Pressan - 26.11.1992, Page 13

FIMMTUDAGUR PRESSAN 26. NÓVEMBER 1992
13
Feðgarnir Walter H. Tónsson og Tón Waltersson
REYNA AB SELJA
GAMLA PAPPÍRSPOKA-
VERKSMIDJU EFTIR
RÖD GJALDÞR01A
Undanfarið hefur ítrekað verið
reynt að afla lánsfjár til Pappírs-
pokagerðarinnar í Njarðvík. Ljóst er
að eigendurnir hafa skrautlegan fer-
il að baki en þeir leita víða fanga til
að fá opinbera fyrirgreiðslu vegna
verksmiðjunnar.
Walter H. Jónsson sést hér afhenda forseta fslands fyrsta umhverfisvæna pappírspokann úr verksmiðj-
unni þegar Vigdís mætti í Njarðvík 17. júnl. Á milli þeirra stendur Kristján Pálsson bæjarstjóri.
Pappírspokagerðin hf. dró
óvænt til baka umsókn sína um
bæjarábyrgð Njarðvíkur sem stóð
til að afgreiða á bæjarráðsfundi
17. nóvember. Verksmiðjan, sem
er í eigu feðganna Walters H.
Jónssonar og Jóns Þ. Waltersson-
ar, er komin til ára sinna en var
nú nýlega sett upp í Njarðvík. At-
vinnuleysistryggingasjóður hefur
samþykkt að greiða þrjátíu
manns bætur í tvo mánuði á með-
an verksmiðjunni er komið af
stað.
Það þýðir að verksmiðjan fær
endurgreitt frá sjóðnum sem
svarar bótunum á meðan fólkið
starfar hjá henni. Slík fyrirgreiðsla
er afar sjaldgæf.
Undanfarna mánuði hafa eig-
endur verksmiðjunnar reynt ákaft
að koma henni á stofn í Njarðvík.
Við það hafa þeir notið stuðnings
Atvinnuþróunarfélags Suðurnesja
og hefur ffamkvæmdastjóri þess,
Oddur Einarsson, tekið sæti í
stjóm verksmiðjunnar. Oddur tók
þó fram að félagið hefði ekki lagt
neitt fjármagn í verksmiðjunna
— framlag þess fælist fyrst og
fremst í aðstoð við þróun og
markaðssetningu. Taldi Oddur
markaðsmöguleika verksmiðj-
unnar góða, jafnvel á erlendum
mörkuðum.
Það er hins vegar ljóst að eig-
endur verksmiðjunnar eru ekki í
stakk búnir til að koma henni á
fæturna. Hefur því verið haldið
ffam að þarna séu þeir eingöngu
að nýta sér atvinnuástandið á
Suðurnesjum til að fá fyrir-
greiðslu. Verksmiðjan hefur verið
starffækt það sem af er árinu við
einhvers konar þróunarstarf.
Oddur sagðist i samtali við
blaðið ekki hafa efasemdir um að
verksmiðjan hefði góða mögu-
leika ef hún kæmist á laggirnar.
Til að svo yrði þyrfti verksmiðjan
hins vegar að fá verulegt fjármagn.
Það er þó ljóst að lítið fjármagn er
til hjá núverandi eigendum.
HAFA LOFAÐ VEÐSETN-
INGUM A YFIRVEÐSETTUM
EIGNUM
Hluti verksmiðjunnar er kom-
inn til ára sinna, en hún var lengi
rekin á Vatnsstíg í Reykjavík. Þeir
feðgar ráku hana síðan á Bílds-
höfða 14 og þar skulda þeir húsa-
leigu.
Verksmiðjan mun svo hafa ver-
ið komin í þrot þegar þeim
hugkvæmdist að flytja
hana til Njarðvíkur.
Eignarhaldsfélagið Nes
hf. er í eigu Walters og
skráð fyrir áttatíu milljóna
króna hlutafé. Eftir því sem
komist verður næst er það
hlutafé í formi eigna á
Hverfisgötu og Vitastíg.
Eignarhaldsfélagið er skráð
í Skipholti 50 C þar sem
Pappírspokagerðin hefur
haft söluskrifstofu. Þetta
eignarhaldsfélag keypti nú-
verandi húsnæði undir
Pappírspokagerðina í
Njarðvík af Sparisjóði
Keflavíkur, en ekki hefur
enn tekist að uppfylla þann
kaupsamning.
Ekki er Ijóst hve mikið
fjármagn þarf til að koma
verksmiðjunni af stað. Það
er þó ljóst að eigendurnir
núverandi hefa ekki mikla fjár-
muni aflögu, enda hefur í aðra
röndina verið rætt um að selja
verksmiðjuna.
Eftir því sem komist verður
næst hafa núverandi eigendur
boðist til að leggja fram veð í eig-
um Eignarhaldsfélagsins Ness
sem hlutafé við frekari rekstur.
Þessar eignir eru nú þegar mikið
veðsettar — eignin á Hverfisgötu
til dæmis komin á nauðungarsölu
— enda verið gefið út mikið af
skuldabréfum með fasteignaveð-
um í þeim. Meðal gerðarbeiðenda
á Hverfisgötu 82 eru Lífeyrissjóð-
ur lækna og Hávamál sf., sem er
fjárfestingarsjóður í eigu Málning-
ar hf. Þessi sjóðir hafa keypt
skuldabréf þar sem Pappírspoka-
gerðin er greiðandi með veði í
Hverfisgötunni. Þessi bréf hafa
fallið í gjalddaga án þess að af
þeim væri greitt. Hverfisgata 82
verður því tæpast notuð til frekari
fjáröflunar fyrir Pappírspokagerð-
ina.
