Pressan - 21.10.1993, Page 6

MENN
6 PRESSAN
Fimmtudagurinn 21. október 1993
Það er ekki víst að allir séu á viðeigandi tæki
FarartæUð
Efbílar og önnur farartæki gegna öðrum þræði sálfræðilegu hlutverki, hvers
konar farartæki henta þessu fólki best?
VlGDÍS FlNNBOGADÓTTIR Vöm-
bíll. Undir allar orðumar sem
Vigdís úthlutar af mikilli sam-
viskusemi, þrátt fyrir að hafa
gefið annað í skyn. Hvenær var
það aftur?
JÓHANNA SlGURÐARDÓTTIR
Ráðherrabfll. Það er það eina
sem gæti orðið til þess að
sannfæra okkur um að hún sé
mannleg eins og strákamir.
DAVÍÐ ODDSSON Svört lím-
ósína, skotheld með myrkvuðum
rúðum. Svo hann geti setið þar
inni og plottað með einkavinun-
um og sagt skál í friði.
ÓLAFUR SKÚLASON Harley Dav-
idson með hliðarkerru. Til að
færa kirkjuna nær nútímanum á
ameríska vísu. I hliðarkemmni
gæta' setið Guð almáttugur.
SlGRÚN STEFÁNSDÓTTIR Mót-
orhjól. Það gæti kitlað hana og
orðið tal þess að hún brosta af
einhverju öðm en uppgerð.
Matthías Bjarnason alþingismaður
Ldvarður dn lávarðadeildar
GUÐJÓN ÞÓRÐARSON Jarðýta.
Svo hann geti jarðað Einar Kára-
son næst þegar þeir hittast.
Hannes H. Gissurarson
Vespa. Til samræmis við suðið í
honum.
Guðmundur A. Stefánsson
Flugyél. Svo hann geti flúið af
landi brott áður en það er um
seinan.
ÖGMUNDUR JÓNASSON Hrað-
skreiður sportbíll. Það gæti eytt
leiðindunum sem alitaf em í
kríngum hann.
Kristín ÁSTGEIRSDÓTT1R
Sendrferðabíli. Þar getur hún
geymt áhyggjur heimsins og
hvflt sig í herðunum.
Matthías Bjarnason er lif-
andi sönnun þess að okkur
vantar lávarðadeild á íslandi.
Þar ættu sæti aldraðir stjóm-
málaskörungar sem hafa enn
svo rnikla vinnuorku að þeir
fást ekki til að sitja heima og
skrifa endurminningar sínar.
Þess í stað finnst þeim þeir
enn eiga eftir að afreka eitt-
hvað á sviði stjómmálanna —
þó helst að reisa sér minnis-
varða — en eins og allir vita
eru minnisvarðar stjómmála-
manna bölvun skattgreið-
enda. í lávarðadeildina mætti
þegar setja um það bil tuttugu
þingmenn og tuttugu hátt-
setta embættismenn, sem
bæði gæti stuðlað að fækkun á
þingi og fækkun ríkisstofnana.
Lávarðadeilin fengi síðan
hefðbundin þrætumál til
meðferðar, s.s. kjördæmamál
og fiskveiðistjómun, sem hún
gæti rifist endalaust yfir. Gald-
urinn er að tryggja að um-
hverfið skaðist ekki og því má
undir engum kringumstæð-
um veita þeim löggjafar-, fjár-
veitinga- né framkvæmdavald
eða yfirhöfuð nokkurt vald.
Aðalatriðið er að þeir séu á
vísum stað og rífist um skað-
laus efhi.
