Pressan - 05.08.1993, Blaðsíða 9

Pressan - 05.08.1993, Blaðsíða 9
Þegar hann er inntur álits á því sem Ólafur segir í grein sinni, að skottulæknum virð- ist stundum takast vel upp við meðferð á kvillum og sjúk- dómseinkennum af sállíkam- legum toga, svarar hann: „Það gæti verið vegna þess að þeir gefa sér góðan tíma fyrir sjúk- linginn, en það eitt að ræða við sjúkling getur minnkað einkenni sjúkdómsins.“ Hallgrímur Magnússon tel- ur að fólk leiti oft til skottu- lækna þegar það hefur gefist upp á venjulegum læknum. „Sá sem kemur til skottu- læknis er oft búinn að gangast undir allskonar rannsóknir. Læknunum hefúr þá ekki tek- ist að finna neitt sem þeir geta hengt sig á og geta því ekki sent fólk í uppskurð eða gefið því töflur.“ Hallgrímur er reyndar þeirrar skoðunar að læknar einblíni um of á sjúk- dómseinkennin í stað þess að leita orsakanna og þeir séu of viljugir að gefa út lyfseðla. Úlf- ur er að nokkru leyti sömu skoðunnar þó hann lítið að- eins öðruvísi á málið. Hann er t.d. ekki sammála skilgrein- ingu laganna á skottulæknum. „Skottulækning þýðir það sama og skyndilækning eða skutlulækning, það er eitthvað sem menn gera í skyndi. Ef læknir gefur sér ekki tíma til að hlusta á sjúkling sinn, þá er hann skottulæknir. Hef- bundnum læknum hættir oft til að setja sig ekki inn í mál sjúklingsins, en skrifa þess í stað tilvísun á róandi lyf.“ Úlf- ur álítur mannlega þáttinn mikilvægan í læknisstarfinu. Sjálfur hugsar hann jákvætt til sjúklinga sinna og biður jafh- vel fyrir þeim. EINTÓM VITLEYSA Landlæknisemþættið leggur áherslu á það að skottulæknar eigi ekki að sjúkdómsgreina fólk. En Matthías telur það vera í lagi þegar þeir ráðleggja öðrum, t.d. með mataræði. „Það er annað mál að taka ÆVAR JÓHANNESSON býr til seyði og gefur krabbameinssjúklingum. FcatMy >í, ms nwtttíw siaxsscu taXlCATtM CMKSCS : « eaavrtu. tauets wttu ; K.a mk i rts.ce i tlOKYCLHX VR?K St’TTiíS í Í4.9S t*tk í U.tl i lSCVTtaSM TABLFTS BOUS l 7C.0Í tizk J i3.t0 >: msclí xtGtxœst* wtsi i *t.a Ktf • sn.ts »í S cs I I-W ck i it.ts S4X TÖTAL * ■w.ts CHOlCt HCTASc'UCS t KTTACHOl LZST | it7.it KOSTNAÐUR Hafsteins Sigurðssonar við vítamínkaup í Mexíkó sjást á þess- um reikningi. fólk til meðferðar, enda getur það leitt til skaða, jafnvel þó það sé óbeint.“ Hann á þá við að skottulæknar hindri sjúk- linga í að fara til annarra lækna. Það að taka fólk til meðferðar telst að sjúkdóms- greina manneskju og með- höndla sjúkdóminn. Þá er ólöglegt að auglýsa sig sem lækni ef viðkomandi hefur ekki lækningaleyfi. Ægir Bessason í Heilsu- búðinni Hafnarfirði á tæki sem mælir óþol hjá fólki. PRESSAN ræddi við nokkra sem greinst hafa með ofhæmi við matvælum hjáÆgi og telja þeir að sér líði mun betur eftir að hafa hætt neyslu þeirra. Það hafði þó engin áhrif á Hafstein Sigurðsson. Ægir segist ekki vera að sjúkdóms- greina fólk, en hann mælir óþolið með tíðnimælingum. „Þetta er byggt á eintómri vitleysu," segir aðstoðarland- læknir og vill ekkert kannast við að þessi tæki séu notuð er- lendis líkt og Ægir hélt fram við PRESSUNA. Bæði sjúk- lingar og læknar hafa kvartað við landlæknisembættið vegna starfsemi Ægis. LYFJAFRAMLflÐEND- IJR HEFÐU SYNT AHUGA Eitt eftirtektarverðasta dæmið um óhefðbundnar lækningar þessa dagana er án efa að finna hjá Ævari Jó- hannessyni í