Morgunblaðið - 09.06.2004, Síða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 9. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Grettir
Smáfólk
KOMINN
TÍMI TIL!
MÉR FINNST GOTT AÐ
BYRJA DAGINN HÆGT
SVO HANN GETI
VERIÐ SVONA
ERU
JÓLIN AÐ
KOMA?
NEI, EKKI FYRR EN
EFTIR SJÖ MÁNUÐI
ÞÁ ÆTTI ÉG KANNSKI
EKKI AÐ HENGJA UPP
SOKKINN MINN...
NÚ MAN ÉG HVAÐ ÉG
ÆTLAÐI AÐ GEFA HENNI
SÍÐUSTU JÓL... DAGATAL!
Risaeðlugrín
© DARGAUD
HANN HEFUR EINN VEIKLEIKA
BALALALALALAL!!!
HANN ER AFSKAPLEGA SIÐPRÚÐUR
GUÐ MINN
GÓÐUR! ÉG ER
NAKINN!!
NÚNA GETUM
VIÐ ANDAÐ RÓLEGA.
ÞAÐ TEKUR DÁLITLA
STUND FYRIR
FJAÐRIRNAR AÐ VAXA
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SEM Íslendingur búsettur erlendis í
meira en 20 ár eru það mér tíðindi,
að forseti Íslands neiti að staðfesta
lög Alþingis. Fyrstu viðbrögð eru þá
að athuga, hvaða hætta steðjar að
landsmönnum sem forsetinn vill
verja þjóðina með aðgerð sinni.
Þegar stjórnarskrá Íslands var
samin ríkti styrjaldarástand í Evr-
ópu. Grannþjóðir voru helteknar of-
urvaldi nasista og bandamenn og
andspyrnuhreyfingar unnu saman
við að bjarga þjóðum Evrópu til lýð-
ræðis og frelsis. Íhuga verður anda
stjórnarskrárinnar og skoða með til-
liti til þessara aðstæðna.
Mér verður hugsað til grannþjóð-
ar okkar Norðmanna, þar sem kom-
ið var á Qvislingastjórn, sem ekki
var lýðræðislega kjörin en gerði
samt tilkall til þjóðarinnar að vera
réttmætur löggjafi og framkvæmd-
arvald. Fyrir snarræði varnarliðs-
manna í Noregi tókst norsku kon-
ungsfjölskyldunni að flýja til
London og í útlegð og, aðskilin frá
þjóðinni, að vera réttmætur fulltrúi
norska fólksins.
Við slíkar kringumstæður er skilj-
anlegt, að konungur hafi neitað að
samþykkja lög Qvislingastjórnar
eða lúta ofurvaldi erlends hervalds.
Þar er þingið selt ofurvaldi og raun-
veruleg gjá milli þings og þjóðar.
Þegar ég lít á kringumstæður
míns ástkæra fósturlands núna, sé
ég enga slíka ógn steðja að þjóðinni.
Þvert á móti sé ég líflegar umræður
í dægurmálum, sem að mínu viti er
gott tákn um virkni fólks og þjóðar í
eigin málefnum.
Alþingiskosningar virka sam-
kvæmt lýðræðishefðum, alþingis-
störf og löggjafinn virkar eðlilega og
framkvæmdarvaldið starfar eins og
lög og reglur kveða á um.
Mín niðurstaða er sú, að engin
sýnileg ógn steðji að íslensku þjóð-
inni núna, sem getur réttlætt að for-
setinn þurfi að grípa til þess neyð-
arúrræðis, sem stjórnarskráin
tryggir að hægt sé að nota, þegar vá
stendur íslensku þjóðinni fyrir dyr-
um.
Forsetinn hefur skyldum að
gegna við Íslendinga og íslensku
þjóðina. Það er þjóðin, ekki forset-
inn, sem kýs alþingismenn, sem síð-
an mynda ríkisstjórn Íslands. Það er
þjóðin sem segir sitt orð í alþing-
iskosningum, hvaða mat þjóðin legg-
ur á stjórnmálastefnur og hverjir
eiga að stjórna landinu.