Matthías er mannvits-
brekka og veit flesta hluti öðr-
um betur. Á tyllidögum geng-
ur hann undir nafninu Vest-
fjarðagoði. Matti var orðinn
sjóaður í stjórnmálunum þeg-
ar Davíð og Þorsteinn voru
enn með vaxtarverki. Þess
vegna þarf hann ekki að taka
strákana allt of alvarlega. Það
er hins vegar verst að hlutirnir
hafa ekki þróast eins og Matti
vildi helst. Vissulega varð
hann langlífari í pólitík en
Þorvaldur Garðar, en það telst
varla afrek. Má vera að hann
hafi séð eftir framhaldssetu
sinni þegarhann var byrjaður
að læra á takkakerfið á Al-
þingi. Fyrirgreiðsla Matta við
Árna Johnsen, þegar hann ýtti
á takkann fyrir hann, er ein-
mitt dæmigerð fyrir góð-
mennku Matta. Hann vill
rétta öllum hjálparfingur og
Árni er hvort sem er aldrei í
þinginu. Hann er upptekinn
við að lifa nokkurs konar
Indiana Jones-lifi á þingfarar-
kaupi. En það er önnur saga.
Matti er enn að reyna að
hjálpa fólki. Því miður eru
sjóðir Byggðastofnunar hálf-
ræfilslegir, en það er fyrst og
fremt því að kenna að ekki
rennur jafngreiðlega í þá og
áður. Með öðrum orðunt;
þetta er aðstreymisvandi en
ekki frástreymis. Það er eins
„Sem beturfer hefur
Matti getaðfundið sér
ný viðfangsefni. Hann
er orðinn rödd and-
streymisins: Hann
kemur utan úr eyði-
mörk Byggðastofnun-
ar með reglulegu
millibili ogsegir að
þetta gangi ekki leng-
ur. Ogauðvitað er
það alveg rétt hjá
honum.“
og menn hafi ekki lengur
skilning á að sjóðastreymið er
landsbyggðinni lífsnauðsyn-
legt. Þannig að lífið hefúr ver-
ið Matta ffemur andsnúið að
undanfömu. Það er langt síð-
an hann hefur getað hringt
heim í hérað og sagst vera bú-
inn að bjarga togaranum eða
tryggja kaup á nýjum.
Sem betur fer hefur Matti
getað fúndið sér ný viðfangs-
efni. Hann er orðinn rödd
andstreymisins: Hann kemur
utan úr eyðimörk Byggða-
stofnunar með reglulegu
millibili
og segir að þetta gangi ekki
lengur. Landsbyggðin geti
ekki tekið við þessari vitleysu
lengur. Og auðvitað er það al-
veg rétt hjá honum. Hvenær
sem ríkisstjórnin finnur sér
nýja aðferð til að opinbera
getuleysi sitt er Matti fýrstur
til að benda á vandann.______
ÁS
Valgerður Matthíasdóttir
Bleikt þríhjól. I stfl við rósrauða
skýið sem hún svffur um á. Svo
getur það veríð þroskaleikfang.
HEIMIR STEINSSON Hestakena
af aldamótakynslóðinni. Svo
hann komist örfítið nær nútím-
anum.
ÞORSTEINN PÁLSSON Volvo.
Hannaður með Þorstein í huga.
Hugmyndasnauður og traustur
en unifram allt leiðinlegur.
JÓN SlGURÐSSON Þyría.Svo
hann geti veríð fljótur í vinnuna
en samt haldið áfram að Irta nið-
ur á þjóðina.
Ossur Skarphéðinsson
Fjallajeppi. Svo hann getí skoðað
landið og hætt að vera fyrír okk-
ur hinum í umferðinni.
ALIT

JÓN BALDURSSON
Einar Kárason
Ingi Björn Albertsson Guðjón Pétursson
Helgi JÓHANNSSON
Á að leyfa spilavíti á íslandi?