Kópavoginum. Hann býr til seyði úr lúpínum sem hundruð manna taka inn daglega við ýmsum sjúkdóm- um og greiða ekki krónu fýrir. Margir telja sig hafa fengið bót meina sinna, þar á meðal sjúklingur með lungnakrabba og maður með slæmt exem. En það læknast ekki allir, því PRESSAN þekkir dæmi um krabbameinssjúkling sem drakk seyðið en er nú látinn. Ævar segir að það sé bannað að segja að sjúklingar hafi læknast af seyðinu, læknar séu ekki hrifhir af slíku. Aðrir hafa þó sent til hans sjúklinga og sjálfur er hann spenntur fýrir því að gerðar verði rannsóknir á áhrifum seyðisins. „Það var gerð rannsókn fýrir nokkrum árum á áhrifum seyðisins á trega blóðrás, en hún var smá í sniðum og vakti fleiri spurn- ingar en svör.“ Aðstoðarland- læknir vill meina að ef hér væri um slíkt undraseyði að ræða hefðu lyfjaframleiðend- ur fýrir löngu sýnt því áhuga. Sama má væntanlega segja um aðferðir Tapia. Hefðu að- ferðir hans áhrif væri hann fyrir löngu búinn að skrifa um þær lærðar greinar og líklega talinn verðugur nóbelsverða- launahafi. En Tapia felur sig í Mexíkó, spölkorn frá land- mærum Bandaríkjanna þar sem eftirlit er strangara og sækir sjúklinga sína norður í Dumbshaf._____________________ Margrét Elísabet Olafsdóttir MS-sjúklingur sem fór til Mexíkó: Ég var plataður HAFSTEINN SlGURÐSSON borgaði 90.000 krónur fyrir meðul í Mexíkó sem reyndust vera vítamín og bætiefni. Ferðin kostaði hann alls ríflega 400.000 krón- ur: „Það er illa gert að plata fólk sem er tilbúið að reyna allt til að fá bata.“ Hafsteinn Sigurðsson er 35 ára gamall MS-sjúklingur. Hann greindist með sjúkdóm- inn fyrir sjö árum. 1 febrúar ákvað hann að fára til Mexíkó og leita sér lækninga, enda hafði verið lagt að honum að fara og honum lofað bata. Hann var vongóður áður en hann hélt af stað og orðinn spenntur. En batinn lét á sér standa og skömmu eftir heimkonruna hrundu vonirnar. Hafsteinn fékk „kast“ sem stendur yfir ennþá þrátt fyrir að hann hafi farið eftir fyrirmælum lækn- anna í Mexíkó. Hafsteini var farið líkt og mörgum öðrum sem ganga með ólæknandi eða illkynja sjúkdóm. Hann var tilbúinn til þess að leggja ýmislegt á sig til þess að honum mætti liða betur eða fá lækningu. Hugmyndina að Mexíkóferðinni fékk hann þó ekki sjálfúr, heldur var hon- um bent á þessa leið. Hann seg- ist hafa tekið treglega í hug- myndina til að byija með, en lét að lokum til leiðast, enda allt til vinnandi ef bati fengist. „Við millilentum í Baltimore og Pittsburgh áður en við kom- um til San Diego í Bandaríkj- unurn. Þaðan var okkur ekið til Tijuana sem er hinumegin landamæranna, í Mexíkó, en borgimar liggja saman. f Tiju- ana vorum við lögð inn á lítið sjúkrahús.'1 Hafsteinn segir að þau hafi verið tíu í hópnum auk fárarstjórans Dagmar Koeppen, en það er hún sem skipuleggur ferðimar til Mexíkó. Sprautaður með fösturfrum- um „Strax fýrsta daginn var okk- ur gefið hreinsiefoi í æð, sem okkur var sagt að ætti að losa líkamann við-öll óhreinindi. Við fengum þetta efhi síðan í æð á hverjum morgni, 600 nrillilítra í einu. Við vorum líka sprautuð, en það var hvorki reglulcga né rnikið." Hann seg- ist ekki vita hveiju var sprautað í þau, enda hafi hann ekki haft áhuga á öðm en að fá lækningu og því gengist undir meðferð- ina skilyrðislaust og án þess að spyija. „Á áttunda degi vomm við síðan sprautuð með fóstur- frumum sein áttu að vera úr dýrum, að því er sagt var. Við fengum einar sjö sprautur, en þessar ffumur áttu að vinna á því sem að okkur var. Það var ekki fýrr en eftir á sem ég fór að hugsa um að þetta væri tómt kjaftæði, því um leið og að- skotahlutir koma inn í líkam- ann fer ónæmiskerfið að vinna gegn þeim. Tvo síðustu dagna fengum við áffam efni í æð og vorum þá orðin tandurhrein á allra handa máta.