það er auðvitað
æskilegt að gera það með öðrum
hætti en ef önnur úræði finnast
ekki er ég alveg tilbúinn til að
mæla með þessari leið.“