Jón Baldursson, fyrrv. heims-
meistari i brids:
„Ég held það væri réttast að
leyfa spilavíti á íslandi, en þá
með þeim formerkjum að það
væri ríkisrekið eða af opinber-
um aðilum og þá undir ströngu
eftirliti. Þetta er hvort eð er til
staðar út um allt og enginn stór
munur á spilakössum og kasín-
óum. Því getum við alveg eins
leyft spilavíti og þessa kassa. Og
það má alveg koma ffam að ég
er á móti kössunum sem slík-
um; þeir eru klárt fjáröflunar-
tæki og vonlaust að vinna í
þeim. Menn geta dælt þessum
fræga 150 kalli eins oft í kass-
ana og þeim sýnist.“
Einar Kárason rithöfundur:
„Ég kom einu sinni í spilavíti í
Seoul í Kóreu. Þar var opið all-
an sólarhringinn, alla daga, all-
an ársins hring og hafði verið
síðan það var opnað árið 1962
— þar var ekki einu sinni lokað
á jólanótt. Það kostaði ekkert
inn og menn gátu dmkkið ffítt
eins og þeir vildu. Þangað
komu allir ríkustu menn Aust-
ur-Asíu til að eyða peningun-
um sínum. Ég get vel ímyndað
mér að svona fyrirbæri gæti
gagnast okkur hér á landi í öllu
klandrinu."
Ingi Bjöm Albertsson alþing-
ismaður:
„Ég hef í sjálfú sér ekkert á móti
því að skrefið sé stigið til fulls
og spilavitisrekstur leyfður eins
og hann er úti í hinum stóra
heimi — með þeim reglum og
skyldum sem því fylgja. Það
vita allir sem vita vilja að hér er
víða um borg og land spilað
með þeim hætti sem gert er í
spilavítunum. Rekstur spilavita
tel ég að væri best kominn í
höndum einkaaðila, sem þá
mundu borga gjöld í samræmi
við annan sambærilegan rekst-
Guðjón Pétursson, veitinga-
maður á Bíóbamum:
„Ég vil ganga alla leið og banna
alla spilakasssa á landinu. Ég
hef séð að þetta gerir ekkert
annað en slíta fé af þeim sem
minna ntega sín, ég spila aldrei
í þessu sjálfúr. Þetta er ffeisting
sem ætti ekki að sjást. Þessi
starfsemi bitnar á lítilmagnan-
um og gerir þeim, sem minna
mega sín í þjóðfélaginu, erfið-
ara fyrir. Þeir gefa aldrei gróða;
þetta er líkindaspilamennska
sem lýtur að því að spilarinn er
alltaf í tapi. Fólk fellur fyrir
þessu, í örvæntingu reynir það
að ná sér í aukaaur en tapar að
sjálfsögðu alltaf. Það ætti að
banna þetta allt saman. Ég er á
móti spilavítum. Ég er með
Rauðakrosskassa á Bíóbamum
vegna þess að þeir eru allt um
kring og litið á þá sem þjónustu
við kúnnann. En það hefur
hvarflað að mér að henda hon-
um út í kjölfar umræðunnar.
Það er í raun eini rétti leikurinn
í ljósi fégræðginnar sem þessi
starfsemi stjómast af.“
Helgi Jóhannsson, framkvstj.
Samvinnuferða-Landsýnar:
„Ég hef séð marga fara illa út úr
spilavítisástundun, þeir hafa
fengið illa meðferð og í ljósi
þess er ég á móti spilavítum.
Það er verið að spila á tilfinn-
ingar manna sem oft ráða ekki
við spilalöngunina. Þeir eru
ekki eigin herrar þegar þeir
Slagurinn um spilakass-
ana vekur spurningu um
hvort ekki eigi aö ganga
koma í kasínó. En ég hefði ekk-
ert á móti því að hér væri rekið
spilavíti sem eingöngu væri fyr-
ir útlendinga og þá sem þáttur
af ferðaþjónustu. Þarna væru
menn sem kæmu með ákveðna
upphæð og fæm síðan en væm
ekki fastir í þessu neti. Slíkt
spilavíti gæti verið rekið af ein-
staklingum sem mundu greiða
hlutfall af afkomunni til ríkis-
sjóðs. Það eru einu spilavítin
sem ég vil sjá hér á landi: Rekin
af okkur en notuð sem aðdrátt-
arafl fyrir útlendinga. Það gæti
bætt við ferðamönnum á þeim
tímum sem okkur sárvantar
ferðamenn, þ.e. á veturna og
vorin.“