“ Fyrsta meðferðin tekur tíu daga og kostar 270.000 krónui', en ef sjúklingamir kjósa að nýta sér aðra þjónustu á sjúkrahús- inu, hvort sem það var nálar- stungumeðferð eða sjúkraþjálf- un, þurfta þeir að greiða fýrir það aukalega. Á reilaiingi Haf- steins má sjá að slík „aufaþjón- usta“ gat kostað allt ffá 3.500 upp í 5.000 krónur, en alls greiddi hann ríflega 400.000 krónur fyrir ferðina að flugfar- inu meðtöldu Þar inni í kemur greiðsla fyrir „meðul“ sem hann keypti áður en hann yfir- gaf spítalann og hann borgaði fýrir tæpar 90.000 krónur. Þegar komið var að heimferð segir Hafsteinn að reynt hafi verið að taka af þeim loforð um að koma aftur. „Að því loknu var okkur ekið á flugvöllinn í San Diego. Heimferðin var far- in í einum áfanga og tók tíu klukkustundir. Þetta var alltof langt ferðalag fýrir veikt fólk og í rauninni furðulegt að farar- stjórinn skuli hafa lagt þetta á okkur, en það er hún sem skipuleggur ferðina." 90.000 króna meðulin vorubætiefni Hafsteinn telur að þetta langa og erfiða ferðalag hafi valdið því að honum fór að hraka stuttu eftir að hann kom heim. „Mér hafði verið sagt að ég mætti búast að fára niður á við eftii' að ég kæmi heim, en síðan ætti ég að fára hægt upp á við aftur. Það hefur ekki gerst. Hjótlega eftir heimkomuna fór ég að finna fýrir óstöðugleika og leitaði til læknisins míns hér heima. Ég tók með mér „með- ulin“ sem ég hafði keypt út, en liann sagði mér að þetta væru bætíefni og vítamín.“ Hafsteinn talar litla sem enga ensku, en fárarstjórinn sem áttí að vera honum innan handar við túlkun var aftur á móti sjaldan til taks þegar á þiirfti að halda. í staðinn var hann svo heppinn að hafá herbergisfélaga semtalaðiensku. Hafsteinn segist ekki hafa séð mikið af dr. Roberto Tapia sem kom hingað til lands í júlíbyrj- un, meðan á dvölinni stóð, en aðrir læknar hafi gengið dagleg- an stofúgang. „Tapia var yfirleitt á setustof- unni þar sem hann hélt fýrir- lestra um mataræði. Það er mikið lagt upp úr því og ég fékk heim með mér langan lista af matvælategundum sem mér var sagt að ég mætti ekki borða.“ Hafsteinn segist hafa fýlgt þessum lista í þrjá mánuði eftir að heim kom, auk þess sem hann fékk reglulega sprautur hjá Dagmar. „En þegar ég fann að þetta hafði cngin áhrif, þá gafst ég upp á þessu. Ég fann ekki einu sinni á mér breytíngu. í ferðinni vai' fölkið alltaf að æsa mig upp og segja mér að ég væri allur annar, en ég varð ekki var við þaðsjálfúr." En var ferðin þess virði? „Nei, mér fannst það ekki. Ég var plataður. Það er svo sem allt í lagi mín vegna, þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég læt gabbast Én mér finnst það samt illa gert að plata fólk sem er tilbúið til þess að reyna allt til að fá bata. Ég hef prófáð ýmislegt sjálfúr, en ekkert hefur komið að not- um til þessa.“

x

Pressan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.