Með orðum sínum um „gjá milli
þings og þjóðar“ við núverandi að-
stæður, skapar Ólafur forseti sína
eigin Ólafsgjá. Í nafni embættis for-
seta Íslands er hann að misnota ör-
yggisventil lýðræðisins til varnar
þjóðinni við válegum atburðum.
Það er miður að upplifa vanvirð-
ingu Ólafs Ragnars Grímssonar við
lýðræðishefðir Íslands, að hann
skuli ekki gegna forsetaskyldu sinni
með því að boða ríkisráðsfund til að
ræða málin en lætur í stað þess lýð-
ræðiskjörna fulltrúa þjóðarinnar
frétta á blaðamannafundi, að hann
neitar að staðfesta lög Alþingis.
Sem forseta ber honum skylda að
ræða málin við ríkisstjórn og for-
ystumenn stjórnmálaflokkanna áður
en hann grípur til eigin aðgerða.
Neyðarúrræðið er til að nota, þegar
ekki er hægt að eiga slíkar samræð-
ur.
Allt málið fær enn alvarlegri blæ,
þegar skoðað er, hvaða lög Ólafur
Ragnar Grímsson vill stöðva. Lög
um fjölmiðla sem snerta hagsmuni
fjársterkra aðilja, sem hafa verið
virkir í því að Ólafi tókst að komast
að embætti forseta Íslands.
Er Ólafur að greiða kosninga-
stjórum sínum fyrri störf og framlög
í kosningasjóð?
Heila málið lyktar illa.
Einkahagsmunir sem stjórna einu
virtasta embætti þjóðarinnar.
Ef að Íslandi steðjar einhver ógn
á þessari stundu, þá er hún þessi:
Fjársterkir einkaaðiljar geta í
skjóli fjármagns keypt einstaklinga
og kostað kosningabaráttu forseta-
frambjóðenda og notað forsetaemb-
ættið til að framfylgja eigin hags-
munum í andstöðu við lýðræðislega
kjörna fulltrúa þjóðarinnar og lög-
gjafarvaldið.
Ó, þú ástkæra þjóð, mitt fagra
fósturland, hjartað mitt kæra, gættu
þín vel hver þín næstu spor eru.
Farðu hægt, flýttu þér hægt, lýð-
ræðið er fjöreggið sem tengir okkur
saman.
GÚSTAF SKÚLASON,
Polhemsvägen 47,
SE-191 34 Sollentuna,
Svíþjóð.
Ólafsgjá verður
ekki brúuð
Frá Gústafi Skúlasyni:
NÝLOKIÐ er ömurlegum leikþætti
ykkar og nú virðist í uppsiglingu enn
einn leikþátturinn. Efni þess leik-
þáttar virðist vera „hvernig kem ég
mínum málum fram og skiptir ekki
máli þótt ólýðræðislega sé unnið, en
gleymdu því“. Lýðræði er að sjálf-
sögðu þingræðinu hærra. Það að
synja lögum sem þjóðkjörið þing
hefur sett krefst fullkomins lýðræð-
is, það er að helmingur atkvæðis-
bærra manna felli ákvörðun þing-
ræðisins. Það skiptir ekki máli þótt
aðeins 55% kjósenda komi á kjörstað
ef þjóðarviljinn er svo ótvíræður að
helmingur atkvæðisbærra manna
synjar samþykktum sem gerðar hafa
verið í meðförum þingræðisins.
Minnumst þess að lýðræði hefur,
því miður, ekki verið í hávegum haft
hér, t.d. hefur enginn svo nefndur
þjóðkjörinn forseti lýðveldisins verið
kosinn ótvíræðri lýðræðislegri kosn-
ingu.
STEINAR STEINSSON,
Holtagerði 80,
Kópavogi.
Ó, þið landsfeður
Frá Steinari Steinssyni: