Pressan - 26.11.1992, Blaðsíða 29

FIMMTUDAGUR PRESSAN 26. NÓVEMBER 1992
29
eed & tígrisdýr
Nú getur enginn klætt
sig upp án þess að bera
eitthvað dýrslegt utan á
sér. Það segja að minnsta
kosti konungarnir sem
stjórna klæðaburði fólks.
í eina tíð mátti í mesta
lagi skreyta sig með
einu dýramynstri, ann-
ars var sá hinn sami tal-
rnn heldur ósmekkleg-
ur, í það minnsta yfir-
hlaðinn og glannalegur.
Nú er öldin önnur, allt
er með dýramynstri;
EsterÝref sú ítígris-
dýrssamfellunni og Erna
Rún er í tweed-fötunum;
efnum sem nú eru að slá
ígegn.
samfellur, hattar, skór, töskur,
hálsbönd, hárbönd og eyrnalokkar.
Ekki er hér þó um ekta dýraskinn
að ræða, eins og gefur að skilja á
tímum dýrafriðunar. Meginmark-
miðið er að endurspegla dýrslegt
eðli fólks, — fólks sem þorir að
sýna innsta eðli sitt.
Tweedið er öllu saklausari
klæðnaður og endurspeglar síður
en svo eitthvert innra eðli, nema þá
ef til vill saklaust. Hver man ekki
eftir gömlu tweed-jökkunum sín-
um eða útvíðu tweed-buxunum?
Það er nú ekki svo langt síðan
tweedið var og hét. Nú er fatnaður
úr þessu háenska gæðaefni farinn
að fást aftur á íslandi, nánar tiltek-
ið í framúrsteíhuversluninni Plexi-
glas í Borgarkringlunni, sem einnig
hefur upp á eitt mesta úrval
dýraskinnsfatnaðar að bjóða.
Barflugnarommið
úíupfoín 3Hocgon
Það er vart hægt að bregða sér inn á bar þessa dagana án þess að sjá
virðulegar barflugur með drykkinn Captain Morgan einhvers staðar í
návígi. Aðferðin við að koma þessum drykk niður er þó mun flóknari
en gengur og gerist. Ilmurinn af Captain Morgan er unaðslegur, og
það svo mjög að hann væri sjálfsagt hægt að nota
sem ilmvatn. Þegar drykknum er svo skolað
niður er honum gjarnan sullað fram og til baka í
munninum (það vel að Karíus og Baktus finna
| vel á sér). Síðan heyrist oftar er ekki
urgggggggg-hljóð, þegar hálsinn er skolaður og
rauðir og bólgnir hálskirtlanir komast í eðlilegt
i horf.
Captain Morgan er með öðrum orðum eðal-
kryddromm sem kemur að ýmsum notum og,
nota bene, á ekki að blanda, — hann er bestur
| eins og hann kemur af skepnunni. Þar að auki er
! Morganinn að verða ein mest selda rommteg-
undin hér á landi. Á næstu dögum bætast svo við
2 Captain Aíorgön-tegundir til viðbótar; hvítt ogsvart. Hið hvíta er
milt en það svarta vel kryddað.
SYNCJ A SAMAN
ENSUNCU ÞÓ
ALDREI SAMAN
Það lag sem hefur farið hvað
örast upp íslenska vinsældalist-
ann síðustu daga er án efa ný út-
setning á þeirri eftirminnilegu
ballöðu „Perhaps love“ sem
Placido Domingo og John Den-
ver gerðu fræga á sínum tíma.
Það eru þeir Bergþór Pálsson
Eyjólfur Kristjánsson sem flytja
lagið saman, en
það merkilega er að
þeir hittust aldrei í
hljóðveri meðan á
upptökum stóð og
unnu reyndar ekki
saman fyrr en farið
var út í vinnslu
myndbands. „Ég
valdi þá tvo með það í huga að
þeir mundu passa vel saman,“
segir Pétur Hjaltested, sem sá
um útsetningu og stjórn plöt-
unnar Minninga 2, en á henni er
lagið að finna. „Ég þekki þá báða
og ákvað út frá því hvor mundi
syngja hvað. Þeir hafa aldrei
sungið saman fyrr en báðir eru
Bergþór og Eyfi syngja
saman lagið „Kannski er
ástin...", en það merki-
lega er að þeir hittust
aidrei meðan á upptök-
um stóð.
þeir, að ég held, nokkuð lukku-
legir með þetta.“ íslenskur texti
hefur verið saminn við lagið og
er það enginn annar en faðir
Berþórs, Páll Bergþórsson veð-
urfræðingur, sem á heiðurinn af
því. Ágóða af sölu piötunnar er
ætlað að renna til Rauða kross
íslands.