MEÐ RÖÐ GJALDÞROTA Á
BAKINU
Þeir feðgar hafa báðir lent í
slæmum gjaldþrotum fyrr á ferl-
inum. Walter var úrskurðaður
gjaldþrota 20. desember 1985, en
þá rak hann verslunina Húsmuni
sem einkafirma sitt. Skiptum lauk
20. september 1986 án þess.að
neitt fengist upp í kröfur.
Walter var aftur úrskurðaður
gjaldþrota 10. júní 1990, en tæmd-
ist þá arfur eftir föður sinn þannig
að hann gat keypt bú sitt aftur. Jón
sonur hans var einnig tekinn til
gjaldþrotaskipta 18. ágúst 1989 og
lauk skiptum árið eftir án þess að
nokkuð fengist upp í kröfur.
Þá má nefna fyrirtækið Plast-X
hf. sem Jón rak ásamt Sveini
Kjartanssyni. Það var tekið til
gjaldþrotaskipta hjá Skiptarétti
Reykjavíkur 9. maí og lauk skipta-
meðferð 3. október sama ár án
þess að nokkuð fengist upp í kröf-
ur að andvirði um 50 milljóna
króna.
Jón sagði reyndar að sú tala
segði ekki allt vegna þess að um
væri að ræða áædaða skatta upp á
35 milljónir auk 10 milljóna króna
söluskattsáætlunar.
Eftir því sem komist verður
næst hefur verið leitað eftir fjár-
magni víða vegna verksmiðjunnar
og var Byggðastofnun búin að
veita vilyrði fyrir láni sem þó hef-
ur ekki verið afgreitt. Sú ákvörðun
að draga umsóknina um bæjar-
ábyrgð til baka hefur ekki verið
skýrð, en ennþá er rætt um að ný-
ir aðilar komi hugsanlega inn í
fyrirtækið. Ekki hefur tekist að fá
upplýsingar um hveijir það eru.
Sigurður Már Jónsson
Hverfisgata 82 er nú í uppboðsmeðferð eftir miklar veðsetningar vegna
Pappírspokagerðarinnar.
Sérstæðar
nágrannaerjur
fvrir dómi
Vararíhis-
saksóhnari
dæmdun
fyrir að
fella tré
Bragi Steinarsson
og frú dæmd til
að greiða alls um
120 þúsund
krónur fyrir að
fella tré í óleyfi.
Bragi Steinarsson vararíkis-
saksóknari, Ríkey Rtkharðs-
dóttir hjúkrunarfræðingur,
kona Braga, og Jótt Kr. Guð-
mundsson vélfræðingur hafa
verið dæmd tii að greiða ná-
grönnum sínum um 60 þús-
und króna skaðabætur og 60
þúsund krónur (málskostnað
samkvæmt dómi í sérstæðu
kærumáli.
Auður Þorbergsdóttir hér-
aðsdómari kvað um daginn
upp þann úrskurð að Bragi,
Rikey og Jón, sameigendur að
Safamýri 59, hefðu í febrúar
1991 í óleyfi sagað niður 13 Al-
askavíðistré á mörkum lóðar
þeirra og lóðar Safamýrar 53.
Deilur spruttu upp um hver
hefði átt trén, ennfremur um
hvoru megin lóðarmarka þau
stóðu, flest eða öll. Stefhendur,
Aron Björnsson læknir, Bald-
ur Daviðsson landmælinga-
maður og örn S. Danielsson
stýrimaður, héldu því fram að
flest trén hefðu verið á sinni
lóð og verið frísk og óskemmd.
Stefndu héldu því hins vegar
fram að fyrrum eigandi Safa-
mýrar 59 hefði gróðursett og
átt trén og hirt um þau og
stefndu keypt þau síðar og
haldið áfram umhirðu þeirra.
Trén hafi verið orðin úr sér
vaxinogónýt.
Jóhann Pálsson, garðyrkju-
stjóri í Reykjavík, var dóm-
kvaddur til að meta tjón stefn-
enda og komst að þeirri niður-
stöðu að tjónið væri 49.920
krónur, sem væri kostnaður af
ræktun á samsvarandi gróðri í
gróðrarstöð.
Stefnendur töldu trén hafa
haft bæði talsvert verðgildi og
persónulegt gildi og að niður-
sögun þeirra hefði falið í sér
verulegt tjón á garðinum.
Missir sinn væri mikill auk
þess sem „verknaðurinn sé
einstaklega ruddalegur gagn-
vart stefnendum og iýsi fá-
dæma óvirðingu og skeyting-
arleysi í þeirra garð“.
Dómarinn komst að þeirri
niðurstöðu að Bragi, Ríkey og
Jón hefðu ekki eignarrétt á
trjánum fyrir hefð og þá ekki
heldur einhliða ráðstöfunar-
rétt. Trén hefðu skipt máli um
útlit garðs stefnenda og um-
gjörð hans breyst við að trén
voru felld. Tjónið var metið á
49.920 krónur, sem með drátt-
arvöxtum er um 60 þúsund.
Bragi, Ríkey og Jón voru og
dæmd til að greiða 60 þúsund
króna málskostnað. Niðursög-
un trjánna kostaði þau því um
120þúsundkrónur.