Richard Scobie er farinn af stað með nýja rokksveit, X- Rated. Með
honum spila Frakki, tveir Bandaríkjamenn og Islendingur, Bergur
Birgisson, sem lengi hefur starfað erlendis. Til að kynna hina nýút-
komnu plötu verður haldin meiriháttar uppákoma í Tunglinu í
kvöld og mun þar birtast skuggamynd nakinnar lifandi konu, reyk-
elsisilmur fyllir vit, aðgöngumiðar verða stórir krossar sem gestum
er ætlað að bera um hálsinn og veitingar verða ekki til að bægja
fólki frá. Þeir sem missa af Scobie og co. í kvöld geta heyrt í honum
á Púlsinum um helgina.
Þ U
K E M S T
E K K I
Bíóhöllin hyggst taka til sýningar kvik-
myndina „City of Joy“ á næstu dögum en leik-
stjóri hennar er Roland Joffé, sá sami og stýrði
stórmyndinni „The Killing Fields“. Myndin er
byggð á metsölubók franska rithöfundarins
Dominique Lapierre.
Sagan segir frá Max Low (Patrick Swayze),
G E G N U M
ungum lækni, sem I
staddur er á Indlandi og
hefur glatað trúnni á til-
gang lífsins. Hann lendur
í átökum fyrir utan bar
nokkurn og innfæddur
maður (Om Puri), sem er
nýkominn til borgarinn-
ar í atvinnuleit, flytur hann illa haldinn í
sjúkraskýli fyrir snauða. Myndin fjallar um
samskipti þeirra og lífið í fátækasta hluta ind-
versku borgarinnar Kalkútta.
Umhverfi „City of Joy“ er allt hið nöturleg-
asta og sýnir neyð fólksins í öllum sínum öm-
urleik. Indverjar mótmæltu kröftuglega með-
an á gerð myndarinnar stóð, einmitt vegna
þess að hún var tekin á staðnum, og sögðu
framleiðendur vera að sýna landið upp á sitt
versta. Kvikmyndatökumenn voru því í stöð-
ugum vandræðum meðan á tökum stóð.
VIÞ
MÆLUM
MEf>
...partíum
þau eru ódýr skemmtun í krepp-
... að íslendingar komi sér upp
kóngafólki
sérstaklega eins og því breska. Þar
ekki til jafnfúllynt fólk en samt
virðist það endalaus uppspretta
skemmtilegheita.
... gömlum krukkum
það má oft finna smáaura í þeim
sem nýtast vel þegar allt annað
þrýtur.
... syndinni
kannski ekki alveg öllum sem
páfagarður hefur útlistað á 600
blaðsíðum en að minnsta kosti
þeim skemmtilegri.
INNI
Sálfræðingar en þó sérstaklega
geðlæknar. Og þó. Þeir eru
kannski jafnmikið inni. En geð-
læknarnir voru lengra úti á sínum
tíma og því kemur innsveifla
þeirra meira á óvart. Og hvers
vegna er inni að ganga til sálfræð-
ings eða geðlæknis? Sjálfsagt
vegna þess að það er hrútleiðin-
legt að burðast með vandamál sín
og þeir sem maður umgengst
mest hafa hvorki nennu né hæfi-
leika til að hlusta þannig á vand-
ann að hann hverfi. Það geta sál-
fræðingarnir og geðlæknarnir, að
minnsta kosti sumir þeirra. Svo er
dásamlega gott að fá að tala um
sjálfan sig í heilan klukkutíma —
jafnvel þótt maður þurfi að borga
fyrir það.
UTI
Óþol gagnvart umhverfmu.
Viðkvæmni fyrir skoðunum ann-
arra. Löngun til að stjórna að-
stæðum. Hræðsla við fólk sem er
öðruvísi en maður er vanur. Mat-
vendni og matarsnobb. Klumbu-
fætur, haldreipi og annað það sem
bannar, dregur úr, heftir og býr til
pirring í sálinni. Það sem fær fólk
til að setja upp svip, fá hroll eða
klígju. Allt eru þetta áunnir sál-
rænir fylgikvillar þess sem heldur
dauðahaldi í þá röð og reglu sem
hann er vanastur. Oftast er þessi
sama röð ein allsherjar benda fyr-
ir öðrum og reglan
stjórnlaus vit-
leysa.
V I K U N A
• • • 3 n
halda partT um
# ^ * helgina.
... ef þú frestar þvi ekki
að kaupa nýjan bil.
... nema þú
verðir
glaðari á
morgnana.
. cf Jjú latur
ektú forn ucl
um DÍ0.
... án þess að sakna
þess að hafa engan til
að kveðja á flugvellin-
um í Casablanca.
„Ég held ég verði bara héma á Akureyri áfram. Fyrst voru
það allir hljómsveitargœjamir í Landslaginu og þeir voru
varlafamir áður en allir verkalýðsforkólfamir mœttu. Þótt
þeirséu ekki jafnfínir í tauinu þá held égbara að þeirséu
enn villtari en gœjamir í hljómsveitunum — dálítið eins og
rótarar ensamt valdameiri. “